MATINEES

english below

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.

Magnani speelt in de film een prostituee die ’s nachts door de straten van de metropool doolt. Op zoek naar een beter leven voor haar zoon probeert ze een andere job te vinden, maar botst steeds opnieuw op vooroordelen en weerstand van de conservatieve Italiaanse samenleving. Ondanks haar pogingen om ‘eerlijk’ haar brood te verdienen, blijft haar verleden haar achtervolgen. Ze doet er alles aan om haar 16-jarige zoon Ettore te behoeden van de gewelddadige onderwereld, maar het lot in het troosteloze Rome lijkt hen anders gezind.

In lijn met zijn politieke en thematische interesses, presenteert Pasolini in MAMMA ROMA een lappendeken aan verloren zielen, die strijden voor hun overleving in een met beton overdekte woestenij. We tonen de film als eerbetoon voor Pasolini, met oog op het 50ste jubileum van zijn dood.

Tijdens de vertoning op 11 december wordt MAMMA ROMA voorafgegaan door kortfilm STENDALI (1960) van Cecilia Mangini, waarvoor Pasolini samen met haar het scenario schreef. Deze vertoning wordt ook voorafgegaan door een lezing om 19u00 over het Italiaans neorealisme door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis (KASKA-DKO, RITCS, INSAS), en is gratis bij je filmticket inbegrepen.

Op 2 november wordt de film ingeleid door Piet Arfeuille. Arfeuille bestudeert al heel z’n leven het werk en de persoon van Pier Paolo Pasolini. Hij bezocht de plekken waar de cineast -poeet geleefd en gewerkt heeft.

In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.

MAMMA ROMA maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in Italian with English subtitles

No city or actress are as intertwined as Rome and Anna Magnani. The Italian star actress embodied Rome and her inhabitants and knew how to capture the doom of the German occupation like no other in the iconic chase scene in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945). In MAMMA ROMA, Pasolini uses this mythical interrelation between woman and place by having Magnani become a symbol for the capitalistic limbo that was post-war Rome.

In the film, Magnani portrays a prostitute who wanders the streets of the metropolis at night. In search of a better life for her son, she tries to find another job, but collides with prejudice and resistance of the conservative Italian society. Despite her efforts to make an ‘honest’ living, her past continues to haunt her. She does everything she can to protect her son from the violent underworld, but fate and the desolate Rome seem to be of a different mind.

In line with his political and thematic interests, Pasolini presents a patchwork of lost souls in MAMMA ROMA, who are fighting for their survival in the concrete desert of Rome. We screen the film in light of the 50th anniversary of Pasolini’s passing.

During the screening on the 11th of December, MAMMA ROMA will be accompanied by short film STENDALI (1960) by Cecilia Mangini, who co-wrote the screenplay to her film together with Pasolini. The film will also be preceded by a lecture (in Dutch) at 19h00 on Italian neorealism by film history professor Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, and INSAS) and is included in your entrance ticket.

With our FILM CLASS PASS, you can attend all screenings and lectures of the film historic season at a reduced rate.

MAMMA ROMA is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

english below

Geen stad en actrice zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden als Rome en Anna Magnani. De Italiaanse steractrice gaf door iconische rollen leven aan Rome en haar inwoners en wist met de iconische achtervolgingssequentie in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945) de doem van de Duitse bezetting als geen ander te vatten. In MAMMA ROMA verlengt Pasolini deze mythische verwevenheid van vrouw en plek door Magnani als symbool te laten staan voor het kapitalistische vagevuur van naoorlogs Rome.

Magnani speelt in de film een prostituee die ’s nachts door de straten van de metropool doolt. Op zoek naar een beter leven voor haar zoon probeert ze een andere job te vinden, maar botst steeds opnieuw op vooroordelen en weerstand van de conservatieve Italiaanse samenleving. Ondanks haar pogingen om ‘eerlijk’ haar brood te verdienen, blijft haar verleden haar achtervolgen. Ze doet er alles aan om haar 16-jarige zoon Ettore te behoeden van de gewelddadige onderwereld, maar het lot in het troosteloze Rome lijkt hen anders gezind.

In lijn met zijn politieke en thematische interesses, presenteert Pasolini in MAMMA ROMA een lappendeken aan verloren zielen, die strijden voor hun overleving in een met beton overdekte woestenij. We tonen de film als eerbetoon voor Pasolini, met oog op het 50ste jubileum van zijn dood.

Tijdens de vertoning op 11 december wordt MAMMA ROMA voorafgegaan door kortfilm STENDALI (1960) van Cecilia Mangini, waarvoor Pasolini samen met haar het scenario schreef. Deze vertoning wordt ook voorafgegaan door een lezing om 19u00 over het Italiaans neorealisme door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis (KASKA-DKO, RITCS, INSAS), en is gratis bij je filmticket inbegrepen.

Op 2 november wordt de film ingeleid door Piet Arfeuille. Arfeuille bestudeert al heel z’n leven het werk en de persoon van Pier Paolo Pasolini. Hij bezocht de plekken waar de cineast -poeet geleefd en gewerkt heeft.

In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.

MAMMA ROMA maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in Italian with English subtitles

No city or actress are as intertwined as Rome and Anna Magnani. The Italian star actress embodied Rome and her inhabitants and knew how to capture the doom of the German occupation like no other in the iconic chase scene in ROMA CITTÀ APERTA (Roberto Rossellini, 1945). In MAMMA ROMA, Pasolini uses this mythical interrelation between woman and place by having Magnani become a symbol for the capitalistic limbo that was post-war Rome.

In the film, Magnani portrays a prostitute who wanders the streets of the metropolis at night. In search of a better life for her son, she tries to find another job, but collides with prejudice and resistance of the conservative Italian society. Despite her efforts to make an ‘honest’ living, her past continues to haunt her. She does everything she can to protect her son from the violent underworld, but fate and the desolate Rome seem to be of a different mind.

In line with his political and thematic interests, Pasolini presents a patchwork of lost souls in MAMMA ROMA, who are fighting for their survival in the concrete desert of Rome. We screen the film in light of the 50th anniversary of Pasolini’s passing.

During the screening on the 11th of December, MAMMA ROMA will be accompanied by short film STENDALI (1960) by Cecilia Mangini, who co-wrote the screenplay to her film together with Pasolini. The film will also be preceded by a lecture (in Dutch) at 19h00 on Italian neorealism by film history professor Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, and INSAS) and is included in your entrance ticket.

With our FILM CLASS PASS, you can attend all screenings and lectures of the film historic season at a reduced rate.

MAMMA ROMA is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

english below

Huisvrouw en moeder Alice Hyatts leven wordt overhoop gehaald wanneer haar man sterft in een ongeluk. Met weinig perspectief en enkel jobervaring als lounge zangeres, besluit ze om samen met haar 11-jarige zoontje Tommy van New Mexico naar haar thuisstad Monterey in California te verhuizen. Om hun reis te bekostigen, zoekt Alice onderweg werk als zangeres in clubs. Dat zorgt ervoor dat Tommy vaak voor zichzelf moet zorgen. Alices plannen leiden zelden tot het gewenste resultaat en uiteindelijk neemt ze een job aan als serveerster in een diner in Tucson, Arizona. Natuurlijk komen er onderweg ook mannen op Alices pad, die een vaderrol in Tommy’s leven opnemen. Alices vrijzinnige opvoedingsstijl zorgt al eens voor ophef bij haar aanbidders, maar gelukkig blijft ze haar moederinstinct volgen in haar relatie met Tommy.

