‘Nuff Said werd groot in Antwerpen en vertakte de afgelopen 13 jaar naar podia in Genk, Brussel, Rotterdam en Amsterdam. Je kan elke maand op ‘Nuff Said in De Studio terecht voor een nieuwe show met verse namen. Van comedy en hiphop tot jazz en spoken word. Huisband Lucid Lucia (voorheen BRZZVLL) brengt elke editie een feest van jazz, funk en groove.
De energieke spring-in-’t-veld Soe Nsuki is jullie host.
DJ set & afterparty by Soulsupply
Het BREEDBEELD kortfilmfestival is een jaarlijks festival voor korte film dat dit jaar toe is aan haar 9e editie. Het festival focust op werk van opkomend talent en vertoont meer dan 40 kortfilms, gespreid over vijf luiken competitiefilms en vijf gastprogramma's gecureerd door verschillende partnerorganisaties. Het resultaat is een brede waaier aan kortfilms in een programma dat fictie combineert met animatie, documentaire, cross-overs en meer experimentele of geëngageerde cinema, van 4 tot 7 november in De Studio, in het hartje van Antwerpen.
Het BREEDBEELD kortfilmfestival is een jaarlijks festival voor korte film dat dit jaar toe is aan haar 9e editie. Het festival focust op werk van opkomend talent en vertoont meer dan 40 kortfilms, gespreid over vijf luiken competitiefilms en vijf gastprogramma's gecureerd door verschillende partnerorganisaties. Het resultaat is een brede waaier aan kortfilms in een programma dat fictie combineert met animatie, documentaire, cross-overs en meer experimentele of geëngageerde cinema, van 4 tot 7 november in De Studio, in het hartje van Antwerpen.
Wat is de essentie om ‘de ander’ te kunnen begrijpen? Dat begint met het luisteren naar elkaars verhalen. Deze avond staat in het teken van het trauma van verschillende generaties: de zeer weinig bekende en vertelde beweegredenen en vluchtomstandigheden die de Noord-Afrikaanse families tekenden.
Yamina Takkatz is theater- en filmmaker. Op zoek naar de kwaadheid en de frustraties die in haar zaten, ondervroeg ze haar moeder en haar grootmoeder. Ze ondervond hoe de verzwegen pijn van de vlucht naar Parijs doorwerkte in de familiegeschiedenis. Het was voor haar de aanleiding om de voorstelling Zohra’s feestje te maken – over de speciale band tussen grootouders en kleinkinderen. Een stap op weg naar heling van oude wonden.
Asis Aynan is schrijver en docent en ging op zoek naar de verzwegen geschiedenis van de Riffijnen en schreef over de misverstanden over ‘onze Marokkanen’. Het begint al bij de term ‘gastarbeider’, een misplaatst gezellige term voor mensen op de vlucht voor een burgeroorlog of voor een repressief regime.
Beide sprekers nodigen ons uit om met andere ogen naar migranten te kijken. De Riffijnen die onderdrukt werden door een staat die hun taal en cultuur wilde vernietigen – klinkt dat niet zeer bekend in de oren van “onze flaminganten”.
Aansluitend volgt een gesprek met de makers en met de zaal. Hiervoor nodigen we Birsen Taspinar uit. Ze werkt vaak in de transculturele context en heeft jarenlange ervaring met de psychosociale begeleiding van mensen die te maken krijgen met racisme. In haar dagelijkse werk als therapeute ziet ze hoe migratie zowel verrijkend als verwoestend kan werken.
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Bert Haelvoet en Roy Aernouts legden de kiemen voor hun Sketch-trilogie toen ze samen school liepen in Studio Herman Teirlinck. Sketch 1 leverde het bewijs voor een hilarische en absurde topervaring. Een heel beroemd iemand die anoniem wenst te blijven omschreef hun werk als “Gaston en Leo meets Samuel Beckett”. Het verhaal doet er verder niet toe. Al wat we weten, is dat het begint als onze twee protagonisten naar Parijs vertrekken en dat één van hen bij het verlaten van bar La Gallia zijn sjaal vergeet. Het minimaalste begin van het nieuwe stuk waarin de heren weer loos gaan.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als tot lachwekkende non-discussies.” **** – De Standaard
Fascinerend portret van vrouwen op het Russische platteland in 1914. Dagelijks boerenleven, ontluikende liefde, festiviteiten, klassenverschillen en intriges worden in beeld gebracht met een ongelooflijk gevoel voor expressie, ritme en compositie. Elk fragment en elk shot is onmisbaar. De tradities volgen of zich ertegen verzetten staat centraal in deze allegorie van prerevolutionair Rusland gezien vanuit de vooruitstrevende Sovjet Unie.
