In haar boek ‘Mooi zijn en zwijgen’ over “de machtige vrouwen van de stille film”, herinnert filmhistoricus Anke Brouwers ons eraan dat de overgang naar geluidsfilm “voor vrouwen in de business op vele cruciale vlakken een stapje achteruit” was. De negatieve evolutie zou pijnlijk zichtbaar zijn onder de regisseurs die actief waren begin jaren 30: “de enige vrouwelijke regisseur binnen het studiosysteem was Dorothy Arzner”.
Arzner is haar carrière begonnen aan de montagetafel en maakte eind jaren 20 de overstap naar de regisseursstoel. Onze matinees van maart zijn gewijd aan deze vrouwelijke filmpionier, met vier van haar films met o.a. Ginger Rogers, Claudette Colbert, Maureen O’Hara, Cary Grant, Lucille Ball en Katharine Hepburn in de hoofdrollen. Zie hier voor meer van Dorothy Arzner.
Judy O'Brien is een getalenteerde balletdanseres. Haar lerares Lydia Basilova wordt aangereden door een vrachtwagen, voordat Judy haar heeft kunnen laten zien hoe goed ze is. Het danseresje Bubbles biedt haar vervolgens een bijrolletje aan in haar revue.
Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.
“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Theater Artemis en Studio Julian Hetzel presenteren: een talentenshow voor mislukkingen. Wie faalt er als de beste? De kandidaten trekken alles uit de kast.
Deze voorstelling zoekt naar schoonheid in het lelijke. Want wat de een als smakeloos beschouwt, vindt de ander juist prachtig. Samen met het publiek onderzoeken we wat er nou eigenlijk wordt bedoeld met het woord ‘succes’. Wie bepaalt wat cool of mooi is en waarom? Wie beslist of iets Kunst is, of direct de prullenbak in kan? Kan je er misschien ook anders naar kijken? Trekken we ons niet veel te veel aan van het oordeel van anderen?
Diarree is mijn lievelingskleur combineert op speelse wijze explosief theater met poppenspel, beeldhouwkunst, actionpainting en muziek. Het is de eerste voorstelling van Studio Julian Hetzel voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de paradox van creatie door destructie.
Oh shit, dit ruikt naar kunst!
“Backstage wordt frontstage en het publiek doet mee: dat zagen we al eerder bij producties van Theater Artemis en Julian Hetzel. Maar wat als onze lichamelijke backstage een hoofdrol krijgt?... Een kakvoorstelling die u moet zien” ★★★★ De Standaard
“Het was te verwachten dat deze eerste samenwerking tussen Studio Hetzel en Theater Artemis zou ontsporen - maar wel op grootse wijze.” – PZAZZ
"Wie van anarchie houdt, valt met zijn neus in de boter” ★★★★ de Volkskrant
“…op een zondagmiddag in Den Bosch hebben Artemis en Hetzel zowaar de anarchie en de opstand in ere hersteld.” – Theaterkrant (keuze van de criticus)
Juryrapport Het TheaterFestival 2024
Zo vaak zijn we afgelopen seizoen als toeschouwers direct betrokken bij wat er op scène gebeurt. Maar deze Nederlandse familievoorstelling spant de kroon. Bij binnenkomst krijg je zowaar een nummer om je nek. Je blijkt terechtgekomen in een auditie, een talentenjacht. Als nummertjes worden we door een kordate stem één voor één uitgeloot en gesommeerd om vooraan bijvoorbeeld zo goed mogelijk te komen sterven – enfin, dat te spelen. Meteen hangt er elektriciteit in de lucht. En die zal tijdens de voorstelling meermaals ontladen.
Diarree is mijn lievelingskleur – een unieke samenwerking tussen Julian Hetzel en Jetse Batelaan – is spelen met het publiek in het kwadraat. Hun stijlen blijken perfect bij elkaar te passen. Zoals vaker bij Batelaan worden de doorzichtige emoties van kinderen én volwassenen meesterlijk getriggerd in functie van de nodige anarchie. En zoals vaker bij Hetzel verbergt zich in die ironie een uitgesproken politiek bewustzijn, al dan niet via zelfbetrapping. Hoe makkelijk laten we ons entertainen door het willekeurige en zelfs ontmenselijkende systeem van de luidspreker, zolang wij er zelf niet worden uitgepikt? Hoe ver gaan we mee in willen winnen, desnoods zelfs door onszelf te verliezen? We worden kijkvee zonder stem, speeltjes ter vermaak, makkelijk weer van de hand te doen. Het lijkt de prestatiemaatschappij wel.
