Afbeelding
Aida (Jasna Đuričić) werkt in Srebrenica op de Nederlandse VN-basis als tolk in dienst van de Verenigde Naties. Samen met haar gezin en 20.000 andere Bosnische moslims zoekt ze een veilig onderkomen vanwege het oprukkende Bosnisch-Servische leger. De film toont de uren voorafgaand aan de dramatische evacuatie van de vluchtelingen. Tot dan is Aida er zeker van dat de VN hen zou beschermen, maar als de chaos steeds groter wordt, probeert ze uit alle macht zelf haar man en zonen te redden.
QUO VADIS, AIDA? werd genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Buitenlandse film en geselecteerd voor de Officiële Competitie van het filmfestival van Venetië en Toronto. De film won meerdere prestigieuze prijzen waaronder de Publieksprijs op het International Film Festival Rotterdam (IFFR) en de Grand Jury Award op Movies that Matter.
Hoofdinhoud
**** “Het werkt. Het clasht. Het schuurt. Het doet pijn.” – NRC
***** “Deeply compelling, harrowing and heartbreaking” – Variety
***** “The energy and passion of Zbanic’s fresh, new, direct gaze at the conflict comes through in every frame” – Screendaily
‘Er waren veel valkuilen. Ik sta erg dicht bij dit verhaal, dus het eerste wat ik nodig had was afstand, zodat mijn woede niet in de weg zou staan van het vertellen van het verhaal zoals het gebeurde. Mijn blik op dit ene moment is altijd een menselijke geweest: mijn cameravrouw en ik richtten ons steeds op de mensen en vermeden de spektakelbeelden van de oorlog. Te vaak zie ik dat filmmakers, zelfs als ze anti-oorlogsfilms maken, plezier of eros halen uit het verbeelden van de oorlog. Voor mij is oorlog niet sexy. Ik zie niets goeds in oorlog, hooguit banaliteit, geweld en een platform voor sociopaten. We probeerden al die shit te vermijden en ons te focussen op de mensen.’
Jasmila Zbanic in een interview aan Hugo Emmerzael, Filmkrant: nr. 437, p. 19
‘The genocide in Quo Vadis, Aida?, the 1995 killing of Bosniak Muslims in Srebrenica by Serbs under Ratko Mladic, is perpetrated not by ciphers, however, but entirely knowable citizens in normal social structures- neighbour against neighbour, classmate against classmate. It’s incubated in a fog of modern bureaucracy, according to the principles of an organised society that only need shunting a short distance from their normal purpose to end up assisting in the slaughter of children and bulldozing of their bodies into holes in the ground.’Tim Hayes in: Sight and Sound, Vol. 31, Issue 2, March 2021, p. 73
‘Comme dans le magnétique Fils de Saul de László Nemes, la mobilité incessante du personnage [Aida], son énergie, sa combativité sans relâche malgré l’adversité, son refus de se taire et d’accepter son sort se traduisent par une camera mobile qui la suit dans les couloirs du camp, tente de capter comment une conversation ici, de vagues pourparlers là, un coup de fil satellitaire vont decider de l’issue de la double histoire que conte le film: un récit de famille poignant doublé d’une reflexion historique. La cineaste réussit anise le tour de force d’apporter tension, rebondissements et suspense dans un récit don’t l’issue est pourtant ineluctable.’Grégory Valens in: Positif, nr. 727, sept. 2021, p. 20
Media content
