De kans dat je al ooit van Palm Drive Video hebt gehoord, is allicht bijzonder klein. Nochtans is het een van de toonaangevendste pornoproductiehuizen uit de jaren 80. Het ‘probleem’ is dat het geesteskind van Jack Fritscher en Mark Hemry de digitale boot heeft gemist, en dat het gespecialiseerd was in soms best wel – we willen nog niet te veel verklappen – extreem sappige gay fetisjen.
Vandaag spreek je daar een nichemarkt mee aan, maar ben je wel nog part of the gang. Begin jaren 80 stond Palm Drive Video daarmee echter compléét buiten de mainstream pornowereld. Maar uiteraard maakte net dat van Fritscher en Hemry zo’n pioniers. En het maakt van deze lichtjes briljante documentaire ook zo’n uniek tijdsdocument dat geen enkele kink, taboe én hypocrisie uit de weg gaat.
Raw! Uncut! Video! :: Alex Clausen & Ryan A. White :: VS :: 2021 :: 79’ :: Engels :: Jack Fritscher, Mark Hemry, Steve Trasher, Donnie Russo, Durk Dehner
Davey Wavey, oprichter van het puike platform Himeros.tv, begon met het maken van video’s om misvattingen over homo’s uit de wereld te helpen: “Nee, niet alle gays zijn kappers of seksueel promiscue!” Genoteerd. Vandaag wil hij met Himeros.tv naar eigen zeggen vooral focussen op stigma’s en problemen binnen de LGBT-gemeenschap, waaronder slutshaming, femshaming en een gebrek aan respect voor oudere homo’s.
Domestic Servitude, de film van Poppy Sanchez in dit programma, kun je dan weer het best omschrijven als een soort neon-droom van latex, strap-ons en dienstbaarheid. Alles samen goed voor een dik uur gay verlangen in al zijn diversiteit: hard en zacht, twinks en beren, lust en kwetsbaarheid, fantasie en liefde.
Animatie is verbeelding in haar puurste vorm. En dus ook bij uitstek geschikt voor het uitbeelden van de gekste erotische fantasieën.
In samenwerking met het altijd spraakmakende Kaboom Animation Festival – het grootste animatiefestival van de Lage Landen – zijn we op zoek gegaan naar de heetste animatiefilmpjes van de afgelopen jaren. We speuren erin naar de clitoris en trekken erop uit met een wilde tramchauffeur. We glibberen door fantasiewerelden, tongen met slakken, en gaan mee in een spel van macht en vernedering. Van alle kortfilmprogramma’s op het festival is dit zonder twijfel het minst pornografische, maar het is daarom geenszins minder heet en erotisch.
Betaalde seks voor de camera is kunst of entertainment. Betaalde seks zonder camera is prostitutie. Vergis je echter niet: ook porno is sekswerk, en zoals de langspeelfilm Pleasure overtuigend aantoont, is het niet al rozengeur en maneschijn achter de schermen. Wat is er nodig om sekswerkers en pornoacteurs te beschermen? En hoe krijgen we de marge naar de mainstream?
De Studio-directeur Marc Verstappen praat erover met de Nederlandse topproducent Kim Holland, de Belgische acteur Maxim Roche en Daan Bauwens van Utsopi, de Belgische organisatie voor en door sekswerkers die jarenlang met succes heeft gelobbyd voor de decriminalisering van sekswerk in België.
Een filosofische dominatrix, lekkere beach bods, buitenissige personages en kinky katten. Of ook: een verkenning van de Q – op het kruispunt van genderidentiteit en seksualiteit.
God Save the Queer is in grote lijnen een hommage aan twee van onze favoriete producenten van queer erotica: AORTA Films en Urban Smut. De eerste creëert kortfilms en ambitieuze speelfilmprojecten die exploderen van queer plezier. De tweede is een groep van vijf jonge filmmakers uit Berlijn die hun erotische dagdromen vastleggen op film. Daarnaast neemt Maximus Skaff je mee naar een dromerig strand waar twee mooie wezens genieten van elkaars lijf. En afsluiten doen we met een absurde fantasie: Bang van Band. Vergeet je voorbinddildo’s niet!
Hole Theory :: Mahx Capacity :: Verenigde Staten :: 2019 :: 12’
Blue Hour :: Finn Peaks :: Duitsland :: 2020 :: 10’
Bishop Black (hij/hem) is een Britse pornoperformer, sekswerker, danser, zelfverklaarde exhibitionist en allround charmeur. Bishop woont in Berlijn, waar hij indruk maakt in de queer pornoscene. Hij heeft samengewerkt met enkele erg spraakmakende kunstenaars en filmmakers, onder wie Shu Lea Cheang (Biënnale van Venetië), Bruce LaBruce, Erika Lust, Poppy Sanchez, Jennifer Lyon Bell en Morgana Muses.
Bishops werk en charismatische geest hebben hem een pak prijzen en erkenningen opgeleverd op verschillende internationale sex-positive festivals. In zijn werk behandelt Bishop regelmatig thema’s als seksuele fluïditeit en ras aan de hand van mythologie, occultisme, queerness en dans. Maar zijn werk houdt daar niet op. Hij was ook betrokken bij het sekspositieve, educatieve platform Sex School Hub.
