"`Vroeger was ’t toch beter, mijnheer”, wist een vrouwtje mijn buurman op de trein te vertellen. Hij knikte hevig en zei instemmend: `Mmm. Wat u zegt, wat u zegt.' Ik vermoed dat het vrouwtje in kwestie de tachtig al lang voorbij was, het heertje naderde de zestig, zo wist hij zelf later te vertellen. Bejaarden op de spitsuurtrein richting kust, het wordt nog een traditie, zou je denken. `En voor negen uur mogen we niet met onze senior-pass op de trein. Dat snap je toch niet?' vroeg ze verbouwereerd. `Neen, wat u zegt, wat u zegt.' Ze speelden vast met de hoepel en wat bikkels op de straat, zoals mijn grootvader. De mensen kenden elkaar nog, zoals dat dan heet. Het was gezellig, met de vrouwen op het voetpad, de kinderen op straat en de vaders op café."
