EL ECO

Een wonderschone film die je meeneemt naar het paradijselijke El Eco in Mexico. Hier, hoog boven op een heuvel, heeft een kleine gemeenschap zich genesteld te midden van de uitgestrekte natuur. De mannen werken veelal buitenshuis, waardoor de vrouwen en kinderen het ritme van het leven bepalen. Een documentaire waarin je verdwijnt als in de allerbeste speelfilm.

Montse, Luz Ma en Sarahí zijn de betoverende hoofdpersonen, die je niet anders dan in je hart kan sluiten. Hoewel ze nog jong zijn, dragen ze al grote verantwoordelijkheden. Stoere puber Montse zorgt met onvoorwaardelijke toewijding voor haar oude oma, Sarahí schittert als lerares voor de kleintjes met haar opmerkelijke kennis en aanstekelijk enthousiasme, terwijl Luz Ma met één blik meer emotie overbrengt dan menig bekende actrice. Een intiem mirakel van een film waarin je de liefde en warmte voor elkaar letterlijk kan voelen. Hoe spannend het wel niet is, om overgeleverd te zijn aan de grillen van de natuur. En die de essentie van leven en opgroeien raakt; een groot en intens avontuur.

Tatiana Huezo werkte vijf en half jaar aan deze film en levert samen met haar fabuleuze cameraman, een onwaarschijnlijk mooi gefilmd, klein meesterwerk af. Na afloop verlang je enkel terug naar deze unieke plek, alsof je heel even in een paradijs vertoefde, gezien door de ogen van de filmmaker. Niet voor niets werd de film dan ook een publiekslieveling op IDFA en bekroond met zowel Beste Documentaire als Beste Regie op het filmfestival van Berlijn.

Lees meer:
De toekomst is geen blanco vel - Elise van Dam, Filmkrant