Afbeelding
Tussenhuids is een confronterend debuut over wat het betekent om door andere mensen geleefd te worden en wat er overblijft wanneer je alleen verder moet.
Jaren na de verdrinkingsdood van haar vader gaat Moia op vakantie met haar schoonfamilie. Haar vriend Seppe, zijn tweelingzus Frêle en hun ouders vormen een warm en stabiel gezin en Moia zweeft daar ergens tussenin. Haar onvermogen om op zichzelf terug te vallen zorgt ervoor dat ze de wereld om haar heen door steeds troebeler water waarneemt. Wanneer ze plots een verloren foto op de zolder van haar moeder terugvindt en haar buikgevoel over de nieuwe collega verwaarloost, wordt Moia geconfronteerd met de impact van verhalen. Hoe wat gezegd wordt niet noodzakelijk waar is, hoe wat waar is niet zomaar wordt geloofd en hoe alles wat niet gezegd wordt, als het erop aankomt, ook niet lijkt te bestaan.
In deze ontroerende coming-of-ageroman staat centraal welke onvermijdelijke invloed ouders hebben op hun kinderen, hoe verwoestend loyaliteiten kunnen zijn en hoe gevaarlijk het is om niet opgemerkt te worden, ook niet door jezelf.
Lene Beelen (1988) is klinisch psycholoog en psychoanalytisch psychotherapeut. Tussenhuids is haar debuutroman.
"Het proza van Lene Beelen voelt als een zachte streling over je huid. Dit is een schrijver die goed kan voelen: het zal geen toeval zijn dat ze de kost verdient als psycholoog. Beelen snapt hoe mensen in elkaar zitten, hoe ze op elkaar reageren, en ze veroordeelt ze niet om wat ze doen. Met zachte, vloeiende penseelstreken schetst ze in Tussenhuids de leefwereld van een groepje personages dat hun uiterste best doet om troost en warmte bij elkaar te vinden, maar daar door beschadigingen die het leven hun toedient steeds minder in slaagt." – Jelte Nieuwenhuis, interviewer van dienst tijdens deze avond