SMUT brengt Bishop Black naar Antwerpen voor een speciaal programma, zodat iedereen overtuigd kan geraken van zijn brutale, aanstekelijke stijl. Samen met Bishop hebben we een programma samengesteld dat je langs een aantal sleutelmomenten uit zijn carrière en oeuvre voert. Met voldoende tijd voor vragen en antwoorden vanuit het publiek!
Porno en genrecinema gaan al decennia hand in hand. In de jaren 70 stonden flink wat cameramannen in Hollywood in de week op de set van een horrorfilm (of enig ander B-filmvertier) en in het weekend klusten ze bij op de set van pornofilms. Sindsdien zijn er ook best wat pornofilms in het horrorgenre gemaakt, maar weinig zo origineel als de vaak bloeddorstige kleinoden uit deze nagelbijtende selectie.
Met zijn 43 minuten is The Thing from the Lake uiteraard het hoofdgerecht – gelijk ook hoe het ‘ding’ uit het meer iedereen ziet die haar pad kruist. Maar de drie andere films zijn minstens even demonisch, en tegen het einde van de rit is een sexorcisme haast onvermijdbaar.
A Sunday Hike :: Saira Barbaric & Alistair Fyrn :: VS :: 2017 :: 13’
Nee, de debuutfilm van Ninja Thyberg laat niet bepaald de beste kant van de Amerikaanse porno-industrie zien. Maar we vonden het belangrijk om ook die kant te tonen. Enerzijds als contrast – de kortfilms op SMUT zijn van een heel ander, prettiger en opwindender kaliber. Anderzijds omdat de kracht van Pleasure hem vooral ook zit in hoe moeilijk het voor veel performers is om de grens te bewaken tussen consent en misbruik.
Thyberg heeft bovendien haar huiswerk goed gemaakt. Pleasure is dan al een fictiefilm over een negentienjarig meisje dat naar LA vliegt om een pornoster te worden, de meeste taferelen in de film zijn gebaseerd op wat de regisseur zelf op sets heeft zien gebeuren. Plus: er lopen echte ‘spelers’ in rond, zoals de invloedrijke porno-agent Mark Spiegler.
Pleasure :: Ninja Thyberg :: Zweden :: 2021 :: 109’ :: Engels, Zweeds :: NL OT:: Sofia Kappel, Revika Anne Reustle, Evelyn Claire, Chris Cock, Mark Spiegler
De Morgen-columnist Jana Antonissen praat open en bloot met Bishop Black en Kali Sudhra, de twee spraakmakendste SMUT-gasten, over hun indrukwekkende loopbaan, de pornofilmwereld en op welke manier ze de wereld met hun werk hopen te veranderen (en veroveren).
(Kali Sudhra vervangt Paulita Pappel, die helaas verstek moest geven. Het werk van beide is sowieso sterk aan elkaar gewaagd, net als hun engagement, en ze hebben uiteraard ook al vaak samengewerkt.)
Wie porno zegt, zegt doorgaans één of andere gratis streamingsite vol geile tieners die het hof worden gemaakt door hun nog geilere stieffamilie. Wie nu luidop verkondigt daardoor te zijn gechoqueerd: 1. Ja, dat is een ding. 2. Drop the act. Je hebt zelf al uren op zo’n sites versleten.
Maar gelukkig is dat láng niet de enige porno die vandaag wordt gemaakt. Integendeel. Vijf decennia na The Golden Age of Porn zijn er nog steeds filmmakers voor wie porno geen ‘quick fix’ is, maar een creatieve uitlaat om seksualiteit te vieren.
In de jaren 70 en 80 waren langspeelfilms de norm, vandaag gaat het meestal om kortfilms. De male gaze was vroeger alomtegenwoordig, gevolgd door de female gaze, maar vandaag zie je dat veel filmmakers met een open gaze naar seksualiteit kijken, dat er steeds minder in hokjes wordt gedacht en dat er daarmee ook een grotere openheid bestaat om de seksualiteit of kink van anderen te ontdekken.
De klemtoon ligt ook al lang niet meer op penetratie en/of orgasmes. Hedendaagse pornofilmmakers zien seksualiteit als een manier om verhalen te vertellen – nog steeds geil en opwindend, maar evenzeer absurd, grappig, teder en diepzinnig.
Daarom krijgt Antwerpen met SMUT zijn eigen pornofilmfestival, in navolging van steden als Berlijn, San Francisco, Athene en Wenen. Met een even wellustig als toonaangevend programma van kortfilms, documentaires, talks en nightlife. Kortom: een festival waar iederéén aan zijn trekken komt.
Toen Morgana eind de veertig was, was ze klaar met haar seksloze huwelijk en daarmee ook – dacht ze – met haar leven. Tot ze op een date met een mannelijke escort iets voelde dat ze nooit eerder had gevoeld. Fast forward tien jaar: Morgana Muses is één van de spraakmakendste sex-positive pornofilmmakers op aarde. De brave huisvrouw heeft plaats geruimd voor een vrijgevochten feministisch boegbeeld. De bekrompen maatschappij die haar gevangen hield, is ingeruild voor een wereld die staat voor vrijheid, respect en genot.
