De Uitnodiging is een ode aan haar geliefde en alle mensen die ondanks bindings- en verlatingsangst de sprong weer wagen.
Laura schreef een ode aan Mark. Aan liefde na scheiding. Over je hart openen. Nog een keer. En nu echt helemaal. Een ode aan haar geliefde en alle mensen die ondanks bindings- en verlatingsangst de sprong weer wagen. De Uitnodiging: een feel good voorstelling voor getekende mensen.
Elk moment in je leven is een uitnodiging om de liefde opnieuw toe te laten. Om te spreken of te zwijgen, te troosten of te breken, een hand vast te pakken of in het licht te stappen. Luister naar je leven en neem De uitnodiging aan.
Zoals bij elk van haar voorstellingen gebruikt Laura zichzelf ook voor deze voorstelling als menselijk laboratorium. Genadeloos openhartig en nieuwsgierig onderzoekt ze de wereld via zichzelf en zichzelf via de wereld. Grote vragen maakt ze klein door ze op zichzelf te betrekken en het meest persoonlijke wordt universeel door de poëtische, herkenbare manier waarop zij het beschrijft.
"Van Dolron is een natuurkracht die de wereld zacht maakt, met haar helende, nuchtere woorden en haar positieve blik op de wereld." ★★★★★ NRC
"Eigenlijk is deze vorm van theater niet geschikt voor sterren, hooguit voor hartjes. Vier in dit geval." ★★★★ de Volkskrant
Een schitterende animatiefilm met echo’s van SPIRITED AWAY en ALICE IN WONDERLAND. Het meeslepende verhaal over twee dappere zusjes, de prachtige 2D-animatie en de epische muziek vormen het recept voor een betoverende bioscoopervaring!
De twee onbevreesde zusjes Juliette en Carmen belanden per ongeluk in de wereld uit hun lievelingsboek. Daar veranderen ze in katten en worden ze van elkaar gescheiden. Met de hulp van zangeres Selma proberen ze hun weg te vinden. Zullen ze Sirocco ontmoeten? Is deze tovenaar even angstaanjagend als in het boek? En vooral: zullen ze ooit weer thuis geraken?
Deze vijf smakelijke verhaaltjes over etende dieren zijn grappig, speels en soms absurd. Stuk voor stuk bezorgen ze peuters en kleuters een glimlach op het gezicht én een knorrende maag. Smul je mee? Een kleine kikker ontdekt wat dieren allemaal eten en een kuikentje bakt muffins. Een pauw wil van zijn buikpijn af en een beer slikt per ongeluk een vlieg in. En dan zijn we nog niet eens op reis geweest naar het land van Mevrouw Boterham.
DE KLEINE KIKKER MET DE GROTE MOND (Célia Tocco - BE/FR 2019 - 8')
Een gulzig kikkertje ontmoet een mol, een konijn, een hert en een muis en vraagt hen wat ze eten. Maar dan vraagt hij dat dat ook aan een reiger, een vos en een slang…
HET KLEINE, ROSSE KUIKEN (Célia Tisserant - BE 2019 - 12')
Een gulzig rood kuikentje bakt heerlijke muffins met het recept dat hij van de boer heeft gekregen.
DE KERS OP DE TAART (Frits Standaert - FR 2019 - 16')
Een jonge prins heeft last van zijn lever. Van zijn dokter moet hij elke dag een glas water tappen uit een bron die duizend kilometer van het paleis ligt. En als de prins er niet zelf heen loopt, verliest het water zijn magische kracht…
DE BEER DIE EEN VLIEG INSLIKTE (Pascale Hecquet - BE/FR 2020 - 7')
Een beer slikt per ongeluk een vlieg in. Het zoemen in zijn buik is ondraaglijk! Om de kwelling te stoppen, slikt hij dan maar een kikker in. Maar die kwaakt! Dan een slang, maar die kietelt. Een reiger, die tintelt. Stopt het dan nooit?
DE BOTERHAM MET FRUITDAME (Pascale Hecquet - FR/BE 2020 - 4')
In het land van Dame Fruittoast is het huis gemaakt van verse boter en het bed van koekjes.
Stefan is een zachtaardige bouwvakker in Brussel die op het punt staat te vertrekken naar zijn thuisland Roemenië. Tijdens zijn wandelingen en afscheidsbezoeken aan vrienden en familie ontmoet hij Shuxiu, een jonge Belgisch-Chinese vrouw die haar doctoraatsstudie wijdt aan mossen. Haar inzichten over en interesse in het nauwelijks zichtbare, intrigeren Stefan en richten zijn blik nog meer op de schatten die ons voortdurend omringen, of ze nu worden gedeeld met de mensen rondom ons... of gewoon onder onze voeten groeien.
Na de film zal er een Q&A plaatsvinden met regisseur Bas Devos en Wouter Hessels.
Twee donderdagen per maand geeft professor Wouter Hessels (RITCS, KASKA-DKO, INSAS) zijn les filmgeschiedenis bij DE CINEMA. Deze lessen zijn ook open voor het publiek en kaderen steeds rond de toonaangevende klassieker die we die avond spelen op het grote scherm. De les vindt op do 16 mei voor de filmvertoning plaats (19u00).
Het verhaal van TODO SOBRE MI MADRE draait om Manuela en haar vriendengroep, waarbinnen iedereen uiteenlopende emotionele crises doormaakt. Manuela verliest haar tienerzoon Esteban in een auto-ongeluk en gaat op zoek naar zijn vader, die aids heeft. Tijdens haar zoektocht komt ze in contact met de andere vrouwen in het leven van haar ex-man en er ontstaat een hechte band tussen hen. Almodóvar herdefinieert traditionele familiewaarden in zijn gekende bombastische en passionele visuele stijl.
De film wordt vertoond op 35mm!
TODO SOBRE MI MADRE wordt vertoond in aanloop naar KINOLATINO. Volg deze link voor de vertoningen van het festival bij De Cinema.
