Intieme documentaire over ‘de diva op blote voeten’, Cesária Évora (1941-2011). Haar rokerige stem bracht haar van armoede naar sterrendom, maar ondanks haar succes leefde ze een bescheiden leven.
Uit het liefdevolle portret van regisseur Ana Sofia Fonseca komt een beeld naar voren van een zangeres die nooit haar arme afkomst vergat. Een zangeres met een diep-melancholieke stem, “die komt uit haar binnenste, haar leven en haar land”, zoals iemand in de film zegt. Dat land is het tropische Kaapverdië, waar Évora als tienjarig kind in een weeshuis belandde, omdat haar moeder na de dood van haar man geen zes kinderen kon (op)voeden. Ze liep er na een paar jaar weg en werd cafézangeres. Dat rauwe leven veranderde toen zij op haar vijftigste een wereldster werd.
CESÁRIA ÉVORA schetst met archiefbeelden, concertopnamen, interviews en beelden van Kaapverdië een beeld van een vrouw die altijd zichzelf bleef en nooit haar onafhankelijkheid opgaf. Maar ook een vrouw die door haar loodzware jeugd getekend was. “Ik geloof niet in dromen”, zegt ze als een interviewer haar vraagt naar haar grootste droom: “Vraag me iets anders!”
Ana Sofia Fonseca is een geboren verhalenverteller. Geboren in Portugal, woont ze met één voet in haar thuisland en de andere in Kaapverdië – ze heeft een huis op twee stappen van Cesária’s huis. CESÁRIA ÉVORA is haar tweede lange documentaire, na een bekroonde 20-jarige carrière in de journalistiek, waarin ze aan meer dan 20 televisiedocumentaires meewerkte en vijf non-fictieboeken en een roman publiceerde. Al jaren legt ze zich toe op het vertellen van boeiende verhalen met een focus op mensenrechtenthema’s, met name verhalen over vrouwenrechten en etniciteit.
Lees meer:
Cesária Évora. Melancholieke nachtegaal - Sandra Heerma van Voss, Filmkrant
Cesária Évora: een anti-ster die lak had aan alles - Alfred Bos, Oor