RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
Harrison Ford speelt Rick Deckard, een politieagent op rust in Los Angeles. L.A. is een multiculturele dystopie van bedrijfsreclame, vervuiling en vliegende auto’s. Haar bewoners zijn replicanten, menselijke robots met een korte levensduur, die gebouwd worden door de Tyrell Coporation voor het gebruik bij gevaarlijke, buitenwereldse kolonisatie. Deckard werkte als succesvolle blade runner, een benaming voor detectives die afvallige replicanten opsporen en uitschakelen. Deckard wordt opgeroepen om een laatste job uit te voeren: vier replicanten, onder leiding van Roy Batty, zijn ontsnapt en kaapten een ruimteschip op weg naar de aarde. Blade Runner bevraagt wat het is om mens te zijn en waarom het leven zo kostbaar is. Een visueel uitzonderlijk scifi meesterwerk.
"Het feit dat we hier een kwarteeuw later zitten om over Blade Runner te praten, geeft aan dat deze film van speciale betekenis in je carrière is.
Rutger Hauer: Dat is ook zo. Het is een unieke film. Niet alleen voor mij maar voor de hele wereld. Voor mij persoonlijk? Hoeveel films zoals deze denk je dat een acteur kan maken? Er zijn maar weinig acteurs die aan zo’n film hebben meegewerkt en er is maar één Blade Runner. Het is een moment waar alles heel erg mooi klikte. De elementen, en dat zijn er vast tienduizend, bepaalden dat we hier nu zitten. Die momenten zijn aan elkaar geregen. Niemand die het zo kan bedenken. Het is zo gebeurd […] Films zoals deze, zo zie je er niet veel. En er zit grote leerstof in. Het is een goed voorbeeld. Dit soort film wordt niet meer gemaakt, nooit meer. Er is geen tweede Ridley Scott en het geld om zo’n film nu te maken is er niet. Ook dat is de vergankelijkheid van de momenten. Het is voorbij. De wil, het begrip, het geld, de kundigheid, het is bijna niet meer op te brengen. Het is heel moeilijk om mensen uit te leggen wat het speciale is, ze moeten er maar naar kijken."
Rutger Hauer in een interview met Ivo De Kock in: Filmmagie, nr. 584, april 2008, p. 48
Harrison Ford speelt Rick Deckard, een politieagent op rust in Los Angeles. L.A. is een multiculturele dystopie van bedrijfsreclame, vervuiling en vliegende auto’s. Haar bewoners zijn replicanten, menselijke robots met een korte levensduur, die gebouwd worden door de Tyrell Coporation voor het gebruik bij gevaarlijke, buitenwereldse kolonisatie. Deckard werkte als succesvolle blade runner, een benaming voor detectives die afvallige replicanten opsporen en uitschakelen. Deckard wordt opgeroepen om een laatste job uit te voeren: vier replicanten, onder leiding van Roy Batty, zijn ontsnapt en kaapten een ruimteschip op weg naar de aarde. Blade Runner bevraagt wat het is om mens te zijn en waarom het leven zo kostbaar is. Een visueel uitzonderlijk scifi meesterwerk.
"Het feit dat we hier een kwarteeuw later zitten om over Blade Runner te praten, geeft aan dat deze film van speciale betekenis in je carrière is.
Rutger Hauer: Dat is ook zo. Het is een unieke film. Niet alleen voor mij maar voor de hele wereld. Voor mij persoonlijk? Hoeveel films zoals deze denk je dat een acteur kan maken? Er zijn maar weinig acteurs die aan zo’n film hebben meegewerkt en er is maar één Blade Runner. Het is een moment waar alles heel erg mooi klikte. De elementen, en dat zijn er vast tienduizend, bepaalden dat we hier nu zitten. Die momenten zijn aan elkaar geregen. Niemand die het zo kan bedenken. Het is zo gebeurd […] Films zoals deze, zo zie je er niet veel. En er zit grote leerstof in. Het is een goed voorbeeld. Dit soort film wordt niet meer gemaakt, nooit meer. Er is geen tweede Ridley Scott en het geld om zo’n film nu te maken is er niet. Ook dat is de vergankelijkheid van de momenten. Het is voorbij. De wil, het begrip, het geld, de kundigheid, het is bijna niet meer op te brengen. Het is heel moeilijk om mensen uit te leggen wat het speciale is, ze moeten er maar naar kijken."
Rutger Hauer in een interview met Ivo De Kock in: Filmmagie, nr. 584, april 2008, p. 48
Anne-Mie Van Kerckhoven, Laure Prouvost & Femmy Otten
weerwoord
archief
Het laatste jaar deed Julie Cafmeyer onderzoek naar hoe kunstenaars Anne-Mie Van Kerckhoven, Laure Prouvost en Femmy Otten hun unieke universum creëren. Deze kunstenaars bouwen een nieuwe wereld op vanuit een vrouwelijke blik.
Tijdens deze Salon Sessie zal Julie de kunstenaars interviewen over het brein van de octopus, borsten als fonteinen, vrouwen die uit hun huizen breken, ledematen die ontploffen, vrouwelijke oerkracht, de betekenis van les attributs féminins, magische tuinen en vrouwen met penissen.
