In deze psychologische thriller van Edgar Wright (BABY DRIVER, SHAUN OF THE DEAD) betreedt Eloise, een jonge vrouw met een passie voor fashion design, op mysterieuze wijze het Londen van de jaren zestig wanneer ze droomt. Daar ontmoet ze Sandie, een zelfverzekerde en sexy blondine die alles blijkt te zijn wat Eloise ook wil zijn. De impact van haar intense dromen vloeit al snel over in Eloises realiteit en droom wordt nachtmerrie.
Regisseur Edgar Wright dompelt je onder in een verknipte, maar prachtig gefilmde, glamoureuze koortsdroom. In deze liefdesbrief aan de Londense Swinging Sixties vermengen nostalgie, melancholische magie en slasher fantasy zich wonderwel met elkaar.
De centrale figuur in deze Lynchiaanse hallucinatie is de getergde Fred Madison, een saxofonist die vermoedt dat zijn vrouw Renee vreemdgaat. Dat vermoeden vreet hem op en zorgt voor onuitgesproken spanningen. Die lopen nog hoger op wanneer het koppel anonieme videocassettes op hun stoep vindt, met daarop opnames van wat er in hun huis gebeurt. Wat start als een hypnotiserende psychologische thriller verandert in de tweede helft van de film in een broeierige neo-noir van de hand van de meester van het moderne surrealisme. LOST HIGHWAY is een desoriënterende trip naar de diepste lagen van het menselijke onderbewuste.
In deze psychologische thriller van Edgar Wright (BABY DRIVER, SHAUN OF THE DEAD) betreedt Eloise, een jonge vrouw met een passie voor fashion design, op mysterieuze wijze het Londen van de jaren zestig wanneer ze droomt. Daar ontmoet ze Sandie, een zelfverzekerde en sexy blondine die alles blijkt te zijn wat Eloise ook wil zijn. De impact van haar intense dromen vloeit al snel over in Eloises realiteit en droom wordt nachtmerrie.
Regisseur Edgar Wright dompelt je onder in een verknipte, maar prachtig gefilmde, glamoureuze koortsdroom. In deze liefdesbrief aan de Londense Swinging Sixties vermengen nostalgie, melancholische magie en slasher fantasy zich wonderwel met elkaar.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Wauw, wauw, wauw.
Wij zijn KLAUW! De geweldige club van geweldige én moedige kinderen. We willen niet bang zijn dat we nooit de eerste, de beste, de slimste, de mooiste, de succesvolste zullen zijn. Ben jij het ook beu om bang gemaakt te worden? Om altijd te moeten concurreren? Kom bij KLAUW! Extra leden zijn welkom.
Ben jij de baas over je angsten of zijn je angsten de baas over jou? Is angst een aangename raadgever? Heb jij dezelfde angsten als mama en papa? Kan je angst zaaien? Is angst besmettelijk? Is bang zijn gezond? Wat is erger: bang zijn, of bang maken?
KLAUW! onderzoekt de vele gezichten, tactieken en gevolgen van angst. Deze voorstelling is een vurig pleidooi om te mogen genieten van griezelen en gevaar. Voor het recht van kinderen op bang mogen zijn. Een spannende tocht door de donkere krochten van oeroude angsten en moderne manipulatietechnieken. Een hilarische horrorvoorstelling over angst en moed. Over kracht en hoop.
“Het theater van Hanneke Paauwe is altijd weer op een prettige manier storend.” – De Standaard
“Een voorstelling van Hanneke Paauwe is een totaalervaring waarin je als toeschouwer op al je zintuigen wordt aangesproken.” – De Standaard
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
Wauw, wauw, wauw.
Wij zijn KLAUW! De geweldige club van geweldige én moedige kinderen. We willen niet bang zijn dat we nooit de eerste, de beste, de slimste, de mooiste, de succesvolste zullen zijn. Ben jij het ook beu om bang gemaakt te worden? Om altijd te moeten concurreren? Kom bij KLAUW! Extra leden zijn welkom.
Ben jij de baas over je angsten of zijn je angsten de baas over jou? Is angst een aangename raadgever? Heb jij dezelfde angsten als mama en papa? Kan je angst zaaien? Is angst besmettelijk? Is bang zijn gezond? Wat is erger: bang zijn, of bang maken?
KLAUW! onderzoekt de vele gezichten, tactieken en gevolgen van angst. Deze voorstelling is een vurig pleidooi om te mogen genieten van griezelen en gevaar. Voor het recht van kinderen op bang mogen zijn. Een spannende tocht door de donkere krochten van oeroude angsten en moderne manipulatietechnieken. Een hilarische horrorvoorstelling over angst en moed. Over kracht en hoop.
