Film / ORANJE
BRANDED TO KILL (KOROSHI NO RAKUIN) 殺 し の 烙 印
Seijun Suzuki en scenarist Hachiro Guryu moesten op korte termijn, ter vervanging van een in het water gevallen project, een film bij elkaar pennen en filmen. Het resultaat heet Branded to Kill en mede door deze gehaaste ontstaansgeschiedenis zou deze deconstructie van het Yakuza-genre uitgroeien tot een absurdistische cultklassieker. Wegens het gebrek aan tijd moest Suzuki zich behelpen met de loutere noties van een plot, wat hem des te meer vrijheid gaf om exact te doen wat hij wou en de meer ridicule aspecten van de Japanse actiefilm genadeloos in hun blootje te zetten. De opwindende opeenvolging van scènes die Branded to Kill is, wordt vooral bijeengehouden door een morbide gevoel voor humor en zo overdreven mogelijke actiesequenties waarbij het gebrek aan een duidelijk uitgelijnde ruimtelijkheid de verwarring én het plezier alleen maar groter maken.
Held van dienst is Goro Hanada (Joe Shishido), de derde beste huurmoordenaar uit de Japanse onderwereld, die zichzelf heel wat problemen op de hals haalt met zijn queeste hogerop in de rangorde te geraken. Zijn weg naar de top wordt bevolkt en versperd door schematisch uitgewerkte figuren wiens verdere psychologische uitdieping voor Suzuki onnodige emotionele last leek. In plaats daarvan opteerde hij voor ingevingen van het moment die van Branded to Kill een toonvoorbeeld maken van het adagium “je gelooft het pas als je ziet”.
Met intro door filmkenner Tim Deschaumes.
Gerestaureerd in 4K door Imagica Entertainment Media Services, Inc., op basis van het originele cameranegatief.
"Cult classic? Try one of the greatest films ever made." - Tara Brady, The Irish Times
"Genuinely fascinating and bizarre." - Peter Bradshaw, The Guardian
"Several decades after its conception, Branded to Kill remains an arresting cocktail of sex, violence and surrealism, shot in monochrome hues which accentuate the perversity of the entire twisted venture." - Mark Kermode, The Guardian
Lees meer:
Branded to Kill: Reductio Ad Absurdum - Tony Rayns, Criterion