Ook in haar columns, haar theaterwerk en bij het schrijven van haar nieuwe roman is Julie gefascineerd door nieuwe werelden met een magische allure. Tijdens deze Salon Sessie wil ze haar research delen met het publiek.
De Electro-Nuclear City (ENC) was ooit deel van een ambitieuze Russisch-Cubaanse onderneming om in Juragua de eerste kerncentrale van de Caraïben te bouwen. Maar met de val van de Sovjet-Unie kwam alles tot stilstand. Decennia later is het ‘project van de eeuw’, zoals het genoemd werd, nog altijd onafgemaakt en torent de enorme koepel als een totempaal boven de troosteloze woonkazernes uit. Carlos Quintela situeerde zijn tweede speelfilm op deze fascinerende plaats, waar de arbeiders destijds gehuisvest werden. LA OBRA DEL SIGLO is gedraaid in passend zwart-wit. Gelardeerd met fraai en uniek archiefmateriaal van de Cubaanse televisie, dat een rooskleuriger en strijdbaarder beeld geeft van de stand van zaken, draagt het bij aan de sociaal-realistische sfeer, die geleidelijk plaatsmaakt voor een surreële, soms absurdistische beklemming.
In een appartement zien drie generaties Cubaanse mannen - zoon Leo, vader Rafael, grootvader Otto - zich door omstandigheden gedwongen om samen te wonen. Ieder van hen geeft een gezicht aan een andere vorm van vermoeidheid en tussen de lijnen van hun interactie lees je een diepe, intergenerationele teleurstelling.
Politie-inspecteur Virgil Tibbs wordt gearresteerd voor de moord op een prominente zakenman in een racistisch stadje in Mississippi. Wanneer duidelijk wordt dat Tibbs een topinspecteur is uit Philadelphia en niets te maken heeft met de moord, wordt hij tegen zijn zin bij de zaak betrokken. Elke stap die Tibbs zet in het onderzoek, brengt zijn leven meer in gevaar en de raciale spanningen bereiken een kookpunt. Regisseur Norman Jewison windt er geen doekjes om: de racistische uitlatingen in IN THE HEAT OF THE NIGHT zetten de toon voor een confronterende thriller. De elegante Sidney Poitier levert een krachtige performance af, die culmineert in een aangrijpende en onvergetelijke scène waarin Tibbs een klap in het gezicht krijgt van een blanke plantage-eigenaar. Tibbs geeft hem die klap gelijk terug. De kracht die uit deze scène spreekt, was de kracht van Poitier die zijn hele carrière symbool stond voor een hoopvolle toekomst.
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
Drie mannen in uniform simuleren ergens in de Cubaanse jungle een missie in Angola. Van Midden jaren 70 tot eind jaren 80, steunden Cubaanse troepen de MPLA (People’s Movement for the Liberation of Angola). De drie veteranen oefenen manoeuvres met een machete, of smeren zichzelf in met modder als camouflage, en trekken dan dieper en dieper de dichtbegroeide jungle in. De kijker weet nooit exact waar ze heengaan of waarom. We horen dat ze bevelen opvolgen, en de strijd moeten verderzetten. Ze zijn voor altijd revolutionairen. De hybride documentaire ENTRE PERRO Y LOBO vertelt het verhaal van een aanhoudende revolutionaire strijd, waarin de betrokken mannen pas langzaamaan vragen beginnen te stellen. Het drietal wordt omgeven door regen, mist en dauw, bladeren en takken. En het is die natuur die de revolutionaire slogans en gedachten doet afsterven. Met een nabespreking van regisseur Irene Gutiérrez op 16 maart.
Het leek een uitgemaakte zaak: de Franse presidentsverkiezingen van 2022 zouden opnieuw uitdraaien op een duel tussen huidig president Emmanuel Macron en Marine Le Pen van het Rassemblement National. Tot Le Pen vorige zomer concurrentie kreeg van de relatief onbekende Eric Zemmour. Maar wie is Eric Zemmour, die met een radicaal discours over immigratie, islam en identiteit de Fransen voor een ‘beschavingskeuze’ wil plaatsen en vandaag een gooi doet naar het Frans presidentschap?
De polemist en de president
Koen Dillen schetst met een indrukwekkende kennis van de Franse politiek de contouren van de nakende presidentsverkiezingen. Op welk politiek kruispunt staat Frankrijk vandaag en hoe is het daar beland? Auteur Koen Dillen gaat in gesprek met columniste Mia Doornaert en prof. Luc Rasson.
Het Cubaanse hotel Nueva Isla was in lang vervlogen tijden een plek van grandeur, gevuld met gasten en rumoer. Nu is het een vervallen ruïne, waar stukken plafond naar beneden komen en vocht de muren aanvreet. Toch wordt het gebouw nog bewoond, door de oude Jorge met zijn trouwe hond, en een paar van zijn vrienden, die geen ander onderdak hebben. Zijn gloriejaren beleefde Jorge als ambtenaar in een streng maar vitaal geregeerd Cuba. Nu brengt hij zijn dagen door met peuteren en graven - want als je goed zoekt, liggen er memorabilia begraven onder het puin. De andere bewoners hebben meer realiteitszin en verlaten een voor een het onttakelde pand. In liefdevolle, rustige beelden wordt de oude man gevolgd in zijn dagelijkse bezigheden - het ‘onderhoud’ aan het hotel, de gesprekken met zijn medebewoners, de liefdesrelatie die hij met een vrouw in zijn geïmproviseerde woning onderhoudt; met lieve woorden en een voorzichtige dans op muziek die herinnert aan een tijdperk dat voorgoed voorbij is.