“Het theater van Hanneke Paauwe is altijd weer op een prettige manier storend.” – De Standaard
“Een voorstelling van Hanneke Paauwe is een totaalervaring waarin je als toeschouwer op al je zintuigen wordt aangesproken.” – De Standaard
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
Hét anarchisme bestaat niet. Toch doet filosoof Ludo Abicht een poging om dit -isme en zijn geschiedenis te duiden. In zijn nieuwe boek Anarchisme. Van Bakoenin tot de Commons onderzoekt Abicht wat hedendaags anarchisme is en hoe het kan werken. Vandaag is er bijvoorbeeld een duidelijke opmars van de commonsbewegingen, die het begrip ‘collectief bezit’ een nieuwe invulling geven. Of denk aan de vrijwilligers in de vaccinatiecentra: volgens Abicht vormen zij een mooi voorbeeld van hedendaags anarchisme.
Tijdens de boekvoorstelling is er ruimte voor vragen en debat. Een unieke kans om in gesprek te gaan met de oudste nog actieve filosoof van ons land. Moderator van dienst is Marc Verstappen.
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
DEALER vertelt het verhaal van veertienjarige drugsdealer Johnny, die in een tehuis voor jongeren met een moeilijke thuissituatie verblijft. Hij droomt van een beter leven. Op een dag krijgt hij de beroemde en succesvolle acteur Antony als vaste klant. Er onstaat een bijzondere band tussen hen en beiden besluiten een ander pad te nemen. Nadat hij het scenario schreef voor Robin Pronts D’Ardennen, twee hiphopplaten maakte en internationaal veel lof oogstte met de korte coming-of-agefilm August, nam de acteur Jeroen Perceval (bekend van memorabele rollen in o.a. Rundskop, De dag, Tabula rasa) voor het eerst plaats achter de camera.
Een bloeddorstige autoband ontdekt dat hij destructieve psychokinetische krachten heeft. Wanneer een mysterieuze vrouw het object van zijn obsessie wordt, trekt de band naar het woestijnstadje waar ze verblijft.
Vijftig jaar na de première van de film Death in Venice zien we Björn Andrésen, de voormalige tienerster die ooit het legendarische personage Tadzio belichaamde in Visconti’s meesterwerk. Hij neemt ons mee op een opmerkelijke reis langs persoonlijke herinneringen, filmgeschiedenis, sterrenstof en zijn persoonlijke tragedie.
In 1970 reisde filmmaker Luchino Visconti door Europa op zoek naar de perfecte jongen om de absolute schoonheid te verpersoonlijken in zijn verfilming van Thomas Manns roman ‘Dood in Venetië‘. In Stockholm ontdekte hij Björn Andrésen, een verlegen 15-jarige tiener die hij van de ene op de andere dag internationale roem bezorgde. Hij bracht hem ertoe een kort maar intens deel van zijn turbulente jeugd door te brengen tussen het Lido in Venetië, Londen, het filmfestival van Cannes en het zo ver weg gelegen Japan.
Vijftig jaar na de première van Death in Venice maken we met Björn een bijzondere reis die voor hem wel eens de laatste poging zou kunnen zijn om zijn leven weer op de rails te krijgen.
‘The film is at its best when showing how Andrésen was let down by the adults in his life, especially his grandmother, who is described as being selfish and fame-hungry. In a particularly cruel moment, archive footage of a Cannes press junket shows Visconti joking in French about how Andrésen, now 16, is no longer as beautiful. The journalist cackle while the boy, who does not speak the language, looks hopelessly lost.’
Alex Davidson in: Sight and Sound, Vol. 31, nr. 1, Summer 2021, p. 117
Elwood P. Dowd is een aardige, maar excentrieke man die een onzichtbaar wit reuzekonijn met de naam Harvey tot zijn beste vrienden rekent. Door Elwoods vriendschap met en openheid over Harvey is hij een sociale buitenstaander, iets wat ook het leven van zijn zus Veta en haar dochter Myrtle Mae sterk beïnvloedt. Veta vreest dat haar broer gek is geworden en probeert Elwood te laten opnemen in een gesticht.
HARVEY vertelt het merkwaardige verhaal van Elwood en zijn denkbeeldige vriend, en focust op het belang van familie en vriendschap en gaat naar de kern van wat het betekent om eenzaam te zijn. Deze lichtvoetige komedie over de nood om af en toe uit de realiteit te ontsnappen, schenkt ons twee ongewone helden: Harvey, een wit reuzekonijn dat zich enkel laat zien aan mensen die hem nodig hebben en Elwood, een goedhartige dronkaard die er niet voor vreest om zichzelf te zijn.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Nora gaat naar het eerste leerjaar, maar komt op de speelplaats tot de ontdekking dat haar grote broer Abel gepest wordt. Haar vader wil dat ze van zich laat horen, maar haar broer wil dat ze zwijgt. En dat terwijl Nora vooral zelf hoopt om nieuwe vrienden te maken, waardoor ze een verscheurende keuze moet maken.