Zodra de drie echte acteurs alleen overblijven op scène, ontpoppen ze zich als topspelers in zieligheid. Tim van Dongen, Louis van der Waal en Willemijn Zevenhuijzen excelleren in de kunst om hun personages dat vooral niet te laten doen. Dat maakt van deze voorstelling een prachtige ode aan de loser. En uiteindelijk ook aan die kak uit de titel – wat ons blijkbaar zoveel meer choqueert dan de onbeschaamde exploitatie van mensen.
Dat Diarree is mijn lievelingskleur al die slinkse kritiek op de kunsten en op kapitalistische patronen weet te verpakken als een waar theaterfeest, vindt de jury zonder meer knap. Een voorstelling die zoveel teweeg kan brengen, dat zie je niet vaak. Ze speelt dan ook op zoveel lagen, in elk geval meer dan de gemiddelde jeugdvoorstelling van vorig seizoen. Tegelijk spetterend, ontroerend én grimmig: diarree smaakte nog nooit zo lekker.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Theater Artemis en Studio Julian Hetzel presenteren: een talentenshow voor mislukkingen. Wie faalt er als de beste? De kandidaten trekken alles uit de kast.
Deze voorstelling zoekt naar schoonheid in het lelijke. Want wat de een als smakeloos beschouwt, vindt de ander juist prachtig. Samen met het publiek onderzoeken we wat er nou eigenlijk wordt bedoeld met het woord ‘succes’. Wie bepaalt wat cool of mooi is en waarom? Wie beslist of iets Kunst is, of direct de prullenbak in kan? Kan je er misschien ook anders naar kijken? Trekken we ons niet veel te veel aan van het oordeel van anderen?
Diarree is mijn lievelingskleur combineert op speelse wijze explosief theater met poppenspel, beeldhouwkunst, actionpainting en muziek. Het is de eerste voorstelling van Studio Julian Hetzel voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de paradox van creatie door destructie.
Oh shit, dit ruikt naar kunst!
“Backstage wordt frontstage en het publiek doet mee: dat zagen we al eerder bij producties van Theater Artemis en Julian Hetzel. Maar wat als onze lichamelijke backstage een hoofdrol krijgt?... Een kakvoorstelling die u moet zien” ★★★★ De Standaard
“Het was te verwachten dat deze eerste samenwerking tussen Studio Hetzel en Theater Artemis zou ontsporen - maar wel op grootse wijze.” – PZAZZ
"Wie van anarchie houdt, valt met zijn neus in de boter” ★★★★ de Volkskrant
“…op een zondagmiddag in Den Bosch hebben Artemis en Hetzel zowaar de anarchie en de opstand in ere hersteld.” – Theaterkrant (keuze van de criticus)
Juryrapport Het TheaterFestival 2024
Zo vaak zijn we afgelopen seizoen als toeschouwers direct betrokken bij wat er op scène gebeurt. Maar deze Nederlandse familievoorstelling spant de kroon. Bij binnenkomst krijg je zowaar een nummer om je nek. Je blijkt terechtgekomen in een auditie, een talentenjacht. Als nummertjes worden we door een kordate stem één voor één uitgeloot en gesommeerd om vooraan bijvoorbeeld zo goed mogelijk te komen sterven – enfin, dat te spelen. Meteen hangt er elektriciteit in de lucht. En die zal tijdens de voorstelling meermaals ontladen.
Diarree is mijn lievelingskleur – een unieke samenwerking tussen Julian Hetzel en Jetse Batelaan – is spelen met het publiek in het kwadraat. Hun stijlen blijken perfect bij elkaar te passen. Zoals vaker bij Batelaan worden de doorzichtige emoties van kinderen én volwassenen meesterlijk getriggerd in functie van de nodige anarchie. En zoals vaker bij Hetzel verbergt zich in die ironie een uitgesproken politiek bewustzijn, al dan niet via zelfbetrapping. Hoe makkelijk laten we ons entertainen door het willekeurige en zelfs ontmenselijkende systeem van de luidspreker, zolang wij er zelf niet worden uitgepikt? Hoe ver gaan we mee in willen winnen, desnoods zelfs door onszelf te verliezen? We worden kijkvee zonder stem, speeltjes ter vermaak, makkelijk weer van de hand te doen. Het lijkt de prestatiemaatschappij wel.