Laura van Dolron maakt de (dis)balans op van een roerige tijd en roept krachtig op tot zachtheid. Heel weerspiegelt de turbulentie van deze tijd, met thema's als politieke verschuivingen en brandende kwesties zoals Gaza en de opmars van extreemrechts. Heel is geen conventionele vertoning, maar eerder een intens pleidooi voor een wereld in opschudding. Na haar hartverscheurende stuk Geen Verhaal en de hartverwarmende romcom De Uitnodiging, is het nu tijd om haar blik weer op de wereld te richten. Van Dolron, bekend om haar radicale eerlijkheid en grensverleggende benadering, deelt haar kijk op de wereld met jullie als favoriete tegenspeler. Ze maakt geen voorstelling, maar een voorstel voor een betere wereld. Een oproep om voor onze aarde te zorgen, maar ook voor onszelf en om het vuren te staken op alle fronten. Van Dolron deelt openhartig haar gedachten over onze perceptie van onszelf en de wereld en spoort aan tot moedig spreken en deemoedig zwijgen, zelfs als dat oncomfortabel en complex is. Heel gaat over je uitspreken, ook al is dat heel angstaanjagend, heel uitdagend en heel verwarrend.
“Van Dolron is een natuurkracht die de wereld zacht maakt, met haar helende, nuchtere woorden en haar positieve blik op de wereld.” ★★★★★ NRC
Stefan is een zachtaardige bouwvakker in Brussel die op het punt staat te vertrekken naar zijn thuisland Roemenië. Tijdens zijn wandelingen en afscheidsbezoeken aan vrienden en familie ontmoet hij Shuxiu, een jonge Belgisch-Chinese vrouw die haar doctoraatsstudie wijdt aan mossen. Haar inzichten over en interesse in het nauwelijks zichtbare, intrigeren Stefan en richten zijn blik nog meer op de schatten die ons voortdurend omringen, of ze nu worden gedeeld met de mensen rondom ons... of gewoon onder onze voeten groeien.
Na de film zal er een Q&A plaatsvinden met regisseur Bas Devos en Wouter Hessels.
Twee donderdagen per maand geeft professor Wouter Hessels (RITCS, KASKA-DKO, INSAS) zijn les filmgeschiedenis bij DE CINEMA. Deze lessen zijn ook open voor het publiek en kaderen steeds rond de toonaangevende klassieker die we die avond spelen op het grote scherm. De les vindt op do 16 mei voor de filmvertoning plaats (19u00).
Eenvoudig detectiveverhaal over een meisje dat haar vader blij wil maken. Hou je van animatiefilms? Dan zal je veel elementen herkennen. Het egeltje lijkt zo uit een oud Mickey Mouse-filmpje te wandelen!
Elke avond vertelt Nina’s papa over een egel die de wereld ontdekt. Plots verliest hij zijn werk in de fabriek. Nina en haar beste vriend Mehdi willen hem helpen. Als echte detectives gaan ze op zoek naar een schat in die fabriek. Maar dat is buiten een boze bewaker en een woeste hond gerekend…
BETOVERENDE BEESTJES, een compilatie aan animatie-kortfilms, zit vol met beestige humor, magische momenten en... betoverende beestjes! Allemaal op maat voor de allerkleinsten.
POND (Lena von Döhren - CH 2023 - 8')
Een school haringen, die fantastische formaties aannemen in de oceaan, wordt plotseling aangevallen door meeuwen. Een kleine haring zoekt een uitweg terwijl de andere haringen die ter hulp schieten. Een humoristisch meesterwerkje van de regisseuse van de LITTLE BIRD-series.
FOXTALE (Alexandra Allen - PT 2022 - 5')
Een hongerige vos is op zoek naar zoet fruit. Wanneer hij iets heeft gevonden, kan hij er niet aan! Bovendien werken de andere dieren hem tegen! Zal hij het laatste stuk fruit weten te bemachtigen?
CORVINE (Sean McCarron - CA 2022 - 10')
Een excentrieke jongen heeft moeite om zich aan te passen op school door zijn obsessie met kraaien. Mooie ontroerende kortfilm over belangrijk onderwerp: je eigen plekje vinden in de wereld, ook als je een buitenbeentje bent!
THE GOOSE (Jan Mika - CZ 2022 - 12')
Een jongen fantaseert erover om een beroemde voetballer te worden die in grote stadions speelt, maar eerst moet hij een wedstrijd winnen in een kleine achtertuin tegen een gans. Hoe je je angsten kan overwinnen, beleef je in deze prachtige poppenanimatie!
THE CHAMELEON (Pim ter Braak - NL 2022 - 2')
Kleurrijke animatie over een kameleon die probeert zich te beschermen tegen naderend gevaar. Wanneer de gevaarlijke situaties zich opstapelen, moet hij voortdurend veranderen van kleur…Maar zal deze camouflagetechniek wel voldoende zijn?
TOUTES MES COULEURS (Anna Solanas, Marc Riba - ES 2023 - 5')
Een vraatzuchtige muis verstrikt zichzelf in een kaaswiel terwijl zijn uitgehongerde vriend die buiten gestrand is het moet opnemen tegen een hongerige kat. Dat wordt lachen geblazen!
Stefan is een zachtaardige bouwvakker in Brussel die op het punt staat te vertrekken naar zijn thuisland Roemenië. Tijdens zijn wandelingen en afscheidsbezoeken aan vrienden en familie ontmoet hij Shuxiu, een jonge Belgisch-Chinese vrouw die haar doctoraatsstudie wijdt aan mossen. Haar inzichten over en interesse in het nauwelijks zichtbare, intrigeren Stefan en richten zijn blik nog meer op de schatten die ons voortdurend omringen, of ze nu worden gedeeld met de mensen rondom ons... of gewoon onder onze voeten groeien.
Na de film zal er een Q&A plaatsvinden met regisseur Bas Devos en Wouter Hessels.
Twee donderdagen per maand geeft professor Wouter Hessels (RITCS, KASKA-DKO, INSAS) zijn les filmgeschiedenis bij DE CINEMA. Deze lessen zijn ook open voor het publiek en kaderen steeds rond de toonaangevende klassieker die we die avond spelen op het grote scherm. De les vindt op do 16 mei voor de filmvertoning plaats (19u00).