Morgana is een onwaarschijnlijk krachtig portret van een ongelofelijk sterke vrouw. Regisseurs Josie Hess en Isabel Peppard hebben vijf jaar lang in haar zog gezeten, en het resultaat is een erg intieme documentaire die de complexiteit van Morgana’s leven en verlangens alle eer aandoet.
Nogal wat porno is onopzettelijk hilarisch, maar er lopen ook flink wat pornofilmmakers rond die overtuigd op de lachspieren mikken. Want als je tussen de lakens al eens niet kan lachen, waar dan wel? (Het antwoord op die vraag is uiteraard: op SMUT, met deze puike selectie dijenkletsers van Pornofilmfestival Berlin.)
Op het menu: zinnenprikkelend fruit, kinky popcorn, een indringende natuurdocumentaire over de singleman, het betoverend verhaal van een magische buttplug, een gay-remake van Baywatch die makkelijk 6,9 keer beter is dan het origineel en een verrukkelijk krankzinnig plasticineavontuur waar Chicken Run bij verbleekt. Oh, en de kans dat je nog ooit op dezelfde manier naar een selfiestick kijkt, is bijzonder klein.
Pops’ Corn :: Ethan Folk & Ty Wardwell :: Duitsland :: 2020 :: 4’
Just Four Fans Only :: Mitch Harrison :: VS :: 2019 :: 5’
Romy & Laure… et le mystère du plug enchanté :: Laure Giappiconi & Romy Alizée :: Frankrijk :: 2021 :: 12’
Snack Time :: Jo Sordini :: Duitsland :: 2019 :: 6’
Hungry Bitches :: CHiku Baby :: VS :: 2020 :: 2’
GAY*WATCH BERLIN :: Gina Burner & Hanna Schaich :: Duitsland :: 2021 :: 13’
Wet Streaming III – Fuck My Ficus :: Aaron Scherer, Eva Sommer & Daniela Zahlner :: Oostenrijk :: 2020 :: 5’
It Is Not the Brazilian Homosexuals Who Are Perverse but the Situation in Which They Live :: Leandro Goddinho, Paulo Menezes & Eduardo Mamede :: Duitsland :: 2021 :: 12’
Porno en genrecinema gaan al decennia hand in hand. In de jaren 70 stonden flink wat cameramannen in Hollywood in de week op de set van een horrorfilm (of enig ander B-filmvertier) en in het weekend klusten ze bij op de set van pornofilms. Sindsdien zijn er ook best wat pornofilms in het horrorgenre gemaakt, maar weinig zo origineel als de vaak bloeddorstige kleinoden uit deze nagelbijtende selectie.
Met zijn 43 minuten is The Thing from the Lake uiteraard het hoofdgerecht – gelijk ook hoe het ‘ding’ uit het meer iedereen ziet die haar pad kruist. Maar de drie andere films zijn minstens even demonisch, en tegen het einde van de rit is een sexorcisme haast onvermijdbaar.
A Sunday Hike :: Saira Barbaric & Alistair Fyrn :: VS :: 2017 :: 13’
DMTH is back for the first public edition since the pandemic as the official afterparty for the SMUT Pornfilmfestival in collaboration with the feminist hardcore collective Burenhinder.
So put on your kinkiest outfit, wash your dicks, shave your tits and come down to the lab to see what's on the slab...
TECHNO ROOM:
✚ MINOPOLSKA
✚ SPOOK
✚ MATI DROME feat MATHIEU VANDERKERCKHOVEN (live)
✚ DJ GRAFTAK
✚ GOD OF DISASTERS
HARDCORE ROOM:
✚ WLTR VS INSTAR
✚ KIM PEERS
✚ LOLITA VS MYU:SA
✚ JANE MUSS
✚ CHARLOTTE PRECKLER
Een filosofische dominatrix, lekkere beach bods, buitenissige personages en kinky katten. Of ook: een verkenning van de Q – op het kruispunt van genderidentiteit en seksualiteit.
God Save the Queer is in grote lijnen een hommage aan twee van onze favoriete producenten van queer erotica: AORTA Films en Urban Smut. De eerste creëert kortfilms en ambitieuze speelfilmprojecten die exploderen van queer plezier. De tweede is een groep van vijf jonge filmmakers uit Berlijn die hun erotische dagdromen vastleggen op film. Daarnaast neemt Maximus Skaff je mee naar een dromerig strand waar twee mooie wezens genieten van elkaars lijf. En afsluiten doen we met een absurde fantasie: Bang van Band. Vergeet je voorbinddildo’s niet!
Hole Theory :: Mahx Capacity :: Verenigde Staten :: 2019 :: 12’
Blue Hour :: Finn Peaks :: Duitsland :: 2020 :: 10’
Kali Sudhra is een activist, schrijver, sekswerker én seksopvoeder uit Canada. Ze is erop gebrand om de structuren van witte suprematie binnen het feminisme te ontmantelen, en om de poortwachters van de feministische ruimte binnen porno- en sekswerkkringen uit te dagen.