Zodra de drie echte acteurs alleen overblijven op scène, ontpoppen ze zich als topspelers in zieligheid. Tim van Dongen, Louis van der Waal en Willemijn Zevenhuijzen excelleren in de kunst om hun personages dat vooral niet te laten doen. Dat maakt van deze voorstelling een prachtige ode aan de loser. En uiteindelijk ook aan die kak uit de titel – wat ons blijkbaar zoveel meer choqueert dan de onbeschaamde exploitatie van mensen.
Dat Diarree is mijn lievelingskleur al die slinkse kritiek op de kunsten en op kapitalistische patronen weet te verpakken als een waar theaterfeest, vindt de jury zonder meer knap. Een voorstelling die zoveel teweeg kan brengen, dat zie je niet vaak. Ze speelt dan ook op zoveel lagen, in elk geval meer dan de gemiddelde jeugdvoorstelling van vorig seizoen. Tegelijk spetterend, ontroerend én grimmig: diarree smaakte nog nooit zo lekker.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Toen ze begin twintig was, verliet Hiam Abbass (Marcia in Succession, ook bekend van THE VISITOR en GAZA MON AMOUR) haar Palestijnse geboortedorp om haar droom te verwezenlijken: actrice worden in Europa, waarbij ze haar moeder, grootmoeder en zeven zussen achterliet. Dertig jaar later keert haar dochter, filmmaker, Lina met haar terug naar het dorp en stelt ze voor het eerst de gedurfde keuzes van haar moeder, de door haar gekozen ballingschap en de manier waarop de vrouwen in hun familie hun leven beïnvloedden, in vraag.
Dinsdag 5 november wordt de film vertoond met Nederlandse ondertiteling.
BYE BYE TIBERIAS maakt deel uit van ons programma (R)EVOLUTIE dat de focus legt op universele thema’s zoals verzet en vrijheid, en het belang van cinema belicht in het geven van een stem aan onderdrukten.
ENG The film is in Arabic with English and French or Dutch subtitles (see below)
At the age of 23, Hiam Abbass (Marcia Roy in Succession, also known for THE VISITOR and GAZA MON AMOUR) left her Palestinian hometown to pursue her dream of becoming an actress in Europe. In doing so, she left behind her mother, grandmother, and seven sisters. Thirty years later, she returns, accompanied by her daughter Lina Soualem, director of this sharp and moving documentary. Together, they delve deeper into their Palestinian roots and question Abbass’s bold choices, her self-imposed exile, and the impact of political oppression and family traditions on generations of women.
Tuesday 5 November the film will be screened with Dutch subtitles.
BYE BYE TIBERIAS is part of our programme (R)EVOLUTION which focuses on universal themes like resistance and freedom, and which shines a light on the importance of cinema as a tool for giving a voice to the oppressed.
KOKOMO CITY is het speelfilmdebuut van de tweevoudig Grammy-genomineerde producer, zanger en songwriter D. Smith. Smith, die geschiedenis schreef als de eerste transvrouw gecast in een primetime tv-programma zonder script, filmde en monteerde ook deze enorm vermakelijke en verfrissend ongefilterde documentaire. Vier zwarte transgender-sekswerkers in Atlanta en New York City – Daniella Carter, Koko Da Doll, Liyah Mitchell en Dominique Silver – worden gevolgd en houden niets achter terwijl ze de muren van hun beroep afbreken.
KOKOMO CITY is een rauwe en scherpe, maar zeldzame blik in de levens van zwarte transgendervrouwen terwijl ze de tweedeling tussen de zwarte gemeenschap en henzelf onderzoeken. Een gesprek dat jarenlang werd vermeden, staat nu centraal. Het is een film die dicht bij de werkelijke ervaring staat van transgender-sekswerkers die nooit publiekelijk vertegenwoordigd zijn.
De film, geproduceerd door Lena Waithe, won de NEXT Innovator Award en NEXT Audience Award van het Sundance Film Festival, evenals de Berlinale’s Audience Award in de sectie Panorama Documentary.
Woensdag 27 maart wordt de film ingeleid door Kobe Wens (KASKA-DKO).
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Gene Bervoets, Karl Eriksson, Gowie Meeusen, Ben Bervoets en Bo Spaenc hadden een band: Plastik Bags. Ze speelden luide, rauwe punk-achtige muziek met absurde surrealistische poëzie in het Antwerps dialect – iets wat deed denken aan een mix van Kafka, Markies De Sade en Klein Klein Kleutertje. Teksten en muziek die klonken als schilderijen van Dali, maar waarbij je de vloeibare uurwerken zo kon vervangen door denkbeeldige genitaliën.