Teun Toebes is 24 jaar oud, kerngezond en woont op de gesloten afdeling van een verpleeghuis. Hij heeft namelijk een missie: de levenskwaliteit van mensen met dementie verbeteren. Na jaren besluit hij zijn werk naar een hoger plan te tillen: samen met zijn goede vriend en filmmaker Jonathan de Jong begint hij aan een wereldreis om te zien hoe in andere landen wordt omgegaan met dementie en wat we van elkaar kunnen leren om de toekomst te verbeteren. Samen doen ze elf landen op vier continenten aan. Teuns zoektocht is inmiddels een noodzaak te noemen, want de komende twintig jaar gaat het aantal mensen met dementie verdubbelen, zo is de prognose. Hij pleit dan ook voor een humanere omgang met mensen met dementie en roept op om te stoppen met het opsluiten van mensen met dementie in instellingen. "Anders kijken is anders doen. Als we mensen met dementie echt als mens zien, veranderen alle regels en protocollen waarmee we het systeem hebben ingericht", zo zei Toebes onlangs nog in een interview.
HUMAN FOREVER is de keuze van Belgisch-Chileens regisseur Andrés Lübbert (EL COLOR DEL CAMALEÓN), de drijvende kracht achter KINOLATINO:
"'Op zoek naar antwoorden voor later', is wat deze film deels drijft. Maar het zouden ook antwoorden voor nu mogen zijn... HUMAN FOREVER werpt een kritische blik op onze omgang met dementie. Mijn beide oma’s hebben hieraan geleden op het einde van hun bestaan... en het doet pijn om je geliefden zo te zien aftakelen. De film stelt de moedige vraag: 'Kijken we zo lang de andere kant op, tot we zelf aan de beurt zijn?' Ga deze film met je moeder, vader of grootouders kijken en stel je open voor de liefde in deze film!" - Andrés Lübbert
Aandoenlijk en speels verhaal vol referenties naar eighties popcultuur en aanstekelijke muziek. De animatiefilm over een onverwachte vriendschap heeft geen dialogen maar wel een gigantisch (robot)hart. Genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Animatie.
In het Manhattan van de jaren '80 bestelt de hond Dog een robot om zijn eenzaamheid te bestrijden. Ze worden meteen de beste maatjes maar na een dag op het strand raken ze elkaar kwijt. Dog probeert alles om zijn vriend terug te vinden, terwijl Robot droomt over hun tijd samen.
PICKNICK MET TAART EN ANDERE VERHALEN brengt de mooiste kinderboeken naar het grote scherm! De humoristische verhalen in de boeken van Vos en Haas bestaan dit jaar 25 jaar. Het eerste boek van Vos en Haas won destijds meteen zes prijzen, waaronder de Jonge Gouden Uil. Picknick met Taart, een beeldenboek van Thé Tjong-Khing, is al bijna twee decennia een klassieker. De Fantastische Vliegwedstrijd van Tjibbe Veldkamp en Sebastiaan Van Doninck voelt aan als een echte wedstrijd en ook op het scherm waan je je in een spannende race. Tot slot is het raden geblazen met de verfilming van Wat zit er in die kist?, het boek van illustrator Pieter Gaudesaboos. Een olifant, een neushoorn, misschien zelfs een leeuw, of toch eerder een kat?
DE FANTASTISCHE VLIEGWEDSTRIJD (John Croezen - NL 2022 - 5')
Tien teams nemen het tegen elkaar op in de Vliegwedstrijd voor Vogels. Maar tijdens de race komen de deelnemers één voor één in de problemen. Wat is er aan de hand? En kunnen ze de race nog redden?
VOS EN HAAS - DRAAK (Mascha Halberstad, Tom Van Gestel - BE/NL/LU 2019 - 10')
Goedgehumeurde Vos en vriendelijke Haas maken allerlei gekke avonturen mee. Deze keer is Vos in de ban van ridderverhalen en besluit hij een draak te verslaan om indruk te maken op Haas.
WAT ZIT ER IN DIE KIST? (Bram Algoed - BE 2010 - 10')
Een verhaal over een piloot, een kapitein, een machinist, een chauffeur, een postbode, een meisje... en een gigantische doos. Wat zit er in de doos? De reusachtige doos die de piloot heeft meegenomen uit een land, ver, ver weg? Waarschijnlijk een olifant, denkt de kapitein, en heel voorzichtig laadt hij de doos op zijn schip. Het schip hobbelt en wiebelt op volle zee. Een sterke windvlaag breekt de wanden van de kist krakend open. En wat zit er in de doos? Nog een doos!
PICKNICK MET TAART (Mascha Halberstad, Tom van Gestel, Mercedes Marro - BE/NL/SE/NO/EE 2012 - 22')
Mevrouw Hond bakt twee verrukkelijke taarten voor de picknick in het dorp. Opeens zijn de taarten spoorloos verdwenen. Wie heeft ze gestolen? En vindt het dierengezelschap de taarten wel terug?
Op 31 maart trekken we naar De Studio voor onze derde clubnacht van het jaar. Voor deze feestelijke zondag cureren we een Antwerp all-star lineup. We nodigen disco queen Bibi Seck, vinyl junkie Samseveria en onze eigen Geheimzinnig Soundsystem uit. Dag nadien is een feestdag, no excuses.
Alle voorverkoop tickets zijn uitverkocht!
We houden nog 75 tickets opzij voor late beslissers aan de deur, vroeg komen is de boodschap!
Onze slotfilm van de maandfocus op vrouwelijke regisseurs!
CLUELESS-regisseur Amy Heckerlings eerste langspeler was meteen een schot in de roos: FAST TIMES AT RIDGEMONT HIGH, naar een boek van wonderkind Cameron Crowe, was een mijlpaal in de popcultuur van de jaren 80 en lanceerde de carrières van de toen totaal onbekende Sean Penn, Jennifer Jason Leigh, Nicolas Cage en Forest Whitaker. Op toen ongeziene wijze bracht Heckerling vrouwelijke seksualiteit op een positieve en authentieke manier in beeld. Not your average teen sex comedy! De film groeide uit tot een ware culthit en was een belangrijke referentie voor Paul Thomas Andersons LICORICE PIZZA.
