DiE zAtErDaG iN dE bLoKkEr
Dus daar stond ik dan. Aan te schuiven in de Blokker met een namaak plasticine set en een kikker, gespietst door een rietje, waarmee kinderen hun cola willen slurpen. Er stonden slechts twee klanten voor mij, zodat ik niet vermoedde dat ik er nog twintig minuten zou staan. Dit kwam mede door de hersendode verkoopster die reeds sinds tien uur die ochtend verplicht was te luisteren naar een pluche rat in gevangeniskledij die vrolijk met een smurfenstem Jail house rock door de winkel kweelt telkens je hem in zijn linkerpoot knijpt.
Natuurlijk was één rat niet genoeg om ouders aan te sporen dit voor hun kinderen te kopen. Daarom stonden er drie. Drie verschillende ratten op slechts twee meter van het reeds lange tijd neurotische personeel. Maar wacht. Het hoogtepunt kwam pas wanneer een groepje van vijf giechelende veertienjarige, Britney Spears aanbiddende, neo-skate pubertjes, die zonet allemaal hetzelfde setje van tien stervormige speldjes hadden gekocht voor 1.53 euro, deze drie "knaagdieren from hell" tegelijk activeerden zodat er een kakofonie van Jail house rock, Rock around the clock en Beat it ontstond op een frequentie die enkel hoorbaar is voor cockerspaniëls. Deze geluidsbom werd door de Avril Lavignes fans onthaald in een gigantische kwebbellach waarbij menige venombroek meer dan eens die centimeter te veel naar beneden schoof over de snoopyboxershort en die blokjesbrug toch één keer te veel benadrukt werd door de weerkaatsing van de zoemende TL-lampen op het plafond.
Dus daar stond ik, de vijf pubertjes net ontlopen, met voor mij een oud mannetje, met zo'n elektronisch watervalletje in zijn handen, en een jong meisje met een kleurboek, 75 cent waard. Had ik nu even de dikke pech dat de verkoopster nog bezig was met een derde, die ik, aangezien haar grootte van 1m45cm, niet gezien had. Tot grote ergernis van iedereen daar in de oranje hemel der goedkope brol had deze lilliputter twee, jawel twee video's gekocht: Treasure planet en Doornroosje. Nu moet je wel weten dat in de Blokker ter preventie van diefstal geen video's verkocht worden maar lege dozen. Bij de kassa wordt dan de inhoud in het omhulsel gestoken, een beetje zoals vrijen met een condoom maar dan zonder voorspel. Het gebeurt wel eens dat de verkeerde inhoud in het omhulsel wordt gestoken, wat best wel grappige complicaties kan opleveren zoals zevenjarigen die op een verjaardagsfeestje naar Paul Verhoevens’ Basic Instinct zitten te kijken in plaats van naar Disney's De Reddertjes. Deze video's staan ook niet aan de kassa maar in een aparte ruimte achterin waar de verkoopster de betreffende video moet gaan zoeken in een zee van zwarte rechthoekige cassettes. Dit kan wel een tijdje duren.
Na een expeditie van 10 minuten in deze zwarte oceaan keerde de jonge, tot krankzinnigheid gedoemde verkoopster terug en meldde met een geforceerde glimlach dat er, tot haar grote verbazing natuurlijk, geen Doornroosjes meer waren ( waarschijnlijk beland in de doos van The Godfather II -hey, it's nothing personal-). Ze verzocht de dwerg een andere film te kiezen uit de wijde, wijde collectie die Blokker trots is u aan te bieden. Teleurgesteld verwijderde de miniatuurvrouw zich uit de steeds groeiende rij wachtenden.
Aangezien dit concern over duizenden variëteiten van mini tuinversiering beschikt en er waarschijnlijk al evenveel verkocht had, had de verkoopster het stuk van de volgende klant aangenomen, ingescand, afgerekend en ingepakt in het amusante rode, met psychedelische clowns versierde inpakpapier waar BLOKKER nv. bekend voor is, alvorens je "oude zak" kon zeggen.
Dan kwam het kleine meisje. Ik schat ze elf jaar of zo. Ze had het hele spektakel totnogtoe aangezien zonder een spoor van ergernis of ongeduld. Een klein, bruin meisje dat een witte jurk met rode bolletjes droeg, en met een grote opening vanboven in har lach waar ooit twee snijtanden hadden gezeten. Na het tellen van veel, veel te veel koperen muntjes bleek ze 10 cent tekort te komen voor de kaft vol prenten van lege olifanten en giraffen, die snel ingekleurd zouden worden met waskrijtjes of viltstiften, waarna de leukste fantasietjes van kinderen werkelijkheid worden. Lachenede groene neushoorns met gele trui en blauwe pet, met één been paars, en andere rose en met oranje en turquoise armen. Deze fantasie is echter wel tijdelijk. Na een week is het boek volgekleurd, aan stukken geknipt, als onderlegger gebruikt en onder een b ank of in de vergetelheid geraakt totdat moeder het terugvindt en samen met een oude Flair, De Morgen van gisteren en opgeloste kruiswoordraadselboekjes samenbindt tot een bundel. Die bundel wordt dan meegegeven aan de moedige vuilnismannen van de gemeente die dag in, dag uit onze beschimmelde tomaten, onze lege Danone potjes, halfopgegeten snickersrepen en onze uitgelezen Libelles trotseren.
Aangezien de ogen van dit kleine hulpeloze scharminkel zich reeds begonnen te vullen met tranen en een huilbui voor de onderbetaalde verkoopster een regelrechte zenuwinzinking zou betekenen, dacht ik dat het tijd was om mijn goede hart te tonen en legde de 10 cent bij. Die geste werd door het meisje onthaald alsof een ridder de draak van haar ivoren toren gedood had. Ze huppelde de winkel uit en het hoekje om in zo'n extase dat ik weer verlangde naar de tijd dat ik nog kind was en dat geluk zo goedkoop. Eindelijk mocht ik mijn onzinnige dingen betalen. 2.50 euro voor mijn obsceen rietje en de namaak "playdo-kit". 2.50 euro voor het goedkope geluk van mijn zevenjarig stiefzusje. Ik rekende af en ging naar buiten.
Tijs Onega
Xaveriuscollege Borgerhout
Inktaap Knetterende Letteren winnaar 2004