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
Vincent Moon is een filmmaker die al muziekvideo’s maakte voor o.a. R.E.M. en Tom Jones. De laatste tien jaar reisde hij de hele wereld rond met een camera in zijn rugzak om lokale volksstammen, trance ceremonies en sacrale momenten in beeld te brengen. Moon monteert deze beelden tijdens The Live Cinema. Dat in combinatie met de live muziek van Merope en Roman Hiele zuigt je mee in een onwaarschijnlijke trip.
Merope speelt atmosferische ambientcomposities met invloeden van Litouwse volksmuziek. De groep bestaat uit Indrė Jurgelevičiūtė (LT - Efterklang) en Bert Cools (BE - Trixie Whitley, Book of Air, Hoera., ...). Voor haar laatste album werkte Merope samen met een 24-koppig koor uit Litouwen.
Roman Hiele is een vaste waarde in de Belgische elektronische undergroundscene.
Deze improvisatieperformance in de magische setting van de Sint-Joriskerk is een straffe ervaring voor ogen en oren.
CLASSICS, ENGLISH PLEASE!, UNBOUND SELVES, KINOLATINO
FILM
archief
english below
FRESA Y CHOCOLATE gaat over de ontluikende vriendschap tussen twee mannen, die op het eerste gezicht erg verschillend lijken maar meer met elkaar gemeen hebben dan ze vooraf dachten. De heteroseksuele Marxist David stort zich op zijn opleiding om zijn liefdesverdriet te vergeten. Bij toeval ontmoet hij de iets oudere – en flamboyant homoseksueel – Diego op een terras. Hoewel het in eerste instantie Diego’s bedoeling is om David te verleiden, bloeit langzaamaan een indringende platonische relatie tussen de twee mannen op. Diego’s huis staat vol (verboden) literatuur, kunstwerken, operamuziek en illegale sterke drank en David is daar maar wat geïnteresseerd in.
FRESA Y CHOCOLATE is in meerdere opzichten een opmerkelijke film. Zo was het destijds de eerste film uit het communistische Cuba die een commerciële release kreeg in de Verenigde Staten. De film kreeg bovendien een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film. Regisseur Tomás Gutiérrez Alea, die zijn carrière ooit begon als aanhanger van Fidel Castro en voor de rebellenleider documentaires maakte van en over de revolutie, geeft in zijn film openlijk kritiek op Castro’s intolerante regering. Cubaanse bannelingen beschouwden Gutiérrez’ film echter als propaganda, juist omdat FRESA Y CHOCOLATE het idee geeft met zulke kritiek weg te kunnen komen. Wat zeker is: FRESA Y CHOCOLATE is een sterk komisch drama dat speelt met de verwachtingen van de kijker in een onderdrukkend sociaal-politiek klimaat.
Deze film maakt deel uit van het Latijns-Amerikaanse filmfestival KINOLATINO, dat van 12 tot 19 april plaatsvindt in De Cinema.
FRESA Y CHOCOLATE is about the blossoming friendship between two men who seem very different at first sight but have more in common than they think. The heterosexual Marxist David dives into his studies to forget his broken heart. By chance, he meets the somewhat older – and flamboyant homosexual – Diego on a terrace. Although Diego's first intention is to seduce David, slowly, an intense platonic relationship flourishes between the two men. Diego's house is full of (forbidden) literature, art, opera music and illegal liquor, and David is very interested.
This film is part of the Latin-American film festival KINOLATINO, which takes place from 12 until 19 April at De Cinema.
Hoe ervaren, gebruiken en ondergaan jonge mensen het internet en sociale media? Dat is het centrale thema van HACK.
40 jongeren werken vijf maanden lang aan een theatervoorstelling, memes en films. Ze hacken sociale media, de kunsten, de angst, de liefde en het leven. De jonge makers krijgen creatieve wapens om een antwoord te formuleren op vragen zoals: Wat is het probleem met Instagram en waarom doet iedereen zich beter voor dan hij is? Wat is de impact van grote bedrijven als Facebook en Google op de maatschappij? Welke rol speelt een algoritme bij het maken van een keuze? Wat doen al die camera’s in de openbare ruimte en zorgen die voor meer veiligheid? Wat betekent veiligheid, digitale verbondenheid, een digitaal alter ego? Vervangen games het pleintje als sociale hang out? Posten jongeren in Gent andere dingen op Instagram dan in Leuven of Antwerpen?
Heel veel vragen. HACK gaat op zoek naar antwoorden.
Kan Google ons helpen?
Een beroemde politicus (Jérémie Renier) wordt beschuldigd van de moord op zijn vrouw (Alma Jodorowsky), die op een nacht dood wordt aangetroffen in hun hotelkamer aan de Noordzee. Filmmaker Stephan Streker, die in 2016 een verpletterende indruk maakte met zijn diepmenselijk familiedrama 'Noces' koos er opnieuw voor om zich losjes de laten inspireren door een waargebeurd verhaal.