Door het succes van Burstyns vorige film, THE EXORCIST, kreeg de actrice carte blanche voor haar volgende project. Burstyn had twee doelen voor ogen: een film maken over een vrouw met herkenbare problemen en werken met een veelbelovende jonge regisseur. Toen Martin Scorsese zich aandiende, twijfelde Burstyn door zijn palmares als ‘mannenregisseur’. “What do you know about women?”, vroeg de actrice. “Nothing, but I’d like to learn”, antwoordde Scorsese. Dat antwoord was voldoende voor Burstyn en maar goed ook, want ze won de Oscar voor Beste Actrice voor haar rol in de film. 

Zondag 16 november wordt de film ingeleid (± 15') door Tim Maerschand, filmjournalist, co- host van de Wide Angle podcast van Film Fest Gent en lid van cinefiele platforms Kuru en Kuleshov.

ALICE DOESN’T LIVE HERE ANYMORE maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in English without subtitles

Housewife and mother Alice Hyatts’s life is turned upside down when her husband dies in an accident. With little perspective and her only job experience being a lounge singer, she decides to move from New Mexico to her hometown of Monterey with her 11-year-old son Tommy. In order to pay their travels, Alice looks for work as a singer in clubs along the way. This does mean that Tommy often has to fend for himself. Alice’s plans seldom turn out the way she wanted and eventually she ends up taking a job as a waitress in a diner. Of course, she meets men along the way as well, who take on a parental role in Tommy’s life. However, Alice’s liberal parenting style ruffles some feathers among her admirers, but luckily she continues to follow her maternal instincts in her relationship with Tommy.

Because of the success of Burstyn’s previous film, THE EXORCIST, the actress was given carte blanche for her next project. She had two goals: make a movie about a woman with real-life problems and work with a promising young director. When Martin Scorsese presented himself, Burstyn hesitated due to his oeuvre as a director of men. “What do you know about women?”, asked the actress. “Nothing, but I’d like to learn”, responded Scorsese. A good enough answer for Burstyn, and luckily enough because the role earned her the Academy Award for Best Actress.

On Sunday the 16th of November, the film will be introduced (± 15') (in Dutch) by film journalist and cinephile Tim Maerschand (Kuru, Kuleshov).

ALICE DOESN’T LIVE HERE ANYMORE is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

english below

Huisvrouw en moeder Alice Hyatts leven wordt overhoop gehaald wanneer haar man sterft in een ongeluk. Met weinig perspectief en enkel jobervaring als lounge zangeres, besluit ze om samen met haar 11-jarige zoontje Tommy van New Mexico naar haar thuisstad Monterey in California te verhuizen. Om hun reis te bekostigen, zoekt Alice onderweg werk als zangeres in clubs. Dat zorgt ervoor dat Tommy vaak voor zichzelf moet zorgen. Alices plannen leiden zelden tot het gewenste resultaat en uiteindelijk neemt ze een job aan als serveerster in een diner in Tucson, Arizona. Natuurlijk komen er onderweg ook mannen op Alices pad, die een vaderrol in Tommy’s leven opnemen. Alices vrijzinnige opvoedingsstijl zorgt al eens voor ophef bij haar aanbidders, maar gelukkig blijft ze haar moederinstinct volgen in haar relatie met Tommy.

Door het succes van Burstyns vorige film, THE EXORCIST, kreeg de actrice carte blanche voor haar volgende project. Burstyn had twee doelen voor ogen: een film maken over een vrouw met herkenbare problemen en werken met een veelbelovende jonge regisseur. Toen Martin Scorsese zich aandiende, twijfelde Burstyn door zijn palmares als ‘mannenregisseur’. “What do you know about women?”, vroeg de actrice. “Nothing, but I’d like to learn”, antwoordde Scorsese. Dat antwoord was voldoende voor Burstyn en maar goed ook, want ze won de Oscar voor Beste Actrice voor haar rol in de film. 

Zondag 16 november wordt de film ingeleid (± 15') door Tim Maerschand, filmjournalist, co- host van de Wide Angle podcast van Film Fest Gent en lid van cinefiele platforms Kuru en Kuleshov.

ALICE DOESN’T LIVE HERE ANYMORE maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in English without subtitles

Housewife and mother Alice Hyatts’s life is turned upside down when her husband dies in an accident. With little perspective and her only job experience being a lounge singer, she decides to move from New Mexico to her hometown of Monterey with her 11-year-old son Tommy. In order to pay their travels, Alice looks for work as a singer in clubs along the way. This does mean that Tommy often has to fend for himself. Alice’s plans seldom turn out the way she wanted and eventually she ends up taking a job as a waitress in a diner. Of course, she meets men along the way as well, who take on a parental role in Tommy’s life. However, Alice’s liberal parenting style ruffles some feathers among her admirers, but luckily she continues to follow her maternal instincts in her relationship with Tommy.

Because of the success of Burstyn’s previous film, THE EXORCIST, the actress was given carte blanche for her next project. She had two goals: make a movie about a woman with real-life problems and work with a promising young director. When Martin Scorsese presented himself, Burstyn hesitated due to his oeuvre as a director of men. “What do you know about women?”, asked the actress. “Nothing, but I’d like to learn”, responded Scorsese. A good enough answer for Burstyn, and luckily enough because the role earned her the Academy Award for Best Actress.

On Sunday the 16th of November, the film will be introduced (± 15') (in Dutch) by film journalist and cinephile Tim Maerschand (Kuru, Kuleshov).

ALICE DOESN’T LIVE HERE ANYMORE is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

engllish below

“To Joan Crawford, who brough Mildred Pierce to life just as I had always hoped she would be, and who has my lifelong gratitude”. Met die inscriptie stuurde schrijver James M. Cain actrice Joan Crawford een gesigneerde eerste editie van zijn roman Mildred Pierce na het zien van de verfilming van zijn boek.

Hoewel Crawford jaren later door haar dochters beruchte autobiografische exposé Mommie Dearest als moeder in een slecht daglicht kwam te staan, belichaamde ze in MILDRED PIERCE het toonbeeld van de toegewijde moeder.

Wanneer Mildreds man haar verlaat voor een andere vrouw, blijft ze alleen achter met haar twee dochters, de 16-jarige verwende Veda en de 10-jarige tomboy Kay. Door haar harde werk en doorzettingsvermogen stampt ze een succesvolle restaurantketen uit de grond, maar zelfs dat financiële succes is niet genoeg voor de rancuneuze Veda, die bovenal een hoge sociale status wil veroveren voor zichzelf. Na de dood van haar tweede man, wordt Mildred gedwongen om de waarheid van de gecompliceerde relatie met haar dochter onder ogen te zien.

