RUIS! is muziektheater met gemotoriseerde klankobjecten, geluidsvideo’s en live cello.
Vernieuwing wordt beschouwd als een evidentie. RUIS! reageert op deze misvatting door te doen aan verouding. Voor deze klank- en beeldcompositie worden fragiele, imperfecte klanksculpturen gemaakt van wegwerpmateriaal en afgedankte motoren. Deze instrumenten hebben geen enkel economisch nut. Ze produceren ruis. In de onvolmaaktheid van deze machines schuilt poëzie en menselijkheid.
een voorstelling over ruis
over wat niet bedoeld is om er te zijn
maar er altijd is
een voorstelling over een bijproduct
over imperfectie in een wereld
die streeft naar perfectie
“In het ‘hacken’ van ons zintuiglijk bewustzijn met losse flodders geluid, in het metaforisch ontbloten van een maatschappelijke dwangneurose, wekt Deneer een sensitieve poëzie op. Hij verhevigt de onbedoelde ‘omgevings-noise’ tot muziek – de ironisering loutert de kwaal. RUIS! is een scherpe, bezwerende en vervoerende trip.” – Cutting Edge
Ik weet waar uw huis woont is een stedelijk project van de Grote Mensen, een jong theatercollectief van Charles Pas en Vincent Focquet. Op een speelse wijze gaan ze een dialoog aan met de stad en zijn bewoners. Twee jongeren gaan op zoek naar een plek voor zichzelf en voor theater in de publieke ruimte. Deze plek zoeken ze drie dagen lang op tijdens het Villanova Festival. Ze tonen zich zoals ze zijn: zoekende. Ze willen ieders moedertaal leren spreken en lievelingslied leren zingen. Ze zetten heerlijke koffie en voeren een gesprek met u, en u en u. Toeschouwers worden medewerkers en worden volledig geïntegreerd in het maakproces. Ze mogen zelfs voorwerpen meenemen of hun eigen verhaal komen vertellen, allemaal rond de vraag: Hoe/Waar/Wanneer voelt u zich thuis. De Grote Mensen bouwen met alles wat ze kunnen vinden een thuis voor zichzelf, de andere mensen en het theater. Ik weet waar uw huis woont, is een constante wisselwerking
12 mei 2014
Tussen haakjes staat er: broer is jarig.
Een witregel.
Met ongeslepen potlood schreef een meisje:
Ik geloof dat mijn denken erg traag verloopt.
Een witregel.
Ik ben gestopt met alles, zei hij. Robbert bedoelde vast zijn opleiding, in plaats van alles. Een witregel.
Van het ene uiterste naar in het andere. Of liggen die dingen veel dichter bij elkaar dat ik kan zien?”
Dat meisje ben ik. Ik schrijf om niet te vergeten.
Het is me nog steeds een raadsel hoe ver ik moet staan om een goed overzicht te hebben. Let op mijn scheenbenen en bovenarmen. Bij het graven naar de kern stuit ik me blauw
Bio
Watcharita Aroon (1993, Chiang Mai) is een hedendaagse archivaris, die, zoals pakweg George Perec, het exotische in de wereld rondom haar documenteert. Surfend op de schijnbare tegenstelling objectief/persoonlijk beheert ze een bibliotheek die bestaat uit een verzameling tekeningen, teksten en wolken.
Sien Vanmaele (°1990) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde en studeert af aan de Toneelacademie Maastricht als actrice. Het is de vierde keer dat ze deelneemt aan het Villanova Festival. Haar werk als theatermaakster varieert van muziektheater tot video en food performance.
Nana Vaneessen (°1989) behaalde de bachelor Beeldende Kunsten: Fotografie aan het KASK Gent. Momenteel is ze actief in fotografie, video en kunsteducatie. In 2014 startte de samenwerking met actrice/theatermaakster Sien Vanmaele die voorlopig leidde tot twee videoperfomances (Zij heeft haar naam vergeten en Start recording after the beat) en de theatrale food performance Vogelnestjes in madeirasaus (2015).
Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Lies Van Loock & Hans De Wit
podium
archief
“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini)
Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.
Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa
Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.
Bio’s
Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen
Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.
Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn
Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.
Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.
“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon
Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.
Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.
Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn
Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.
Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.
Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Lies Van Loock & Hans De Wit
podium
archief
“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini)
Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.
Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.
Sien Vanmaele (°1990) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde en studeert af aan de Toneelacademie Maastricht als actrice. Het is de vierde keer dat ze deelneemt aan het Villanova Festival. Haar werk als theatermaakster varieert van muziektheater tot video en food performance.
Nana Vaneessen (°1989) behaalde de bachelor Beeldende Kunsten: Fotografie aan het KASK Gent. Momenteel is ze actief in fotografie, video en kunsteducatie. In 2014 startte de samenwerking met actrice/theatermaakster Sien Vanmaele die voorlopig leidde tot twee videoperfomances (Zij heeft haar naam vergeten en Start recording after the beat) en de theatrale food performance Vogelnestjes in madeirasaus (2015).
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa
Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.
Bio’s
Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen
Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.
“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon
Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.
Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.
Sien Vanmaele (°1990) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde en studeert af aan de Toneelacademie Maastricht als actrice. Het is de vierde keer dat ze deelneemt aan het Villanova Festival. Haar werk als theatermaakster varieert van muziektheater tot video en food performance.
Nana Vaneessen (°1989) behaalde de bachelor Beeldende Kunsten: Fotografie aan het KASK Gent. Momenteel is ze actief in fotografie, video en kunsteducatie. In 2014 startte de samenwerking met actrice/theatermaakster Sien Vanmaele die voorlopig leidde tot twee videoperfomances (Zij heeft haar naam vergeten en Start recording after the beat) en de theatrale food performance Vogelnestjes in madeirasaus (2015).
Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn
Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.
Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.
Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Lies Van Loock & Hans De Wit
podium
archief
“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini)
Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.
Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa
Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.
Bio’s
Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen
Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.
“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon
Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.
Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.
Een live show met voorgeschreven woord battles tussen ideeën, overtuigingen of tussen historische figuren in hilarische combinaties (Obama vs. Poetin, De Andere Buitenlander vs. Mr Menlanduit, Hitler vs. Jezus, De Atheïst vs. De Stem van God en Monsanto vs. De Kleine Boer). Het publiek is de jury en zorgt mee voor de sfeer. Nederlandstalig lettergekletter met een lach, een traan en punchlines op je gezicht.
Ik weet waar uw huis woont is een stedelijk project van de Grote Mensen, een jong theatercollectief van Charles Pas en Vincent Focquet. Op een speelse wijze gaan ze een dialoog aan met de stad en zijn bewoners. Twee jongeren gaan op zoek naar een plek voor zichzelf en voor theater in de publieke ruimte. Deze plek zoeken ze drie dagen lang op tijdens het Villanova Festival. Ze tonen zich zoals ze zijn: zoekende. Ze willen ieders moedertaal leren spreken en lievelingslied leren zingen. Ze zetten heerlijke koffie en voeren een gesprek met u, en u en u. Toeschouwers worden medewerkers en worden volledig geïntegreerd in het maakproces. Ze mogen zelfs voorwerpen meenemen of hun eigen verhaal komen vertellen, allemaal rond de vraag: Hoe/Waar/Wanneer voelt u zich thuis. De Grote Mensen bouwen met alles wat ze kunnen vinden een thuis voor zichzelf, de andere mensen en het theater. Ik weet waar uw huis woont, is een constante wisselwerking
12 mei 2014
Tussen haakjes staat er: broer is jarig.
Een witregel.
Met ongeslepen potlood schreef een meisje:
Ik geloof dat mijn denken erg traag verloopt.
Een witregel.