Hier heet de Waalse politicus Bernard Wesphael echter Louis Derieux en valt hij voor de charmes van radiopresentatrice Maeva. Hun relatie is onstuimig en grillig en kent een brutaal einde. Niemand is echter getuige van de moord en toch heeft bijna iedereen een standpunt over de schuld of onschuld van de politicus. Maar weet hij het zelf eigenlijk wel? De film plaats je ook als kijker in een positie waarbij je diepste overtuigingen op de proef worden gesteld.
“Met zijn fraaie beelden en desoriënterende montage is L’ennemi sowieso een beklijvende filmervaring, maar het belangrijkste deel speelt zich na de eindgeneriek af, in het hoofd van de kijker.” – De Morgen
“Een sfeervol suspensedrama met een intense Jérémie Renier.” – Knack FOCUS
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
RudyRUDY, de kameraad van Billie, vindt het wel goed. Want week-om-week-kinderen hebben een fijn leven. Twee huizen, twee keer kerstmis, +vaders, +moeders, +broertjes en +zusjes en wat hier niet mag, kan daar weer wel. Afspraken brengen structuur in het leven van een kind, zeggen vaders en moeders, en dus maken ze er veel en vooral, verschillende.
Als kind wil je echter maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn. En vooral: dat ze terug samen zijn. Enkel de bloemenfee en het stuifmeel van de liefdesbloem kan daarvoor zorgen. Als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. Een goed plan, denkt Billie, daar wil hij voor gaan.
Killie Billie is een waanzinnige rollercoaster met livemuziek en video. Niet voor watjes!
“Er zit de nodige tragiek in de voorstelling, zeker, maar alles gaat zo snel en wordt zo vinnig en energiek gebracht dat je alleen maar met heel veel bewondering de zaal kan uitstappen. Dit is wat jeugdtheater moet zijn.” ***** – Het Nieuwsblad
Een beroemde politicus (Jérémie Renier) wordt beschuldigd van de moord op zijn vrouw (Alma Jodorowsky), die op een nacht dood wordt aangetroffen in hun hotelkamer aan de Noordzee. Filmmaker Stephan Streker, die in 2016 een verpletterende indruk maakte met zijn diepmenselijk familiedrama 'Noces' koos er opnieuw voor om zich losjes de laten inspireren door een waargebeurd verhaal.
Hier heet de Waalse politicus Bernard Wesphael echter Louis Derieux en valt hij voor de charmes van radiopresentatrice Maeva. Hun relatie is onstuimig en grillig en kent een brutaal einde. Niemand is echter getuige van de moord en toch heeft bijna iedereen een standpunt over de schuld of onschuld van de politicus. Maar weet hij het zelf eigenlijk wel? De film plaats je ook als kijker in een positie waarbij je diepste overtuigingen op de proef worden gesteld.
“Met zijn fraaie beelden en desoriënterende montage is L’ennemi sowieso een beklijvende filmervaring, maar het belangrijkste deel speelt zich na de eindgeneriek af, in het hoofd van de kijker.” – De Morgen
“Een sfeervol suspensedrama met een intense Jérémie Renier.” – Knack FOCUS
Queen of Diamonds volgt het vervreemde leven van blackjack dealer Firdaus (Tinka Menkes) in het landschap van Las Vegas, tussen de glinsterende lichten van de casino’s en het verval van de woestijnoase. Met onder meer een vermiste echtgenoot en huiselijk geweld bij de buren, ontvouwt Firdaus’ wereld zich als een gefragmenteerde maar hypnotische wisselwerking tussen herhaling en onderdrukte woede. Queen of Diamonds is een groots en veeleisend meesterwerk van de Amerikaanse independent cinema, gedraaid met een prachtige compositorische standvastigheid die herinneringen oproept aan Chantal Akermans Jeanne Dielman. Nina Menkes wordt gezien als een van de meest uitdagende en subversieve hedendaagse filmmakers en de restoratie en re-release van Queen of Diamonds markeert hopelijk de start van een nieuwe kritische erkenning van haar baanbrekende werk.
Gerestaureerd door Academy Film Archive en The Film Foundation, met financiële steun van de George Lucas Family Foundation.
Le Cercle rouge is een van de grote werken van Jean-Pierre Melville, de Franse meester van de ‘polar’ die met zijn onderkoelde en virtuoos geënsceneerde misdaad- en politiefilms, verschillende generaties filmmakers zou beïnvloeden.
Opgebouwd rond de minutieuze ontleding van een gedurfde overval in Parijs en de nasleep ervan, geeft Le Cercle rouge niet alleen de gelegenheid aan een rist grote namen uit de Franse acteercanon (Alain, Delon, Yves Montand, Bourvil en Gian Maria Volonté) om een paar van de beste vertolkingen uit hun carrière neer te zetten, maar vooral aan regisseur Melville om zijn verbluffende virtuositeit te etaleren inzake het ensceneren van uiterst complexe suspense en actie. De lange scène waarin we na eindeloos plannen de eigenlijke kraak op de Place Vendôme te zien krijgen, is een absolute les in dosering en compositie en een van de grote momenten uit de Franse cinema van de jaren 1970.
