Lazslo Zsilágyi woont met zijn dikke vrouw Fruzsina en zijn nichtje Joanna in Hongarije. Lazslo speelt er viool boven zijn hoofd, want hun huis is piepklein. Iedereen slaapt er rechtopstaand. Ze maken veel ruzie: neus aan neus. Dan wordt Joanna naar familie in Brussel gestuurd. En dan loopt Fruszina weg. Gevolg? Lazslo wordt gek van de wind, van eenzaamheid en van verdriet. En kijk: hij slijpt zijn vioolstok tot potlood.
‘De Potloodmoordenaar’ is een intieme familievoorstelling van ongeveer 30 minuten. Hanneke Paauwe schrijft tijdens de voorstelling een verzonnen portret, van een persoon uit het publiek. Aan het eind wordt het portret, als onderdeel van de voorstelling ‘De potloodmoordenaar’ voorgelezen.
Persreacties
De potloodmoordenaar was tot slot een heuse vertelvoorstelling, waarbij in een half uur tijd de exotische steppen, een gruwelijke zandstorm, en een nonkel moordenaar de revue passeren. Het was een uitzonderlijk boeiende fabel die magisch realistische elementen binnenbracht in een verhaaltje over een klein dik meisje met een zonnebril, dat haar fantasie als wapen gebruikt tegen haar kortzichtige klasgenootjes. Aan het einde van de voorstelling kreeg je het portret te horen dat Hanneke Paauwe schreef van een van de toeschouwers. Hanneke Paauwe bevestigt daarmee haar stem als een van de meest originele schrijfsters en theatermaaksters van dit moment. (Elke Van Campenhout – De Standaard)
Een intieme voorstelling die je confronteert met de grootse kracht van fantasie. (Els van Steenberghe – De Morgen)
Het tekende een poëtisch en luisterrijk portret van een Hongaars vluchtelingenmeisje in Brussel. (Wouter Hillaert – De Morgen)
De potloodmoordenaar is een prachtig miniatuurtje. (Wijbrand Schaap – Utrechts Nieuwsblad)
Direct en intiem is het werk van Hanneke Paauwe. Ze voert haar publiek mee in een bizarre Hongaarse vertelling. (Bart Deuss – De Volkskrant)