"Dit is de oer-teen pic, de film die indertijd aan de studiobonzen liet zien dat er voor het genre wel degelijk een publiek bestond, de zaadcel waar alle andere teen pics uit voortvloeiden." - Erik Stockman, Humo
Zaffan worstelt met de puberteit en ontdekt een angstaanjagend geheim over haar veranderende lichaam. Ondanks haar pogingen om het onvermijdelijke te verbergen, komen haar vrienden achter haar gevaarlijke geheim en keren ze zich tegen haar. Terwijl Zaffan verder in het nauw wordt gegeven door haar eigen dierbaren, leert ze al snel dat ze alleen vrijheid vindt door haar ware zelf te omarmen.
Op 10 maart met inleiding door Lotus Li van Untold Asian Stories.
Om het einde van hun middelbare schoolcarrière te vieren, storten drie Britse tienermeisjes zich liederlijk in het feestleven op een vakantie-eiland tijdens wat de beste zomer van hun leven zou moeten worden. Terwijl ze zich een weg dansen door de zonovergoten straten van een populaire badplaats in Kreta, komen ze erachter hoe ingewikkeld seks, toestemming en zelfontdekking zijn.
Tara, Em en Skye zijn beste vriendinnen, die naar Kreta trekken voor een zomer vol plezier aan de vooravond van hun volwassen leven. In de hotelkamer naast hen verblijven vrienden Badger, Paddy en Paige. De vriendengroepen linken in elkaar, waardoor de dynamieken rommelig worden, jaloezie de kop opsteekt en traumatische ervaringen volgen.
Filmmaker Molly Manning Walker maakt met HOW TO HAVE SEX haar filmdebuut, na een achtergrond als cinematograaf, die duidelijk spreekt uit de look van de film. Neon flikkert, energie barst en drank vloeit tijdens de nachtscènes. De felle zon schijnt in de dagscènes een licht op katers en de slechte beslissingen van de nacht ervoor. Voor naïviteit en kwetsbaarheid blijkt er geen plaats in de clubscène van Kreta, en dat is een harde les.
In samenwerking met Girls on Film, die de film zullen in- en uitleiden met LUL de podcast.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
To celebrate the end of their high school careers, three British teenage girls fully embrace the party life at a holiday resort during what should be the best summer of their lives. While they dance the night away in the sun soaked streets of a popular holiday destination in Crete, they discover how complicated sex, consent and self-discovery are.
Tara, Em and Skye are best friends, travelling to Crete for a summer of fun on the eve of their adult lives. Friends Badger, Paddy and Paige are staying in the hotel room next to theirs. The friend groups intertwine, which creates messy dynamics, jealousy and traumatic experiences.
Filmmaker Molly Manning Walker debuts with HOW TO HAVE SEX, after a background as cinematographer, which is clear in the look of the film. Neon flickers, energy bursts and booze flows during the night scenes. In the day scenes, the bright sun shines a light on hangovers and the bad decisions of the night before. There seems to be no room for naivety and vulnerability in Crete’s club scene, which is a hard lesson to learn.
This film is part of the programme SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
De veelbelovende volleybalspeelster Sofia is zeventien jaar en staat op de vooravond van een wedstrijd die haar toekomst voorgoed kan veranderen. Een ongewenste zwangerschap gooit echter roet in het eten. Ze wil een abortus laten uitvoeren maar komt hiermee in het vizier van een fundamentalistische groep die haar dit koste wat het kost wil beletten. Sofia noch haar naasten zijn van plan om in te binden.
Exclusieve vertoningen in België!
★★★★ “Scene after scene, Levante proves to be very clever in its depiction of what makes the power of these people and renders them so dangerous: the sheer force of their numbers.” - International Cinephile Society
Voor de aanvang van deze vertoning zal FLOWER SHOW van Elli Vuorinen worden vertoond, één van de winnaars van beste animatie op het Graffix festival 2025.
De rooksauna in Estland was traditioneel de plek waar vrouwen kinderen baarden, maar wordt nu gebruikt als een veilige plek om verhalen, ervaringen, problemen en grappige anekdotes te delen en zo zusterschap te smeden. Geen onderwerp is te zwaar in de hitte van de sauna en met hulp van rituelen en een luisterend oor kunnen de vrouwen alle pijn van zich af zweten. Regisseuse Anna Hints zat met de vrouwen in de sauna en nodigt je uit om ook deel te worden van dit bijzonder intieme samenkomen.
In haar boek ‘Mooi zijn en zwijgen’ over “de machtige vrouwen van de stille film”, herinnert filmhistoricus Anke Brouwers ons eraan dat de overgang naar geluidsfilm “voor vrouwen in de business op vele cruciale vlakken een stapje achteruit” was. De negatieve evolutie zou pijnlijk zichtbaar zijn onder de regisseurs die actief waren begin jaren 30: “de enige vrouwelijke regisseur binnen het studiosysteem was Dorothy Arzner”.
Arzner is haar carrière begonnen aan de montagetafel en maakte eind jaren 20 de overstap naar de regisseursstoel. Onze matinees van maart zijn gewijd aan deze vrouwelijke filmpionier, met vier van haar films met o.a. Ginger Rogers, Claudette Colbert, Maureen O’Hara, Cary Grant, Lucille Ball en Katharine Hepburn in de hoofdrollen. Zie hier voor meer van Dorothy Arzner.
Judy O'Brien is een getalenteerde balletdanseres. Haar lerares Lydia Basilova wordt aangereden door een vrachtwagen, voordat Judy haar heeft kunnen laten zien hoe goed ze is. Het danseresje Bubbles biedt haar vervolgens een bijrolletje aan in haar revue.
Een brutale fee genaamd Violetta verdwaalt in de mensenwereld. Ze ontmoet er het twaalfjarig meisje Maxie en om haar weg terug te vinden naar de sprookjeswereld zullen ze moeten samenwerken. Onderweg ontdekt ze haar ware bestemming…
De twaalfjarige Georgie woont na het overlijden van haar moeder op haar eentje in een flat in Londen en heeft het graag niet anders. Ze liegt de maatschappelijk werkers voor dat ze samenleeft met haar oom en steelt fietsen om te overleven. Aan haar zelfstandig leventje komt een einde wanneer een jongeman genaamd Jason (Harris Dickinson) die zichzelf voorstelt als haar vader plotseling opduikt. Langzaam maar zeker groeien de twee naar elkaar toe.
