Lola krijgt een paniekerig telefoontje van haar vriend Manni. Hij moet binnen 20 minuten 100.000 Deutsche marks leveren aan maffiabaas Ronnie, maar is de geldzak kwijtgespeeld. Lola verzekert Manni dat ze het geld op tijd tot bij hem kan krijgen, zoniet zal hij een supermarkt beroven. Lola begint te rennen en verschillende kleine gebeurtenissen op haar weg resulteren in drie alternatieve verhaallijnen. Dit verhaal over toeval en lotsbestemming is volledig opgebouwd rond regisseur Tom Tykwers obsessie met tijd. Tywker creëert met LOLA RENNT een soort tijdsmachine, waarin alles wat er gebeurt afhangt van kleine toevalligheden. Franka Potente is perfect gecast als de roodharige Lola en levert een dynamische performance af die de hartslag van de film bepaalt.
‘”Run Lola Run is a movie about the possibilities of the world, of life, and of cinema,” Tykwer told his crew. Tykwer’s ludic sensibility shapes the film’s formal qualities (the aesthetic rules of the game), as well as informing the film’s themes: of time, determinism, and possibility. The dialectical play helps keep it all alive. And what is the life possibility driving the film’s basic narrative? Well, love, of course, as in any typical Hegelian movie romance.’
Tom Whalen in: Film Quarterly, Vol. 53, nr. 3, Spring 2000, p. 38