Crawford won een Oscar voor haar overtuigende performance en de film wordt gevierd voor zijn sterke vrouwenrollen, complexe dynamieken tussen vrouwelijke personages en voor die tijd hachelijke thema’s zoals moederlijke liefde en de keerzijde van sociale standing. Dat alles wordt afgewerkt met een stevige laag melodrama, prachtige zwart-wit cinematografie en een vertrouwde score. In zijn Guide for the Film Fanatic (1986) schreef Danny Peary “MILDRED PIERCE is essentially a film noir piece where it's a woman, Joan Crawford, rather than a man, who is led by a greedy, manipulative, evil femme fatale – in this case, the woman's daughter, Ann Blyth – down a fatalistic path full of deception, money for greedy people, murder, and doom.” Een perfecte match voor ons MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

“To Joan Crawford, who brough Mildred Pierce to life just as I had always hoped she would be, and who has my lifelong gratitude”. With this inscription writer James M. Cain sent actress Joan Crawford a signed first edition of his novel Mildred Pierce, after watching the film adaptation of his book.

Even though Crawford was shown in a bad light as a mother years later after the publication of her daughter’s infamous autobiographical exposé Mommie Dearest, she embodied the paragon of the devoted mother in MILDRED PIERCE.

When her husband leaves her for another woman, Mildred is left on her own with her two daughters, the 16-year-old spoiled Veda and the 10-year-old tomboy Kay. Through her hard work and perseverance, she builds a successful restaurant chain from the ground up. But even this financial success is not enough for the resentful Veda, who above all wants to climb the social ladder, no matter the cost. After the death of her second husband, Mildred is forced to face the truth about her complicated relationship with her daughter.

Crawford won an Academy Award for her convincing performance and the movie is celebrated for its strong female leads, complex dynamics between female characters and for that time tricky themes such as maternal love and the downside of social standing. All of that is topped off with a solid layer of melodrama, beautiful black-and-white cinematography and a recognizable score. In his Guide for the Film Fanatic (1986) Danny Peary wrote “MILDRED PIERCE is essentially a film noir piece where it's a woman, Joan Crawford, rather than a man, who is led by a greedy, manipulative, evil femme fatale – in this case, the woman's daughter, Ann Blyth – down a fatalistic path full of deception, money for greedy people, murder, and doom.” A perfect fit for our MOMMIE DEAREST-programme, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

english below

YI YI is een meditatief portret van een middenklasse familie in Taipei terwijl hun levens subtiel veranderen over de periode van een jaar, vertrekkend van de belofte van een huwelijk en eindigend bij de finaliteit van een begrafenis. Edward Yangs uitgekiende regie weeft een mozaïek van dagelijkse momenten aan elkaar met een zeldzame emotionele precisie. De film draait rond NJ’s stille worstelingen en de zoektocht van zijn zoon Yang-Yang naar betekenis in het leven door het medium fotografie.

Warm, gelaagd en diepmenselijk, dat zijn de toetsstenen die de film handhaaft om zijn publiek te laten mediteren over opgroeien, ouder worden en de banden die ons met elkaar verbinden. 

We vertonen de 4K-restauratie van de film naar aanleiding van het 25-jarige jubileum.

ENG
The film is in Chinese with English subtitles

YI YI is a meditative portrait of a middle‑class family in Taipei as their lives subtly shift over the course of a year, from a wedding’s promise to the finality of a funeral. Edward Yang’s measured direction weaves a mosaic of everyday moments with rare emotional precision, centering on NJ’s quiet struggles and his son Yang‑Yang’s search for meaning through photography.

Warm, layered, and profoundly humane, the film offers a graceful meditation on growing up, growing older, and the ties that bind us.

We are showing the 4K restoration of the film to celebrate its 25th anniversary.

english below

Tennisster Guy Haines is ongelukkig getrouwd en hoopt op een snelle scheiding, maar zijn vrouw weigert. Op een treinrit ontmoet hij de psychopathische Bruno Antony, die hem onder lichte dwang een theorie uitlegt over hoe je kan wegkomen met moord. Zijn plan is simpel: twee mensen die elkaar niet kennen, vermoorden de persoon die de andere uit de weg wilt. Zonder motief en met een alibi kan de schuld nooit bij hen gelegd worden. Bruno stelt voor de vrouw van Guy uit de weg te ruimen, als hij Bruno’s vader naar de andere wereld zou helpen. Hoewel Guy de ‘deal’ weigert, voert Bruno toch zijn helft van het plan uit. Wanneer Guy zijn deel van de ‘afspraak’ niet nakomt, maakt Bruno hem het leven zuur.

De film wordt 27 november voorafgegaan door een lezing om 19u00 over Hitchcock en Hollywoodcinema door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis (KASKA-DKO, RITCS, INSAS), en is gratis bij je filmticket inbegrepen.

In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.

Na de vertoning van 7 december volgt een nagesprek & live podcast met Fokke van der Meulen.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Tennis star Guy Haines is unhappily married and wants a quick divorce, but his wife refuses. On a train ride, he meets the psychopath Bruno Antony, who forcibly explains his theory on how to get away with murder. His plan is simple: two strangers kill the person the other one wants gone. Without a motive and with an alibi, the blame can never be placed on them. Bruno suggests to Guy that he could kill his wife for him, if he kills Bruno’s father. Even though Guy refuses the ‘deal’, Bruno goes ahead and carries out his part of the plan. When Guy doesn’t fulfil his part of the ‘bargain’, Bruno tries to ruin his life.

27 November, the film will be preceded by a lecture (in Dutch) at 19h00 on Hitchcok and Hollywood cinema by film history professor Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, and INSAS) and is included in your entrance ticket.

With our FILM CLASS PASS, you can attend all screenings and lectures of the film historic season at a reduced rate.

Following the screening of 7 December, Fokke van der Meulen moderates an aftertalk (in Dutch) and a live podcast.

english below

Tennisster Guy Haines is ongelukkig getrouwd en hoopt op een snelle scheiding, maar zijn vrouw weigert. Op een treinrit ontmoet hij de psychopathische Bruno Antony, die hem onder lichte dwang een theorie uitlegt over hoe je kan wegkomen met moord. Zijn plan is simpel: twee mensen die elkaar niet kennen, vermoorden de persoon die de andere uit de weg wilt. Zonder motief en met een alibi kan de schuld nooit bij hen gelegd worden. Bruno stelt voor de vrouw van Guy uit de weg te ruimen, als hij Bruno’s vader naar de andere wereld zou helpen. Hoewel Guy de ‘deal’ weigert, voert Bruno toch zijn helft van het plan uit. Wanneer Guy zijn deel van de ‘afspraak’ niet nakomt, maakt Bruno hem het leven zuur.

De film wordt 27 november voorafgegaan door een lezing om 19u00 over Hitchcock en Hollywoodcinema door Wouter Hessels, docent filmgeschiedenis (KASKA-DKO, RITCS, INSAS), en is gratis bij je filmticket inbegrepen.

In de vorm van onze FILM CLASS PASS kan je de vertoningen en lezingen van het hele filmhistorische seizoen aan een aantrekkelijk combitarief volgen.