Regisseur Molly Manning Walker werkte aan twee films die genomineerd werden voor de BAFTA voor Outstanding British Film dit jaar: HOW TO HAVE SEX als schrijver/regisseur, en SCRAPPER als Director of Photography.
"Scrapper is een warme, empathische verkenning van een verstoorde vader-dochterrelatie, een charmante feelgoodfilm gedrenkt in pastel." - Devi Smits, De Filmkrant
"Debuterend regisseuse Charlotte Regan puurt uit ‘Scrapper’ een lowbudgetfilm die even mooi en poëtisch is als een verlicht raam in de nacht." - Erik Stockman, Humo
Om het einde van hun middelbare schoolcarrière te vieren, storten drie Britse tienermeisjes zich liederlijk in het feestleven op een vakantie-eiland tijdens wat de beste zomer van hun leven zou moeten worden. Terwijl ze zich een weg dansen door de zonovergoten straten van een populaire badplaats in Kreta, komen ze erachter hoe ingewikkeld seks, toestemming en zelfontdekking zijn.
Tara, Em en Skye zijn beste vriendinnen, die naar Kreta trekken voor een zomer vol plezier aan de vooravond van hun volwassen leven. In de hotelkamer naast hen verblijven vrienden Badger, Paddy en Paige. De vriendengroepen linken in elkaar, waardoor de dynamieken rommelig worden, jaloezie de kop opsteekt en traumatische ervaringen volgen.
Filmmaker Molly Manning Walker maakt met HOW TO HAVE SEX haar filmdebuut, na een achtergrond als cinematograaf, die duidelijk spreekt uit de look van de film. Neon flikkert, energie barst en drank vloeit tijdens de nachtscènes. De felle zon schijnt in de dagscènes een licht op katers en de slechte beslissingen van de nacht ervoor. Voor naïviteit en kwetsbaarheid blijkt er geen plaats in de clubscène van Kreta, en dat is een harde les.
In samenwerking met Girls on Film, die de film zullen in- en uitleiden met LUL de podcast.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
To celebrate the end of their high school careers, three British teenage girls fully embrace the party life at a holiday resort during what should be the best summer of their lives. While they dance the night away in the sun soaked streets of a popular holiday destination in Crete, they discover how complicated sex, consent and self-discovery are.
Tara, Em and Skye are best friends, travelling to Crete for a summer of fun on the eve of their adult lives. Friends Badger, Paddy and Paige are staying in the hotel room next to theirs. The friend groups intertwine, which creates messy dynamics, jealousy and traumatic experiences.
Filmmaker Molly Manning Walker debuts with HOW TO HAVE SEX, after a background as cinematographer, which is clear in the look of the film. Neon flickers, energy bursts and booze flows during the night scenes. In the day scenes, the bright sun shines a light on hangovers and the bad decisions of the night before. There seems to be no room for naivety and vulnerability in Crete’s club scene, which is a hard lesson to learn.
This film is part of the programme SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
Claire Denis’ BEAU TRAVAIL speelt zich af in Djibouti, waar een legerbasis van het Franse vreemdelingelegioen gestationeerd is. Denis gebruikt klassieke literatuur – de film is los gebaseerd op Herman Melvilles Billy Budd, Sailor – om een moderne, militaire tragedie te creëren. De basis voor de tragedie is jaloezie. Galoup, een officier in het Vreemdelingenlegioen, voelt zich bedreigd wanneer een nieuwe rekruut zijn favorietenpositie bij de bevelhebber van hun legioen lijkt over te nemen. Galoup bedenkt een plan om de jonge soldaat in diskrediet te brengen. De vechtoefeningen zijn als een ballet gechoreografeerd. Denis levert een tijdloos meesterwerk af.
Fien Troch, een van de meest unieke stemmen uit ons filmlandschap en ver daarbuiten, heeft drie films gekozen, niet ‘uit’ maar ‘voor’ het programma van deze maand. Hieronder deelt ze met ons het waarom van haar keuze:
"Eén van de mooiste en coolste openingsscènes ooit, op het nummer “Kiss Kiss" van Tarkan. Een film die moeilijk te beschrijven valt. Het uitgebalanceerde ritme, de schoonheid en kracht van lichamen, het sferische… Het lijkt alsof Claire Denis bijna toevallig dingen capteert, maar dan telkens baadt ze die ook in een eindeloze en doordringende poëzie. Mensen zijn intens aanwezig in hun niet-zijn. Denis bepaalt haar eigen referentiekader en het is te nemen of te laten. Ik neem het met volle teugen. BEAU TRAVAIL is een meesterwerk."
Theater Artemis en Studio Julian Hetzel presenteren: een talentenshow voor mislukkingen. Wie faalt er als de beste? De kandidaten trekken alles uit de kast.
Deze voorstelling zoekt naar schoonheid in het lelijke. Want wat de een als smakeloos beschouwt, vindt de ander juist prachtig. Samen met het publiek onderzoeken we wat er nou eigenlijk wordt bedoeld met het woord ‘succes’. Wie bepaalt wat cool of mooi is en waarom? Wie beslist of iets Kunst is, of direct de prullenbak in kan? Kan je er misschien ook anders naar kijken? Trekken we ons niet veel te veel aan van het oordeel van anderen?
Diarree is mijn lievelingskleur combineert op speelse wijze explosief theater met poppenspel, beeldhouwkunst, actionpainting en muziek. Het is de eerste voorstelling van Studio Julian Hetzel voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de paradox van creatie door destructie.
Oh shit, dit ruikt naar kunst!
“Backstage wordt frontstage en het publiek doet mee: dat zagen we al eerder bij producties van Theater Artemis en Julian Hetzel. Maar wat als onze lichamelijke backstage een hoofdrol krijgt?... Een kakvoorstelling die u moet zien” ★★★★ De Standaard
“Het was te verwachten dat deze eerste samenwerking tussen Studio Hetzel en Theater Artemis zou ontsporen - maar wel op grootse wijze.” – PZAZZ
"Wie van anarchie houdt, valt met zijn neus in de boter” ★★★★ de Volkskrant
“…op een zondagmiddag in Den Bosch hebben Artemis en Hetzel zowaar de anarchie en de opstand in ere hersteld.” – Theaterkrant (keuze van de criticus)
Juryrapport Het TheaterFestival 2024
Zo vaak zijn we afgelopen seizoen als toeschouwers direct betrokken bij wat er op scène gebeurt. Maar deze Nederlandse familievoorstelling spant de kroon. Bij binnenkomst krijg je zowaar een nummer om je nek. Je blijkt terechtgekomen in een auditie, een talentenjacht. Als nummertjes worden we door een kordate stem één voor één uitgeloot en gesommeerd om vooraan bijvoorbeeld zo goed mogelijk te komen sterven – enfin, dat te spelen. Meteen hangt er elektriciteit in de lucht. En die zal tijdens de voorstelling meermaals ontladen.