Regelmatig stonden De Plastik Bags op affiches met The Kids, De Kommuniste, De Brassers, De Kreuners, Radeis en andere bands uit de jaren '70. Goed genoeg om het kot af te breken. "Alles kapot" was in de jaren ’70 niet voor niets dé slogan die overal weerklonk, op en zéker naast het podium. Een gewoon muzikaal optreden was dan ook nooit de ambitie van De Plastik Bags, het moest een kleurrijk en wenkbrauw-optrekkend geheel zijn.
In 1980 was het al voorbij. Ieder ging zijn eigen weg, op een sporadische reünie in 1996 en 2018 na. Het duurde tot 2021 toen Gene Bervoets een balletje opgooide en Bjorn Eriksson, zoon van oer-Plastik Karl, er volle kracht tegenaan sloeg.
In 2021 begon Bjorn aan de restauratie en reconstructie van enkele versleten cassettebandjes, gevonden in de kelder. Na een flinke oppoetsbeurt en mét de hulp van alle Plastik Bags én zonen en dochters (De Mikroplastiks) verschijnt er eind maart 2024 een fantastische eclectische exclusieve dubbel-LP met een door ‘De Klup’ ( Antwerps collectief met o.a. Larsen Bervoets ) gezeefdrukt artwork. In een gelimiteerde oplage van slechts 500 stuks. Een archeologische vondst en een uniek tijdsdocument!
De kwaliteit van deze Antwerps band komt dan tòch eindelijk bovendrijven. Plastik Bags, Mikroplastiks, niet-afbreekbaar materiaal ! Een waanzinnige trip down memory lane.
Op 26 maart 2024 wordt ‘PLASTIK BAGS’, in wezen het debuutalbum van de groep, voorgesteld in De Studio. Alle oer- en Mikroplastiks on stage .
Ge zé zot dagg’ier ni baa zou zén!
Spectacle Perdu is de nieuwe voorstelling van Bjarne Devolder (de jongste telg van SKaGeN), Lukas Smolders en Luca Persan. Twee figuren maken een trip down memory lane doorheen hun leven en spelen op dolkomische wijze scènes na uit hun kindertijd. De voorstelling neemt de vorm aan van een explosieve revue boordevol muziek en sketches van Jacques Brel, Gaston en Leo, France Gall en Wim Sonneveld.
In Spectacle Perdu leven de twee figuren zich volledig uit in hun humoristische verbeelding van het verleden, want lachen doet toch vergeten en relativeren? Met mondjesmaat toont het komische zich als filter van wat liever verborgen blijft. Was die kindertijd wel zo onschuldig en onbezorgd? Spectacle Perdu wordt een bitterzoete arena voor de strijd met de eigen herinnering en zoekt de mogelijkheden van de scène op als plaats om te helen.
Devolder speelt met de vorm van het ludiek amusementstheater als contrast met de haast onmogelijke confrontatie met het eigen trauma. Spectacle Perdu wordt gevoed vanuit het autobiografische verhaal van de maker, maar stelt zich ook de vraag of de aanwezigheid van de toeschouwer en dus de ander geen absolute voorwaarde is om zelf verder te kunnen.
Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.
“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.
“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
KOKOMO CITY is het speelfilmdebuut van de tweevoudig Grammy-genomineerde producer, zanger en songwriter D. Smith. Smith, die geschiedenis schreef als de eerste transvrouw gecast in een primetime tv-programma zonder script, filmde en monteerde ook deze enorm vermakelijke en verfrissend ongefilterde documentaire. Vier zwarte transgender-sekswerkers in Atlanta en New York City – Daniella Carter, Koko Da Doll, Liyah Mitchell en Dominique Silver – worden gevolgd en houden niets achter terwijl ze de muren van hun beroep afbreken.
KOKOMO CITY is een rauwe en scherpe, maar zeldzame blik in de levens van zwarte transgendervrouwen terwijl ze de tweedeling tussen de zwarte gemeenschap en henzelf onderzoeken. Een gesprek dat jarenlang werd vermeden, staat nu centraal. Het is een film die dicht bij de werkelijke ervaring staat van transgender-sekswerkers die nooit publiekelijk vertegenwoordigd zijn.
