Laika brengt een beklijvende monoloog over de eenzame radicalisering van individuen in de Verenigde Staten - helaas razend actueel in deze tijden, gedomineerd door Trumpisme.
een hut in een bos
ver weg van alles en iedereen
een man vertelt, zingt, danst, lacht
raast, argumenteert, provoceert
over de mens die de natuur vernielt
over het isolement dat hij noodgedwongen omhelst
over de vervreemding die technologie heet het eindeloze geschreeuw op sociale media
over zijn verlangen naar een echte wereld
het publiek wordt jury
luistert, leeft mee, voelt weerzin, oordeelt
of niet
In deze monoloog kruipt Frank Dierens in de huid van Ted Kaczynski, één van de beruchtste en meest gezochte terroristen ooit, beter bekend als de Unabomber. Hij houdt een hartstochtelijke verdedigingsrede ter voorbereiding op een proces dat nog moet komen. "Hoe kan iemand zo ver heen zijn?" denken wij. Maar voor Ted is het allemaal heel logisch…
"De voorstelling overtuigt, zet aan tot reflectie. Over het lot van Ted, over zijn radicalisering, en zeker over zijn profetieën. Wat is er al van uitgekomen? Wat is ons lot? En moeten we er niet tegenin gaan?" Theaterkrant