THE PRODUCERS

De aan lagerwal geraakte theaterproducent Max Bialystock (Zero Mostel) is gedwongen rijke oude vrouwtjes te versieren om zijn stukken te financieren. Wanneer de timide accountant Leo Bloom (Gene Wilder) de boekhouding van Max bekijkt, vinden de twee een manier om een fortuin te verdienen door een musical te produceren die zo afschuwelijk en beledigend is dat hij alleen maar kan mislukken. De titel van het stuk dat hun goudmijn moet worden? Springtime for Hitler. Om zeker te zijn dat hun productie — die het verhaal vertelt van de liefde tussen Adolf Hitler en Eva Braun — flopt, verzamelen ze de slechtste cast denkbaar.

Mel Brooks won een Oscar voor zijn originele scenario. The Producers was tevens het regiedebuut van Brooks, die hier de toon zet voor zowel de acteerstijl als de kenmerkend overdadig geproduceerde musicalnummers gewijd aan gruwelijkheden die in veel van zijn latere werk terugkeren. Na een berucht controversiële première in 1968, waarna de studio bijna besliste The Producers niet uit te brengen, is de The Producers uitgegroeid van een cultklassieker tot een van de meest geprezen komedies ooit gemaakt. Met dank aan Peter Sellers, die een advertentie in Variety kocht om de film te promoten.

Gerestaureerd in 4K door Studio Canal in de laboratoria van Éclair Cinema op basis van het originele cameranegatief.

Classics Restored Festival is een intitiatief van Cinea, i.s.m. kunstencentrum BUDA en KASKcinema.

‘(…) a digitally remastered presentation of the film exactly the way Brooks conceived it: as a tightly structured succession of comedic set pieces culminating in the preposterous “Springtime for Hitler” musical number. Cinematographer Joe Coffey’s contribution is serviceable (…) and the film has a few inventive visual flourishes, including a Busby Berkeley-style overhead shot depicting a troupe of dancers slowly rotating in the shape of a swastika. But the film merits repeat viewings mainly for the opportunity to savor its rat-a-tat comic rhythms, inspired physical shtick and ingenious casting.’

Hugh Hart in: American Cinematographer, Vol. 84, nr. 2, February 2003, p. 19