Afbeelding
Vanaf haar oprichting in 1966 zorgde Fugitive Cinema voor een alternatief geluid in de Belgische filmwereld. Het Antwerpse filmcollectief, met Robbe De Hert als spilfiguur, deed dit niet alleen door zelf films te maken, maar ook door films te distribueren die andere verdelers links lieten liggen. Heel wat van die films passen binnen de contestatie van de jaren zestig en zeventig. Op 18 en 19 april vertonen we films over arbeidersprotesten in België en de VS. Diverse films uit Fugitive Cinema’s distributiecatalogus koppelen het sociaal engagement ook aan vormelijke vernieuwing en experiment. Op 26 en 28 april zoomen we in op het werk van onder andere Chris Marker en Ludo Mich.
Dit filmprogramma kwam tot stand in het kader van het Onderzoeksseminarie Film binnen de master Theater- en Filmwetenschap van de Universiteit Antwerpen.
Deus ex machina (Ludo Mich, België, 1969) 9’
Ludo Mich geloofde niet in een rigide onderscheid tussen kunstdisciplines. Zo combineerde hij onder meer beeldende kunst en performance door als levend schilderij langs een reeks Antwerpse cafés te flaneren. Ook in zijn films zocht hij duidelijk de verbinding op met andere kunstvormen. In ‘Deus ex Machina’, een korte film over twee naakte lichamen, gebruikt Mich ook animatiestrategieën. Via deze experimentele vorm vertelt hij een abstract liefdesverhaal.
Arthur is Fantastic (Ludo Mich, België, 1971) 15’
Michs film ‘Arthur is Fantastic’ is een registratie van een performance met dezelfde naam in de Antwerpse kunstruimte Vacuum. De film én performance zijn geheel in de stijl van de Fluxusbeweging, dat de dagelijkse beslommeringen van kunstenaars tot het kunstwerk zelf maakte. Michs soms voyeuristische camera volgt Arthur Indebaum terwijl hij zich naakt tentoonstelt aan de bezoekers van de performance. De montage is van Robbe De Hert en de opzwepende muziek van Arthurs band ’Live’.
Lysistrata (Ludo Mich, België, 1976) 65’
Met ‘Lysistrata’ verfilmt Mich het gelijknamige blijspel van de Griekse toneelschrijver Aristophanes. Het stuk over de seksenoorlog wordt gezien als een feministische klassieker. Mich gaf er een provocerende draai aan door alle acteurs naakt te laten spelen. Zo ontvouwt er zich een burlesk, chaotisch tafereel op een decor gevuld met geschilderde filmstroken. ‘Lysistrata’ is op die manier theatraal en filmisch tegelijkertijd.
De films worden ingeleid door Liesje Baltussen (filmwetenschapper UAntwerpen).