Melville inspireerde regisseurs als John Woo, John Frankenheimer en Michael Mann, maar raakte zelf helaas ietwat in de vergetelheid.
Gerestaureerd in 4K door StudioCanal en CNC – Centre national du cinéma et de l'image animée in het Hiventy laboratorium, op basis van het originele negatief.
‘The film nods unashamedly towards Jules Dassin’s Rififi (1955): here too we have an elaborately planned heist sequence in the classy surroundings of the Place Vendôme, shown in detail and executed without dialogue. And Le cercle rouge shares with Dassin’s film its air of near-existential doom. As Melville once remarked: “I like the futility of effort- the uphill road to failure is a very human thing.”’
Philip Kemp in: Sight and Sound, Vol. 31, nr. 2, March 2020, p. 86
‘”In Le Cercle Rouge, I tried to take conventional [movie] situations and then transcend them,” director Jean-Pierre Melville reveals (…) He certainly succeeded on that count, transforming what could have been a typical police drama into operatic tragedy (…) The picture also fulfilled Melville’s ambition to bring the cinematic tropes of the Western genre to an urban setting, which allowed him to “take American themes and make them palatable for French viewers.” These aims were accomplished with consummate artistry and an emphasis on visual storytelling rather than dialogue.’
Stephen Pizzello in: American Cinematographer, Vol. 85, nr. 3, maart 2004, p. 16
Wauw, wauw, wauw.
Wij zijn KLAUW! De geweldige club van geweldige én moedige kinderen. We willen niet bang zijn dat we nooit de eerste, de beste, de slimste, de mooiste, de succesvolste zullen zijn. Ben jij het ook beu om bang gemaakt te worden? Om altijd te moeten concurreren? Kom bij KLAUW! Extra leden zijn welkom.
Ben jij de baas over je angsten of zijn je angsten de baas over jou? Is angst een aangename raadgever? Heb jij dezelfde angsten als mama en papa? Kan je angst zaaien? Is angst besmettelijk? Is bang zijn gezond? Wat is erger: bang zijn, of bang maken?
KLAUW! onderzoekt de vele gezichten, tactieken en gevolgen van angst. Deze voorstelling is een vurig pleidooi om te mogen genieten van griezelen en gevaar. Voor het recht van kinderen op bang mogen zijn. Een spannende tocht door de donkere krochten van oeroude angsten en moderne manipulatietechnieken. Een hilarische horrorvoorstelling over angst en moed. Over kracht en hoop.
“Het theater van Hanneke Paauwe is altijd weer op een prettige manier storend.” – De Standaard
“Een voorstelling van Hanneke Paauwe is een totaalervaring waarin je als toeschouwer op al je zintuigen wordt aangesproken.” – De Standaard
Beroepsmilitair Markus moet noodgedwongen huiswaarts keren om voor zijn dochter Mathilde te zorgen als blijkt dat zijn vrouw om het leven is gekomen tijdens een tragisch treinongeluk. Terwijl ze nog in diepe rouw verkeren, wordt er aangebeld door data-analist Otto. Hij heeft het treinongeluk overleefd en heeft samen met zijn excentrieke collega Lennart en hun nog zonderlinger maat Emmenthaler geconcludeerd dat de trein niet zomaar is verongelukt. Ze besluiten op onderzoek uit te gaan en ook voor Markus wordt het duidelijk dat er sprake is geweest van een aanslag. De mannen ontpoppen zich tot engelen der wrake en de missie leidt tot resultaten. Al zijn het misschien niet de gewenste…
“Op het snijvlak tussen wraakfilm, zwarte komedie en rouwverwerkingsdrama – een snijvlak waarvan we niet eens wisten dat het bestónd – verschijnt dit Deense curiosum waarin ratelende kogelregens worden afgewisseld met ontroerende dialogen en hilarische discussies over welke detergenten het best kunnen dienen om forensisch bewijsmateriaal uit te wissen (het antwoord: benzylsulfonamide).” – Humo
“Riders of Justice is een meesterlijke cocktail van bizarre humor en inzichtelijke psychologie. Regisseur Anders Thomas Jensen snijdt tussen alle malligheid door ook serieuze thema’s aan. De Deense cineast heeft echt iets te melden over rouwverwerking, familiebanden en de behoefte aan betekenis.” – de Volkskrant
Het doel van SENIORENSLAM is via spoken word en slam poetry een brug te bouwen tussen twee maatschappelijke evoluties: vergrijzing en verkleuring. Stedelijke jongeren en actieve senioren, twee groepen die vaak als uitersten van elkaar worden gezien, terwijl ze meer gemeen hebben dan je zou denken.
Afgelopen maanden hebben jongeren en ouderen intensief gewerkt. Workshops, masterclasses, podcast en groepswandelingen zijn voorafgegaan. Documaker Tijs Torfs heeft tijdens deze periode de uitwisseling tussen de jonge spoken word en allround kunstenaar Sarah Bekambo en de oudere deelneemster Els Van Langendonck in beeld gebracht.
