Time goes bye bye

"Het kost tijd om tijd te begrijpen." — Alan Burdick

Een tijdje is langer dan een poosje is langer dan efkes is langer dan sebiet.
Deze voorstelling is nog niet begonnen of ze is alweer gedaan.

Het gegeven ‘TIJD’ is voor volwassenen een evidentie. Voor kinderen een onbegrijpelijke conventie.

In TIME GOES BYE BYE zetten we twee manieren om tijd te beleven lijnrecht tegenover elkaar: Die van de volwassene tegenover die van het kind.

In de ene beleving lijkt de tijd constant te verdwijnen in het niets terwijl je er net zo’n nood aan hebt.

In de andere beleving zijn zomervakanties eindeloos, duren autoritten tussen Antwerpen en Mechelen eeuwig plus tien jaar, zijn feestjes al gedaan nog voor ze zijn begonnen en zijn er constant van die volwassenen die maar blijven herhalen dat er iets is met te laat! Te laat! Wat, te laat? Is mijn tekening te laat? Is het nu plots herfst geworden? Rare wezens.

Tijd is één van de grote mysteries die de mens al eeuwen bezig houdt.
En op het einde wacht de eindigheid.
En dat valt noch voor een kind, noch voor een volwassene te begrijpen.