Deze film is voor leerlingen een krachtige gespreksstarter over sociale dynamieken, pesten en de mentale impact van schoolomgevingen.
De twaalfjarige Ali en zijn vrienden gaan niet naar school. Ze werken hard in een garage en gaan op pad om te zakkenrollen. Alles om maar aan geld te komen om te overleven en hun families te helpen. Wanneer Ali per toeval de opdracht krijgt om een ondergrondse schat te vinden, verzamelt hij zijn vriendjes en gaan ze op zoek. Om in de buurt te komen moeten ze zich aanmelden bij de zonneschool, een liefdadigheidsorganisatie die lesgeeft aan straat- en werkende kinderen en die vlakbij de tunnel van de schat is.
In SUN CHILDREN staat het thema kinderarbeid centraal. Kinderen die moeten werken om hun familie te ondersteunen en daardoor niet naar school kunnen, een situatie waarin tot op de dag van vandaag 152 miljoen kinderen zich in bevinden. De leefwereld van kinderen is waar de internationaal gelauwerde Majidi zich op focust in zijn films. Zijn film CHILDREN OF HEAVEN (1998) was de eerst Iraanse film die was genomineerd door de Academy. SUN CHILDREN ontving vorig jaar op het filmfestival van Venetië twee awards waaronder die voor Beste jonge acteur voor hoofdrolspeler Roohollah Zamani.
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
Hoe kunnen we ons leven zo lang mogelijk rekken? Sommigen zoeken hun heil in botox, vitaminesupplementen of yoga. Anderen vinden troost in een leven na de dood. Brain Freeze zet onze drang naar eeuwig leven in de schijnwerpers.
Verwacht van Tim Oelbrandt geen klassieke goochelshow. Hij mengt hypnose, theater én filmprojecties met livemuziek van Lili Grace. De magie doet de grens tussen fictie en werkelijkheid vervagen. Black Mirror, maar dan echt.
Tijdens Brain Freeze zit je voortdurend op het puntje van je stoel tot je misschien zélf op het podium gevraagd wordt. Tim leest je diepste gedachten, hij manipuleert de vrije wil en downloadt zomaar je herinneringen. Zelfs die zijn niet veilig met hem in de buurt. Maak dit mee, je gelooft je eigen ogen niet!
Lili Grace
De zussen Nelle en Dienne Bogaerts doen ongemeen boeiende dingen met twee stemmen, cello, keyboards en elektronica. In 2012 haalden ze de finale van Humo’s Rock Rally en ze deden voorprogramma’s voor onder meer Trentemøller, CocoRosie en Nils Frahm. Ze maakten muziek voor enkele theaterproducties en brachten ook een eerste EP uit. Nelle en Dienne staan naast Tim op het podium en zorgen voor de gedroomde dark-pop sfeer.
Vijf jaar rondlopen alsof je net geëlektrocuteerd bent? Dat waren de jaren 1970 voor Jack Nance, die de hoofdrol speelt in dit grensverleggende debuut van David Lynch en jarenlang de explosieve haarsnit aanhield om de film te kunnen maken. Wegens geldproblemen sleepte de productie van ERASERHEAD immers eindeloos aan, waardoor het een klein wonder mag heten dat dit in zwart-wit geschoten meesterwerk over Henry, die worstelt met de zorg voor zijn mismaakte kind in een troosteloze industriële stad, uiteindelijk is afgeraakt.
Lynch verweeft in dit duistere en hypnotiserende debuut dromen, angsten en nachtmerries tot een surrealistische ervaring, ondersteund door een spookachtig geluidsontwerp en de iconische song ‘In Heaven’. ERASERHEAD is hierdoor een absurde koortsdroom, een visioen dat voor altijd in je (al dan niet) warrige hoofd blijft rondspoken.
De vertoning van zaterdag 19 april wordt ingeleid door journalist en filmkenner Tim Maerschand.
We vertonen de film als deel van onze hommage aan de overleden surrealistische visionair in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Walking around for five years as if you had just been electrocuted? Those were the 1970s for Jack Nance, who stars in this groundbreaking debut from David Lynch and kept the explosive haircut for years to make the film. Indeed, due to money problems, the production of ERASERHEAD dragged on endlessly, making it a minor miracle that this masterpiece, shot in black-and-white, about Henry struggling to care for his deformed child in a desolate industrial town, finally finished.
Lynch weaves dreams, fears and nightmares into a surreal experience in this dark and hypnotic debut, supported by a haunting sound design and the iconic song ‘In Heaven’. As a result, ERASERHEAD is an absurd fever dream, a vision that will forever haunt you.
We are screening the film as part of our tribute to the late surrealist visionary in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
The screening on Saturday, 19 April will be introduced by journalist and film connoisseur Tim Maerschand.