De belangrijkste focus van Sudhra’s werk is het verkennen en presenteren van dissidente seksualiteit. Ze wil de witte heteronormativiteit onderuithalen door middel van porno en andere vormen van sekswerk.
Tijdens deze voorstelling praat ze niet alleen uitgebreid over haar werk, we tonen het ook op groot scherm! En uiteraard is er ook tijd voor vragen uit het publiek.
(Kali Sudhra vervangt Paulita Pappel, die helaas verstek moest geven. Het werk van beide is sowieso sterk aan elkaar gewaagd, net als hun engagement, en ze hebben uiteraard ook al vaak samengewerkt.)
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
Laten we een spel spelen. Of vier. Een striptease in reverse. Een spel van plezier en extase met stof en schaar. Een lichaam als instrument. En iets met een banaan.
Adorn is een experimenteel, zinnenprikkelend spel waarin de acteurs naakt beginnen en aangekleed (en uitgeput) eindigen. In Skin verkennen twee mensen elkaar doorheen lagen van stof die hen tegenhouden om intimiteit te beleven. Met een schaar vragen ze toestemming om elkaar te ontmaskeren, de stof open te scheuren en naar binnen te gaan. Baby We Can Go to Heaven is een sensuele amuse-gueule van hotdogs en ijscrème. En Music in Mi ten slotte is een BDSM-sprookje waarin de sub het instrument is van de dom. Met veel aandacht en liefde wordt de sub bediend en bespeeld. Een akoestisch en visueel spektakel.
Adorn :: Jennifer Lyon Bell :: Nederland :: 2019 :: 30’
Skin :: Elin Magnusson :: Zweden :: 2009 :: 10’
Try :: Elvira Tjon :: België :: 2022 :: 3’
Music in Mi :: Poppy Sanchez :: Duitsland :: 2019 :: 16’
De kans dat je al ooit van Palm Drive Video hebt gehoord, is allicht bijzonder klein. Nochtans is het een van de toonaangevendste pornoproductiehuizen uit de jaren 80. Het ‘probleem’ is dat het geesteskind van Jack Fritscher en Mark Hemry de digitale boot heeft gemist, en dat het gespecialiseerd was in soms best wel – we willen nog niet te veel verklappen – extreem sappige gay fetisjen.
Vandaag spreek je daar een nichemarkt mee aan, maar ben je wel nog part of the gang. Begin jaren 80 stond Palm Drive Video daarmee echter compléét buiten de mainstream pornowereld. Maar uiteraard maakte net dat van Fritscher en Hemry zo’n pioniers. En het maakt van deze lichtjes briljante documentaire ook zo’n uniek tijdsdocument dat geen enkele kink, taboe én hypocrisie uit de weg gaat.
Raw! Uncut! Video! :: Alex Clausen & Ryan A. White :: VS :: 2021 :: 79’ :: Engels :: Jack Fritscher, Mark Hemry, Steve Trasher, Donnie Russo, Durk Dehner
Nee, de debuutfilm van Ninja Thyberg laat niet bepaald de beste kant van de Amerikaanse porno-industrie zien. Maar we vonden het belangrijk om ook die kant te tonen. Enerzijds als contrast – de kortfilms op SMUT zijn van een heel ander, prettiger en opwindender kaliber. Anderzijds omdat de kracht van Pleasure hem vooral ook zit in hoe moeilijk het voor veel performers is om de grens te bewaken tussen consent en misbruik.
Thyberg heeft bovendien haar huiswerk goed gemaakt. Pleasure is dan al een fictiefilm over een negentienjarig meisje dat naar LA vliegt om een pornoster te worden, de meeste taferelen in de film zijn gebaseerd op wat de regisseur zelf op sets heeft zien gebeuren. Plus: er lopen echte ‘spelers’ in rond, zoals de invloedrijke porno-agent Mark Spiegler.
Pleasure :: Ninja Thyberg :: Zweden :: 2021 :: 109’ :: Engels, Zweeds :: NL OT:: Sofia Kappel, Revika Anne Reustle, Evelyn Claire, Chris Cock, Mark Spiegler
Weinig films uit het programma van de eerste editie van SMUT zijn níét gemaakt met artistieke ambitie. Maar sommige regisseurs doen er graag nog een (flinke) schep bovenop. Andy Warhol achterna, zeg maar, die eind jaren 60 tekende voor een van de eerste succesvolle pornofilms uit de geschiedenis: Blue Movie. Gevraagd naar zijn motivatie, antwoordde Warhol dat hij Hollywood zo verschrikkelijk fake vond dat hij zich verplicht voelde om een film te maken met echte mensen. En echte mensen hebben nu eenmaal seks.
Ruim vijftig jaar later zijn de zeven filmmakers uit dit programma nog steeds dezelfde mening toegedaan. Zoals Macho Carne, een poëtische ode aan queer viriliteit en bodyhorror, en LUMILUST, een experimenteel samenspel van lust, licht en de verschillende gedaanten van het vrouwelijk orgasme. Verwacht je verder ook nog aan een mix van Luis Buñuel, René Magritte en ruimteslakken.