De film, geproduceerd door Lena Waithe, won de NEXT Innovator Award en NEXT Audience Award van het Sundance Film Festival, evenals de Berlinale’s Audience Award in de sectie Panorama Documentary.
Woensdag 27 maart wordt de film ingeleid door Kobe Wens (KASKA-DKO).
Ceremoniemeester Cyrus Vercammen leidt een CULT-mijlpaal van formaat in: Claire Denis’ bijdrage aan de New French Extremity. Denis werkte zoals vaker in tandem met Agnès Godard en rekende ook nogmaals op Stuart A. Staples en Tindersticks voor de weemoedige soundtrack. Indie-icoon Vincent Gallo (THE BROWN BUNNY) en de controversiële Béatrice Dalle (37°2 LE MATIN) spelen de centrale rollen in deze eigenzinnige mix van erotic thriller en existentialistische body horror. Een pasgetrouwd koppel, Shane en June Brown, vliegt voor hun huwelijksreis naar Parijs. Shane reageert vreemd op de seksuele avances van zijn vrouw, en brengt veel tijd door zonder haar. In de hoop antwoord te vinden op zijn bizarre seksuele behoeften bezoekt hij een kliniek waar zijn oude vriend Léo arts is.
met Manu Lemeur (zwartopwit), Stoffel Van den Bergh (Superdruk), luk duflou & Kaatje Vermeire
beeld
archief
Grafixx is meer dan een festival rond grafische kunsten. Onze verdiepende avond Grafixx EXTD. brengt verschillende sprekers uit het werkveld samen. Op 25 maart delen drukkers, uitgevers en kunstenaars met een passie voor drukwerk het podium. Zij lichten toe waarom bepaalde technieken prikkelen en stellen hun meest opmerkelijke projecten in houtsnede, letterpress of CMYK voor.
De veelbelovende volleybalspeelster Sofia is zeventien jaar en staat op de vooravond van een wedstrijd die haar toekomst voorgoed kan veranderen. Een ongewenste zwangerschap gooit echter roet in het eten. Ze wil een abortus laten uitvoeren maar komt hiermee in het vizier van een fundamentalistische groep die haar dit koste wat het kost wil beletten. Sofia noch haar naasten zijn van plan om in te binden.
Exclusieve vertoningen in België!
★★★★ “Scene after scene, Levante proves to be very clever in its depiction of what makes the power of these people and renders them so dangerous: the sheer force of their numbers.” - International Cinephile Society
Claire Denis’ BEAU TRAVAIL speelt zich af in Djibouti, waar een legerbasis van het Franse vreemdelingelegioen gestationeerd is. Denis gebruikt klassieke literatuur – de film is los gebaseerd op Herman Melvilles Billy Budd, Sailor – om een moderne, militaire tragedie te creëren. De basis voor de tragedie is jaloezie. Galoup, een officier in het Vreemdelingenlegioen, voelt zich bedreigd wanneer een nieuwe rekruut zijn favorietenpositie bij de bevelhebber van hun legioen lijkt over te nemen. Galoup bedenkt een plan om de jonge soldaat in diskrediet te brengen. De vechtoefeningen zijn als een ballet gechoreografeerd. Denis levert een tijdloos meesterwerk af.
Fien Troch, een van de meest unieke stemmen uit ons filmlandschap en ver daarbuiten, heeft drie films gekozen, niet ‘uit’ maar ‘voor’ het programma van deze maand. Hieronder deelt ze met ons het waarom van haar keuze:
"Eén van de mooiste en coolste openingsscènes ooit, op het nummer “Kiss Kiss" van Tarkan. Een film die moeilijk te beschrijven valt. Het uitgebalanceerde ritme, de schoonheid en kracht van lichamen, het sferische… Het lijkt alsof Claire Denis bijna toevallig dingen capteert, maar dan telkens baadt ze die ook in een eindeloze en doordringende poëzie. Mensen zijn intens aanwezig in hun niet-zijn. Denis bepaalt haar eigen referentiekader en het is te nemen of te laten. Ik neem het met volle teugen. BEAU TRAVAIL is een meesterwerk."
Voor de aanvang van deze vertoning zal FLOWER SHOW van Elli Vuorinen worden vertoond, één van de winnaars van beste animatie op het Graffix festival 2025.