Ter land, ter zee of in lucht, trekken we de wereld rond. Met je familie of vriendje, vlieg en vaar je met ons mee? Een unieke reeks prijswinnende kortfilms zonder woorden voor de allerkleinsten. In deze hartverwarmende verhaaltjes maken de kinderen op een speelse manier kennis met allerhande vlieg-en voertuigen.
THE KITE
MARTIN SMATANA
PO/TS/SO 2018 – 13’
Een jongetje bezoekt zijn grootvader en ze vliegeren samen op het platteland. Hun vliegers symboliseren hun leeftijd. Een poëtisch verhaal over afscheid nemen.
CYCLE
SOPHIE OLGA DE JONG, SYTSKE KOK
NL 2018 – 2’
Een ‘rond’ verhaal over een meisje dat naar haar grootvader wil fietsen en ontdekt dat de weg stopt waar het avontuur pas echt begint.
PEARFALL
LEONID SHMELKOV
RU 2017 – 2’
Opgelet voor de vallende peren! Ze vallen plots en dus is het nodig om voorbereid te zijn. Deze film zal je van de nodige instructies voorzien voor zulke situaties.
TWO BALLOONS
MARK C. SMITH
VS 2017 – 9’
Twee avontuurlijke maki’s varen met hun luchtschepen naar de andere kant van de wereld, waar het lot en toeval hun reünie in de weg staan.
BRIDGEMASTER
HALASI BALINT
HO 2018 – 2’
De levende standbeelden van twee leeuwen, op de Kettingbrug worden gepest door een gemene wolk. De Brugmeester moet ingrijpen. Een absurd verhaal voor de kleinste kijkers!
FLIPPED
HEND ESMAT, LAMIAA DIAB
VK 2018 – 5’
Welkom in een wereld waarbij de rollen van kinderen en volwassenen omgedraaid zijn. We volgen een dag van omgekeerde situaties, en zo worden volwassenheid en ouderschap op een grappige manier geanalyseerd.
LEAF
ALIONA BARANOVA
TS 2019 – 6’
Een gigantische zeeman krijgt een herfstblad van een klein meisje. Het doet hem denken aan zijn huis. Hoe lang is hij daar al niet geweest? Hij rent om zijn oude ouders te ontmoeten. Maar wat zal hij daar vinden?
Wanneer Paul besluit om zijn saaie maar betrouwbare kantoorbaan als bankier op te geven, valt dit bij zijn kinderen niet in goede aarde. Hun vader wil namelijk zijn droom najagen en acteur worden. Is het een burn-out? Een midlifecrisis? Wanneer zijn ambitieuze vrouw Véronique thuiskomt van een zoveelste zakenreis en het nieuws te horen krijgt, is het hek helemaal van de dam. De Schutijzers zijn een prettig gestoord gezin, maar dit gaat een paar bruggen te ver. Volgens Véronique moet en zal Paul snel weer bij zinnen komen. Pauls jongste dochter Zoë gelooft echter als enige in haar vader. Ze moedigt hem aan en duikt samen met hem het avontuur in. Deze Belgische komedie is een rasechte vader-dochter-buddy film!
Bad Woman is een atypische stand-up performance waarin een jonge vrouw zich probeert te bevrijden van de opgelegde norm. Met intieme bekentenissen van over de hele wereld (Myanmar, Rwanda en Wit-Rusland), dans, lectures en (hopelijk) spirituele inzichten. Julie Cafmeyer zal deze keer ook stilstaan bij haar lichaam. Wie geeft er commentaar op haar lijf? Hoe ziet zij zichzelf? Hoe aanvaardt zij haar lichaam en dat van een ander? En dan zal zij weer dansen. Dans, dans, dans, omdat het kan!
‘Ik wil een ode brengen aan al wie een nieuwe wereld in zich draagt omdat ik troost, levenslust en hoop haal uit iedereen die – uit vrije wil, of omdat ze niet anders kunnen – weigert om zich te rangschikken onder de normaliteit. In het beste geval word je geïnspireerd om jezelf ook te bevrijden, om je leven te redden.'
In Myanmar werd ik verliefd op een Birmese gids, hij nodigde me uit op wandeltocht met andere toeristen. Ik verveelde me omdat ik vond dat de tocht niet ‘authentiek’ genoeg was. Uit verveling bezatte ik me met rijstwijn en maakte ik hem verwijten. Hij riep naar me: ‘You know what your problem is? You are a high standard person. You are a typical white woman. Je hebt een appartement, je kan zoveel mannen bij je laten slapen als je wil, je kan zoveel reizen als je wil. Het is mijn grootste droom om een vliegticket te betalen en jij doet het gewoon en staat hier te klagen over authenticiteit.’
Twee uur later moest ik overgeven door al die rijstwijn. Hij stond niet op om me te helpen en ik riep voor het hele dorp: ‘Why are you not helping me? THIS IS ABOUT ME!’