Na de vertoning van 7 december volgt een nagesprek & live podcast met Fokke van der Meulen.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Tennis star Guy Haines is unhappily married and wants a quick divorce, but his wife refuses. On a train ride, he meets the psychopath Bruno Antony, who forcibly explains his theory on how to get away with murder. His plan is simple: two strangers kill the person the other one wants gone. Without a motive and with an alibi, the blame can never be placed on them. Bruno suggests to Guy that he could kill his wife for him, if he kills Bruno’s father. Even though Guy refuses the ‘deal’, Bruno goes ahead and carries out his part of the plan. When Guy doesn’t fulfil his part of the ‘bargain’, Bruno tries to ruin his life.

27 November, the film will be preceded by a lecture (in Dutch) at 19h00 on Hitchcok and Hollywood cinema by film history professor Wouter Hessels (KASKA-DKO, RITCS, and INSAS) and is included in your entrance ticket.

With our FILM CLASS PASS, you can attend all screenings and lectures of the film historic season at a reduced rate.

Following the screening of 7 December, Fokke van der Meulen moderates an aftertalk (in Dutch) and a live podcast.

Weduwe Cesira (Sophia Loren) baat een succesvolle kruidenierswinkel uit in Rome ten tijde van WOII. Terwijl de oorlog rondom hen raast, met dagelijkse bominslagen, vreest Cesira voor het leven van haar 13-jarige dochter Rosetta. Moeder en dochter trekken naar Cesira’s geboortedorp in de hoop daar veilig te zijn. Wanneer de geallieerde troepen binnenvallen en optrekken, besluit Cesira terug te keren naar Rome. Maar onderweg haalt de horror van de oorlog hen toch in.

Sophia Loren won voor haar performance in TWO WOMEN de Oscar voor Beste Actrice en was de eerste acteur die een Oscar won voor een performance in een niet-Engelstalige film. TWO WOMEN is een realistische tijdscapsule naar een tijd en plaats tijdens een zwarte pagina uit de wereldgeschiedenis. Regisseur Vittorio De Sica maakte met de film een prachtig eindstuk van zijn tweeluik in combinatie met het ontroerende BICYCLE THIEVES, over de relatie tussen een vader en zoon, waar we in TWO WOMEN een moeder en dochter volgen. De Sica legt opvallend treffend vast hoe de liefde tussen een ouder voor zijn of haar kind in precaire situaties soms ook ondraaglijk kan zijn.

TWO WOMEN maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

Weduwe Cesira (Sophia Loren) baat een succesvolle kruidenierswinkel uit in Rome ten tijde van WOII. Terwijl de oorlog rondom hen raast, met dagelijkse bominslagen, vreest Cesira voor het leven van haar 13-jarige dochter Rosetta. Moeder en dochter trekken naar Cesira’s geboortedorp in de hoop daar veilig te zijn. Wanneer de geallieerde troepen binnenvallen en optrekken, besluit Cesira terug te keren naar Rome. Maar onderweg haalt de horror van de oorlog hen toch in.

Sophia Loren won voor haar performance in TWO WOMEN de Oscar voor Beste Actrice en was de eerste acteur die een Oscar won voor een performance in een niet-Engelstalige film. TWO WOMEN is een realistische tijdscapsule naar een tijd en plaats tijdens een zwarte pagina uit de wereldgeschiedenis. Regisseur Vittorio De Sica maakte met de film een prachtig eindstuk van zijn tweeluik in combinatie met het ontroerende BICYCLE THIEVES, over de relatie tussen een vader en zoon, waar we in TWO WOMEN een moeder en dochter volgen. De Sica legt opvallend treffend vast hoe de liefde tussen een ouder voor zijn of haar kind in precaire situaties soms ook ondraaglijk kan zijn.

TWO WOMEN maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

NOUVELLE VAGUE is Richard Linklaters ode aan de gelijknamige filmbeweging die in de late jaren '50 en '60 furore maakte in het internationale filmlandschap. Linklater vertelt niet alleen het verhaal van auteur Jean-Luc Godard die À BOUT DE SOUFFLE maakte, maar leent ook de stijl en recreëert de tijdsgeest waarin de toonaangevende nouvelle vague film werd gemaakt. In hetzelfde treffende zwart-wit als het origineel, schrijft Linklater zijn liefdesbrief aan die invloedrijke periode binnen Franse cinema wat resulteert in een speelse hommage aan de kunst van cinema en film maken.

Op het filmfestival van Cannes in 1959 wordt François Truffauts LES QUATRE CENTS COUP lovend onthaald. Dat geeft het startschot voor een nieuwe lichting Franse, jonge durfal filmmakers. Waaronder Jean-Luc Godard, die op zoek is naar de financiële steun om zijn debuutfilm te maken. In deze “making-of” À BOUT DE SOUFFLE wordt Godard vertolkt door Guillaume Marbeck, speelt de Amerikaanse actrice Zoey Deutch de iconische Jean Seberg en kruipt Aubry Dullin in de huid van Jean-Paul Belmondo.

In Linklaters eigen woorden: “Godard taught me an absolute love and dedication to cinema. That cinema is its own world that’s worthy of reverence to treat as an elevated, all-encompassing, devote-your-life-to art form. That’s what I’m trying to conjure in that movie. Just to show the absolute love of cineastes.”

Op 18 december tonen we ook het originele À BOUT DE SOUFFLE!

english below

Tussen de miljarden vrouwen die moeder worden en kinderen opvoeden, kunnen niet anders dan een paar echt rotte eieren te zitten. Een van de hoogtepunten van slecht ouderschap wordt belichaamd door Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimers THE MANCHURIAN CANDIDATE. Niemand minder dan Dame Angela Lansbury neemt de rol van die slechterik en vreselijke moeder op zich.

Nadat Sergeant Raymond Shaw (Laurence Harvey) als een gedecoreerde oorlogsheld terugkeert van zijn missie tijdens de Koreaanse Oorlog, kan niemand van zijn eenheid zich nog zijn bekroonde heldendaden herinneren. Wanneer Shaws overste Majoor Bennet Marco (Frank Sinatra) geplaagd wordt door nachtmerries met Raymond in de hoofdrol, besluit hij om een onderzoek te starten. Dat leidt hem langs een duister pad vol samenzweringen tegen de regering en het leger, communistische dreigingen en moordcomplotten, waarin Raymonds moeder Mrs. Iselin een sleutelrol speelt.

Frankenheimers regie en George Axelrods scenario blijven dicht bij het originele bronmateriaal, Richard Condons gelijknamige roman, en de intense zwart-wit cinematografie van Lionel Lindon versterkt de dreigende atmosfeer. Maar de indrukwekkende politieke thriller zal steevast herinnerd worden om Angela Lansbury’s onnavolgbare vertolking van een vrouw, die niet alleen het leven van haar man en zoon stuurt, maar niet stopt totdat ze het hele land – liefst nog de hele wereld – in haar macht heeft.

THE MANCHURIAN CANDIDATE maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Among the billions of women who become mothers and raise children, there have to be at least a few really rotten eggs. One of the highlights of bad parenting is embodied by Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimer’s THE MANCHURIAN CANDIDATE. None other than Dame Angela Lansbury takes on the role of that villain and horrible mother.

