Wanneer zon en maan op één lijn komen te staan komen er krachten vrij die onnoemelijk sterk zijn. Iets gelijkaardig gebeurde twee jaar geleden op de debuutsingle van I will, I swear. Het was de eerste samenwerking tussen Jonathan Van Landeghem en Fien Deman, en het duo liet meteen een onvergetelijke indruk na. Long Days, de eerste track die ze samen opnamen, blijft twee jaar na datum nog elke dag zieltjes winnen.
De trefzekere stem van Fien werpt voorzichtige zonnestralen op haar weemoedige teksten en de pianoschetsen van Van Landeghem. De chemie die ontstaat veroorzaakt springvloed achter je ogen en breekt de dijken van je gemoed. Geen wonder dus dat de band al snel een publiek vindt en ook internationaal de aandacht opeist. Ze worden opgepikt door een rits invloedrijke blogs, scoren een YouTube hit en hun muziek wordt gebruikt voor verschillende modecampagnes.
Het duo groeit ondertussen uit tot een zevenkoppige liveband. Aangevuld met drums, gitaar en een strijkerstrio gaan ze met de single Mess op de ingeslagen weg verder en de band blijft opereren onder een gunstig gesternte. In 2015 schopt I will, I swear het tot winnaar van De Nieuwe Lichting 2015 van Studio Brussel. De vijf songs op Strings of Gold laten een veelzijdige band horen die haar geluid gevonden heeft. De zorgvuldig opgebouwde orchestrale popsongs vol laagjes en ragfijne details bulken opnieuw van melancholie maar ook van daadkracht. De vooruitgeschoven single Fractures is hiervan een eerste illustratie. Dat de band veel belang hecht aan sfeer en aan hun visuele identiteit mag blijken uit de nieuwe video voor Fractures en uit de hoes van Strings of Gold. De hoesfoto, een mix van analoge fotografie en collagetechnieken is van de hand van Flore Deman (zus van) en gitarist Pieter Beulque tekent voor de vormgeving. Hieronder kan je alvast hun nieuwste single beluisteren.
Voor deze monoloog liet Dries Notelteirs zich grotendeels inspireren door een dans van Lutz Förster en heel wat videomateriaal van stierengevechten. De voorstelling bestaat voor een groot deel uit zelfgeschreven teksten en bewegingsfrases. Dit bewegingstheater is deels een solo- en deels een duo-voorstelling.
'Con calcetines de color rosa , pantalón negro , pelo fijamente este héroe aila con los toros más peligrosos'
BIO
Dries Notelteirs zit in het derde jaar van zijn studie Spel aan de theaterschool (Acteren) in Brussel (RITCS). In 2008 werd hij tweede in de categorie Performance van De Kunstbende. In 2009 speelde hij mee in de voorstelling KWAADWATER onder regie van Dominique Hoste. Verder speelde hij in 2011 mee in een voorstelling van Afslag Eindhoven: De goeie de slechte en de dove. Drie keer op rij schopte Dries het tot op Theaterfestival Boulevard met: DE DRIE MANNEN, in 2012, 2013 en 2014. In 2013 speelde hij nog een kleine rol in de voorstelling Tribuna(al) van Theater Antigone. Zijn solo Benjamin toonde hij vorig jaar op Villanova Festival.
Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."
BIO Berten Vanderbruggen (°1989) studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK. Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.
Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.
In Partials onderzoekt Luca Kortekaas de relatie tussen dans, muziek, projectie en tekeningen. Partials bestaat uit zeven onderdelen, die steeds tot een nieuw zelfportret worden gemengd.
Luca Kortekaas is een multidisciplinaire artieste uit Antwerpen. Ze schildert, danst, tekent, maakt muziek, kookt ... In deze voorstelling combineert ze dans met performance.
"Partials is zoeken en wringen in allerlei bochten. Mijn brein speurt naar een soort van verwoording van mijn zijn. Hiervoor gebruik ik mijn mogelijkheid om te dansen, om te wisselen van schoenen, af en toe een toon uit te slaan en krijt."
Partials is een coproductie van kunstZ, Mestizo Arts Festival, Rataplan en CC Berchem.
BIO Luca Kortekaas is een portretschilderes, ze studeerde aan Sint-Lucas en de Academie van Schone Kunsten te Antwerpen. Vier jaar geleden werd ze wakker met het idee om een voorstelling te maken. Daarvoor contacteerde ze Sandra Delgadillo-Porcel, Simon den Haerynck, Kevin Welslau, Hans de Ley en Nathalie Meeusen. Voor een korte periode bestond Kollektief Perspektief. De voorstelling 'Basignificance', werd een totaal pakket: dans, projectie, woord en muziek, alles werd zelf gemaakt, geschreven en ze tourden ermee door Antwerpen.