Lumilust :: Josefa Jensch :: Duitsland :: 2021 :: 9’
Met Jennifer Lyon Bell, Poppy Sanchez & Jonnah Bron
weerwoord
archief
Wat is de relatie tussen gender, seks en fantasie? Welke rol speelt porno op vlak van genderexpressie en seksuele verbeelding? Met drie pornofilmmakers, die verder kijken dan de male/female gaze, praten we over hoe hedendaagse pornografie met verschillende uitingen van genderidentiteit omgaat. En over hoe dit overkomt op het publiek.
Jennifer Lyon Bell (zij/haar) is de oprichter van Blue Artichoke Films. Ze gelooft dat porno diverser, verrassender en boeiender is dan de meeste vermoeden.
Poppy Sanchez (zij/haar) is een Nederlandse filmmaker die in Berlijn woont. Ze maakt koortsdromen van wellustig neon en sprankelend verlangen voor onder meer Erika Lust en Sex School Hub.
Jonnah Bron (zij/hij) is een fotograaf met een queer identiteit. Hun werk snijdt onderwerpen aan als intimiteit, seksualiteit en identiteit. In hun nieuwe, erotische film verkent die de zoektocht van een vrouw naar intimiteit en veiligheid.
Animatie is verbeelding in haar puurste vorm. En dus ook bij uitstek geschikt voor het uitbeelden van de gekste erotische fantasieën.
In samenwerking met het altijd spraakmakende Kaboom Animation Festival – het grootste animatiefestival van de Lage Landen – zijn we op zoek gegaan naar de heetste animatiefilmpjes van de afgelopen jaren. We speuren erin naar de clitoris en trekken erop uit met een wilde tramchauffeur. We glibberen door fantasiewerelden, tongen met slakken, en gaan mee in een spel van macht en vernedering. Van alle kortfilmprogramma’s op het festival is dit zonder twijfel het minst pornografische, maar het is daarom geenszins minder heet en erotisch.
Deze Roemeense Gouden Beer-winnaar van Radu Jude is op SMUT ongetwijfeld de vreemde eend in de bijt. Maar dat is oké: er moet iemand die rol op zich nemen en dan het liefst van al een vlijmscherpe satire die de meningen verdeelt.
De film begint met de expliciete sekstape van een leerkracht middelbaar onderwijs die zijn weg vindt naar het internet en als vanzelfsprekend tot hysterische reacties leidt bij de goegemeente. Wat volgt, is een soms onzinnig kluwen van maatschappijkritische anekdotes en niet altijd even begrijpbare plotwendingen waarmee Jude in feite vooral wil zeggen dat hij niet snapt waarom we ons zo opjagen over seks, terwijl machtsmisbruik en geweld véél obscener zijn dan porno. Grappig, frustrerend en onvergetelijk.
Bad Luck Banging or Loony Porn :: Radu Jude :: Roemenië :: 2021 :: 106’ :: Roemeens :: NL OT :: Katia Pascariu, Claudia Ieremia, Olimpia Malai, Nicodim Ungureanu, Alaxandru Potocean
Wie porno zegt, zegt doorgaans één of andere gratis streamingsite vol geile tieners die het hof worden gemaakt door hun nog geilere stieffamilie. Wie nu luidop verkondigt daardoor te zijn gechoqueerd: 1. Ja, dat is een ding. 2. Drop the act. Je hebt zelf al uren op zo’n sites versleten.
Maar gelukkig is dat láng niet de enige porno die vandaag wordt gemaakt. Integendeel. Vijf decennia na The Golden Age of Porn zijn er nog steeds filmmakers voor wie porno geen ‘quick fix’ is, maar een creatieve uitlaat om seksualiteit te vieren.
In de jaren 70 en 80 waren langspeelfilms de norm, vandaag gaat het meestal om kortfilms. De male gaze was vroeger alomtegenwoordig, gevolgd door de female gaze, maar vandaag zie je dat veel filmmakers met een open gaze naar seksualiteit kijken, dat er steeds minder in hokjes wordt gedacht en dat er daarmee ook een grotere openheid bestaat om de seksualiteit of kink van anderen te ontdekken.
De klemtoon ligt ook al lang niet meer op penetratie en/of orgasmes. Hedendaagse pornofilmmakers zien seksualiteit als een manier om verhalen te vertellen – nog steeds geil en opwindend, maar evenzeer absurd, grappig, teder en diepzinnig.
Daarom krijgt Antwerpen met SMUT zijn eigen pornofilmfestival, in navolging van steden als Berlijn, San Francisco, Athene en Wenen. Met een even wellustig als toonaangevend programma van kortfilms, documentaires, talks en nightlife. Kortom: een festival waar iederéén aan zijn trekken komt.
Davey Wavey, oprichter van het puike platform Himeros.tv, begon met het maken van video’s om misvattingen over homo’s uit de wereld te helpen: “Nee, niet alle gays zijn kappers of seksueel promiscue!” Genoteerd. Vandaag wil hij met Himeros.tv naar eigen zeggen vooral focussen op stigma’s en problemen binnen de LGBT-gemeenschap, waaronder slutshaming, femshaming en een gebrek aan respect voor oudere homo’s.