After Sergeant Raymond Shaw (Laurence Harvey) returns from the Korean War as a decorated hero, none of his platoon members can remember his acclaimed heroics. When Shaw’s commanding officer Major Bennet Marco (Frank Sinatra) is haunted by recurring nightmares which feature Raymond, he decides to start an investigation. This leads him down a dark path filled with conspiracies against the government and the army, communist threats and murderous schemes, in which Raymond’s mother Mrs. Iselin, plays a key part.

Frankenheimer’s direction and George Axelrod’s screenplay stay true to the original source material, Richard Condon’s novel of the same name, and Lionel Lindon’s intense black-and-white cinematography enhances the threatening atmosphere. But this impressive political thriller will always be remembered for Angela Lansbury’s unforgettable performance as a woman, who not only dictates her husband and son’s lives, but won’t stop until she rules the country – or rather the whole world.

THE MANCHURIAN CANDIDATE is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

english below

Tussen de miljarden vrouwen die moeder worden en kinderen opvoeden, kunnen niet anders dan een paar echt rotte eieren te zitten. Een van de hoogtepunten van slecht ouderschap wordt belichaamd door Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimers THE MANCHURIAN CANDIDATE. Niemand minder dan Dame Angela Lansbury neemt de rol van die slechterik en vreselijke moeder op zich.

Nadat Sergeant Raymond Shaw (Laurence Harvey) als een gedecoreerde oorlogsheld terugkeert van zijn missie tijdens de Koreaanse Oorlog, kan niemand van zijn eenheid zich nog zijn bekroonde heldendaden herinneren. Wanneer Shaws overste Majoor Bennet Marco (Frank Sinatra) geplaagd wordt door nachtmerries met Raymond in de hoofdrol, besluit hij om een onderzoek te starten. Dat leidt hem langs een duister pad vol samenzweringen tegen de regering en het leger, communistische dreigingen en moordcomplotten, waarin Raymonds moeder Mrs. Iselin een sleutelrol speelt.

Frankenheimers regie en George Axelrods scenario blijven dicht bij het originele bronmateriaal, Richard Condons gelijknamige roman, en de intense zwart-wit cinematografie van Lionel Lindon versterkt de dreigende atmosfeer. Maar de indrukwekkende politieke thriller zal steevast herinnerd worden om Angela Lansbury’s onnavolgbare vertolking van een vrouw, die niet alleen het leven van haar man en zoon stuurt, maar niet stopt totdat ze het hele land – liefst nog de hele wereld – in haar macht heeft.

THE MANCHURIAN CANDIDATE maakt deel uit van het MOMMIE DEAREST-programma, waarin De Cinema peilt naar de kracht van moeders en onze perceptie van het ‘ideale’ moederschap in cinema.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Among the billions of women who become mothers and raise children, there have to be at least a few really rotten eggs. One of the highlights of bad parenting is embodied by Mrs. Eleanor Shaw Iselin in John Frankenheimer’s THE MANCHURIAN CANDIDATE. None other than Dame Angela Lansbury takes on the role of that villain and horrible mother.

After Sergeant Raymond Shaw (Laurence Harvey) returns from the Korean War as a decorated hero, none of his platoon members can remember his acclaimed heroics. When Shaw’s commanding officer Major Bennet Marco (Frank Sinatra) is haunted by recurring nightmares which feature Raymond, he decides to start an investigation. This leads him down a dark path filled with conspiracies against the government and the army, communist threats and murderous schemes, in which Raymond’s mother Mrs. Iselin, plays a key part.

Frankenheimer’s direction and George Axelrod’s screenplay stay true to the original source material, Richard Condon’s novel of the same name, and Lionel Lindon’s intense black-and-white cinematography enhances the threatening atmosphere. But this impressive political thriller will always be remembered for Angela Lansbury’s unforgettable performance as a woman, who not only dictates her husband and son’s lives, but won’t stop until she rules the country – or rather the whole world.

THE MANCHURIAN CANDIDATE is part of the MOMMIE DEAREST-series, where De Cinema explores the power of mothers and our perception of the ‘ideal’ motherhood in cinema.

Op een Frans-Polynesisch eiland laveert de gladde bureaucraat De Roller (Benoît Magimel) tussen politieke charme en existentiële dreiging. Terwijl hij zich door hotelgesprekken en nachtelijke cafés beweegt, doen geruchten over een nucleaire onderzeeër de lucht trillen van paranoia.

Met PACIFICTION creëert Albert Serra een hypnotiserend tropisch visioen over macht, illusie en koloniale schaduw. In zijn trage, zintuiglijke stijl verandert het eiland in een droomtoestand waarin werkelijkheid en waanzin langzaam samenvloeien.

english below

Randall Peltzer is op zoek naar het perfecte kerstcadeau voor zijn tienerzoon Billy. In een antiekwinkel in Chinatown treft hij het ideale huisdier, een gek pluizig beestje dat Mogwai wordt genoemd. Maar bij de zorg voor het exotische diertje moet rekening gehouden worden met drie belangrijke regels: geen water, geen daglicht en geen eten na middernacht. Als een van deze regels – of ze allemaal – gebroken worden, dan breekt de hel los. Wanneer Billy onwetend de regels niet volgt, broedt er een leger aan slechte Mogwai’s die ravage aanrichten overal waar ze komen.

Bij zijn release creëerde GREMLINS verwarring onder nietsvermoedende ouders. Zij maakten de fatale fout om te denken dat ze te maken hadden met een gezellige familiefilm. Maar wees gewaarschuwd, ondanks hun schattige uiterlijk doen de Gremlins wat zelfs Chucky niet kan: zich vermommen als een onschuldige kersttraditie, waarvan we de griezelimpact elk jaar opnieuw onderschatten. Want vergeet niet: “There just might be a Gremlin in your house.”

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Randall Peltzer is looking for the perfect Christmas gift for his teenage son Billy. In an antique store in Chinatown, he finds the perfect pet, a funny-looking furry creature called a Mogwai. But the care of this exotic animal comes with three ground rules: no water, no daylight and no food after midnight. If one of these rules – or all of them – is broken, all hell breaks loose. When Billy unknowingly breaks the rules, an army of bad Mogwai spawns and wreaks havoc everywhere they go.

With its release, GREMLINS created confusion amongst unsuspecting parents. They made the fatal error of thinking they were dealing with a cosy family film. But be warned, despite their cute exterior the Gremlins do what even Chucky can’t: disguise as an innocent Christmas tradition, of which we underestimate the creepy impact each year again. Because don’t forget: “There just might be a Gremlin in your house.”

Alain Corneaus meesterwerk TOUS LES MATINS DU MONDE vertelt het meeslepende verhaal van de mysterieuze weduwnaar en gambaspeler Monsieur de Sainte-Colombe en zijn ambitieuze leerling Marin Marais. Bekroond met zeven Césars – inclusief die voor Beste film! – nam deze cinematografische parel een hele generatie bij de hand richting oude muziek. Even schitterend als hoofdrolspelers Gérard en Guillaume Depardieu, Jean-Pierre Marielle en Anne Brochet: het adembenemende decor van 17de-eeuws Frankrijk. Jordi Savall creëerde de betoverende soundtrack die miljoenen mensen wereldwijd ontroerde. Laat uw oren feesten en knijp een oogje dicht voor de ‘creatieve’ vingerzettingen – artistieke vrijheid, quoi.