De twaalfjarige Ali en zijn vrienden gaan niet naar school. Ze werken hard in een garage en gaan op pad om te zakkenrollen. Alles om maar aan geld te komen om te overleven en hun families te helpen. Wanneer Ali per toeval de opdracht krijgt om een ondergrondse schat te vinden, verzamelt hij zijn vriendjes en gaan ze op zoek. Om in de buurt te komen moeten ze zich aanmelden bij de zonneschool, een liefdadigheidsorganisatie die lesgeeft aan straat- en werkende kinderen en die vlakbij de tunnel van de schat is.
In SUN CHILDREN staat het thema kinderarbeid centraal. Kinderen die moeten werken om hun familie te ondersteunen en daardoor niet naar school kunnen, een situatie waarin tot op de dag van vandaag 152 miljoen kinderen zich in bevinden. De leefwereld van kinderen is waar de internationaal gelauwerde Majidi zich op focust in zijn films. Zijn film CHILDREN OF HEAVEN (1998) was de eerst Iraanse film die was genomineerd door de Academy. SUN CHILDREN ontving vorig jaar op het filmfestival van Venetië twee awards waaronder die voor Beste jonge acteur voor hoofdrolspeler Roohollah Zamani.
De ontdekking van een afgesneden menselijk oor in een veld brengt een jongeman (Kyle MacLachlan) op het spoor van mooie, mysterieuze nachtclubzangeres Dorothy Valens (Isabella Rossellini). Hij wordt steeds dieper in de donkere onderwereld gezogen waarin Dorothy gevangen zit en maakt ook kennis met sadomasochist Frank Booth (een demonische Dennis Hopper), die haar in zijn greep houdt. BLUE VELVET exploreert het contrast tussen puurheid en verdorvenheid in een scherpe satire van de suburban American Dream.
De film wordt vertoond in een 4K-restauratie!
We vertonen de film als deel van onze hommage aan de overleden surrealistische visionair in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
The discovery of a severed human ear leads a young man (Kyle MacLachlan) to the beautiful, mysterious nightclub singer Dorothy Valens (Isabella Rossellini). The man is sucked deeper and deeper into the dark underworld in which Dorothy is held prisoner and also gets to know the sadomasochist Frank Booth (a demonic Dennis Hopper), who is holding her captive. BLUE VELVET explores the contrast between purity and depravity in a sharp satire of the suburban American Dream.
We screen the restored 4K version of the film.
We screen the film as part of our homage to the late surrealist visionary in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
From italo to disco
is turning into something fresh.
Same same but different at De Studio.
And this time i know it's for real.
✕
L I V E
at St. Joriskerk
20u
M I A U X (BE, Ultra Eczema) https://miaux.bandcamp.com/
Miaux is the alter ego of Mia Prce, born in Sarajevo and living in Antwerp, Belgium. Mia is one of the keyplayers in our flourishing synth and underground electronica scenery. Armed with a single old-school Casio keyboard, she creates the most beautiful melancholic and timeless compositions. No place better than the magical St. Joriskerk to enjoy her haunting mesmerising instrumentals.
21u
P E A K I N G
L I G H T S (USA, Dekmantel) https://peakinglights.bandcamp.com/
Welcome to Belgium Peaking Lights, the dub—noise—psych—pop duo from San Francisco. Aaron Coyes (him) and Indra Dunis (she) debuted in 2006 with their album '937' and that sure was an instant hit. The record immediately created a huge buzz on and offline around the world. All of their following albums have been taking us on a trip of pulsating electronics, controlled feedback, tape loops, organ, synth, guitar and vocal harmonies.
✕
A F T E R D R I N K
at De Studio
22u
D E E J A Y
M O D I S K O &
M E S S I A S
I know you know an afterparty is a no go. So how about sharing a couple
of drinks at De Studio's foyer whilst listening to some tunes? Surrrrre thang.
24u
Bye bye
✕
Your covid safe ticket
is necessary to join the fun,
many thanks for your understanding
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
Jonge geliefden Lula en Sailor worden van elkaar gescheiden wanneer Sailor de gevangenis in moet voor de moord op een man die hem met een mes aanviel. De man werd ingehuurd door Lula’s psychopathische moeder, die de relatie van haar dochter niet kan aanvaarden. Na zijn vrijlating, besluiten Lula en Sailor naar California te vluchten, weg van Lula’s moeder die haar plan hervat en een huurmoordenaar achter Sailor aan stuurt…Een subversieve kijk op THE WIZARD OF OZ, zoals enkel Lynch dat kan.
We vertonen de film als deel van onze hommage aan de overleden surrealistische visionair in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
ENG The film is in English without subtitles
Young lovers Lula and Sailor are separated when Sailor is sent to prison for the murder of a man who attacked him with a knife. The man was hired by Lula’s psychotic mother, who can’t accept Lula’s relationship with Sailor. After Sailor’s release, the couple decides to flee to California, away from Lula’s mother and her murderous plans… A subversive look at THE WIZARD OF OZ, as only Lynch could create.