Domestic Servitude, de film van Poppy Sanchez in dit programma, kun je dan weer het best omschrijven als een soort neon-droom van latex, strap-ons en dienstbaarheid. Alles samen goed voor een dik uur gay verlangen in al zijn diversiteit: hard en zacht, twinks en beren, lust en kwetsbaarheid, fantasie en liefde.
Porno en genrecinema gaan al decennia hand in hand. In de jaren 70 stonden flink wat cameramannen in Hollywood in de week op de set van een horrorfilm (of enig ander B-filmvertier) en in het weekend klusten ze bij op de set van pornofilms. Sindsdien zijn er ook best wat pornofilms in het horrorgenre gemaakt, maar weinig zo origineel als de vaak bloeddorstige kleinoden uit deze nagelbijtende selectie.
Met zijn 43 minuten is The Thing from the Lake uiteraard het hoofdgerecht – gelijk ook hoe het ‘ding’ uit het meer iedereen ziet die haar pad kruist. Maar de drie andere films zijn minstens even demonisch, en tegen het einde van de rit is een sexorcisme haast onvermijdbaar.
A Sunday Hike :: Saira Barbaric & Alistair Fyrn :: VS :: 2017 :: 13’
Aardbeving in libidoland: een half jaar geleden kondigde OnlyFans aan dat het ‘expliciet’ beeldmateriaal zou verbieden. Maar wie opent er een café zonder bier (of een gaybar zonder wijn)?
OnlyFans lijkt nochtans een fairtradespeler in het veld. Een aanbieder van de kortst mogelijke keten: van producent rechtstreeks naar het bord. Soms lokaal, steeds zonder voetafdruk (tenzij voeten je ding zijn). Of is de waarheid minder eenzijdig?
In dit panelgesprek zoeken we het uit met de Antwerpse pornomaker Damon Heart, seksjuf Mel (ook bekend van TikTok), theatermaker Maxime Dreesen (Countersex Education) en Flore Pensaert, die de voorkeur geeft aan Patreon. Neal Leemput, onze Secretary of Queer Affairs, modereert het gesprek.
Nogal wat porno is onopzettelijk hilarisch, maar er lopen ook flink wat pornofilmmakers rond die overtuigd op de lachspieren mikken. Want als je tussen de lakens al eens niet kan lachen, waar dan wel? (Het antwoord op die vraag is uiteraard: op SMUT, met deze puike selectie dijenkletsers van Pornofilmfestival Berlin.)
Op het menu: zinnenprikkelend fruit, kinky popcorn, een indringende natuurdocumentaire over de singleman, het betoverend verhaal van een magische buttplug, een gay-remake van Baywatch die makkelijk 6,9 keer beter is dan het origineel en een verrukkelijk krankzinnig plasticineavontuur waar Chicken Run bij verbleekt. Oh, en de kans dat je nog ooit op dezelfde manier naar een selfiestick kijkt, is bijzonder klein.
Pops’ Corn :: Ethan Folk & Ty Wardwell :: Duitsland :: 2020 :: 4’
Just Four Fans Only :: Mitch Harrison :: VS :: 2019 :: 5’
Romy & Laure… et le mystère du plug enchanté :: Laure Giappiconi & Romy Alizée :: Frankrijk :: 2021 :: 12’
Snack Time :: Jo Sordini :: Duitsland :: 2019 :: 6’
Hungry Bitches :: CHiku Baby :: VS :: 2020 :: 2’
GAY*WATCH BERLIN :: Gina Burner & Hanna Schaich :: Duitsland :: 2021 :: 13’
Wet Streaming III – Fuck My Ficus :: Aaron Scherer, Eva Sommer & Daniela Zahlner :: Oostenrijk :: 2020 :: 5’
It Is Not the Brazilian Homosexuals Who Are Perverse but the Situation in Which They Live :: Leandro Goddinho, Paulo Menezes & Eduardo Mamede :: Duitsland :: 2021 :: 12’
Een filosofische dominatrix, lekkere beach bods, buitenissige personages en kinky katten. Of ook: een verkenning van de Q – op het kruispunt van genderidentiteit en seksualiteit.
God Save the Queer is in grote lijnen een hommage aan twee van onze favoriete producenten van queer erotica: AORTA Films en Urban Smut. De eerste creëert kortfilms en ambitieuze speelfilmprojecten die exploderen van queer plezier. De tweede is een groep van vijf jonge filmmakers uit Berlijn die hun erotische dagdromen vastleggen op film. Daarnaast neemt Maximus Skaff je mee naar een dromerig strand waar twee mooie wezens genieten van elkaars lijf. En afsluiten doen we met een absurde fantasie: Bang van Band. Vergeet je voorbinddildo’s niet!
Hole Theory :: Mahx Capacity :: Verenigde Staten :: 2019 :: 12’
Blue Hour :: Finn Peaks :: Duitsland :: 2020 :: 10’
Voor een stevige dosis sexcitement zorgen The Sex Organs, de zelfverklaarde intergalactische sekstoeristen in het land van de ingedommelde rock-’n-roll. The Sex Organs brengen opzwepende garagerock met een missie en met songtitels als I Hate Underpants en Where is My Dildo. Meer orgasmes! Weg met dat ondergoed! En moshen maar.