De rooksauna in Estland was traditioneel de plek waar vrouwen kinderen baarden, maar wordt nu gebruikt als een veilige plek om verhalen, ervaringen, problemen en grappige anekdotes te delen en zo zusterschap te smeden. Geen onderwerp is te zwaar in de hitte van de sauna en met hulp van rituelen en een luisterend oor kunnen de vrouwen alle pijn van zich af zweten. Regisseuse Anna Hints zat met de vrouwen in de sauna en nodigt je uit om ook deel te worden van dit bijzonder intieme samenkomen.
AMERICAN PSYCHO is gebaseerd op het controversiële en spraakmakende boek van Bret Easton Ellis. Patrick Bateman (Christian Bale) is een knappe, hooggeschoolde Wall Streetbeursmakelaar met een fatale tekortkoming: hij kan niet stoppen mensen op een gruwelijke manier om te brengen.
In haar boek ‘Mooi zijn en zwijgen’ over “de machtige vrouwen van de stille film”, herinnert filmhistoricus Anke Brouwers ons eraan dat de overgang naar geluidsfilm “voor vrouwen in de business op vele cruciale vlakken een stapje achteruit” was. De negatieve evolutie zou pijnlijk zichtbaar zijn onder de regisseurs die actief waren begin jaren 30: “de enige vrouwelijke regisseur binnen het studiosysteem was Dorothy Arzner”.
Arzner is haar carrière begonnen aan de montagetafel en maakte eind jaren 20 de overstap naar de regisseursstoel. Onze matinees van maart zijn gewijd aan deze vrouwelijke filmpionier, met vier van haar films met o.a. Ginger Rogers, Claudette Colbert, Maureen O’Hara, Cary Grant, Lucille Ball en Katharine Hepburn in de hoofdrollen. Zie hier voor meer van Dorothy Arzner.
Lady Cynthia Darrington staat bekend als vrijgevochten piloot. Ze wordt verliefd op een rijke, oudere heer. Aan hun geheime afspraakjes komt een eind, wanneer hij haar te kennen geeft dat hij kiest voor zijn gezin.
Een brutale fee genaamd Violetta verdwaalt in de mensenwereld. Ze ontmoet er het twaalfjarig meisje Maxie en om haar weg terug te vinden naar de sprookjeswereld zullen ze moeten samenwerken. Onderweg ontdekt ze haar ware bestemming…
De twaalfjarige Georgie woont na het overlijden van haar moeder op haar eentje in een flat in Londen en heeft het graag niet anders. Ze liegt de maatschappelijk werkers voor dat ze samenleeft met haar oom en steelt fietsen om te overleven. Aan haar zelfstandig leventje komt een einde wanneer een jongeman genaamd Jason (Harris Dickinson) die zichzelf voorstelt als haar vader plotseling opduikt. Langzaam maar zeker groeien de twee naar elkaar toe.
Regisseur Molly Manning Walker werkte aan twee films die genomineerd werden voor de BAFTA voor Outstanding British Film dit jaar: HOW TO HAVE SEX als schrijver/regisseur, en SCRAPPER als Director of Photography.
"Scrapper is een warme, empathische verkenning van een verstoorde vader-dochterrelatie, een charmante feelgoodfilm gedrenkt in pastel." - Devi Smits, De Filmkrant
"Debuterend regisseuse Charlotte Regan puurt uit ‘Scrapper’ een lowbudgetfilm die even mooi en poëtisch is als een verlicht raam in de nacht." - Erik Stockman, Humo
Om het einde van hun middelbare schoolcarrière te vieren, storten drie Britse tienermeisjes zich liederlijk in het feestleven op een vakantie-eiland tijdens wat de beste zomer van hun leven zou moeten worden. Terwijl ze zich een weg dansen door de zonovergoten straten van een populaire badplaats in Kreta, komen ze erachter hoe ingewikkeld seks, toestemming en zelfontdekking zijn.
Tara, Em en Skye zijn beste vriendinnen, die naar Kreta trekken voor een zomer vol plezier aan de vooravond van hun volwassen leven. In de hotelkamer naast hen verblijven vrienden Badger, Paddy en Paige. De vriendengroepen linken in elkaar, waardoor de dynamieken rommelig worden, jaloezie de kop opsteekt en traumatische ervaringen volgen.
Filmmaker Molly Manning Walker maakt met HOW TO HAVE SEX haar filmdebuut, na een achtergrond als cinematograaf, die duidelijk spreekt uit de look van de film. Neon flikkert, energie barst en drank vloeit tijdens de nachtscènes. De felle zon schijnt in de dagscènes een licht op katers en de slechte beslissingen van de nacht ervoor. Voor naïviteit en kwetsbaarheid blijkt er geen plaats in de clubscène van Kreta, en dat is een harde les.
