Een verlegen wiskundestudent gaat op vakantie in Dinard voordat hij zijn eerste job start. Hij hoopt dat het meisje waarop hij verliefd is hem zal vergezellen maar sluit al snel vriendschap met een ander meisje dat in het dorp werkt. Zij stelt hem op haar beurt voor aan een ander meisje dat een oogje op hem heeft. De stille jongeman komt zo voor een romantisch dilemma te staan…
‘Tegenover het horizontale van de diepblauwe zee en de azuurblauwe lucht werkt Rohmer verticaal, in de diepte. Samen met zijn spitsbroeder Jacques Rivette zet Eric Rohmer uitdagende en speelse pirouettes in elkaar, waarin meisjes spartelend in een moeras van (tegenstrijdige) gevoelens, vaak aanbotsen tegen nonchalant-verliefde jongens. Ook bij de zoveelste variante blijven de door Rohmer vertelde liefdesperikelen echter verfrissend echt, ondeugend en guitig. Conte d’été, gebotteld met sprankelende dialogen, is over(h)eerlijke cinema. Flou omlijnd als een potloodschets. Vluchtig als een aquarel, ijl als de zomerlucht…’
Freddy Sartor in: Film & Televisie, Video, nr. 463, juli 1996, p. 5
‘The unstable vagaries of emotion, desire, and yearning, mapped onto and pitted against contrastive certainties of time and place; the relationship between work and leisure as a correlative of public and private selfhood; the collision of and conflict between decision and (self)justification and of respective masculine and feminine attitudes to and requirements from romantic attachment; these are Rohmer’s thematic stock in trade.’
Adam Bingham in: Cineaste, Vol. XL, nr. 4, Fall 2015, p. 63