THE LONG VOYAGE HOME

John Fords achtergrond als zoon van Ierse immigranten schemert door in een groot deel van zijn oeuvre. Gebaseerd op een aantal toneelstukken van Eugene O’Neill, is ook THE LONG VOYAGE HOME een film die doordrongen is van de Ierse volksgeest. Tevens is dit zeevaardersavontuur een prent waarin niet alleen Fords gevoel voor compositie ten volle schittert, maar waarin ook de beroemde fotografieleider Gregg Toland bloedmooi werk neerzet.

De plot draait rond de bemanning van een vrachtschip dat tijdens WO II munitie moet transporteren naar het Verenigd Koninkrijk. Ondanks het feit dat Ford zelf een reserveofficier was in de Navy en tijdens de oorlogsjaren in het leger diende bij een speciale film-unit waar ook William Wyler en George Stevens deel van uitmaakten, is de film toch maar gedeeltelijk geïnteresseerd in de spanning die opgebouwd wordt door dreigende vijandelijke aanvallen. Zoals vaker bij Ford is dit immers evenzeer een evocatie van de banden binnen een (mannelijke) surrogaatfamilie, een idee dat ook visueel kracht bij wordt gezet in een subliem belicht moment waarin de zeelui gefotografeerd worden als betrof het een staatsieportret uit de Hollandse Gouden Eeuw. De camera tast de spanningen en emoties af van de gezichten, versterkt door het claustrofobische gevoel dat opgeroepen wordt dankzij het gebruik van kleine ruimtes die de onderbuik van het schip tonen. THE LONG VOYAGE HOME evat talloze voorbeelden van wat Ford-biograaf Joseph McBride de ‘touches of grace’ van de regisseur noemde: opvallende emotionele akkoorden die ontstaan uit de puur picturale kracht van verstilde momenten.

De vertoning wordt vervolgd met een lezing door Lea Jacobs: Ford and Gregg Toland.

Lees meer: 

Gregg Toland, ASC — An Enduring Legacy - George E. Turner in American Cinematographer