Deze film kadert in het festival VIOLA DA GAMBAinPRIMETIME van AMUZ dat loopt van 31 januari t/m 8 februari 2026.

english below

Fred Astaire en Cyd Charisse ontmoeten elkaar in Parijs in deze oogverblindende musical adaptatie van NINOTCHKA. De filmproducer en Sovjet agente overbruggen hun verschillende achtergronden voor deze love story for the ages!

Drie Sovjet agenten slagen er niet in om een Sovjet componist, die in Parijs gesetteld is, te repatriëren. De mooie en bloedserieuze Ninotchka wordt dan maar naar Parijs gestuurd om hun missie af te maken en de vier mannen terug naar huis te halen en hen te redden van de decadentie die het kapitalistische Parijs te bieden heeft. Maar wanneer de charmante Steve Canfield het pad kruist van Ninotchka is zijn aanhoudendheid een troef om de ijzige Ninotchka te ontdooien.

Op de tonen van Cole Porters soundtrack, dansen Astaire en Charisse (eerder al een paar in THE BAND WAGON) zich een weg naar ons hart met de tijdloze choreografie van Eugene Loring en Hermes Pan.

ENG
The film is in English without subtitles

Fred Astaire and Cyd Charisse meet each other in Paris in this delightful musical film adaptation of NINOTCHKA. The film producer and Soviet agent bridge their different backgrounds in this love story for the ages!

Three Soviet agents are unsuccessful in repatriating a Soviet composer, who has settled in Paris. The beautiful but chillingly serious Ninotchka is sent to Paris to finish their mission and take the four men back home and save them from the decadence of the capitalist Paris. But when the charming Steve Canfield crosses paths with Ninotchka his smooth perseverance starts to thaw the icy Ninotchka.

Set to witty tunes of Cole Porter’s soundtrack, Astaire and Charisse (repairing after their successful THE BAND WAGON) dance their way into our hearts with the timeless Eugene Loring and Hermes Pan choreography.

english below

In deze adaptatie van Emile Zola’s roman vertolkt Jean Gabin een onstabiele treinbestuurder die een passionele affaire begint met een ongelukkig getrouwde vrouw, gespeeld door Simone Simon. Zij zit gevangen in een huwelijk met een dominante en gewelddadige man en hoopt door haar minnaar aan hem te ontsnappen. Een groot gedeelte van dit macabere verhaal speelt zich af op een trein, die het stevige tempo zet voor de film en het gevoel van onbehagen dat gedurende de film op de kijker afstevent. 

“Forty years after the invention of movies, Jean Renoir managed to re-create the astonishment that greeted the 1898 Lumière movie of a train arriving in a station. LA BÊTE HUMAINE is often described as an exemplar of the pessimistic poetic realism of the thirties in France, and as a precursor of forties film noir, but it begins on a note of heroic exhilaration, in which the natural world and the power of technology are wedded through the closely coordinated labor—effected through glances and sign language—of two men,” slaat filmschrijver Geoffrey O’Brien de nagel op de kop. Voeg aan die vergelijking nog één femme fatale toe en je krijgt een hartverscheurend verhaal van drie personen en hun ondergang.

Film- en kunsthistoricus en docent Steven Jacobs (UAntwerpen, Universiteit Gent) geeft op 17 februari voor de film een lezing: 'Frans poëtisch realisme: Marcel Carné & Jean Renoir'. Deze lezing om 17u00 is inbegrepen in de prijs van het filmticket.

ENG
The film is in French with English subtitles

In this adaptation of Emile Zola’s novel, Jean Gabin stars as the unstable train driver, who engages in a passionate affair with an unhappily married woman, played by Simone Simon. She is stuck in an unhappy marriage with a domineering and violent man and hopes to escape him through her lover. An important portion of this macabre film is set in a driving train, which sets the tempo of the movie and the unsettling feeling that heads towards the audience during the film.

“Forty years after the invention of movies, Jean Renoir managed to re-create the astonishment that greeted the 1898 Lumière movie of a train arriving in a station. LA BÊTE HUMAINE is often described as an exemplar of the pessimistic poetic realism of the thirties in France, and as a precursor of forties film noir, but it begins on a note of heroic exhilaration, in which the natural world and the power of technology are wedded through the closely coordinated labor—effected through glances and sign language—of two men.” Film writer Geoffrey O’Brien hits the nail on the head. And if you add one femme fatale to the mix, you get a heart wrenching story about three people and their demise.

17 February, film and art historian and professor Steven Jacobs (University of Antwerp, University of Ghent) will give a lecture: ‘French poetic realism: Marcel Carné & Jean Renoir’. The lecture starts at 17h00 and is included in the film ticket price.

english below

In deze adaptatie van Emile Zola’s roman vertolkt Jean Gabin een onstabiele treinbestuurder die een passionele affaire begint met een ongelukkig getrouwde vrouw, gespeeld door Simone Simon. Zij zit gevangen in een huwelijk met een dominante en gewelddadige man en hoopt door haar minnaar aan hem te ontsnappen. Een groot gedeelte van dit macabere verhaal speelt zich af op een trein, die het stevige tempo zet voor de film en het gevoel van onbehagen dat gedurende de film op de kijker afstevent. 

“Forty years after the invention of movies, Jean Renoir managed to re-create the astonishment that greeted the 1898 Lumière movie of a train arriving in a station. LA BÊTE HUMAINE is often described as an exemplar of the pessimistic poetic realism of the thirties in France, and as a precursor of forties film noir, but it begins on a note of heroic exhilaration, in which the natural world and the power of technology are wedded through the closely coordinated labor—effected through glances and sign language—of two men,” slaat filmschrijver Geoffrey O’Brien de nagel op de kop. Voeg aan die vergelijking nog één femme fatale toe en je krijgt een hartverscheurend verhaal van drie personen en hun ondergang.

Film- en kunsthistoricus en docent Steven Jacobs (UAntwerpen, Universiteit Gent) geeft op 17 februari voor de film een lezing: 'Frans poëtisch realisme: Marcel Carné & Jean Renoir'. Deze lezing om 17u00 is inbegrepen in de prijs van het filmticket.

ENG
The film is in French with English subtitles

In this adaptation of Emile Zola’s novel, Jean Gabin stars as the unstable train driver, who engages in a passionate affair with an unhappily married woman, played by Simone Simon. She is stuck in an unhappy marriage with a domineering and violent man and hopes to escape him through her lover. An important portion of this macabre film is set in a driving train, which sets the tempo of the movie and the unsettling feeling that heads towards the audience during the film.

“Forty years after the invention of movies, Jean Renoir managed to re-create the astonishment that greeted the 1898 Lumière movie of a train arriving in a station. LA BÊTE HUMAINE is often described as an exemplar of the pessimistic poetic realism of the thirties in France, and as a precursor of forties film noir, but it begins on a note of heroic exhilaration, in which the natural world and the power of technology are wedded through the closely coordinated labor—effected through glances and sign language—of two men.” Film writer Geoffrey O’Brien hits the nail on the head. And if you add one femme fatale to the mix, you get a heart wrenching story about three people and their demise.

