Federico Fellini maakte met I CLOWNS een film over de noodzaak en uitdagingen van het opvoeren van een spektakel. Fellini was gefascineerd door het idee van de 'valse documentaire', met zijn ironische benadering van de waarheid. In zijn zoektocht naar de laatste grote clowns wisselt hij directe opnames van optredens af met herinneringen aan de kindertijd en verhalende vignetten, telkens gekruid door zijn kenmerkende liefde voor de 'has-been', het geheugen, fantasieën en angsten.
In plaats van een kroniek over de comeback van de grote grappenmakers, is I CLOWNS een persoonlijke meditatie over het circus van het leven, met zijn roem en vergetelheid, waarheid en illusie, jeugd en ouderdom, leven en dood. In de ogen van Fellini schenken clowns ons de humor die we nodig hebben om de zorgen van alledag te verhullen en even te vergeten.
Gerestaureerd in 2019 door Cineteca di Bologna in samenwerking met Compagnia Leone Cinematografica in de laboratoria van L'Immagine Ritrovata.