Diarree is mijn lievelingskleur – een unieke samenwerking tussen Julian Hetzel en Jetse Batelaan – is spelen met het publiek in het kwadraat. Hun stijlen blijken perfect bij elkaar te passen. Zoals vaker bij Batelaan worden de doorzichtige emoties van kinderen én volwassenen meesterlijk getriggerd in functie van de nodige anarchie. En zoals vaker bij Hetzel verbergt zich in die ironie een uitgesproken politiek bewustzijn, al dan niet via zelfbetrapping. Hoe makkelijk laten we ons entertainen door het willekeurige en zelfs ontmenselijkende systeem van de luidspreker, zolang wij er zelf niet worden uitgepikt? Hoe ver gaan we mee in willen winnen, desnoods zelfs door onszelf te verliezen? We worden kijkvee zonder stem, speeltjes ter vermaak, makkelijk weer van de hand te doen. Het lijkt de prestatiemaatschappij wel.
Zodra de drie echte acteurs alleen overblijven op scène, ontpoppen ze zich als topspelers in zieligheid. Tim van Dongen, Louis van der Waal en Willemijn Zevenhuijzen excelleren in de kunst om hun personages dat vooral niet te laten doen. Dat maakt van deze voorstelling een prachtige ode aan de loser. En uiteindelijk ook aan die kak uit de titel – wat ons blijkbaar zoveel meer choqueert dan de onbeschaamde exploitatie van mensen.
Dat Diarree is mijn lievelingskleur al die slinkse kritiek op de kunsten en op kapitalistische patronen weet te verpakken als een waar theaterfeest, vindt de jury zonder meer knap. Een voorstelling die zoveel teweeg kan brengen, dat zie je niet vaak. Ze speelt dan ook op zoveel lagen, in elk geval meer dan de gemiddelde jeugdvoorstelling van vorig seizoen. Tegelijk spetterend, ontroerend én grimmig: diarree smaakte nog nooit zo lekker.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Tom Hannes begeleidt een shikantaza-dag in De Studio, een zenboeddhistische meditatievorm. Shikantaza betekent "enkel en alleen zitten" in het Japans. De dag omvat zitten, wandelmeditaties en uitwisseling, en staat open voor iedereen.
Met meer dan dertig jaar ervaring in het zenboeddhisme, combineert Hannes zijn praktijk als meditatieleraar met onderzoek naar boeddhisme en klimaat. Hij is ook bekend als podiumperformer en auteur van boeken zoals Zenofhet konijn in ons brein en Leven in het Nu.
Voor de aanvang van deze vertoning zal FLOWER SHOW van Elli Vuorinen worden vertoond, één van de winnaars van beste animatie op het Graffix festival 2025.
De rooksauna in Estland was traditioneel de plek waar vrouwen kinderen baarden, maar wordt nu gebruikt als een veilige plek om verhalen, ervaringen, problemen en grappige anekdotes te delen en zo zusterschap te smeden. Geen onderwerp is te zwaar in de hitte van de sauna en met hulp van rituelen en een luisterend oor kunnen de vrouwen alle pijn van zich af zweten. Regisseuse Anna Hints zat met de vrouwen in de sauna en nodigt je uit om ook deel te worden van dit bijzonder intieme samenkomen.
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
De veelbelovende volleybalspeelster Sofia is zeventien jaar en staat op de vooravond van een wedstrijd die haar toekomst voorgoed kan veranderen. Een ongewenste zwangerschap gooit echter roet in het eten. Ze wil een abortus laten uitvoeren maar komt hiermee in het vizier van een fundamentalistische groep die haar dit koste wat het kost wil beletten. Sofia noch haar naasten zijn van plan om in te binden.
Exclusieve vertoningen in België!
★★★★ “Scene after scene, Levante proves to be very clever in its depiction of what makes the power of these people and renders them so dangerous: the sheer force of their numbers.” - International Cinephile Society
Vol Jingle en met nog meer Bell’s Komt Joe Van FroeFroe langs. Joe gaat in duet met Sinay Bavurhe die je kan kennen van de topvoorstellingen Zippi en My Sweet Panther waar zij de kerstbollen van het dak swingt. Mariah Carey verdwijnt in het niets naast hun talent.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Theater Artemis en Studio Julian Hetzel presenteren: een talentenshow voor mislukkingen. Wie faalt er als de beste? De kandidaten trekken alles uit de kast.
Deze voorstelling zoekt naar schoonheid in het lelijke. Want wat de een als smakeloos beschouwt, vindt de ander juist prachtig. Samen met het publiek onderzoeken we wat er nou eigenlijk wordt bedoeld met het woord ‘succes’. Wie bepaalt wat cool of mooi is en waarom? Wie beslist of iets Kunst is, of direct de prullenbak in kan? Kan je er misschien ook anders naar kijken? Trekken we ons niet veel te veel aan van het oordeel van anderen?
Diarree is mijn lievelingskleur combineert op speelse wijze explosief theater met poppenspel, beeldhouwkunst, actionpainting en muziek. Het is de eerste voorstelling van Studio Julian Hetzel voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de paradox van creatie door destructie.
Oh shit, dit ruikt naar kunst!