Tijdens de SENIORENSLAM voorstelling presenteren wij de korte documentaire en enkele live performances van deelnemers.
Een project van TRILL i.s.m. 30CC, KVS, Arenberg en Rataplan. Met de steun van ‘Nuff Said.
Je feestje is er weer, en we maken het heter dan ooit!
Eindelijk helemaal terug thuis, in De Studio, voor een nieuw nachtje om alle andere te doen vergeten.
We brengen die beats, jij brengt die billen, we brengen het huisje naar beneden.
Je weet zelf!
Bad Woman is een atypische stand-up performance waarin een jonge vrouw zich probeert te bevrijden van de opgelegde norm. Met intieme bekentenissen van over de hele wereld (Myanmar, Rwanda en Wit-Rusland), dans, lectures en (hopelijk) spirituele inzichten. Julie Cafmeyer zal deze keer ook stilstaan bij haar lichaam. Wie geeft er commentaar op haar lijf? Hoe ziet zij zichzelf? Hoe aanvaardt zij haar lichaam en dat van een ander? En dan zal zij weer dansen. Dans, dans, dans, omdat het kan!
‘Ik wil een ode brengen aan al wie een nieuwe wereld in zich draagt omdat ik troost, levenslust en hoop haal uit iedereen die – uit vrije wil, of omdat ze niet anders kunnen – weigert om zich te rangschikken onder de normaliteit. In het beste geval word je geïnspireerd om jezelf ook te bevrijden, om je leven te redden.'
In Myanmar werd ik verliefd op een Birmese gids, hij nodigde me uit op wandeltocht met andere toeristen. Ik verveelde me omdat ik vond dat de tocht niet ‘authentiek’ genoeg was. Uit verveling bezatte ik me met rijstwijn en maakte ik hem verwijten. Hij riep naar me: ‘You know what your problem is? You are a high standard person. You are a typical white woman. Je hebt een appartement, je kan zoveel mannen bij je laten slapen als je wil, je kan zoveel reizen als je wil. Het is mijn grootste droom om een vliegticket te betalen en jij doet het gewoon en staat hier te klagen over authenticiteit.’
Twee uur later moest ik overgeven door al die rijstwijn. Hij stond niet op om me te helpen en ik riep voor het hele dorp: ‘Why are you not helping me? THIS IS ABOUT ME!’
De aan lagerwal geraakte theaterproducent Max Bialystock (Zero Mostel) is gedwongen rijke oude vrouwtjes te versieren om zijn stukken te financieren. Wanneer de timide accountant Leo Bloom (Gene Wilder) de boekhouding van Max bekijkt, vinden de twee een manier om een fortuin te verdienen door een musical te produceren die zo afschuwelijk en beledigend is dat hij alleen maar kan mislukken. De titel van het stuk dat hun goudmijn moet worden? Springtime for Hitler. Om zeker te zijn dat hun productie — die het verhaal vertelt van de liefde tussen Adolf Hitler en Eva Braun — flopt, verzamelen ze de slechtste cast denkbaar.
Mel Brooks won een Oscar voor zijn originele scenario. The Producers was tevens het regiedebuut van Brooks, die hier de toon zet voor zowel de acteerstijl als de kenmerkend overdadig geproduceerde musicalnummers gewijd aan gruwelijkheden die in veel van zijn latere werk terugkeren. Na een berucht controversiële première in 1968, waarna de studio bijna besliste The Producers niet uit te brengen, is de The Producers uitgegroeid van een cultklassieker tot een van de meest geprezen komedies ooit gemaakt. Met dank aan Peter Sellers, die een advertentie in Variety kocht om de film te promoten.
Gerestaureerd in 4K door Studio Canal in de laboratoria van Éclair Cinemaop basis van het originele cameranegatief.
‘(…) a digitally remastered presentation of the film exactly the way Brooks conceived it: as a tightly structured succession of comedic set pieces culminating in the preposterous “Springtime for Hitler” musical number. Cinematographer Joe Coffey’s contribution is serviceable (…) and the film has a few inventive visual flourishes, including a Busby Berkeley-style overhead shot depicting a troupe of dancers slowly rotating in the shape of a swastika. But the film merits repeat viewings mainly for the opportunity to savor its rat-a-tat comic rhythms, inspired physical shtick and ingenious casting.’
Hugh Hart in: American Cinematographer, Vol. 84, nr. 2, February 2003, p. 19
En wat als we nu eens een voorstelling maken om je seksleven te verrijken? Laten we ruimte maken voor speelse fantasieën en onbekende verlangens, mogelijkheden zonder vaste uitkomst.
De huidige seksuele opvoeding beperkt zich tot droge informatie over zwangerschap, soa’s, erecties en (de horror van) aids. ‘If you have sex, you will get pregnant and die.’ Geen condooms meer over bananen en opsommingen van ziekterisico’s! Hoe kunnen we gaan spelen met seks? Pick up the dildo and write your way out of history. Are you ready?
Countersex Education is een voorstelling die de grenzen opzoekt van musical en alternatieve sekseducatie om samen met het publiek tot een orgastische climax te komen: een edgy voorstelling voor een breed publiek, of je nu cis, queer, jong of oud bent.