Davey Wavey, oprichter van het puike platform Himeros.tv, begon met het maken van video’s om misvattingen over homo’s uit de wereld te helpen: “Nee, niet alle gays zijn kappers of seksueel promiscue!” Genoteerd. Vandaag wil hij met Himeros.tv naar eigen zeggen vooral focussen op stigma’s en problemen binnen de LGBT-gemeenschap, waaronder slutshaming, femshaming en een gebrek aan respect voor oudere homo’s.
Domestic Servitude, de film van Poppy Sanchez in dit programma, kun je dan weer het best omschrijven als een soort neon-droom van latex, strap-ons en dienstbaarheid. Alles samen goed voor een dik uur gay verlangen in al zijn diversiteit: hard en zacht, twinks en beren, lust en kwetsbaarheid, fantasie en liefde.
Toen Morgana eind de veertig was, was ze klaar met haar seksloze huwelijk en daarmee ook – dacht ze – met haar leven. Tot ze op een date met een mannelijke escort iets voelde dat ze nooit eerder had gevoeld. Fast forward tien jaar: Morgana Muses is één van de spraakmakendste sex-positive pornofilmmakers op aarde. De brave huisvrouw heeft plaats geruimd voor een vrijgevochten feministisch boegbeeld. De bekrompen maatschappij die haar gevangen hield, is ingeruild voor een wereld die staat voor vrijheid, respect en genot.
Morgana is een onwaarschijnlijk krachtig portret van een ongelofelijk sterke vrouw. Regisseurs Josie Hess en Isabel Peppard hebben vijf jaar lang in haar zog gezeten, en het resultaat is een erg intieme documentaire die de complexiteit van Morgana’s leven en verlangens alle eer aandoet.
Laten we een spel spelen. Of vier. Een striptease in reverse. Een spel van plezier en extase met stof en schaar. Een lichaam als instrument. En iets met een banaan.
Adorn is een experimenteel, zinnenprikkelend spel waarin de acteurs naakt beginnen en aangekleed (en uitgeput) eindigen. In Skin verkennen twee mensen elkaar doorheen lagen van stof die hen tegenhouden om intimiteit te beleven. Met een schaar vragen ze toestemming om elkaar te ontmaskeren, de stof open te scheuren en naar binnen te gaan. Baby We Can Go to Heaven is een sensuele amuse-gueule van hotdogs en ijscrème. En Music in Mi ten slotte is een BDSM-sprookje waarin de sub het instrument is van de dom. Met veel aandacht en liefde wordt de sub bediend en bespeeld. Een akoestisch en visueel spektakel.
Adorn :: Jennifer Lyon Bell :: Nederland :: 2019 :: 30’
Skin :: Elin Magnusson :: Zweden :: 2009 :: 10’
Try :: Elvira Tjon :: België :: 2022 :: 3’
Music in Mi :: Poppy Sanchez :: Duitsland :: 2019 :: 16’
We Are Various (WAV) is dé wereldwijde online community radio from Antwerp, die zich offline al een tijdje thuisvoelt in de foyer van De Studio.
Prikkelende porno manifesteert zich niet enkel in zinnenstrelend beeld, maar ook in opwindend geluid. Tijdens SMUT zal WAV die omlijstende soundtrack voorzien. Radio-porno-dj’s in de foyer. Live interviews met de SMUT-sprekers. Weinig omfloerste panelgesprekken. Muzikale vibraties, het hele filmfestival lang!
Live te beluisteren tijdens SMUT in De Studio en op wearevarious.com.
Weinig films uit het programma van de eerste editie van SMUT zijn níét gemaakt met artistieke ambitie. Maar sommige regisseurs doen er graag nog een (flinke) schep bovenop. Andy Warhol achterna, zeg maar, die eind jaren 60 tekende voor een van de eerste succesvolle pornofilms uit de geschiedenis: Blue Movie. Gevraagd naar zijn motivatie, antwoordde Warhol dat hij Hollywood zo verschrikkelijk fake vond dat hij zich verplicht voelde om een film te maken met echte mensen. En echte mensen hebben nu eenmaal seks.
Ruim vijftig jaar later zijn de zeven filmmakers uit dit programma nog steeds dezelfde mening toegedaan. Zoals Macho Carne, een poëtische ode aan queer viriliteit en bodyhorror, en LUMILUST, een experimenteel samenspel van lust, licht en de verschillende gedaanten van het vrouwelijk orgasme. Verwacht je verder ook nog aan een mix van Luis Buñuel, René Magritte en ruimteslakken.
Lumilust :: Josefa Jensch :: Duitsland :: 2021 :: 9’
Wie porno zegt, zegt doorgaans één of andere gratis streamingsite vol geile tieners die het hof worden gemaakt door hun nog geilere stieffamilie. Wie nu luidop verkondigt daardoor te zijn gechoqueerd: 1. Ja, dat is een ding. 2. Drop the act. Je hebt zelf al uren op zo’n sites versleten.