Ik ben gestopt met alles, zei hij. Robbert bedoelde vast zijn opleiding, in plaats van alles. Een witregel.
Van het ene uiterste naar in het andere. Of liggen die dingen veel dichter bij elkaar dat ik kan zien?”
Dat meisje ben ik. Ik schrijf om niet te vergeten.
Het is me nog steeds een raadsel hoe ver ik moet staan om een goed overzicht te hebben. Let op mijn scheenbenen en bovenarmen. Bij het graven naar de kern stuit ik me blauw
Bio
Watcharita Aroon (1993, Chiang Mai) is een hedendaagse archivaris, die, zoals pakweg George Perec, het exotische in de wereld rondom haar documenteert. Surfend op de schijnbare tegenstelling objectief/persoonlijk beheert ze een bibliotheek die bestaat uit een verzameling tekeningen, teksten en wolken.
Tijdens het Villanova Festival toont Roel een -aan de locatie aangepaste- inbeeldcompositie voor twee.
Deze zomer maakt hij eerst in juli Duet M voor Midzomer Festival in Museum M in Leuven.
Bio
Roel Heremans (°1990) is een Brusselse kunstenaar die interactieve persoonlijk-collectieve ervaringen creëert.
Na zijn Bachelor Radio aan het RITS in Brussel, deed hij een Master Artscience in Den Haag.
In zijn series Room # (Room A,B,C,D) en Duet # (Duet A, A2, A3) gebruikt hij instructies via hoofdtelefoon om persoonlijk-imaginaire en collectief-fysieke choreografieën te maken voor de bezoeker.
Roels werk werd getoond in musea en op artistieke festivals in België, Nederland, Turkije, Roemenië, Zweden en DR Congo. Hij wordt in Brussel ondersteund door Kunstenwerkplaats Pianofabriek en workpacebrussels.
Kinga Jaczewska (°1991) is a dancer and performance maker. She had recently graduated from Research Cycle at Performance Arts Research and Training Studios, P.A.R.T.S. in Brussels. She is currently working on the 'Catching Movement' series which, instead of looking at the movement of the physical body, searches for the continuous motions that gain their visibility through stillness, and which are then captured by the camera frame.
Weg met de profielfoto's
Weg met de filters
Weg met de pakkende Engelse levenswijsheden
Weg met de vleeskeuring
Het ontmoetingsloket
“Wij zoeken de perfecte match voor jou op gebied van liefde, vriendschap, zaken of seks.
Zoek echte spanning op door niet te weten wie je ontmoeten gaat.
Tinder is er niets bij.”
Bio
Lars Kommers (°1990) en Leander Breen (°1992) zijn afgestudeerde theatermakers aan de opleiding Theaterdocent in Amsterdam.
Lars is gefascineerd door de enorme vleeskeuring van Tinder. Hoe kunnen mensen elkaar nog ontmoeten zonder elkaar van tevoren ‘gescreend’ te hebben.
Leander is gefascineerd in hoe oprecht en eerlijk de mens wel en niet handelen kan. Het ontmoetingsloket gaat voor hem over "echt" de ander te ontmoeten. Zonder foto's met filters, vlees- of profieltekstkeuring vooraf. In 2015 was Het ontmoetingsloket een succes tijdens de 24Hours in de Theaterschool in Amsterdam. Ze hopen met een aantal aanpassingen nog meer en mooiere ontmoetingen te laten plaatsvinden tijdens het Villanova Festival.
Sien Vanmaele (°1990) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde en studeert af aan de Toneelacademie Maastricht als actrice. Het is de vierde keer dat ze deelneemt aan het Villanova Festival. Haar werk als theatermaakster varieert van muziektheater tot video en food performance.