We screen the film as part of our homage to the late surrealist visionary in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
geen plan hebben dat is t plan
slalom over de landkaart
rij d ene dag gerust
d andere van de vorige uit
daar kunnen ze niet tegen
zo kunnen ze niet denken
ze denken in bestemmingen en doelen en rechte lijnen en van a naar b
en dat g onderweg in identieke wegrestaurants en tankstations uw maag en uw auto vult
met driehoekige boterhammen en zompige pizza en olie en diesel
zo snel mogelijk binnen zo snel mogelijk door binnendoor tot ge zijt waar ge stopt
wij stoppen nooit wij pauzeren waar ze t nooit verwachten n dag n week n jaar
zelfs de mensen van wie dit huis is kwamen hier al tijden niet
de blikken in hun kasten zijn verroest en de muizen knaagden n gat door de zetel
we zitten hier goed
Een aan alcohol en avontuur verslaafde vader, rusteloos en wild, die lak heeft aan alle vormen van conformisme. Een excentrieke, wispelturige moeder met zwakke zenuwen en vage artistieke ambities. En een paar kinderen die door hun ouders’ levensstijl zijn veroordeeld tot een nomadisch en chaotisch bestaan. Dit zijn de basisingrediënten van Wildernis, een verhaal over opgroeien in extreme armoede. Deprimerend? Toch niet. Tegenover alle huizen waarvan het dak zo lek is als een zeef, tegenover de dagen waarop de honger knaagt en de koude je bloed doet stollen, tegenover het voortdurend van hot naar her verhuizen tot aan het eind van de wereld, staat de hechtheid van een familie. En de veerkracht van een kind.
Op vraag van Laika schrijft Freek Mariën een wervelende tekst die als muziek in de oren klinkt, met in de cast door de wol geverfde klassespelers in gezelschap van jong talent.
De twaalfjarige Ali en zijn vrienden gaan niet naar school. Ze werken hard in een garage en gaan op pad om te zakkenrollen. Alles om maar aan geld te komen om te overleven en hun families te helpen. Wanneer Ali per toeval de opdracht krijgt om een ondergrondse schat te vinden, verzamelt hij zijn vriendjes en gaan ze op zoek. Om in de buurt te komen moeten ze zich aanmelden bij de zonneschool, een liefdadigheidsorganisatie die lesgeeft aan straat- en werkende kinderen en die vlakbij de tunnel van de schat is.
In SUN CHILDREN staat het thema kinderarbeid centraal. Kinderen die moeten werken om hun familie te ondersteunen en daardoor niet naar school kunnen, een situatie waarin tot op de dag van vandaag 152 miljoen kinderen zich in bevinden. De leefwereld van kinderen is waar de internationaal gelauwerde Majidi zich op focust in zijn films. Zijn film CHILDREN OF HEAVEN (1998) was de eerst Iraanse film die was genomineerd door de Academy. SUN CHILDREN ontving vorig jaar op het filmfestival van Venetië twee awards waaronder die voor Beste jonge acteur voor hoofdrolspeler Roohollah Zamani.
Célestine verhuist van de stad naar het platteland om er te werken als een kamermeid voor de familie Monteil. Vanaf haar aankomst stapelen de problemen zich op. Tussen de aanhoudende avances van de onverzadigbare Mr. Monteil en het constante waakzame oog van de materialistische Mme Monteil, tracht Célestine zich staande te houden in haar bizarre nieuwe werkomgeving.
De zwart-witcinematografie is van groot belang in JOURNAL D’UNE FEMME DE CHAMBRE en representeert de donkere decadente jaren 30 in Frankrijk en de rest van Europa. Buñuels regie creëert een film die focust op de personages, maar nog steeds gevuld is door symboliek in zijn adaptatie van Octave Mirbeau’s roman over de sociale klasse.
De ontdekking van een afgesneden menselijk oor in een veld brengt een jongeman (Kyle MacLachlan) op het spoor van mooie, mysterieuze nachtclubzangeres Dorothy Valens (Isabella Rossellini). Hij wordt steeds dieper in de donkere onderwereld gezogen waarin Dorothy gevangen zit en maakt ook kennis met sadomasochist Frank Booth (een demonische Dennis Hopper), die haar in zijn greep houdt. BLUE VELVET exploreert het contrast tussen puurheid en verdorvenheid in een scherpe satire van de suburban American Dream.
De film wordt vertoond in een 4K-restauratie!
We vertonen de film als deel van onze hommage aan de overleden surrealistische visionair in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
The discovery of a severed human ear leads a young man (Kyle MacLachlan) to the beautiful, mysterious nightclub singer Dorothy Valens (Isabella Rossellini). The man is sucked deeper and deeper into the dark underworld in which Dorothy is held prisoner and also gets to know the sadomasochist Frank Booth (a demonic Dennis Hopper), who is holding her captive. BLUE VELVET explores the contrast between purity and depravity in a sharp satire of the suburban American Dream.