“Backstage wordt frontstage en het publiek doet mee: dat zagen we al eerder bij producties van Theater Artemis en Julian Hetzel. Maar wat als onze lichamelijke backstage een hoofdrol krijgt?... Een kakvoorstelling die u moet zien” ★★★★ De Standaard
“Het was te verwachten dat deze eerste samenwerking tussen Studio Hetzel en Theater Artemis zou ontsporen - maar wel op grootse wijze.” – PZAZZ
"Wie van anarchie houdt, valt met zijn neus in de boter” ★★★★ de Volkskrant
“…op een zondagmiddag in Den Bosch hebben Artemis en Hetzel zowaar de anarchie en de opstand in ere hersteld.” – Theaterkrant (keuze van de criticus)
Juryrapport Het TheaterFestival 2024
Zo vaak zijn we afgelopen seizoen als toeschouwers direct betrokken bij wat er op scène gebeurt. Maar deze Nederlandse familievoorstelling spant de kroon. Bij binnenkomst krijg je zowaar een nummer om je nek. Je blijkt terechtgekomen in een auditie, een talentenjacht. Als nummertjes worden we door een kordate stem één voor één uitgeloot en gesommeerd om vooraan bijvoorbeeld zo goed mogelijk te komen sterven – enfin, dat te spelen. Meteen hangt er elektriciteit in de lucht. En die zal tijdens de voorstelling meermaals ontladen.
Diarree is mijn lievelingskleur – een unieke samenwerking tussen Julian Hetzel en Jetse Batelaan – is spelen met het publiek in het kwadraat. Hun stijlen blijken perfect bij elkaar te passen. Zoals vaker bij Batelaan worden de doorzichtige emoties van kinderen én volwassenen meesterlijk getriggerd in functie van de nodige anarchie. En zoals vaker bij Hetzel verbergt zich in die ironie een uitgesproken politiek bewustzijn, al dan niet via zelfbetrapping. Hoe makkelijk laten we ons entertainen door het willekeurige en zelfs ontmenselijkende systeem van de luidspreker, zolang wij er zelf niet worden uitgepikt? Hoe ver gaan we mee in willen winnen, desnoods zelfs door onszelf te verliezen? We worden kijkvee zonder stem, speeltjes ter vermaak, makkelijk weer van de hand te doen. Het lijkt de prestatiemaatschappij wel.
Zodra de drie echte acteurs alleen overblijven op scène, ontpoppen ze zich als topspelers in zieligheid. Tim van Dongen, Louis van der Waal en Willemijn Zevenhuijzen excelleren in de kunst om hun personages dat vooral niet te laten doen. Dat maakt van deze voorstelling een prachtige ode aan de loser. En uiteindelijk ook aan die kak uit de titel – wat ons blijkbaar zoveel meer choqueert dan de onbeschaamde exploitatie van mensen.
Dat Diarree is mijn lievelingskleur al die slinkse kritiek op de kunsten en op kapitalistische patronen weet te verpakken als een waar theaterfeest, vindt de jury zonder meer knap. Een voorstelling die zoveel teweeg kan brengen, dat zie je niet vaak. Ze speelt dan ook op zoveel lagen, in elk geval meer dan de gemiddelde jeugdvoorstelling van vorig seizoen. Tegelijk spetterend, ontroerend én grimmig: diarree smaakte nog nooit zo lekker.
Theater Artemis en Studio Julian Hetzel presenteren: een talentenshow voor mislukkingen. Wie faalt er als de beste? De kandidaten trekken alles uit de kast.
Deze voorstelling zoekt naar schoonheid in het lelijke. Want wat de een als smakeloos beschouwt, vindt de ander juist prachtig. Samen met het publiek onderzoeken we wat er nou eigenlijk wordt bedoeld met het woord ‘succes’. Wie bepaalt wat cool of mooi is en waarom? Wie beslist of iets Kunst is, of direct de prullenbak in kan? Kan je er misschien ook anders naar kijken? Trekken we ons niet veel te veel aan van het oordeel van anderen?
Diarree is mijn lievelingskleur combineert op speelse wijze explosief theater met poppenspel, beeldhouwkunst, actionpainting en muziek. Het is de eerste voorstelling van Studio Julian Hetzel voor een jong publiek, als onderdeel van hun lopende artistieke onderzoek naar de paradox van creatie door destructie.
Oh shit, dit ruikt naar kunst!
“Backstage wordt frontstage en het publiek doet mee: dat zagen we al eerder bij producties van Theater Artemis en Julian Hetzel. Maar wat als onze lichamelijke backstage een hoofdrol krijgt?... Een kakvoorstelling die u moet zien” ★★★★ De Standaard
“Het was te verwachten dat deze eerste samenwerking tussen Studio Hetzel en Theater Artemis zou ontsporen - maar wel op grootse wijze.” – PZAZZ
"Wie van anarchie houdt, valt met zijn neus in de boter” ★★★★ de Volkskrant
“…op een zondagmiddag in Den Bosch hebben Artemis en Hetzel zowaar de anarchie en de opstand in ere hersteld.” – Theaterkrant (keuze van de criticus)
Juryrapport Het TheaterFestival 2024
Zo vaak zijn we afgelopen seizoen als toeschouwers direct betrokken bij wat er op scène gebeurt. Maar deze Nederlandse familievoorstelling spant de kroon. Bij binnenkomst krijg je zowaar een nummer om je nek. Je blijkt terechtgekomen in een auditie, een talentenjacht. Als nummertjes worden we door een kordate stem één voor één uitgeloot en gesommeerd om vooraan bijvoorbeeld zo goed mogelijk te komen sterven – enfin, dat te spelen. Meteen hangt er elektriciteit in de lucht. En die zal tijdens de voorstelling meermaals ontladen.
Diarree is mijn lievelingskleur – een unieke samenwerking tussen Julian Hetzel en Jetse Batelaan – is spelen met het publiek in het kwadraat. Hun stijlen blijken perfect bij elkaar te passen. Zoals vaker bij Batelaan worden de doorzichtige emoties van kinderen én volwassenen meesterlijk getriggerd in functie van de nodige anarchie. En zoals vaker bij Hetzel verbergt zich in die ironie een uitgesproken politiek bewustzijn, al dan niet via zelfbetrapping. Hoe makkelijk laten we ons entertainen door het willekeurige en zelfs ontmenselijkende systeem van de luidspreker, zolang wij er zelf niet worden uitgepikt? Hoe ver gaan we mee in willen winnen, desnoods zelfs door onszelf te verliezen? We worden kijkvee zonder stem, speeltjes ter vermaak, makkelijk weer van de hand te doen. Het lijkt de prestatiemaatschappij wel.
