Om al je gaten te vullen. Excuseer? In je geweten, in je programma, in je onuitputtelijke zoektocht naar spanning, in je hersenpan, in je maag. Beschouw Hanneke Paauwe als diva van de scherpe observatie. De popster van de literaire miniatuur, koningin van de korte spurt. Actief als immer puzzelende spindoctor in theater, literatuur, darkrooms overal in het land, beeldende kunst en het raderwerk van alledag. Op de literaire markt debuteerde ze met ‘Bijten in het toeval’ (Longlist Gouden Uil 1999), een verhalenbundel over mensen aan de zelfkant. 'Venusvingers’ (2003) is het vervolg en snijdt uit hetzelfde laken een broek. Daarnaast? Talloze kleine schetsen, vingervlugge oefeningen in het genre dat we theater noemen. En dat allemaal op deze wonderlijke pagina’s voor jou samengebracht.

Aha. Maar waarom? Omdat Hanneke Paauwe veel korte dingen op haar conto staan heeft, omdat Hanneke Paauwe een pak van die dingen samen met Villanella op haar conto gezet heeft, omdat korte theatrale interventies moeilijk te slijten zijn, maar vooral ook omdat deze korte dingen voorwaar zeer de moeite zijn. Daarom hebben wij besloten ze voor jou te bundelen. Om in te kaderen. Om in te grasduinen. Of om bijvoorbeeld te besluiten een aantal van deze interventies te koppelen aan een programma dat je uitwerkt. Als aanvulling bij een programma. Of als presentatie van haar werk. Dat kan rustig overal. In de spleten en gaten van je gebouw bijvoorbeeld. Op je scènes. In je tuinen. De Paauwes laten zich makkelijk een plaats geven.
In april 2004 ontving Hanneke Paauwe trouwens Het Lichtpunt, een prijs die door de 1000-Watt jury jaarlijks wordt toegekend aan opmerkelijke artiesten. Wij citeren:

“Beelden, geluiden, verhalen, smaken en zelfs gevonden voorwerpen. In de handen van Hanneke Paauwe krijgt elke vanzelfsprekendheid een nieuwe vorm of betekenis. Op een frisse, inventieve manier weet deze beeldende theatermaker bestaande ruimtes en histories te transformeren in nieuwe dimensies, waar je als toeschouwer je eigen weg in zoekt; al dan niet begeleid door een soms grappige, soms diepzinnige maar altijd spitsvondige eigen geschreven tekst. Hanneke Paauwe slaagt er in om met producties zoals Het Geheimenarchief of De Potloodmoordenaar (die zij in opdracht van het Bronksfestival maakte) of Smeltende gedachten, de toeschouwer opnieuw te laten kijken en luisteren naar alledaagse voorwerpen en gebeurtenissen. Haar eigenzinnige, alternatieve manier om met de werkelijkheid om te gaan resulteert telkens in een interessante zoektocht tussen beeldende kunst en theatertaal, waarbij ook de publieksparticipatie onophoudelijk onderzocht wordt.”

Dit om je te zeggen dat wij niet alleen staan met onze overtuiging. Voilà. En daarom. Voor meer inlichtingen, boekingen, lofbetuigingen bij dit initiatief: contacteer de Villa. Wij doen de rest. Altruïsme heet zoiets.