Afbeelding
Copyright
Salon © Damon De Backer
Simme
De nog jonge Simme Wouters won de afgelopen Kunstbende-editie in mei 2015 in de categorie muziek. Al van toen hij een kind was, is muziek zijn passie. Hij kreeg veel media-aandacht met zijn eerste nummer 'De wereld is kapot', dat hij in 2014 schreef naar aanleiding van de vliegtuigramp in Oekraïne, een gebeurtenis die hem erg deed nadenken. Deze nog jonge singer-songwriter van eigen bodem is zeker eentje om in het oog te houden!
O Gares
O Gares, goeroe van de Avant-Gares. Een mix van tijd en ruimte. Met drums, gitaar en keys brengen ze een genre-blending mind-bending ervaring. Ze laten je proeven van een wereld zonder onderscheid tussen barok en prog-rock, tussen jazz en electronica. Een melange die de grens tussen tegenstellingen laat verzwakken en energie doet oplaaien. Dompel mee onder in de toekomst van de Avant-Gares.
Van deze band kan je veel verwachten, behalve een duidelijk afgebakend genre. Kom en geniet mee!
Fluwelen Koord
Fluwelen Koord, een viertal dat rauwe en onversneden muziek maakt. De kale, modulaire nummers vallen uiteen in een sobere elektrische gitaar, een schreeuwende stem en – geheel volgens tijdsgeest – het volle geluid van laptop en synth.
Laat ons niet flauw doen: Fluwelen Koord ziet er onbehouwen uit op een podium, en wie komt voor melodie, harmonie of vernuftige beats is er ook aan voor de moeite. Ze delen de brutaliteit van Ultra Eczema-opperhoofd Dennis Tyfus en schokken in hun teksten graag met decadentie en erotiek, al vinden ze zelf dat dat wel meevalt. In het kielzog van hun leraar aan de Academie voor Schone Kunsten, beeldend kunstenaar Vaast Colson, ontdekten ze de ondergrondse krochten van de Antwerpse muziekscène; ondertussen staan de mannen van Fluwelen Koord zelf op de podia van bijvoorbeeld Stadslimiet en Het Bos.
Net als Colson rekken Vedran Kopljar, Ken Verhoeven, Bauke Noppen en Jan Gordts de rol van kunstenaar op: ze laten de beslotenheid van het atelier soms achter zich, staan in de wereld en gaan op het podium de confrontatie aan met het publiek. Vedran: “Het is een knipoog naar en een commentaar op de essentie van wat een optreden is.” De afbakening tussen publiek en band wordt geformaliseerd door het plaatsen van een – jawel – fluwelen koord. “Er is altijd een afbakening tussen hier en daar; wij trekken er nog eens een streep onder. Door een koord te plaatsen, stel je jezelf veel kwetsbaarder op, je bakent jezelf af en benadrukt dat je als groep ‘hier’ staat en de toeschouwers ‘daar’. Door dat te beklemtonen, provoceer je en zet je de deur open voor kritiek.” Ze zijn zich dus zeer goed bewust van hun limieten. Vedran: “We zijn vier mensen met muzikale beperkingen. Ik kan echt niets, daarom zing ik ook. Laat ons zeggen dat ik charisma heb."
