"Toen ik na 4 uur onderbroken slaap plots wakker werd gemaakt door de conducteur, voelde ik me betrapt. Ik schrok, ik lag half in mijn jas gedraaid als een aap in een draagzak. Ik rook naar slaap, mijn gezicht gekreukt door het ribfluweel van mijn jas. `Oh, pardon,’ zei ik vlug. In de twilight zone waar in ik me bevond, vond ik niet onmiddellijk mijn biljetten.
We waren net Straatsburg gepasseerd, jij sliep rustig verder. Een paar uur daarvoor had je me nog gezegd dat ik mooi was wanneer ik sliep, zo vredig. Ik kon het maar moeilijk geloven nu ik daar zat, op die lange trein van Basel naar huis. Ik sliep niet meer maar liet jou slapen."
