120 BPM (BEATS PER MINUTE)

Aan het begin van de jaren negentig is een groep jonge activisten in Parijs wanhopig op zoek naar een geneesmiddel tegen HIV/AIDS. Ze richten zich op de farmaceutische laboratoria die mogelijke behandelingen tegenhouden en voeren directe acties uit in de hoop hun eigen leven en dat van toekomstige generaties te redden.

Robin Campillo’s aangrijpende film belicht zowel het activisme van de ACT UP beweging en de ontluikende romance tussen twee jonge queer mannen. Tegelijk toont de film het gemeenschapsgevoel en de idee van “chosen family” van en voor de queer community. Dans en bewegingsvrijheid vormen bovendien een cruciaal motief in een periode die lichamen actief seksualiseerde en politiseerde.

120 BPM (BEATS PER MINUTE) werd in Cannes met prijzen overladen, waaronder de Grand Prix en won later ook zes Césars, waaronder die voor beste film. Toen Cannes-juryvoorzitter Pedro Almodóvar verklaarde waarom de film zo belangrijk voor hem was, barste hij in tranen uit en noemde de mensen van de ACT UP-beweging “helden”.

"We waren bezeten door de angst om vergeten te worden"
Robin Campillo over 120 BPM, Filmkrant

De film is deel van ons focusprogramma UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, waarmee we de bevrijdende representatie van “de ander” op het witte doek vieren.

Lees meer:
Zieke lichamen in de club: een verborgen geschiedenis - Hugo Emmerzael, Filmkrant