Afbeelding
Naar aanleiding van haar nieuwe film over een eventueel verwantschap met Léon Spilliaert, kijken we retrospectief naar het werk van Lisa Spilliaert. Op het programma:
HOTEL RED SHOES (2013, 15’)
N.P (2020, 58’)
SPILLIAERT (2022, 26’).
HOTEL RED SHOES biedt een eigen interpretatie van een oud Japans lied over het vertrek van een jonge vrouw die rode schoenen draagt, samen met een man met blauwe ogen. Clara en Lisa Spilliaert brengen een ‘love hotel’ in Tokyo in verband met het lied en onderzoeken de verlangens die hen drijven. In N.P ontdekken vier mensen tijdens een Japanse zomer hoe één boek hen verbindt. Alle vier zijn ze gefascineerd door de autobiografie N.P (1990) van Sarao Takase, een enigszins mysterieuze en ondertussen overleden auteur. Ook zijn ze alle vier verbonden door hun gedeelde persoonlijke geschiedenis met de auteur of met één van de vertalers van de roman. N.P fileert hun complexe web van verhoudingen en onderzoekt hoe een vertaling zich verhoudt tot het origineel, fictie tot realiteit, en hoe deze vaak incestueus interageren. In SPILLIAERT, onderzoekt de maakster haar al dan niet bestaande band met schilder Léon Spilliaert (1881-1946) en de eventuele gevolgen daarvan voor haar eigen lot als kunstenaar. Spilliaert documenteert deze zoektocht tussen archieven en musea, kenners en nabestaanden, een proces dat vooral de absurditeit blootlegt van hoeveel op bloedverwantschap wordt geprojecteerd.
