Achter de bossen, voorbij het moeras (‘Krabat’), de eerste productie van Les Rêveurs Sont Maltraités, gaat over een coma. Een jongen van twaalf komt in een coma terecht. Gedurende drie jaar blijft hij zich, als tussen slapen en waken, bewust van zijn toestand. Terwijl het uiterlijk lijkt alsof hij zich niet kan bewegen en alsof hij er helemaal niet is, blijft het in zijn hoofd malen en draaien, als bij een molen die op hol is geslagen.
Nu heet hij Krabat, zegt hij, en woont hij in de Zwarte Molen, achter de bossen, voorbij het moeras. Daar is de Meester de baas, die houdt hem gevangen.
In feite is deze jongen, die stil was op school en niemand opviel, een dichter. Met woorden tracht hij zich staande te houden. Hij heeft voor zichzelf een wereld gecreëerd, gebaseerd op boeken en op zijn levendige fantasie om zo het gevecht met zijn comateuze toestand aan te gaan. In die wereld helpt een vriend hem die hij Tonda noemt. Hij helpt hem om terug uit zijn nachtmerrie te ontwaken. Want één ding is zeker: “Ik was twaalf die nacht. Nu ben ik vijftien. Drie jaar ouder op een paar seconden tijd. Ik ben ver weg geweest en ik weet niet hoe lang het juist geduurd heeft. Maar nu moet ik terug.”
Achter de bossen, voorbij het moeras (‘Krabat’) is het verhaal van een Odysee, een terugtocht, terug naar de wereld voorbij het moeras en terug doorheen de bossen. Wat de jongen op die terugtocht leidt, is zijn liefde voor zijn stiefzusje Maja. Een grimmig liefdesverhaal dat leest als een spannend jongensboek, waarbij langzaamaan alle puzzelstukken in elkaar vallen.
