Door Vincent Van Meenen
3
ik zie het aan hoe uw voeten
mij verdragen in uw aanwezigheid
en knikken voor mijn bekomst
van huis weg
hier sta ik uit uw genen geworpen
harder dan uw draad
met meer geduld bespannen
en harder dan elk draadloos verzet
over patronen en randen werp ik mij omhoog
pers ik mij in uw gestorte toren
Moeder Vader `
ik ben de eerste belager
uw meester in streng in streng
dit erfelijk verderf
verschrompeld tussen mijn benen
kent het zijn gelijke niet
waar uw afgestorven vlees traag verhardt
daar klappen mijn longen
voor u samen
4
Ik bedrijf mijn betrachtingen
ter ere van uw lijf en van de grond
die in mij uw rijpe lichaam zaaide
ik bewater later mijn bedorven doornen
ik bedrijf u in mijn nat
en van uw vruchtgebruik blijf ik
de enige en eindige graaf
ik lig stil en beween het gras
waaronder u straks vergaat
er is geen mond in mij die nu nog durft
geen woord dat in uw lichaam kloven slaat
zo lang eist uw weerbarstigheid een krul
een heilig haar dat als een grijze vlek
de start is en mij traag van binnenuit
en strijdend naar het leven staat