Zodra de drie echte acteurs alleen overblijven op scène, ontpoppen ze zich als topspelers in zieligheid. Tim van Dongen, Louis van der Waal en Willemijn Zevenhuijzen excelleren in de kunst om hun personages dat vooral niet te laten doen. Dat maakt van deze voorstelling een prachtige ode aan de loser. En uiteindelijk ook aan die kak uit de titel – wat ons blijkbaar zoveel meer choqueert dan de onbeschaamde exploitatie van mensen.
Dat Diarree is mijn lievelingskleur al die slinkse kritiek op de kunsten en op kapitalistische patronen weet te verpakken als een waar theaterfeest, vindt de jury zonder meer knap. Een voorstelling die zoveel teweeg kan brengen, dat zie je niet vaak. Ze speelt dan ook op zoveel lagen, in elk geval meer dan de gemiddelde jeugdvoorstelling van vorig seizoen. Tegelijk spetterend, ontroerend én grimmig: diarree smaakte nog nooit zo lekker.
Voor de aanvang van deze vertoning zal FLOWER SHOW van Elli Vuorinen worden vertoond, één van de winnaars van beste animatie op het Graffix festival 2025.
De rooksauna in Estland was traditioneel de plek waar vrouwen kinderen baarden, maar wordt nu gebruikt als een veilige plek om verhalen, ervaringen, problemen en grappige anekdotes te delen en zo zusterschap te smeden. Geen onderwerp is te zwaar in de hitte van de sauna en met hulp van rituelen en een luisterend oor kunnen de vrouwen alle pijn van zich af zweten. Regisseuse Anna Hints zat met de vrouwen in de sauna en nodigt je uit om ook deel te worden van dit bijzonder intieme samenkomen.
Sarah Maldorors kroniek van de ontwakende onafhankelijkheidsbeweging van Angola is een ontroerende hymne aan degenen die alles riskeerden in de strijd voor vrijheid. Deze revolutionaire film, die een vrouwelijke blik werpt op de gebeurtenissen, richt zich op de kracht en het doorzettingsvermogen van de gewone mens in tijden van politieke omwenteling.
SAMBIZANGA, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, volgt de jonge verzetsleider Domingos Xavier (Domingos de Oliveira), wiens arrestatie door de Portugese autoriteiten een antikolonialistische opstand ontketent, en zijn vastberaden vrouw Maria (Elisa Andrade), die een epische reis te voet aangaat om hem te redden. Met de taal van de revolutie en de spirituele liederen van de Angolese dorpelingen, onderscheidt dit historische werk van politieke cinema zich door de manier waarop het zowel de moed als de ontberingen van vrouwen in de wereldwijde strijd voor bevrijding eert.
Dit was de eerste langspeelfilm gemaakt in Angola en Sarah Maldoror was de allereerste vrouwelijke regisseur die een langspeler maakte in het continent Afrika.
De film wordt vertoond in 4K resolutie!
SAMBIZANGA maakt deel uit van ons programma (R)EVOLUTIE dat de focus legt op universele thema’s zoals verzet en vrijheid, en het belang van cinema belicht in het geven van een stem aan onderdrukten.
ENG The film is in Lingala with English subtitles
Sarah Maldororor’s chronicle of Angola’s awakening independence movement is a profound testament to those who risked everything in the fight for freedom. This revolutionary film, told from a female perspective, not only highlights the strength and perseverance of ordinary people in times of political upheaval but also serves as a significant historical document of Angola’s independence struggle.
SAMBIZANGA, based on a true story, follows young resistance leader Domingos Xavier (Domingos de Oliveira), whose arrest by the Portuguese authorities triggers an anti-colonialist uprising, and his determined wife Maria (Elisa Andrade), who embarks on an epic journey on foot to save him. Using the language of revolution and the spiritual songs of Angolan villagers, this historical work of political cinema stands out for how it honours women’s courage and hardships in the global struggle for liberation.
This was the first feature film made in Angola, and Sarah Maldoror was the first female director to make a feature film in Africa.
The film will be screened in 4K resolution!
SAMBIZANGA is part of our programme (R)EVOLUTION which focuses on universal themes like resistance and freedom, and which shines a light on the importance of cinema as a tool for giving a voice to the oppressed.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
"Het zal spijtig zijn als het gedaan is, dat weet ik zeker. Een project dat begin 2022 begon met een knagende spijt die mij 's nachts in bed kwam lastig vallen, drie podcastreeksen, twee en een half jaar touren en een boek... het komt allemaal aan zijn eind." Johan Terryn
"Ge moet u dat voorstellen : ge loopt over een strand, ge zijt helemaal alleen, gesteld op uw eigen gezelschap,
het is tegen de middag, de zon schijnt hard ook al is het februari, ge zijt de klif afgedaald om te gaan lezen, ge loopt langs de kliffen naar het plekje waar ge altijd komt liggen en lap: daar ligt ineens op uw pad een dolfijn. Wat zoudt gij doen? Want ineens zijt ge niet meer alleen op dat strand. Ineens is daar een ander leven… in dode vorm weliswaar… een ander verhaal dat uw pad kruist."
Op zoek naar wat het gevoel spijt in zijn leven komt doen, kruisen vele verhalen het pad van Johan Terryn. Elkeen vertelt hem over zijn of haar grote spijt. Elkeen is op zoek naar een manier om de spijt te verteren. Behalve die dode dolfijn dan, die ligt daar maar wat te rotten.
Tot Onze Grote Spijt van Johan Terryn is een wonderlijke reis doorheen het spijtverteringsstelsel. Een geestige conférence over dat éne gevoel dat we allemaal kennen en liefst niet willen hebben op ons sterfbed: spijt.
De derdejaars Bachelor Kostuumontwerp nemen De Studio over! Elf studenten verblijven een week lang in het theater en experimenteren met installaties en performances als verlengstuk van hun artistiek werk. Het resultaat is niet noodzakelijk een afgewerkte voorstelling, maar eerder een avond aan elkaar geregen met verschillende happenings.
Uw bent van harte uitgenodigd om hun performances mee te maken en u onder te dompelen in hun wereld.