In 2017 namen de jongens van SCHNTZL hun eerste gelijknamige CD op bij producer Koen Gisen in studio La Patrie in Gent. Door het veelvuldig samen hangen in de keuken waar An Pierlé hen van eten voorzag, ontstond er veel zin om ook samen muziek te spelen. Het viertal besloot samen verder te gaan als het in de simpelste Jazztraditie genaamde An Pierlé Quartet.
Pierlé’s composities zijn bewust compleet open gelaten om genoeg ruimte te laten voor experiment en improvisatie, maar nemen je ook bij de hand door de duidelijke vastheid en hooks in de melodieën. Het quartet brengt veelzijdige experimentele popmuziek met een twist, die zich strekt van serene en open landschappen naar expressieve Brechtiaanse Cabaret fun, met een gezonde dosis noise en trompetgeschal versmolten met psychedelisch grooves.
Charles Dekeukeleire + Thierry Demaizière, Alban Teurlai
DOCU
FILM
archief
VISIONS DE LOURDES
CHARLES DEKEUKELEIRE
BE 1932 – 17’
Charles Dekeukeleire, een twijfelende katholiek, wordt aangespoord om een documentaire te maken over een bedevaart die ondernomen wordt door de Katholieke Arbeidersjeugd. Met VISIONS DE LOURDES levert Belgisch filmpionier Charles Dekeukeleire een kritische blik op de bedevaart, de handel opgezet rond heilige objecten en de uitbuiting van devotie.
+
LOURDES
Thierry Demaizière & Alban Teurlai
FR 2019 – 91’
Een rozenkrans die minutieus wordt afgegaan, een gezicht van hoop tegen beter weten in bij het aansteken van een gigantische 9-dagen-kaars, een grot die zwanger is van zacht prevelende, biddende mensen. Lourdes is hét bedevaartsoord bij uitstek dat ieder jaar miljoenen bezoekers kent. Via authentieke verhalen werpt de film een respectvolle en aangrijpende blik op de bedevaartervaring en haar mysterieuze impact op mensen. LOURDES is een visuele parel over een bijzonder universum van hoop.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Op 2 november presenteert Fatima haar boek. Met haar boek wil ze laten zien dat mensen op de vlucht veel meer zijn dan de stempel die ze krijgen. Je krijgt een inkijk in haar tocht van Afghanistan naar België. Want achter elke vlucht zit een verhaal. Tijdens de presentatie wordt ook de schoonheid en rijkdom van de Afghaanse cultuur gevierd. Kom en laat je verrassen door de stem van een dertienjarige want ze schreef een boek dat in elke bibliotheekkast thuishoort.
We dragen zelden het hart op de tong.
We kwamen elkaar recent pas (opnieuw) tegen. Tot voor kort liepen onze wegen anders, steeds verder van elkaar weg.
Dit schreef Neal Leemput een tijd geleden in een brief aan zijn moeder. Nu maakt hij een voorstelling over, met en voor haar. Over wat het betekent om zoon of moeder te zijn in de kantlijn van, en ondanks, je eigen leven. Over de homoseksuele zoon van een alleenstaande moeder. En over de alleenstaande moeder van een homoseksuele zoon. (Verder was alles rustig in het dorp).
Neal Leemput is theatermaker en acteur. Zijn mama niet. Ze wilde enkel meedoen op voorwaarde dat ze een mooie jurk kreeg. Dat wordt dus geregeld.
Dansen met mijn moeder speelde in september 2020 op het Love at first Sight festival.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
We dragen zelden het hart op de tong.
We kwamen elkaar recent pas (opnieuw) tegen. Tot voor kort liepen onze wegen anders, steeds verder van elkaar weg.
Dit schreef Neal Leemput een tijd geleden in een brief aan zijn moeder. Nu maakt hij een voorstelling over, met en voor haar. Over wat het betekent om zoon of moeder te zijn in de kantlijn van, en ondanks, je eigen leven. Over de homoseksuele zoon van een alleenstaande moeder. En over de alleenstaande moeder van een homoseksuele zoon. (Verder was alles rustig in het dorp).
Neal Leemput is theatermaker en acteur. Zijn mama niet. Ze wilde enkel meedoen op voorwaarde dat ze een mooie jurk kreeg. Dat wordt dus geregeld.