Twee jaar later besefte Luca dat ze een solo wilde maken.
Hier begon ze aan en op Villanova Festival toont ze de work in progress.
"Een lichaam van een danser of acteur, wat vertelt dat? En in hoeverre bepaalt het lichaam de identiteit?"
Vanuit die vraag, en gesteund door een ontwikkelingsgerichte beurs en ondersteuning van SmartBe, voert Karel gedurende anderhalf jaar een verdiepend onderzoek naar Lichaam en identiteit. De basisvraag leidt tot een drieluik: een film (Bare Romance), een toneeltekst (De zoon) en een essay waarin Karel zijn methodiek over het lichaam van de uitvoerende kunstenaar neerschrijft (De anatomie van het identiteitsloos lichaam).
De film is een onderzoek geworden naar de codes van het medium. Wat vertellen lichamen op een scherm en hoe bepaalde Karel als maker zijn visie daarop, vertrekkende vanuit het stille, narratieve lichaam?
Een vrouw wacht op de komst van een man. Ze kennen elkaar niet. Het enige wat hen bindt, is de afspraak om elkaar te ontmoeten en te gebruiken. In een leeg huis in een bos worden ze geconfronteerd met hun zoektocht naar liefde, en met hun ambivalente seksualiteit. Bare Romance toont de minimalistische, rauwe esthetiek van het eigenzinnig liefhebbende lichaam.
Een man zit vast. Hij gaat wandelen in een bos. Er krijst een vogeltje. Heel hard.
Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.
Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.
BIO Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.
Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.
Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."
BIO Berten Vanderbruggen (°1989) studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK. Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.
Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.
De laatste jaren bombardeerde de Gentse Miet Warlop ons met de gekste beelden: wandelende haarballen, een tafel op naaldhakken, telegeleide speelgoedhaaien. Haar performances houden het midden tussen absurd theater en wonderlijke tableaux vivants. Ze staan op je netvlies gebrand en laten je niet meer los.
Met haar solocreatie Dragging the Bone schept Warlop een taal waarmee ze haar persoon en werk tot in de diepte onderzoekt. Ze vertrekt bij wilskracht, geestdrift en ambitie en observeert hoe die ons voortdrijven. Die abstracte begrippen laat ze samensmelten tot concrete beelden. Een reuzehandpalm, een ruimtetuig, een tunnel van gedachten, een gevangenis van de geest of een speeltuin van de ziel en het lijf. Het verhaal wordt beeld en transformeert tot vorm: een levensloop versteent onder de blik van de Medusa.
“Door onverwacht en gedetailleerd door te vragen verleidt de maker haar publiek om dieper te graven. Het levert ontroerende verhalen op.” Theaterkrant ****
De Therapie van Julie Cafmeyer is in wezen geen voorstelling maar een intiem gesprek, met een klein groepje mensen. Iedereen is deelnemer en niemand is toeschouwer. Therapie dus. Maar toch ook een performance.
Julie Cafmeyer deelt haar eigen diepste zielenroerselen met het publiek, in de hoop dat die toeschouwers haar kunnen helpen met het opmerken van de blinde vlekken in haar leven. Haar inspiratie haalde ze bij de Franse kunstenares Sophie Calle. De manier waarop Calle haar privéleven in de openbaarheid gooide greep Cafmeyer zodanig aan, dat ze besloot op een gelijkaardige manier te werken.
Want als meer en meer mensen hun problemen blootleggen aan wildvreemden als psychiaters, goeroes, therapeuten of yogaleraren, waarom dan geen therapiegesprek voeren met het anders zo afstandelijke publiek?
Timmeren aan de carrière in het duister is een façade opgericht voor het Villanova festival. Het is een groepsvoorstelling door drie jonge talenten: Ken Verhoeven, Vedran Kopljar en Denie Put.
Bio
Ken Verhoeven (°1991) is afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Beeldend kunstenaar en twijfelachtig lid van Fluwelen Koord. Denie Put (°1991) uit Bevel behaalde zijn secundaire diploma aan De Kunsthumaniora in Berchem, waar hij de richting Vrije Beeldende Kunsten volgde. Daarna studeerde hij Schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. In 2014 studeerde hij af als Master in de Schilderkunst. Momenteel heeft hij een atelier in Borgerhout waar hij verder timmert aan zijn toekomst. Vedran Kopljar (°1991) is afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Beeldend kunstenaar en besneden lid van Fluwelen Koord.