Maar gelukkig is dat láng niet de enige porno die vandaag wordt gemaakt. Integendeel. Vijf decennia na The Golden Age of Porn zijn er nog steeds filmmakers voor wie porno geen ‘quick fix’ is, maar een creatieve uitlaat om seksualiteit te vieren.
In de jaren 70 en 80 waren langspeelfilms de norm, vandaag gaat het meestal om kortfilms. De male gaze was vroeger alomtegenwoordig, gevolgd door de female gaze, maar vandaag zie je dat veel filmmakers met een open gaze naar seksualiteit kijken, dat er steeds minder in hokjes wordt gedacht en dat er daarmee ook een grotere openheid bestaat om de seksualiteit of kink van anderen te ontdekken.
De klemtoon ligt ook al lang niet meer op penetratie en/of orgasmes. Hedendaagse pornofilmmakers zien seksualiteit als een manier om verhalen te vertellen – nog steeds geil en opwindend, maar evenzeer absurd, grappig, teder en diepzinnig.
Daarom krijgt Antwerpen met SMUT zijn eigen pornofilmfestival, in navolging van steden als Berlijn, San Francisco, Athene en Wenen. Met een even wellustig als toonaangevend programma van kortfilms, documentaires, talks en nightlife. Kortom: een festival waar iederéén aan zijn trekken komt.
Toen de tweede film van Hedwig and the Angry Inch-regisseur John Cameron Mitchell in 2006 in Cannes in première ging, ging er gelijk ook een schokgolf door de filmwereld. Een mainstream komedie met openlijk queer personages en koppels die echte seks hebben?! “Ewww!” Of dat was toch de reactie op Shortbus die velen toen hadden.
Velen hadden toen vanzelfsprekend gewoon een triestig seksleven, want Shortbus is zonder overdrijven één van de grappigste relatiefilms van de 21ste eeuw. En een relatiefilm zonder s-e-k-s is als Jurassic Park zonder J-e-f-f G-o-l-d-b-l-u-m: totaal ongeloofwaardig! Zestien jaar later hebben velen dat gelukkig ook door, want Shortbus werd zopas volledig gerestaureerd in 4K!
Shortbus (4K) :: John Cameron Mitchell :: VS :: 2006 :: 101’ :: Engels :: EN OT :: Sook-Yin Lee, Peter Stickles, Paul Dawson, Justin Bond, Lindsay Beamish
Vier jongeren tussen 14 en 18 jaar tonen zich zoals ze zijn.
Fel, kwetsbaar, schaamteloos en vol lef.
Het podium is een vrijplaats waar ze letterlijk en figuurlijk spelen met de vele versies van zichzelf.
Als hoofdrolspelers in hun eigen documentaire.
Ze zijn de stemmen van het heden, de volwassenen van de toekomst.
Off the record is een theaterexperiment van vier jongeren die de touwtjes zelf in handen nemen. Ze vertellen hoe zij hun leven zien en hoe ze denken (niet) te passen in de parameters van de huidige samenleving. Zo maken ze een voorstelling die uit hun hoofden, lijven en harten komt. De productie wordt professioneel omkaderd op vlak van tekst, regie, scenografie, kostuums en dramaturgie.
Theatermaker, regisseur en actrice Sofie Palmers is het professionele klankbord van de jongeren. Zij zet haar expertise in om hen te coachen bij de realisatie van hun voorstelling. In haar werk staat de zoekende mens vaak centraal en is ze getriggerd door wisselende perspectieven.
Sofie Palmers (°1983) zette haar eerste stappen op het podium bij fABULEUS: in de jongerenproductie Meisje Niemand. Ze studeerde eerst Germaanse talen en in 2009 studeerde ze af aan de Toneelacademie Maastricht. Sindsdien speelde ze bij diverse gezelschappen waaronder SKaGeN, Cie de KOE, hetpaleis, BRONKS, Arsenaal/Lazarus en MartHa!Tentatief. Sofie speelt ook in films en tv-series. Ze schrijft en maakt zelf voorstellingen. En sinds kort maakt ze ook podcasts.
fABULEUS geeft een podium aan beginnende spelers, dansers en makers, want prille kunstenaars verdienen – net als veelbelovende jonge sporters – de best mogelijke, professionele begeleiding. Pas afgestudeerde podiumkunstenaars krijgen bij fABULEUS een veilig kader om hun eigen stem of taal te ontwikkelen. En jongeren krijgen hier, lang voor ze (eventueel) aan een kunstopleiding beginnen, de ervaring van een volwaardige, professionele creatie. De wisselwerking tussen jonge en ervaren podiumkunstenaars levert telkens verrassende voorstellingen op die een breed publiek aanspreken en die ook internationaal opgemerkt worden.
fABULEUS werkt in Leuven vanuit het Openbaar Entrepot voor de Kunsten (OPEK). Het is een van de drie Leuvense stadsgezelschappen en ook resident bij Kunstencentrum STUK. fABULEUS won de Ultima voor de podiumkunsten 2016, de cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