17 February, film and art historian and professor Steven Jacobs (University of Antwerp, University of Ghent) will give a lecture: ‘French poetic realism: Marcel Carné & Jean Renoir’. The lecture starts at 17h00 and is included in the film ticket price.

english below

George, de jonge, verwende erfgenaam van de welgestelde Amberson clan doet er alles aan om de relatie tussen zijn moeder, een weduwe, en de man die ze altijd liefhad, te saboteren. Maar uiteindelijk krijgt George wat hij verdient… 

Orson Welles’ tweede langspeelfilm na zijn veelgeprezen debuut CITIZEN KANE, werd de familiekroniek THE MAGNIFICENT AMBERSONS. Jammer genoeg hermonteerde de studio RKO delen van de film en zullen we nooit het eindresultaat zien dat Welles voor ogen had. Maar laat dat je niet afschrikken: de hand van de meester overheerst nog steeds. En Welles leerde van die ervaring. Wanneer hij TOUCH OF EVIL (ook op ons programma!) afleverde aan de studio, en zij opnieuw zijn werk hermonteerden, schreef Welles 58 pagina’s over zijn visie op de film. Dat maakte jaren later een re-edit mogelijk, die wij ook zullen tonen.

Welles verschijnt zelf niet op het scherm in THE MAGNIFICENT AMBERSONS, maar blijft aanwezig als voice-over verteller en op die manier voelt de film opgebouwd als een herinnering. Een memorabele klassieker, die ondanks zijn ingekorte vorm, de tand des tijds doorstaat en een tastbare indruk nalaat.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

George, the young and spoiled heir of the rich Amberson family, does anything in his power to sabotage the relationship between his widowed mother and the man she’s always loved. But eventually, George is met with his comeuppance…

Orson Welles’ second feature film after his much-lauded debut CITIZEN KANE, was the period drama and family  chronicle THE MAGNIFICENT AMBERSONS. Unfortunately, the studio RKO re-edited parts of the film and the audience will never see the end result Welles had in mind. But don’t let that deter you: the master’s voice is still (quite literally) present. And Welles learned from this experience. When he handed TOUCH OF EVIL (also on our programme) to the studio, and they again re-edited his work, he wrote 58 pages on his vision of the film, which made it possible to re-edit the film years later based on that text.

Welles does not appear in THE MAGNIFICENT AMBERSONS himself, but he remains present as a voice-over narrator, which gives the film the feel of being set-up like a memory. A remarkable classic, which stands the test of time and leaves a tangible impression.

english below

Dertien jaar na het einde van WOII, ontmoet Lucia (Charlotte Rampling), een overlevende van de Holocaust, haar kwelgeest en ex-SS-officier Max (Dirk Bogarde) opnieuw in een Weens hotel, waar hij als nachtwaker werkt. Na hun ontmoeting start het koppel de sadomasochistische relatie die ze opbouwden in het concentratiekamp terug op. Maar hun relatie wordt gezien als een bedreiging door Max’ oud-collega’s en nog steeds trotse SS-aanhangers.

Regisseur Liliana Cavani zorgde met THE NIGHT PORTER voor opschudding bij publiek en pers. De thema’s van seksuele en sadomasochistische obsessie, het gebruik van beelden uit de Holocaust en de obscure omstandigheden waarin het liefdesverhaal zich afspeelt, zorgden voor een controversiële release. Zoals met vele cultfilms het geval is, duurde het jaren voordat de film werd gezien door andere ogen en werd gewaardeerd voor het onderliggende belang. Cavani wilde met THE NIGHT PORTER de verontrustende seksuele en psychologische ambiguïteiten aan de kaak stellen die in tijden van oorlog aan de oppervlakte komen. Overlevers van de Holocaust ervaarden de inhoud van de film heel negatief: het idee dat er liefde kan ontstaan tussen een SS’er en een gevangene in de concentratiekampen tijdens de Holocaust werd als onmogelijk beschouwd. 

Cavani onderzocht in haar carrière van bijna 60 jaar herhaaldelijk grensoverschrijdende relaties en hun impact, maar ook obscuriteit en dreiging als voedingsbodem voor liefde. In haar eigen woorden: “Fascism is not only an event of yesterday. It is with us still, here and elsewhere. As dreams do, my film brings back to the surface a repressed ‘history.’” Wat helaas in het huidige politieke en sociaal-maatschappelijke klimaat nog steeds relevant is.

Film- en kunsthistoricus en docent Steven Jacobs (UAntwerpen, Universiteit Gent) geeft op 17 maart voor de film een lezing: ‘Italiaans modernisme: Michelangelo Antonioni & Pier Paolo Pasolini’. Deze lezing om 17u00 is inbegrepen in de prijs van het filmticket.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

Thirteen years after the end of WOII, Holocaust survivor Lucia (Charlotte Rampling) meets her tormentor and former SS officer Max (Dirk Bogarde) again in a hotel in Vienna, where he works as a night porter. After their meeting, the couple reignites the sadomasochistic relationship they started in the concentration camp. But their relationship is seen as a threat by Max’s old colleagues and still proud SS members. 

With THE NIGHT PORTER, director Liliana Cavani created a stir with audiences and critics alike. The themes of sexual and sadomasochistic obsession, the use of images from the Holocaust and the obscure circumstances of the love story’s origin, made for a controversial release. As with many cult movies, it took a couple of years for the film to be seen through a different lens and was appreciated for its underlying importance. Cavani wanted to probe the unsettling sexual and psychological ambiguities that surface in times of war. Holocaust survivors negatively experienced the content of the film: the idea that love could grow between an SS officer and a prisoner of the concentration camps was considered impossible.

In her career spanning almost 60 years, Cavani often used transgressive relationships and their impact, as well as obscurity and threat as a breeding ground for love. In her own words: “Fascism is not only an event of yesterday. It is with us still, here and elsewhere. As dreams do, my film brings back to the surface a repressed ‘history.’” Which unfortunately remains relevant in today’s political and social climate.

17 March, film and art historian and professor Steven Jacobs (University of Antwerp, University of Ghent) will give a lecture: ‘Italian modernism: Michelangelo Antonioni & Pier Paolo Pasolini’. The lecture starts at 17h00 and is included in the film ticket price.

english below

“You talking to me? You talking to me? You talking to me? Then who the hell else are you talking... you talking to me? Well, I'm the only one here. Who the fuck do you think you're talking to? Oh, yeah? Okay.” Robert De Niro als Travis Bickle uit de meest dreigende woorden die ooit tegen een spiegel gesproken werden. 

Ex-marinier en Vietnam veteraan Travis Bickle woont in New York City, waar hij leidt aan insomnia en ’s nachts als taxichauffeur werkt. Overdag kijkt hij pornofilms in groezelige cinema’s en jaagt hij zich op over de staat van de wereld, en vooral dan New York: de beerput van die wereld. Travis is een eenzaat met sterke opinies over wat er goed en slecht is aan de mensheid. Wanneer hij campagnemedewerkster Betsy ontmoet, wordt zij voor hem een lichtje in de duisternis. Na een incident, raakt Travis ervan overtuigd dat hij actie moet ondernemen om van de wereld een betere plek te maken.