In samenwerking met Girls on Film, die de film zullen in- en uitleiden met LUL de podcast.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
To celebrate the end of their high school careers, three British teenage girls fully embrace the party life at a holiday resort during what should be the best summer of their lives. While they dance the night away in the sun soaked streets of a popular holiday destination in Crete, they discover how complicated sex, consent and self-discovery are.
Tara, Em and Skye are best friends, travelling to Crete for a summer of fun on the eve of their adult lives. Friends Badger, Paddy and Paige are staying in the hotel room next to theirs. The friend groups intertwine, which creates messy dynamics, jealousy and traumatic experiences.
Filmmaker Molly Manning Walker debuts with HOW TO HAVE SEX, after a background as cinematographer, which is clear in the look of the film. Neon flickers, energy bursts and booze flows during the night scenes. In the day scenes, the bright sun shines a light on hangovers and the bad decisions of the night before. There seems to be no room for naivety and vulnerability in Crete’s club scene, which is a hard lesson to learn.
This film is part of the programme SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
Sofia Coppola hervertelt in deze historische biopic het leven van de iconische laatste koningin van Frankrijk, Marie-Antoinette. Coppola bedient zich van kleurrijke sets en een moderne soundtrack om de larger-than-life personages een menselijke gestalte te geven. De film kreeg verdeelde recensies. Voor de één was het een feministische correctie van de door historici misbegrepen Marie Antoinette, voor de ander een misplaatste verheerlijking van decadentie. Hoe dan ook leek de scheiding tussen cultuurproduct en auteur verder weg dan ooit, waarmee de film boeiende debatten opent over de hoge standaarden waaraan vrouwelijke regisseurs moeten voldoen. Een geduchte getuigenis van Coppola’s uitgesproken en herkenbare eigen visie.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
"Gerrit Komrij (1944-2012) stierf op de dag nadat wij onze erfpacht tekenden voor De Studio. Ik herinner mij nog scherp de verwarring tussen de hoge jubel om ons nieuwe pand en de doffe ellende om het verlies van een dierbare vriend van het huis. Op 30 maart aanstaande zou hij 80 jaar worden en we gaan in De Studio zijn verjaardag, zijn werk en zijn leven vieren en herdenken.
We hadden nog redelijk wat plannen: De Dunne Komrij voor kinderen, Gerrit installeren als keizer van De Studio en gewoon wat rondhangen in Portugal en veel Hoegaarden drinken in Antwerpen. Meer dan aan welke vriend die gestorven is, denk ik bij het aanschouwen van dit tijdsgewricht aan Gerrit: was hij hier nog maar om over deze of gene zijn commentaar te geven.
Samen met uitgeverij Ezo Wolf en Het Komrijk hebben we wat vrienden opgetrommeld uit de oude gang van Gerrit." – Marc Verstappen, De Studio
Op het programma:
- Arie Pos over de biografie
- Leendert Vooijce: poëzieperformance
- Tom Lanoye, Marcel Vanthilt, Ruth Joos en Marc Verstappen lezen voor uit het werk en gaan in gesprek over de betekenis van Gerrit.
- Presentatie van drie nieuwe Komrij-uitgaven van uitgeverij Ezo Wolf: Een avondje met de tantes (familieverzen), De Pagode (novelle) en De zelfzuchtige reus (vertaalde verhalen van Oscar Wilde). En van de dichtbundel op vinyl De eenzaat en haar geliefden van Leendert Vooijce.
Extra informatie:
- Arie Pos: vriend, Komrij-biograaf en voorzitter van Het Komrijk – Stichting Gerrit Komrij Huis in Vila Pouca da Beira, Portugal
- Leendert Vooijce studeerde in 2017 af in Beeld en Taal aan de Rietveld Academie in Amsterdam. Leendert werkt als multidisciplinair performancekunstenaar met fotografie, film, poëzie, spoken word, zang, muziek, dans en theater. En is zodoende een van de makers van de theater'roedel' van Adelheid Roosens Female Economy, waarvoor hij ook eigen projecten verzorgt.
In zijn werk bevraagt Leendert gender, identiteit en binaire rollen en stereotypen, vaak op een heel persoonlijke manier door het eigen anders-zijn te onderzoeken in relatie met anderen. Softspoken, kwetsbaar en open zoekt en schept Leendert contact, verbinding en intimiteit via poëtisch, visueel, muzikaal en theatraal sterke performances.