Marie Mignolet, Naomi van der Horst & Mats Vandroogenbroeck
podium
archief
Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.
"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"
"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."
Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.
In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.
BIO Mats Vandroogenbroeck(°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier. Naomi van der Horst(°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond. Marie Mignolet(°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.
Een man zit vast. Hij gaat wandelen in een bos. Er krijst een vogeltje. Heel hard.
Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.
Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.
BIO Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.
Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.
Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."
BIO Berten Vanderbruggen (°1989) studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK. Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.
Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.
Sara en Kirsten beide net afgestudeerd aan het RITS te Brussel, gingen bij hun collega’s, de jonge theatermakers aan het begin van hun carrière, ten rade. Hoe vergaat het hen in het huidige theaterlandschap? Hoe hoopvol zijn zij in het licht van de huidige besparingen? Krijgen zij deze zomer hun projectsubsidie? Wat zijn de do’s en dont’s? Hoe bewandel je de weg naar succes? Hoe vermijd je het zwarte gat? Hoe is het om nu af te studeren?
BIO Kirsten van der Hoorn (°1987) heeft dit jaar haar bachelordiploma behaald aan het RITS te Brussel en volgt aansluitend haar master. Vanaf september speelt ze mee in de nieuwe productie van Studio-Orka. Studio-orka speelt de spreeuw! Vorig jaar stond ze op Villanova Festival met het tragi-komische stuk POSTKANTOR samen met Karlien Torfs.
Sara Haeck (°1993) is dit jaar afgestudeerd aan het RITS te Brussel. Momenteel speelt zij bij de Hotshop/De Warme Winkel met de voorstelling "De Lady MacBeth uit het district Mtsensk", op allerlei theaterfestivals in Nederland en Vlaanderen.
In Partials onderzoekt Luca Kortekaas de relatie tussen dans, muziek, projectie en tekeningen. Partials bestaat uit zeven onderdelen, die steeds tot een nieuw zelfportret worden gemengd.
Luca Kortekaas is een multidisciplinaire artieste uit Antwerpen. Ze schildert, danst, tekent, maakt muziek, kookt ... In deze voorstelling combineert ze dans met performance.
"Partials is zoeken en wringen in allerlei bochten. Mijn brein speurt naar een soort van verwoording van mijn zijn. Hiervoor gebruik ik mijn mogelijkheid om te dansen, om te wisselen van schoenen, af en toe een toon uit te slaan en krijt."
Partials is een coproductie van kunstZ, Mestizo Arts Festival, Rataplan en CC Berchem.
BIO Luca Kortekaas is een portretschilderes, ze studeerde aan Sint-Lucas en de Academie van Schone Kunsten te Antwerpen. Vier jaar geleden werd ze wakker met het idee om een voorstelling te maken. Daarvoor contacteerde ze Sandra Delgadillo-Porcel, Simon den Haerynck, Kevin Welslau, Hans de Ley en Nathalie Meeusen. Voor een korte periode bestond Kollektief Perspektief. De voorstelling 'Basignificance', werd een totaal pakket: dans, projectie, woord en muziek, alles werd zelf gemaakt, geschreven en ze tourden ermee door Antwerpen.
Twee jaar later besefte Luca dat ze een solo wilde maken.
Hier begon ze aan en op Villanova Festival toont ze de work in progress.
Marie Mignolet, Naomi van der Horst & Mats Vandroogenbroeck
podium
archief
Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.
"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"
"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."
Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.
In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.
BIO Mats Vandroogenbroeck(°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier. Naomi van der Horst(°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond. Marie Mignolet(°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.
Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."
BIO Berten Vanderbruggen (°1989) studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK. Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.
Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.
Het werk is gebaseerd op alledaagse praktijken gevonden over een lange tijdspanne. Elke praktijk behandelt het lichaam als een landschap dat wordt bewogen, ingenomen door aanwezigheden die 'krachten' genoemd kunnen worden. Wat de praktijken gemeenschappelijk hebben is een voortdurende zoektocht naar omstandigheden, die lichaam, ruimte en tijd zouden toelaten om te worden geconstrueerd zonder anticipatie op enige specifieke vorm of resultaat.
"Anything can happen for some weird reason; yet also, without any reason, nothing at all can happen." Reza Negarestani
Aleksandra Lemm studeerde in juli 2015 af aan de SNDO te Amsterdam. Rave is een van de werken die ze maakte in haar afstudeerjaar. Het is een fysieke performance die eerder te zien was als duet. Voor Villanova werkt ze dit uit tot een solo-performance.