TAXI DRIVER vat in een cinematografisch hoogstandje wat onbegrip, eenzaamheid en isolatie kunnen doen met een mens. Robert De Niro is ongenaakbaar als Travis Bickle en Jodie Foster werkte in op Amerika’s geweten als de 12-jarige kindprostituee Iris. Met een origineel scenario van Paul Schrader en in de handen van Martin Scorsese werd de film van bij de release geklasseerd als een moderne klassieker. Echter wel een klassieker die instaat voor een ongemakkelijke kijkbeurt. Filmcriticus Roger Ebert vat die kijkervaring goed samen: “TAXI DRIVER is a hell, from the opening shot of a cab emerging from stygian clouds of steam to the climactic killing scene in which the camera finally looks straight down. Scorsese wanted to look away from Travis's rejection; we almost want to look away from his life. But he's there, all right, and he’s suffering.” 

Het is moeilijk te geloven, want de film blijft even relevant als bij zijn release, maar TAXI DRIVER viert in 2026 zijn 50ste verjaardag.

Film- en kunsthistoricus en docent Ruben Damasure (UAntwerpen) geeft op 5 mei voor de film een lezing: 'New Hollywood'. Deze lezing om 17u00 is inbegrepen in de prijs van het filmticket.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

“You talking to me? You talking to me? You talking to me? Then who the hell else are you talking... you talking to me? Well, I'm the only one here. Who the fuck do you think you're talking to? Oh, yeah? Okay.” Robert De Niro as Travis Bickle utters the most threatening words ever said to a mirror.

Former Marine and Vietnam vet Travis Bickle lives in New York City, where he suffers from insomnia and works as a taxi driver at night. During the day, he watches porn movies in seedy cinemas and gets riled up about the state of the world, especially about New York: that world’s cesspool. Travis is a loner with strong opinions about what’s right and wrong about humanity. When he meets campaign manager Betsy, she becomes a light in the darkness for him. After an incident, Travis becomes convinced that he has to take action to make the world a better place.

TAXI DRIVER captures in a cinematographic masterpiece what ignorance, loneliness and isolation can do to a person. Robert De Niro is untouchable as Travis Bickle and Jodie Foster acted on America’s conscience as the 12-year-old child prostitute Iris. With an original screenplay by Paul Schrader, and in the hands of Martin Scorsese the film was classified as a modern classic from its release. Albeit a classic guaranteeing an uncomfortable watch. Film critic Roger Ebert summed it up perfectly: “TAXI DRIVER is a hell, from the opening shot of a cab emerging from stygian clouds of steam to the climactic killing scene in which the camera finally looks straight down. Scorsese wanted to look away from Travis's rejection; we almost want to look away from his life. But he's there, all right, and he’s suffering.”

It’s hard to believe, because the film remains as relevant as it did when it was released, but TAXI DRIVER celebrates its 50th anniversary in 2026.

5 May, film and art historian and professor Ruben Damasure (University of Antwerp) will give a lecture: ‘New Hollywood’. The lecture starts at 17h00 and is included in the film ticket price

english below

“You talking to me? You talking to me? You talking to me? Then who the hell else are you talking... you talking to me? Well, I'm the only one here. Who the fuck do you think you're talking to? Oh, yeah? Okay.” Robert De Niro als Travis Bickle uit de meest dreigende woorden die ooit tegen een spiegel gesproken werden. 

Ex-marinier en Vietnam veteraan Travis Bickle woont in New York City, waar hij leidt aan insomnia en ’s nachts als taxichauffeur werkt. Overdag kijkt hij pornofilms in groezelige cinema’s en jaagt hij zich op over de staat van de wereld, en vooral dan New York: de beerput van die wereld. Travis is een eenzaat met sterke opinies over wat er goed en slecht is aan de mensheid. Wanneer hij campagnemedewerkster Betsy ontmoet, wordt zij voor hem een lichtje in de duisternis. Na een incident, raakt Travis ervan overtuigd dat hij actie moet ondernemen om van de wereld een betere plek te maken.

TAXI DRIVER vat in een cinematografisch hoogstandje wat onbegrip, eenzaamheid en isolatie kunnen doen met een mens. Robert De Niro is ongenaakbaar als Travis Bickle en Jodie Foster werkte in op Amerika’s geweten als de 12-jarige kindprostituee Iris. Met een origineel scenario van Paul Schrader en in de handen van Martin Scorsese werd de film van bij de release geklasseerd als een moderne klassieker. Echter wel een klassieker die instaat voor een ongemakkelijke kijkbeurt. Filmcriticus Roger Ebert vat die kijkervaring goed samen: “TAXI DRIVER is a hell, from the opening shot of a cab emerging from stygian clouds of steam to the climactic killing scene in which the camera finally looks straight down. Scorsese wanted to look away from Travis's rejection; we almost want to look away from his life. But he's there, all right, and he’s suffering.” 

Het is moeilijk te geloven, want de film blijft even relevant als bij zijn release, maar TAXI DRIVER viert in 2026 zijn 50ste verjaardag.

Film- en kunsthistoricus en docent Ruben Damasure (UAntwerpen) geeft op 5 mei voor de film een lezing: 'New Hollywood'. Deze lezing om 17u00 is inbegrepen in de prijs van het filmticket.

ENG
The film is in English with Dutch subtitles

“You talking to me? You talking to me? You talking to me? Then who the hell else are you talking... you talking to me? Well, I'm the only one here. Who the fuck do you think you're talking to? Oh, yeah? Okay.” Robert De Niro as Travis Bickle utters the most threatening words ever said to a mirror.

Former Marine and Vietnam vet Travis Bickle lives in New York City, where he suffers from insomnia and works as a taxi driver at night. During the day, he watches porn movies in seedy cinemas and gets riled up about the state of the world, especially about New York: that world’s cesspool. Travis is a loner with strong opinions about what’s right and wrong about humanity. When he meets campaign manager Betsy, she becomes a light in the darkness for him. After an incident, Travis becomes convinced that he has to take action to make the world a better place.

TAXI DRIVER captures in a cinematographic masterpiece what ignorance, loneliness and isolation can do to a person. Robert De Niro is untouchable as Travis Bickle and Jodie Foster acted on America’s conscience as the 12-year-old child prostitute Iris. With an original screenplay by Paul Schrader, and in the hands of Martin Scorsese the film was classified as a modern classic from its release. Albeit a classic guaranteeing an uncomfortable watch. Film critic Roger Ebert summed it up perfectly: “TAXI DRIVER is a hell, from the opening shot of a cab emerging from stygian clouds of steam to the climactic killing scene in which the camera finally looks straight down. Scorsese wanted to look away from Travis's rejection; we almost want to look away from his life. But he's there, all right, and he’s suffering.”

It’s hard to believe, because the film remains as relevant as it did when it was released, but TAXI DRIVER celebrates its 50th anniversary in 2026.

5 May, film and art historian and professor Ruben Damasure (University of Antwerp) will give a lecture: ‘New Hollywood’. The lecture starts at 17h00 and is included in the film ticket price