Met een video en een performance presenteert Leendert het nieuwe vinyl-album De eenzaat en haar geliefden (Ezo Wolf, 2024), in muziek ingebedde voordracht van eigen poëzie en van Komrij's Androgyn
- Tom Lanoye: vriend, bewonderaar, schrijver, polemist, dichter, toneelschrijver,…
- Ruth Joos & Marcel Vanthilt toerden samen met Komrij met de productie Lang leve de dood.
- Marc Verstappen kroonde Gerrit tot keizer van De Nachten en maakte met hem De Dunne Komrij en de voorstelling Lang leve de dood.
Voor haar vierde editie kiest STUDIODROME resoluut voor de betere high school comedy: CLUELESS! Zonder enige twijfel een beslissend stuk in de puzzel van de popcultuur van de jaren ‘90. Amy Heckerling regisseert met een sterke dosis zelfrelativering en slimme oneliners een hilarische, vrouwelijke take op een historisch male dominated én male centered genre. CLUELESS legt de mediaconsumptie van een hele generatie vast, van Ren & Stimpy tot Beavis and Butt-Head, op het ritme van een epische soundtrack met live performance door The Mighty Mighty Bosstones inbegrepen.
Cher is een rijkeluisdochter en om haar cijfers te verbeteren brengt ze twee leraren bij elkaar. Als dit lukt besluiten zij en haar vriendin Dionne zich te storten op een nieuw meisje, Tai, die nog geen flauw benul heeft van de normen en waarden van de huidige tieners. Ze zullen haar net zo populair maken als zij zelf zijn. Uitzonderlijk met popcorn! En uiteraard zal STUDIODROME er na de vertoning een feestje van maken!
"Studiodrome is bringing that Bronson Alcott High School Class ’95 School Prom Reunion you’ve all been waiting for! Bring on your inner Cher, Dionne or Tai (where’s that yellow Jean Paul Gaultier suit or Calvin Klein slip dress?), come for the movie and stay for the prom party! UGH AS IF!"
Zaffan worstelt met de puberteit en ontdekt een angstaanjagend geheim over haar veranderende lichaam. Ondanks haar pogingen om het onvermijdelijke te verbergen, komen haar vrienden achter haar gevaarlijke geheim en keren ze zich tegen haar. Terwijl Zaffan verder in het nauw wordt gegeven door haar eigen dierbaren, leert ze al snel dat ze alleen vrijheid vindt door haar ware zelf te omarmen.
Op 10 maart met inleiding door Lotus Li van Untold Asian Stories.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.
“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Kan je kinderen opvoeden zonder te straffen? Zijn volwassenen het goede voorbeeld of doen ze vooral alsof? Kan een samenleving overleven zonder straf? Is straf een noodzakelijk kwaad, een broodnodig hulpmiddel of een zwaktebod? Hanneke Paauwe & De Studio bieden in STRAF! geen hapklare antwoorden maar wel spannende moreel uitdagende scènes vol humor.
Twee zusjes groeien op bij hun grootvader. Hun moeder zit in de gevangenis. Hun vader is afwezig. Op school wordt er gelachen. Gefluisterd. Gepest. De zusjes voelen zich door alles en iedereen gestraft. Gestigmatiseerd. Buitengesloten. Ze besluiten een surreëel justitiepaleis te creëren waarin zijzelf de baas zijn en verschillende personages spelen. Ze bouwen een wereld waarin kinderen bepalen wat gewenst en ongewenst gedrag is. Goed en kwaad. Hemel en hel. Krapuul en heilige boontjes. De meisjes onderzoeken er op humoristische wijze rechtvaardigheid, wetten, grenzen en (on)gehoorzaamheid.
Heb je altijd al eens in een cel willen zitten? Tijdens de tournee van STRAF! gaat er een op kindermaat nagemaakte gevangeniscel mee die wordt opgebouwd in de foyer van het theater. De buitenkant van de cel is een kleine expo over het leven in de gevangenis, gemaakt door moeders in detentie.
“De pittige voorstelling van Hanneke Paauwe sloeg aan, kwam over, wist constant te fascineren. Een ‘straffe’ voorstelling inderdaad, qua thema, verpakking en opvoering… Zoals we van Paauwe gewoon zijn, wordt de zaak uitvergroot, krijgt ze absurdistische proporties, vaak hilarisch, en dat maakt het interessant leuk.” – Theaterkrant