Dansen met mijn moeder speelde in september 2020 op het Love at first Sight festival.
We dragen zelden het hart op de tong.
We kwamen elkaar recent pas (opnieuw) tegen. Tot voor kort liepen onze wegen anders, steeds verder van elkaar weg.
Dit schreef Neal Leemput een tijd geleden in een brief aan zijn moeder. Nu maakt hij een voorstelling over, met en voor haar. Over wat het betekent om zoon of moeder te zijn in de kantlijn van, en ondanks, je eigen leven. Over de homoseksuele zoon van een alleenstaande moeder. En over de alleenstaande moeder van een homoseksuele zoon. (Verder was alles rustig in het dorp).
Neal Leemput is theatermaker en acteur. Zijn mama niet. Ze wilde enkel meedoen op voorwaarde dat ze een mooie jurk kreeg. Dat wordt dus geregeld.
Dansen met mijn moeder speelde in september 2020 op het Love at first Sight festival.
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
“Zij die durven afschuwelijk te zijn: afschuwelijk kwetsbaar, afschuwelijk onafzichtelijk, afschuwelijk mooi. Het is een moedigheid als een ander. Dit is wat Overlast wilt zijn, dit is wat Overlast zal doen.” - Florian Meersman
OVERLAST duikt het duister in. Het ontdekkingsfestival komt wederom De Studio bestormen met nieuw talent. Waag u in het donker en word deel van de mooiste familie. Voor haar 8e live editie focust OVERLAST op het herenigen van lichamen op de dansvloer. Vreemdelingen worden vrienden, geliefden ontstaan in de kleurrijke mist, dans tot alles één is, tot uiteindelijk alles wederom uit elkaar valt. Verwacht u aan een resem verse bands, dj's, performance, kunst en radio die ervaring centraal zetten. Een totaalbelevenis die u niet meer zal loslaten.
Point of U heeft één doel voor ogen: jonge – rookie & pro – filmmakers, YouTubers, Instagrammers, TikTokkers, vloggers en online video content freaks samenbrengen om te experimenteren en brainstormen over de toekomst van cinema. Video content wordt al lang niet meer enkel in Hollywood gemaakt met dure gear door grote productiehuizen. Maar ook gewoon door jou met je smartphone thuis op je kamer of met je vrienden in de stad.
Salon Sessie met Bart De Memer (Memes van 't stad)
Next up: Nora Dari & Veerle Dejaeger (Panna, wtFOCK)
Zo 7 nov van 15u tot 17u
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Let’s talk about drugs. En dan nu een keer niet over wel of niet legaliseren, maar wel over hoe psychedelica wat kunnen betekenen voor het welzijn van de mens.
Michiel van Elk werkt als universitair hoofddocent aan de Universiteit van Leiden, waar hij zich bezighoudt met psychologisch en neurowetenschappelijk onderzoek naar psychedelica. Zijn streng gelovige jeugd weerhield hem lange tijd om “een keer drugs te proberen”, maar na een deelname aan een ayahuasca-ceremonie werd hij nieuwsgierig. Op een hallucinante trip langs festivals, ziekenhuizen, psychedelische retraites en laboratoria openbaart hij in het boek Een nuchtere kijk op psychedelica – uitgegeven door Das Mag – hoe het precies komt dat psychedelica je een andere kijk geven op de wereld. Hij duikt in de neurowetenschap om te laten zien wat er in je hersenen gebeurt als je LSD of paddo’s gebruikt en onderzoekt of die middelen nu echt helpen bij depressie of traumaverwerking. Spoiler alert: het antwoord is “ja”.
BURG Een hand op een kont is dat een misdaad?
JUST Dat is een misdrijf
BURG Maar is dat een misdaad?
SPIN Nu zijn we over woorden bezig
ECO Wie zijn hand op wie haar kont?
BURG Dat is allemaal meegerekend in de cijfers
Een vrouw wordt vermoord. Een man wordt beschuldigd. Het regent klachten. Rond een tafel zitten zes mannen. Zij moeten maatregelen nemen voor het goed van de samenleving.
Regisseur Carl von Winckelmann en schrijver Freek Mariën slaan de handen in elkaar met de straffe actrices van Compagnie De Kolifokkers. Zij vertolken zes mannen met beslissingsrecht en de beste bedoelingen.
