Wiskunde en wetenschappen als kunst voor morgen

Wiskunde en wetenschappen waren voor jezuïeten in de 17de eeuw zo belangrijk dat ze er speciaal een school voor oprichtten in Antwerpen. Vandaag hebben wiskunde en wetenschappen niets aan belang ingeboet. In twee boeiende lezingen met een afrondend panelgesprek laten Ann Dooms en Manuel Sintubin zien hoe ze van onschatbare waarde zijn om de uitdagingen van morgen aan te pakken. En dus hoe cruciaal ze zijn voor de vorming van onze jongeren.

Al van bij hun ontstaan erkenden de jezuïeten de relevantie van het onderwijs als een sturende kracht voor de toekomst. Onderricht van de generaties van morgen gaf hun de mogelijkheid om een blijvende impact te hebben op de samenleving. De jezuïeten onderscheidden zich dan ook van andere ordes doordat ze, ook vandaag, intensief inzetten op onderwijs. In dat onderwijs voorzagen (en voorzien) ze een belangrijke rol voor wiskunde (te verstaan in een brede zin, met een toepassingsgebied dat onder meer boekhouding, astronomie, chronologie, navigatie, fysica en ingenieurswetenschappen omvatte). Meer nog, het belang van wiskunde gebruikten de jezuïeten zelfs als argument om in de 17e eeuw een jezuïetencollege in Antwerpen op te richten. Hun aandacht voor de wiskunde en de wetenschappen was ingegeven vanuit de overtuiging dat ze onmisbaar waren voor het beantwoorden van de maatschappelijke uitdagingen uit die tijd.

Ook vandaag spelen wiskunde en wetenschappen een belangrijke rol bij het onderzoeken en aanpakken van de grote uitdagingen van onze samenleving. Ze zijn cruciaal voor de vorming van jongeren, waarbij ze zo veel meer zijn dan louter ‘praktische’ of ‘toepassingsgerichte’ wetenschappen. Juist daarom verdienen ze nog steeds een belangrijke plaats in ons onderwijs. Tijdens de lezingenavond ‘Wiskunde en wetenschappen als kunst voor morgen’, laten Ann Dooms, professor wiskunde aan de Vrije Universiteit Brussel, en Manuel Sintubin, geoloog aan de KU Leuven, zien hoe wiskunde en wetenschappen ook vandaag van onschatbare waarde zijn voor ons onderwijs en de bredere maatschappij. Ann Dooms beargumenteert dat wiskunde en abstract denken als echte kunsten de verbeelding zodanig stimuleren dat ze ongekende patronen blootleggen en het onmogelijke mee werkelijkheid helpen worden. Manuel Sintubin toont daarnaast aan dat de wetenschappen onze blik op de menselijke tijd op aarde fundamenteel hebben veranderd, maar dat diezelfde menselijke aanwezigheid op aarde een onuitwisbare impact heeft op de geologische ontwikkeling van de planeet. Onze acties van vandaag laten diepe sporen na, en juist daarom moeten we in heel andere tijdsschalen leren denken om de toekomst van de (mens op) aarde vorm te geven.

Na afloop van de twee lezingen modereert Greet Van Thienen een panelgesprek met Ann Dooms en Manuel Sintubin.