We screen the restored 4K version of the film.
We screen the film as part of our homage to the late surrealist visionary in SWEET DREAMS, DAVID LYNCH
Elwood P. Dowd is een aardige, maar excentrieke man die een onzichtbaar wit reuzekonijn met de naam Harvey tot zijn beste vrienden rekent. Door Elwoods vriendschap met en openheid over Harvey is hij een sociale buitenstaander, iets wat ook het leven van zijn zus Veta en haar dochter Myrtle Mae sterk beïnvloedt. Veta vreest dat haar broer gek is geworden en probeert Elwood te laten opnemen in een gesticht.
HARVEY vertelt het merkwaardige verhaal van Elwood en zijn denkbeeldige vriend, en focust op het belang van familie en vriendschap en gaat naar de kern van wat het betekent om eenzaam te zijn. Deze lichtvoetige komedie over de nood om af en toe uit de realiteit te ontsnappen, schenkt ons twee ongewone helden: Harvey, een wit reuzekonijn dat zich enkel laat zien aan mensen die hem nodig hebben en Elwood, een goedhartige dronkaard die er niet voor vreest om zichzelf te zijn.
In een gebricoleerde stijl leggen twee broers de stereotiepe mechanismen bloot van het medium film. Het maken van hun eigen film is zowat de ultieme vlucht uit de realiteit. Maar gaandeweg ontstaan er spanningen tussen de twee mannen en ook de buitenwereld neemt een steeds grotere rol in.
Terminator Too toont het perspectief van twee volwassen mannen die op haast maniakale wijze blijven vasthangen aan de helden van hun jeugd. Ze amuseren zich te pletter, maar zijn niet altijd helemaal ‘in touch with reality’. Terminator Too is een ode aan de fantasie, een uitnodiging tot ongebreidelde creativiteit, vol humoristische referenties aan de hedendaagse beeldcultuur. Maar onderhuids schuilt een grimmige ondertoon. Wie zijn die mannen? En waarom sluiten ze zich af van de buitenwereld?
Met zelfgemaakte special effects, kostuums uit cornflakesdozen, tekstfragmenten uit populaire (actie)films van vroeger en nu, spectaculaire gevechtschoreografieën en een vers gecomponeerde soundtrack word je ondergedompeld in de wereld van Hollywood-blockbusters.
“De charme van deze publiekslieveling is dat hij het spelplezier en de ongebreidelde creativiteit laat primeren, zodat de voorstelling voortdurend je eigen verbeelding triggert.” ★★★★ – De Standaard
Wauw, wauw, wauw.
Wij zijn KLAUW! De geweldige club van geweldige én moedige kinderen. We willen niet bang zijn dat we nooit de eerste, de beste, de slimste, de mooiste, de succesvolste zullen zijn. Ben jij het ook beu om bang gemaakt te worden? Om altijd te moeten concurreren? Kom bij KLAUW! Extra leden zijn welkom.
Ben jij de baas over je angsten of zijn je angsten de baas over jou? Is angst een aangename raadgever? Heb jij dezelfde angsten als mama en papa? Kan je angst zaaien? Is angst besmettelijk? Is bang zijn gezond? Wat is erger: bang zijn, of bang maken?
KLAUW! onderzoekt de vele gezichten, tactieken en gevolgen van angst. Deze voorstelling is een vurig pleidooi om te mogen genieten van griezelen en gevaar. Voor het recht van kinderen op bang mogen zijn. Een spannende tocht door de donkere krochten van oeroude angsten en moderne manipulatietechnieken. Een hilarische horrorvoorstelling over angst en moed. Over kracht en hoop.
“Het theater van Hanneke Paauwe is altijd weer op een prettige manier storend.” – De Standaard
“Een voorstelling van Hanneke Paauwe is een totaalervaring waarin je als toeschouwer op al je zintuigen wordt aangesproken.” – De Standaard
Wauw, wauw, wauw.
Wij zijn KLAUW! De geweldige club van geweldige én moedige kinderen. We willen niet bang zijn dat we nooit de eerste, de beste, de slimste, de mooiste, de succesvolste zullen zijn. Ben jij het ook beu om bang gemaakt te worden? Om altijd te moeten concurreren? Kom bij KLAUW! Extra leden zijn welkom.
Ben jij de baas over je angsten of zijn je angsten de baas over jou? Is angst een aangename raadgever? Heb jij dezelfde angsten als mama en papa? Kan je angst zaaien? Is angst besmettelijk? Is bang zijn gezond? Wat is erger: bang zijn, of bang maken?
KLAUW! onderzoekt de vele gezichten, tactieken en gevolgen van angst. Deze voorstelling is een vurig pleidooi om te mogen genieten van griezelen en gevaar. Voor het recht van kinderen op bang mogen zijn. Een spannende tocht door de donkere krochten van oeroude angsten en moderne manipulatietechnieken. Een hilarische horrorvoorstelling over angst en moed. Over kracht en hoop.
