Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.

Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.

Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.

Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.

Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.

Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.

Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.

Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.

Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.

Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.

Een voorstelling over ‘hebben hebben hebben’ en hoe we al wat we delen toch liefst voor onszelf houden.

Ik heb een hamster.
Een trompet.
Een verkoudheid.
Een idee.
En dorst.

Stel: je buur ontdekt plots een bron op zijn grond. Hij steekt al dat water in flesjes, met een prijsplakkertje erop. En na een tijd komt er geen druppel water meer uit jouw kraan. Jij hebt dorst, en hij speelt met eendjes in zijn bad.

Met Alleman maakt Freek Mariën (winnaar Toneelschrijfprijs) een stuk over hoe raar het is dat je een hond kan ‘hebben’. Een kind. Een idee. Dat je een put in de grond kan boren en het water onder ieders voeten kan wegpompen, om het dan aan diezelfde mensen te verkopen, in plastic flessen met een labeltje op.

Verwacht absurde taalspielerei, op flessen getrokken logica en kinderachtig gesjacher. Voor zover dat niet allemaal hetzelfde is.

Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.

Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.

Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.

“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant

Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.

Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.

Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.

“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant

Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.

Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.

Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.

“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant

Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.

Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.

Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.

“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant

Het is een hoopje
Een hoopje vel
Vlees
Viezigheid
Het is een hoopje vlezigheid
Oh!
Het is...
Het is iets
Het bewoog
Bewoog het?

Bobbety is een eenzame ziel die niets liever wil dan een kopie van zichzelf maken. Haar grootste wens – en tegelijk haar grootste nachtmerrie – wordt werkelijkheid als haar handgemaakte klonen levend worden. Deze nieuwe Bobbety’s voldoen niet helemaal aan haar ideaalbeeld en blijken ook nog eens een eigen willetje te hebben. Wat ooit een wens naar verbondenheid was, wordt plots een strijd om haar eigenheid te behouden.

Bobbety is een visuele, muzikale en vlezige voorstelling over een eenzame ziel met het grote verlangen een dubbelganger te creëren. Een grappige en soms enge zoektocht naar verbondenheid en identiteit.

Het is een hoopje
Een hoopje vel
Vlees
Viezigheid
Het is een hoopje vlezigheid
Oh!
Het is...
Het is iets
Het bewoog
Bewoog het?

Bobbety is een eenzame ziel die niets liever wil dan een kopie van zichzelf maken. Haar grootste wens – en tegelijk haar grootste nachtmerrie – wordt werkelijkheid als haar handgemaakte klonen levend worden. Deze nieuwe Bobbety’s voldoen niet helemaal aan haar ideaalbeeld en blijken ook nog eens een eigen willetje te hebben. Wat ooit een wens naar verbondenheid was, wordt plots een strijd om haar eigenheid te behouden.

Bobbety is een visuele, muzikale en vlezige voorstelling over een eenzame ziel met het grote verlangen een dubbelganger te creëren. Een grappige en soms enge zoektocht naar verbondenheid en identiteit.

Het is een hoopje
Een hoopje vel
Vlees
Viezigheid
Het is een hoopje vlezigheid
Oh!
Het is...
Het is iets
Het bewoog
Bewoog het?

Bobbety is een eenzame ziel die niets liever wil dan een kopie van zichzelf maken. Haar grootste wens – en tegelijk haar grootste nachtmerrie – wordt werkelijkheid als haar handgemaakte klonen levend worden. Deze nieuwe Bobbety’s voldoen niet helemaal aan haar ideaalbeeld en blijken ook nog eens een eigen willetje te hebben. Wat ooit een wens naar verbondenheid was, wordt plots een strijd om haar eigenheid te behouden.

Bobbety is een visuele, muzikale en vlezige voorstelling over een eenzame ziel met het grote verlangen een dubbelganger te creëren. Een grappige en soms enge zoektocht naar verbondenheid en identiteit.

Het is een hoopje
Een hoopje vel
Vlees
Viezigheid
Het is een hoopje vlezigheid
Oh!
Het is...
Het is iets
Het bewoog
Bewoog het?

Bobbety is een eenzame ziel die niets liever wil dan een kopie van zichzelf maken. Haar grootste wens – en tegelijk haar grootste nachtmerrie – wordt werkelijkheid als haar handgemaakte klonen levend worden. Deze nieuwe Bobbety’s voldoen niet helemaal aan haar ideaalbeeld en blijken ook nog eens een eigen willetje te hebben. Wat ooit een wens naar verbondenheid was, wordt plots een strijd om haar eigenheid te behouden.

Bobbety is een visuele, muzikale en vlezige voorstelling over een eenzame ziel met het grote verlangen een dubbelganger te creëren. Een grappige en soms enge zoektocht naar verbondenheid en identiteit.

Ken je dat? Je moeder heeft een laatste verhaal verteld, maar jij wil nog niet slapen. Je stelt haar zoveel mogelijk moeilijke vragen. Waarom is de eekhoorn zo gemeen tegen de olifant? Kan de zwaluw echt de toekomst voorspellen? ‘Sluit je ogen,’ zegt ze, ‘en vraag het aan de oude, wijze Amadou. Hij heeft alle antwoorden.’