BIO
Aleksandra Lemm (°1985) is choreografe, performer en danser geboren in Polen. Nadat ze afstudeerde in Culturele Studies verhuisde ze naar Salzburg om danstechniek te studeren aan Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD).
Sinds 2011 studeert ze aan 'School for New Dance Development' (SNDO) in Amsterdam. Dat maakte dat ze geconfronteerd werd met overtuigingen, ideologieën, gewoonten en patronen van bewegen en denken die ze van vroeger kende.
Haar artistieke onderzoek omvat een diepe interesse in overschrijding, breken met standaard manieren van waarnemen van het lichaam, ruimte en tijd en manieren vinden om om te gaan met spanningen en conflicten die naar boven komen uit het onderzoek.
De Amerikaanse Peter Broderick begon reeds als tiener allerlei instrumenten te bespelen. Viool, banjo, piano, de 'zingende zaag', mandoline … noem maar op. Dat maakt hem mee tot de multi-instrumentele artiest die hij nu is. Hij speelde als sessiemuzikant reeds bij grote namen als M. Ward, Zooey Deschanel, Dolorean … en tourde ook met bands als Horse Feathers, Norfolk & Western, Loch Lomond en Laura Gibson. Vanaf 2007 maakte hij lange tijd deel uit van het Deense Efterklang, die in 2013 voor een geweldig concert zorgden op Boomtown. Zijn eerste mini-album Docile bestaat enkel uit pianomuziek. Op zijn 19e volgde al zijn eerste full album Float en wat later bracht hij Music for Falling From Trees, een orchestraal conceptalbum, uit. Daarnaast bracht hij nog twee albums uit in samenwerking met Machinefabriek. Het album Float kreeg van De Morgen een lovende recensie met 4 sterren: "Float 2013' staat vol met prachtige onthaastingsmuziek, waarbij Broderick zowel piano's, orgels, percussie- en strijkinstrumenten bespeelt, hier en daar bijgekleurd door wat knetterende elektronica. Het resultaat? Superieure, hedendaagse klassieke muziek waar je onmogelijk niét weg bij droomt." In het najaar van 2014 verscheen nog een EP (Coulours Of The Night) Sattelite en in 2015 volgde het aansluitende full album Coulours Of The Night. Zijn albums klinken echter nooit hetzelfde. Voor experiment, originaliteit en vernieuwing moet je hier zijn!
"Een lichaam van een danser of acteur, wat vertelt dat? En in hoeverre bepaalt het lichaam de identiteit?"
Vanuit die vraag, en gesteund door een ontwikkelingsgerichte beurs en ondersteuning van SmartBe, voert Karel gedurende anderhalf jaar een verdiepend onderzoek naar Lichaam en identiteit. De basisvraag leidt tot een drieluik: een film (Bare Romance), een toneeltekst (De zoon) en een essay waarin Karel zijn methodiek over het lichaam van de uitvoerende kunstenaar neerschrijft (De anatomie van het identiteitsloos lichaam).
De film is een onderzoek geworden naar de codes van het medium. Wat vertellen lichamen op een scherm en hoe bepaalde Karel als maker zijn visie daarop, vertrekkende vanuit het stille, narratieve lichaam?
Een vrouw wacht op de komst van een man. Ze kennen elkaar niet. Het enige wat hen bindt, is de afspraak om elkaar te ontmoeten en te gebruiken. In een leeg huis in een bos worden ze geconfronteerd met hun zoektocht naar liefde, en met hun ambivalente seksualiteit. Bare Romance toont de minimalistische, rauwe esthetiek van het eigenzinnig liefhebbende lichaam.
Een man zit vast. Hij gaat wandelen in een bos. Er krijst een vogeltje. Heel hard.
Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.
Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.
BIO Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.
Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.
In Partials onderzoekt Luca Kortekaas de relatie tussen dans, muziek, projectie en tekeningen. Partials bestaat uit zeven onderdelen, die steeds tot een nieuw zelfportret worden gemengd.
Luca Kortekaas is een multidisciplinaire artieste uit Antwerpen. Ze schildert, danst, tekent, maakt muziek, kookt ... In deze voorstelling combineert ze dans met performance.
"Partials is zoeken en wringen in allerlei bochten. Mijn brein speurt naar een soort van verwoording van mijn zijn. Hiervoor gebruik ik mijn mogelijkheid om te dansen, om te wisselen van schoenen, af en toe een toon uit te slaan en krijt."
Partials is een coproductie van kunstZ, Mestizo Arts Festival, Rataplan en CC Berchem.