“Het theater van Hanneke Paauwe is altijd weer op een prettige manier storend.” – De Standaard
“Een voorstelling van Hanneke Paauwe is een totaalervaring waarin je als toeschouwer op al je zintuigen wordt aangesproken.” – De Standaard
Vijftig jaar na de première van de film Death in Venice zien we Björn Andrésen, de voormalige tienerster die ooit het legendarische personage Tadzio belichaamde in Visconti’s meesterwerk. Hij neemt ons mee op een opmerkelijke reis langs persoonlijke herinneringen, filmgeschiedenis, sterrenstof en zijn persoonlijke tragedie.
In 1970 reisde filmmaker Luchino Visconti door Europa op zoek naar de perfecte jongen om de absolute schoonheid te verpersoonlijken in zijn verfilming van Thomas Manns roman ‘Dood in Venetië‘. In Stockholm ontdekte hij Björn Andrésen, een verlegen 15-jarige tiener die hij van de ene op de andere dag internationale roem bezorgde. Hij bracht hem ertoe een kort maar intens deel van zijn turbulente jeugd door te brengen tussen het Lido in Venetië, Londen, het filmfestival van Cannes en het zo ver weg gelegen Japan.
Vijftig jaar na de première van Death in Venice maken we met Björn een bijzondere reis die voor hem wel eens de laatste poging zou kunnen zijn om zijn leven weer op de rails te krijgen.
‘The film is at its best when showing how Andrésen was let down by the adults in his life, especially his grandmother, who is described as being selfish and fame-hungry. In a particularly cruel moment, archive footage of a Cannes press junket shows Visconti joking in French about how Andrésen, now 16, is no longer as beautiful. The journalist cackle while the boy, who does not speak the language, looks hopelessly lost.’
Alex Davidson in: Sight and Sound, Vol. 31, nr. 1, Summer 2021, p. 117
De twaalfjarige Ali en zijn vrienden gaan niet naar school. Ze werken hard in een garage en gaan op pad om te zakkenrollen. Alles om maar aan geld te komen om te overleven en hun families te helpen. Wanneer Ali per toeval de opdracht krijgt om een ondergrondse schat te vinden, verzamelt hij zijn vriendjes en gaan ze op zoek. Om in de buurt te komen moeten ze zich aanmelden bij de zonneschool, een liefdadigheidsorganisatie die lesgeeft aan straat- en werkende kinderen en die vlakbij de tunnel van de schat is.
In SUN CHILDREN staat het thema kinderarbeid centraal. Kinderen die moeten werken om hun familie te ondersteunen en daardoor niet naar school kunnen, een situatie waarin tot op de dag van vandaag 152 miljoen kinderen zich in bevinden. De leefwereld van kinderen is waar de internationaal gelauwerde Majidi zich op focust in zijn films. Zijn film CHILDREN OF HEAVEN (1998) was de eerst Iraanse film die was genomineerd door de Academy. SUN CHILDREN ontving vorig jaar op het filmfestival van Venetië twee awards waaronder die voor Beste jonge acteur voor hoofdrolspeler Roohollah Zamani.
Jim Jarmusch’ Gimme Danger laat het verhaal zien van The Stooges, één van de grootste rock-’n-roll bands aller tijden.
Ontstaan in Ann Arbor, Michigan, midden in een culturele revolutie in de 60’s, sloeg de krachtige en agressieve rock-’n-roll stijl van The Stooges een krater in het muzikale landschap. Ze bestormden het publiek met een mix van rock, blues, R&B en vrije jazz, en legden daarmee de grondslag voor wat in de decennia daarna punk en alternatieve rock zou gaan heten.
De documentaire presenteert de opkomst van The Stooges in zowel muzikale, culturele, politieke als historische context. Het toont hun avonturen, maar ook tegenspoed, hun inspiratiebronnen en de legendarische indruk die ze achter hebben gelaten.
Jim Jarmusch: ‘It’s a collage of nonsense. Kind of like the Stooges. It’s sort of messy and wild and collaged. It’s a kind of fan film, not an innovative work. I got a little frustrated, actually, while making it, because I saw [Iain Forsyth and Jane Pollard’s] 20,000 Days on Earth, a film about Nick Cave. It is a beautiful film because a lot of it is not true, so you define someone’s truth by not being truthful. I loved it so much that I thought, “I’m just going to put the Stooges film in a drawer.” But then I thought, “They did something very unusual, but ours is not intended to be that. It’s a celebration of the Stoogers, and that’s all and that’s okay, don’t worry about it.”
Jim Jarmusch, interviewed by Amy Taubin in: Film Comment, Vol. 52, nr. 6, nov-dec 2016, p. 36