Later, veel later, ontdek ik dat Amadou echt heeft bestaan. Dat hij felblauwe ogen had en een magisch dagboek waarin je écht alle antwoorden vindt. Naar dat boek ging ik op zoek…

Verhalenvertelster Aminata Demba neemt je mee op een wervelende, muzikale roadtrip naar de boekenkamer van Amadou. Onderweg ontmoet je tetterende tantes, woestijnzangeressen en sprekende baobabs. Amadou is geïnspireerd op mondeling overgeleverde West-Afrikaanse sprookjes en het werk van de Malinese schrijver Amadou Hampâté Bâ. Een prachtige ode aan de kunst van het vertellen, over opgroeien en mens zijn.

Ken je dat? Je moeder heeft een laatste verhaal verteld, maar jij wil nog niet slapen. Je stelt haar zoveel mogelijk moeilijke vragen. Waarom is de eekhoorn zo gemeen tegen de olifant? Kan de zwaluw echt de toekomst voorspellen? ‘Sluit je ogen,’ zegt ze, ‘en vraag het aan de oude, wijze Amadou. Hij heeft alle antwoorden.’

Later, veel later, ontdek ik dat Amadou echt heeft bestaan. Dat hij felblauwe ogen had en een magisch dagboek waarin je écht alle antwoorden vindt. Naar dat boek ging ik op zoek…

Verhalenvertelster Aminata Demba neemt je mee op een wervelende, muzikale roadtrip naar de boekenkamer van Amadou. Onderweg ontmoet je tetterende tantes, woestijnzangeressen en sprekende baobabs. Amadou is geïnspireerd op mondeling overgeleverde West-Afrikaanse sprookjes en het werk van de Malinese schrijver Amadou Hampâté Bâ. Een prachtige ode aan de kunst van het vertellen, over opgroeien en mens zijn.

Ken je dat? Je moeder heeft een laatste verhaal verteld, maar jij wil nog niet slapen. Je stelt haar zoveel mogelijk moeilijke vragen. Waarom is de eekhoorn zo gemeen tegen de olifant? Kan de zwaluw echt de toekomst voorspellen? ‘Sluit je ogen,’ zegt ze, ‘en vraag het aan de oude, wijze Amadou. Hij heeft alle antwoorden.’

Later, veel later, ontdek ik dat Amadou echt heeft bestaan. Dat hij felblauwe ogen had en een magisch dagboek waarin je écht alle antwoorden vindt. Naar dat boek ging ik op zoek…

Verhalenvertelster Aminata Demba neemt je mee op een wervelende, muzikale roadtrip naar de boekenkamer van Amadou. Onderweg ontmoet je tetterende tantes, woestijnzangeressen en sprekende baobabs. Amadou is geïnspireerd op mondeling overgeleverde West-Afrikaanse sprookjes en het werk van de Malinese schrijver Amadou Hampâté Bâ. Een prachtige ode aan de kunst van het vertellen, over opgroeien en mens zijn.

Ken je dat? Je moeder heeft een laatste verhaal verteld, maar jij wil nog niet slapen. Je stelt haar zoveel mogelijk moeilijke vragen. Waarom is de eekhoorn zo gemeen tegen de olifant? Kan de zwaluw echt de toekomst voorspellen? ‘Sluit je ogen,’ zegt ze, ‘en vraag het aan de oude, wijze Amadou. Hij heeft alle antwoorden.’

Later, veel later, ontdek ik dat Amadou echt heeft bestaan. Dat hij felblauwe ogen had en een magisch dagboek waarin je écht alle antwoorden vindt. Naar dat boek ging ik op zoek…

Verhalenvertelster Aminata Demba neemt je mee op een wervelende, muzikale roadtrip naar de boekenkamer van Amadou. Onderweg ontmoet je tetterende tantes, woestijnzangeressen en sprekende baobabs. Amadou is geïnspireerd op mondeling overgeleverde West-Afrikaanse sprookjes en het werk van de Malinese schrijver Amadou Hampâté Bâ. Een prachtige ode aan de kunst van het vertellen, over opgroeien en mens zijn.

Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!

In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.

De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.

MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.

Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.

Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!

In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.

De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.

MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.

Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.

Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!

In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.

De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.

MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.

Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.

Moeders: sommigen zijn er één, iedereen heeft er één. Herkenbaarheid troef!

In MODDERS zien we een aantal moeders aan het werk. In hun wereld vol goede bedoelingen werken de dingen echter tegen hen. Geen enkele stoel staat recht, geen enkel kleedje past, geen borstel die nog veegt en niemand die luistert. Maar doorgaan zullen ze! Niks aan de hand! Alles onder controle! Telkens weer klauteren ze uit de grootste puinhoop overeind. Zoals het een moeder betaamt.

De barbaries nemen dit keer hun leven naast de scène mee op de planken.Gewrongen tussen de moedermaffia’s en de welbedoelde me-time-goeroes probeert elke moeder een evenwicht te vinden. Ondanks een verpletterende verantwoordelijkheid lachen we vrolijk onze angsten en onkunde weg.

MODDERS is een absurde, komische voorstelling waarin elk kind een inkijk krijgt in een moederhoofd en tot de ontdekking komt dat die alleswetende heldin ook maar een mens is. Want elke moeder moddert maar wat aan.

Och, tenslotte is opvoeden nog altijd makkelijker dan afvallen.