DULAC/DEREN PROGRAMMA

Studenten van Koninklijk Conservatorium Antwerpen begeleiden experimentele kortfilms van Germaine Dulac en Maya Deren, twee vrouwelijke filmpioniers die niet bang waren om de vormelijke en narratieve grenzen van het filmmedium te verkennen. Deze oefening levert een avontuurlijke filmervaring op met verrassende live soundtracks. We vertonen vijf kortfilms, waaronder Derens MESHES OF THE AFTERNOON, de enige kortfilm in de top 20 van van Sight & Sound’s Greatest Films of All Time!

In ÉTUDE CINÉGRAPHIQUE SUR UNE ARABESQUE (Germaine Dulac, 1929. 7') draait Germaine Dulac de relatie tussen beeld en verhaal om: terwijl het verhaal gewoonlijk op de voorgrond wordt geplaatst en het beeld op de achtergrond blijft (wat de voorkeur geeft aan theater over cinema), het is pas wanneer deze relatie wordt omgedraaid dat cinema begint te leven volgens zijn eigenlijke betekenis.
Met muziek van: Gyuseon Hong, saxofoon / Melani Fernandez, klarinet / Andres Ruiz González, trompet.

THÈMES ET VARIATIONS (Germaine Dulac, 1928. 9') roept een dansende vrouw op. Haar vorm (een springende lijn, oppervlakken, volumes met harmonieus ritme) wordt verheven tot het abstracte. Zo wordt er meer ruimte gegeven aan sensaties en dromen. Dit is wat Dulac begrijpt als integrale cinema.
Met muziek van: Natalia Gładkowska, fluit / Hélio Santos, fluit  / Lucija Mikuž, fluit.

Met een continuïteit die gebaseerd is op bewegingen en dans nodigt RITUAL IN TRANSFIGURED TIME (Maya Deren, 1946. 14') ons uit om het bekende comfort achter te laten en ons over te geven aan het onbekende.
Met muziek van: Beate Karlsberga, zang.

In AT LAND (Maya Deren - VS 1944 - 14') spoelt een vrouw, gespeeld door Deren zelf, aan op een strand. Ze gaat op een vreemde reis waarbij ze verschillende mensen en andere versies van zichzelf tegenkomt.
Met muziek van: Olga Dzendzyk, viool / Xinle Cheng, fagot / Maria Kyriakopoulou, piano.

MESHES OF THE AFTERNOON (Maya Deren & Alexander Hammid, 1943. 14') is een van de meest invloedrijke werken binnen de Amerikaanse experimentele cinema. Een non-narratief werk dat geschaard wordt onder de trance film, waarin de protagonist gevangen wordt in een web van droomachtige gebeurtenissen.
Vertoond met bestaande soundtrack van/door Teiji Ito (1959).