De Gemoederen is een komisch stuk in het brandpunt van onze tijd: machtsmisbruik, bureaucratie, sociaal onrecht en scheefgetrokken, giftige man-vrouwverhoudingen komen samen in een dystopisch verhaal, geïnspireerd op waargebeurde feiten. Institutionele discriminatie voor dummies, gekruid met humor en een flinke dosis girl power.
“Hoe stevig de inhoud op papier ook klinkt, Mariën en von Winckelmann brengen een strak en humoristisch stuk dat feilloos de patriarchale goochelretoriek van onze politici en andere media-figuren fileert.” – De Standaard
BURG Een hand op een kont is dat een misdaad?
JUST Dat is een misdrijf
BURG Maar is dat een misdaad?
SPIN Nu zijn we over woorden bezig
ECO Wie zijn hand op wie haar kont?
BURG Dat is allemaal meegerekend in de cijfers
Een vrouw wordt vermoord. Een man wordt beschuldigd. Het regent klachten. Rond een tafel zitten zes mannen. Zij moeten maatregelen nemen voor het goed van de samenleving.
Regisseur Carl von Winckelmann en schrijver Freek Mariën slaan de handen in elkaar met de straffe actrices van Compagnie De Kolifokkers. Zij vertolken zes mannen met beslissingsrecht en de beste bedoelingen.
De Gemoederen is een komisch stuk in het brandpunt van onze tijd: machtsmisbruik, bureaucratie, sociaal onrecht en scheefgetrokken, giftige man-vrouwverhoudingen komen samen in een dystopisch verhaal, geïnspireerd op waargebeurde feiten. Institutionele discriminatie voor dummies, gekruid met humor en een flinke dosis girl power.
“Hoe stevig de inhoud op papier ook klinkt, Mariën en von Winckelmann brengen een strak en humoristisch stuk dat feilloos de patriarchale goochelretoriek van onze politici en andere media-figuren fileert.” – De Standaard
Binta is een stoer meisje van 9 jaar. Het is bezoekuur in het kindertehuis waar ze verblijft. Vol ongeduld kijkt ze uit naar de komst van haar mama. Terwijl ze wacht, neemt ze je mee in haar geheime binnenkamer, in het gezelschap van vriendje Yoeri.
De jonge theatermaakster Aminata Demba putte inspiratie uit gesprekken met kinderen en volwassenen die tijdelijk of langdurig van hun ouders zijn gescheiden, en met deskundigen die instaan voor de opvang in kindertehuizen. Decorontwerpers Studio Kuurjeus ontwierpen een zintuiglijk kabinet die je na de voorstelling kan verkennen.
De binnenkamer van Binta is een bitterzoete vertelling over hoe het voelt om niet thuis te kunnen wonen en je ouders te moeten missen. Verwacht je aan een wervelende vertelling gekruid met humor, muziek en zoete geuren.
“De sterke tekst van Hanneke Paauwe, de innemende vertolking van Demba, de live muziek van Sam Gysel, de kastjes en schuifjes die nieuwe verhalen introduceren: alles klopt aan deze mooie voorstelling over lief en leed, verdriet en veerkracht.” – De Standaard
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Rappers Versus Dichters brengt rap en woordkunst op het scherpst van de snede. Een professioneel duo van rappers en dichters, gewapend met een microfoon, herwerken elkaars werk en dichten en rappen on the spot! Een lyrische face-off vol vlijmscherpe teksten, grauwe beats en komische verrassingen.
Line-up:
Roncha vs. Max Greyson
Pita vs. Esohe Weyden
DJ Spectacle
Wanna Open Mic?
Jonge woordkunstenaars (rap en woordkunst) die in district Antwerpen wonen, kunnen een podiumkans genieten op ons open podium.
Schrijf je in via cultcomedy@outlook.com!
Bert Haelvoet en Roy Aernouts legden de kiemen voor hun Sketch-trilogie toen ze samen school liepen in Studio Herman Teirlinck. Sketch 1 leverde het bewijs voor een hilarische en absurde topervaring. Een heel beroemd iemand die anoniem wenst te blijven omschreef hun werk als “Gaston en Leo meets Samuel Beckett”. Het verhaal doet er verder niet toe. Al wat we weten, is dat het begint als onze twee protagonisten naar Parijs vertrekken en dat één van hen bij het verlaten van bar La Gallia zijn sjaal vergeet. Het minimaalste begin van het nieuwe stuk waarin de heren weer loos gaan.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als tot lachwekkende non-discussies.” **** – De Standaard