Maxime Dreesen studeerde in juni 2019 af als regisseur aan de Toneelacademie Maastricht. Hun werk gaat over gender, seksualiteit en queer erotiek. Maxime vertrekt in hun werk vanuit autobiografische belevenissen, om die vervolgens te vertalen naar universele, emanciperende en politieke verhalen. Maxime was ook de motor achter het jongerenproject Youth for Sex.
Kinuyo Tanaka verwierf faam als actrice in de films van Kenji Mizoguchi (TheLife of Oharu, Ugetsu), maar ze werkte ook nauw samen met Ozu, Naruse en Kinoshita. Mizoguchi, nochtans de cineast van ‘vrouwenfilms’, baalde ervan dat zijn muze in het begin van de jaren 1950 zelf ging regisseren. Ozu bood wel steun en reikte het script aan voor haar tweede film, The Moon Has Risen. Het verbaast dan ook niet dat de film het leven schetst van een weduwnaar (Chishu Ryu) en zijn drie dochters, op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat. Setsuko, de jongste zus, is de bruisende kracht in het gezin. Ze ontpopt zich tot een schalkse koppelaarster die alles in het werk stelt om haar zus Ayako samen te brengen met een jeugdvriend, bij volle maan. Doorheen deze verhaallijn weeft Tanaka er twee andere – voor elke zus één – wat tot mooie parallellen tussen scènes leidt. Mie Kitahara vertolkt Setsuko met ondeugende flair. Een jaar later schitterde ze in Crazed Fruit en werd ze de poster girl van de Sun Tribe-films, waarin rebellerende jongeren centraal staan. The Moon Has Risen voelt die naoorlogse generatiekloof al aan en contrasteert de woonplaats van het gezin, het ‘saaie’ Nara, met metropool Tokyo. Met inleiding van filmexpert Tim Deschaumes.
Gerestaureerd door Imagica Entertainment Media Service, Inc. op basis van een masterkopie bewaard door Nikkatsu.
Deze installatie is doorlopend te beleven van 14u tot 18u tijdens Erfgoeddag.
De Studio nodigde in 2019 Herwig Ilegems uit om in het kader van ‘Mens & dier’ zijn video-installatie Head to Head te presenteren.
In Head to Head heeft Herwig Ilegems (1962) een letterlijke tête-à-tête met verschillende dieren. Hij legt voorzichtig zijn voorhoofd op de snavel, neus of het voorhoofd van een dier. Laat die dit toe? Ilegems heeft geen idee. Hij wil het dier niet dwingen en probeert daarom eerst een vertrouwensrelatie te laten ontstaan. In de vertederende korte film zie je hoe hij zich laat troosten door een struisvogel, neusje-neusje doet met een alpaca en de hoorns van een stier probeert te ontwijken.
Head to Head is een aandoenlijk schouwspel van acteur en regisseur Herwig Ilegems die verschillende dieren benadert vanuit een positie van gelijkwaardigheid. Hij toont niet de overheersende mens en het getemde (huis)dier, maar zet – zonder woorden – de klassieke mens-dierverhoudingen op hun kop. Bij elk dier start hij op dezelfde ooghoogte, hij zoekt oogcontact, volgt de blik en kopieert het gedrag. Wanneer hij merkt dat het dier op zijn gemak is, probeert Ilegems zijn hoofd op die van het dier te laten rusten – en dat is niet altijd ongevaarlijk met een waterbuffel, uil of struisvogel.
‘We raken als mens steeds verder verwijderd van de natuur. Dat merkte ik tijdens het maken van Head to Head. Bij de dieren voelde het alsof ik in een andere realiteit belandde.’ – Herwig Ilegems
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Kleurrijke kortfilms op maat van de allerkleinsten, geselecteerd door Filem'On; het Internationaal Filmfestival voor Jong Publiek.
Iedere stap is een avontuur, waar je ook naartoe gaat. Benieuwd hoe je ook nieuwe vriendjes kan maken onderweg? Laat je inspireren door onze kleine helden op het grote scherm!
Nadat hij jarenlang verbonden was geweest aan de Paramount studio, tekende regisseur Ernst Lubitsch in 1943 een contract met Twentieth Century Fox, waar zijn eerste project een film was die naar eigen zeggen “had no message and made no point whatsoever”. Die wat zelfrelativerende uitspraak verhinderde niet dat Heaven Can Wait een succes werd aan de kassa en bovendien een handvol Oscarnominaties in de wacht sleepte, waaronder een voor Lubitsch als beste regisseur.
De cineast demonstreert dan ook ten volle zijn verfijnd gevoel voor komische timing en mise-en-scène in een in wezen episodische film die op schitterende wijze de theaterachtergrond van het bronmateriaal weet uit te wissen en om te vormen tot een staaltje sterke cinema. Er zijn mooie hoofdrollen voor Don Ameche als de amorele Henry die aan de deur van de hel van satan de kans krijgt zijn levenskeuzes te bepleiten, en van later ‘noir’ icoon Gene Tierney, die de onfortuinlijke echtgenote speelt die het zwaarst te lijden heeft onder de weinig scrupuleuze levenshouding van haar man.