Nana Vaneessen (°1989) behaalde de bachelor Beeldende Kunsten: Fotografie aan het KASK Gent. Momenteel is ze actief in fotografie, video en kunsteducatie. In 2014 startte de samenwerking met actrice/theatermaakster Sien Vanmaele die voorlopig leidde tot twee videoperfomances (Zij heeft haar naam vergeten en Start recording after the beat) en de theatrale food performance Vogelnestjes in madeirasaus (2015).
Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Lies Van Loock & Hans De Wit
podium
archief
“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini)
Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.
Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.
Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn
Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.
Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa
Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.
Bio’s
Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen
Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.
“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon
Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.
Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.
Houston u have a problem is een solovoorstelling waarin Adina Macpherson op zoek gaat naar de stem van haar vader. Een dochter vervreemd van een God en een vader vervreemd van zijn dochter voeren na twee jaar een telefonisch gesprek. Hoe valt de blijvende afwezigheid van haar vader en het gemis van warmte te rijmen met zijn religiositeit, die voor een grote breuk tussen beiden zorgt?
"Ik zei: Heer Jezus, mijn dochter is in Luik. Wil je haar beschermen, want ik weet niet of ze veilig is. Ik ben bang van Luik."
Bio
Adina Macpherson (° 1992) studeerde tijdens haar middelbare studies aan de Kunsthumaniora te Antwerpen, waar ze de opleiding Woordkunst-Muziek volgde. In de zomer van 2016 studeert ze af als theatraal performer aan de Toneelacademie Maastricht. In haar voorstellingen balanceert ze het liefst tussen fictief theater en het hoereren van haar persoonlijk leven. Vaak neemt het tweede graag de bovenhand.
Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn
Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.
Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.
Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa
Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.
Bio’s
Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen
Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.
Sien Vanmaele (°1990) heeft een bachelor Taal-en Letterkunde en studeert af aan de Toneelacademie Maastricht als actrice. Het is de vierde keer dat ze deelneemt aan het Villanova Festival. Haar werk als theatermaakster varieert van muziektheater tot video en food performance.
Nana Vaneessen (°1989) behaalde de bachelor Beeldende Kunsten: Fotografie aan het KASK Gent. Momenteel is ze actief in fotografie, video en kunsteducatie. In 2014 startte de samenwerking met actrice/theatermaakster Sien Vanmaele die voorlopig leidde tot twee videoperfomances (Zij heeft haar naam vergeten en Start recording after the beat) en de theatrale food performance Vogelnestjes in madeirasaus (2015).
Singer-songwriter Marieke Dermul tracht een Europese Burger Popsong te schrijven, waarmee ze een poging doet om haar mede-Europeanen te verenigen. De Europese Unie bestaat 30 jaar. Bestaat er een Europese identiteit? Het lijkt erop dat de Unie vandaag de dag verdeelder is dan ooit. Daarom voelt singer-songwriter Marieke Dermul de noodzaak een Europese Burger Popsong te schrijven samen met haar medeburgers. Ze strandde in Amsterdam als eerste Europese hoofdstad van haar Europese rondreis, op over het ij festival 2016. De tweede stad die ze bezoekt is Antwerpen op het Villanova Festival. Daarna volgen de andere steden. Ze onderzoekt of kunst (nog steeds) een verschil kan maken: of anno 2016 de kracht van popmuziek nog steeds in staat is om mensen met elkaar te verbinden.
Bio
Marieke Dermul geeft met haar Nederlandstalige, elektronische synthpop klank aan de hartenkreten die ze tegenkomt. In hoeverre kan een singer-songwriter betekenis geven aan dat wat ons bindt? In hoeverre kan kunst verder reiken dan zelfexpressie? Ze gaat daarvoor op zoek naar zielsverwanten om gedachten te wisselen over 'twijfels en verlangens'. Ze verwerkt haar ervaringen tot een live set, waarin de liedjes, het filmmateriaal en de performance een speels en prikkelend geheel vormen.
Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Lies Van Loock & Hans De Wit
podium
archief
“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini)
Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.
Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.
“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon
Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.
Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.
