TOUTE UNE NUIT

In Brussel, op een hete en tumultueuze zomernacht, laten mannen, vrouwen en kinderen zich meeslepen door hun verlangens. De zwoele Brusselse nacht is het decor voor een avant-garde film, die passionele ontmoetingen en gevoelens van de Brusselaars in beeld brengt.

 

“Chantal Akermans onfeilbare oog voor compositie en ritme is ook in TOUTE UNE NUIT weer aanwezig: ze speelt met licht en duisternis, met kleurcontrasten en met vormelijke disharmonie of symmetrie. De hele film is een spel met alle kleuren van de nacht, warm en koud licht, gekleurd en bleek, fel en gedempt. Soms waan je je in een tableau vivant, in een tot leven gekomen werk van Edward Hopper bijvoorbeeld. Akerman weet ook dat ’s nachts de vertrouwde geluiden van overdag anders klinken. Voetstappen op straat, een remmende tram, muziek uit een autoradio of binnendruppelend door een open raam, ronkende motoren van wachtende auto’s, piepende deuren, glazen die op tafel worden geplaatst, een opstijgend vliegtuig, beltonen van telefoons, fluisteringen, geroezemoes: ’s nachts nemen deze geluiden een prominentere plaats in dan overdag, eisen ze een plaats op de voorgrond op en klinken ze muzikaal. Een terugkerend deuntje op de soundtrack is een aanstekelijk Italiaans liedje dat perfect een zomerse sfeer — speels, licht, onbevangen, weemoedig al — oproept: ‘L’amore perdonera’, gezongen door Gino Lorenzi. De liefde zal vergeven.” Anke Brouwers in Anatomie van de Film.

Gerestaureerd met de steun van het Centre du Cinéma et de l’Audiovisuel de la Fédération Wallonie-Bruxelles en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Met dank aan de Chantal Akerman Foundation.

Lees meer:

Toute une nuit (1982). Eenheid van tijd en ruimte - Anke Brouwers - Cinea - Anatomie van de film

Toute une nuit - Sabzian