Ritme, compositie en acteursregie gaan een typische Lubitsch-symbiose aan en leveren een heerlijk blijspel met bittere ondertonen op, dat vooral niet te verwarren is met de gelijknamige flauwe Warren Beattyprent uit 1978. Tim Maerschand, coördinator van Kuleshov, leidt de film in.
Met dank aan Park Circus. Gerestaureerd door Academy Film Archive en 20th Century Fox in samenwerking met The Film Foundation.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Beroepsmilitair Markus moet noodgedwongen huiswaarts keren om voor zijn dochter Mathilde te zorgen als blijkt dat zijn vrouw om het leven is gekomen tijdens een tragisch treinongeluk. Terwijl ze nog in diepe rouw verkeren, wordt er aangebeld door data-analist Otto. Hij heeft het treinongeluk overleefd en heeft samen met zijn excentrieke collega Lennart en hun nog zonderlinger maat Emmenthaler geconcludeerd dat de trein niet zomaar is verongelukt. Ze besluiten op onderzoek uit te gaan en ook voor Markus wordt het duidelijk dat er sprake is geweest van een aanslag. De mannen ontpoppen zich tot engelen der wrake en de missie leidt tot resultaten. Al zijn het misschien niet de gewenste…
“Op het snijvlak tussen wraakfilm, zwarte komedie en rouwverwerkingsdrama – een snijvlak waarvan we niet eens wisten dat het bestónd – verschijnt dit Deense curiosum waarin ratelende kogelregens worden afgewisseld met ontroerende dialogen en hilarische discussies over welke detergenten het best kunnen dienen om forensisch bewijsmateriaal uit te wissen (het antwoord: benzylsulfonamide).” – Humo
“Riders of Justice is een meesterlijke cocktail van bizarre humor en inzichtelijke psychologie. Regisseur Anders Thomas Jensen snijdt tussen alle malligheid door ook serieuze thema’s aan. De Deense cineast heeft echt iets te melden over rouwverwerking, familiebanden en de behoefte aan betekenis.” – de Volkskrant
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Welke cineast is beter geschikt om het bitterzoete proza van D.H. Lawrence tot beelden te kneden dan de iconoclastische Ken Russell? Als enfant terrible van de Britse cinema van de jaren 1960 en ‘70, stond Russell bekend voor doordringende kunstdocumentaires en barokke vormexperimenten. Zijn genese als filmmaker met visie valt echter te plaatsen bij het enigmatische Women in Love, een adaptatie van Lawrence’ gelijknamige boek over twee koppels in interbellum Engeland. Met afstandelijke zorgzaamheid volgt hij leven, liefde en leed van een artistiek zussenpaar wanneer hun romantisch engagement met twee enigmatische mannen hun bestaan onherroepelijk verandert.
De conventies van het Britse heritage-genre met kwaad opzet tegen zichzelf kerende, gebruikt Russell de lotsbeschikkingen van zijn personages om de sociaal-culturele malaise van een van postoorlogs Engeland tot leven te brengen. Het verval in moraal van de tijdsgeest wordt kracht bijgezet door de seksestrijd tussen de jonge geliefden en hun worstelingen met vraagstukken over genderrollen, romantische codes en emotioneel engagement. Russels opereske regie en muzikale expertise zorgen ervoor dat pathos als een ijspriem toeslaat. De kostuums van Russells toenmalige partner Shirley Ann Kingdon geven een extra textuur aan de droomachtige mise-en-scène die zich nog lang in het onderbewuste nestelt.
Met dank aan Metro Goldwyn Mayer en Park Circus. Gerestaureerd in 4K door BFI op basis van het originele cameranegatief en magnetische geluidmasters.
‘Women in Love is the one essential Ken Russell film, by which I don’t mean simply that it is his best- though for me it is, exhilaratingly unafraid of absurdity and excess rather than drearily in their thrall, and brilliantly attuned to D.H. Lawrence’s preoccupations with sex, class and freedom. Gerald Crich’s nocturnal engagement with nature, rolling naked and rubbing his skin with handfuls of grass, is an example of the former, a scene at once beautiful and silly.’
Robert Hanks in: Sight and Sound, Vol. 27, Issue 2, February 2017, p. 101
Hoe ervaren, gebruiken en ondergaan jonge mensen het internet en sociale media? Dat is het centrale thema van HACK.
40 jongeren werken vijf maanden lang aan een theatervoorstelling, memes en films. Ze hacken sociale media, de kunsten, de angst, de liefde en het leven. De jonge makers krijgen creatieve wapens om een antwoord te formuleren op vragen zoals: Wat is het probleem met Instagram en waarom doet iedereen zich beter voor dan hij is? Wat is de impact van grote bedrijven als Facebook en Google op de maatschappij? Welke rol speelt een algoritme bij het maken van een keuze? Wat doen al die camera’s in de openbare ruimte en zorgen die voor meer veiligheid? Wat betekent veiligheid, digitale verbondenheid, een digitaal alter ego? Vervangen games het pleintje als sociale hang out? Posten jongeren in Gent andere dingen op Instagram dan in Leuven of Antwerpen?
Heel veel vragen. HACK gaat op zoek naar antwoorden.
Kan Google ons helpen?