BIO Luca Kortekaas is een portretschilderes, ze studeerde aan Sint-Lucas en de Academie van Schone Kunsten te Antwerpen. Vier jaar geleden werd ze wakker met het idee om een voorstelling te maken. Daarvoor contacteerde ze Sandra Delgadillo-Porcel, Simon den Haerynck, Kevin Welslau, Hans de Ley en Nathalie Meeusen. Voor een korte periode bestond Kollektief Perspektief. De voorstelling 'Basignificance', werd een totaal pakket: dans, projectie, woord en muziek, alles werd zelf gemaakt, geschreven en ze tourden ermee door Antwerpen.
Twee jaar later besefte Luca dat ze een solo wilde maken.
Hier begon ze aan en op Villanova Festival toont ze de work in progress.
Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."
BIO Berten Vanderbruggen (°1989) studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK. Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.
Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.
met Sabine Stommels, Freek Mariën, Roos Rebergen, Elena Peeters & Dirk De Wachter
weerwoord
archief
Traditiegetrouw start het nieuwe seizoen met een State of the Youth. Jong over oud en oud over jong, prangende thema's en filosofische beschouwingen. Maar oordeel vooral zelf, u kan de speeches er nog eens op nalezen:
“Door onverwacht en gedetailleerd door te vragen verleidt de maker haar publiek om dieper te graven. Het levert ontroerende verhalen op.” Theaterkrant ****
De Therapie van Julie Cafmeyer is in wezen geen voorstelling maar een intiem gesprek, met een klein groepje mensen. Iedereen is deelnemer en niemand is toeschouwer. Therapie dus. Maar toch ook een performance.
Julie Cafmeyer deelt haar eigen diepste zielenroerselen met het publiek, in de hoop dat die toeschouwers haar kunnen helpen met het opmerken van de blinde vlekken in haar leven. Haar inspiratie haalde ze bij de Franse kunstenares Sophie Calle. De manier waarop Calle haar privéleven in de openbaarheid gooide greep Cafmeyer zodanig aan, dat ze besloot op een gelijkaardige manier te werken.
Want als meer en meer mensen hun problemen blootleggen aan wildvreemden als psychiaters, goeroes, therapeuten of yogaleraren, waarom dan geen therapiegesprek voeren met het anders zo afstandelijke publiek?
Timmeren aan de carrière in het duister is een façade opgericht voor het Villanova festival. Het is een groepsvoorstelling door drie jonge talenten: Ken Verhoeven, Vedran Kopljar en Denie Put.
Bio
Ken Verhoeven (°1991) is afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen. Beeldend kunstenaar en twijfelachtig lid van Fluwelen Koord. Denie Put (°1991) uit Bevel behaalde zijn secundaire diploma aan De Kunsthumaniora in Berchem, waar hij de richting Vrije Beeldende Kunsten volgde. Daarna studeerde hij Schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. In 2014 studeerde hij af als Master in de Schilderkunst. Momenteel heeft hij een atelier in Borgerhout waar hij verder timmert aan zijn toekomst. Vedran Kopljar (°1991) is afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. Beeldend kunstenaar en besneden lid van Fluwelen Koord.
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
SPIONKOP is een ode aan de fantasie. Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waarin de meest vreemde figuren de revue passeren. Een elftal zonder benen, een kind dat verdacht hard op een watermeloen lijkt, een Siamese tweeling, een meisje dat zo hard kan staren dat ze er prijzen mee wint, een jongen met een hoofd van Camembert die goede maatjes wordt met mevrouw Chardonnay...
Het gaat niet over een spion maar hij heeft wel alles gezien.
Het gaat niet over een kop maar hij krijgt er wel een punthoofd van.
Het gaat niet over tuinkabouters want die komen er gewoonweg niet in voor.
Het gaat niet over Hitchcock maar hij zit wel mee in het complot.
En het gaat al helemaal niet over angstzweet , maar de spanning zal wel in stukjes te snijden zijn.
Want een kind wil kijken. Zo begint het altijd, en zo begint het nu. Met een kind dat wil kijken. Er is niemand die hem gadeslaat. Het kind loopt naar buiten, blijft staan en kijkt.
SPIONKOP neemt je mee in de duistere en spannende mysteries van dat wat zich aan de andere kant bevindt. Dat wat je beter buiten houdt. Of wat je stiekem toch graag in huis zou halen.
Een voorstelling waarin de verbeelding werkelijkheid wordt en waar de meest vreemde figuren de revue passeren.
"ONE PERSON’S CRAZYNESS IS ANOTHER PERSON’S REALITY." — Tim Burton
Spionkop wordt gespeeld in wisselende bezetting door 4 actrices van compagnie barbarie: Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes en Sarah Vangeel
