“Zondige onschuld is een kostbaar goed.”
(ORGIE, Pier Paolo Pasolini) 

Pasolini schreef zijn Orgie in 1968. Martijn Gielen, Moya De Feyter, Anna Franziska Jäger, Hans De Wit en Lies Van Loock gooiden de oorspronkelijke tekst overboord en gaan gretig aan de slag met Pasolini’s woeste tederheid. Een orgie toont een broer en een zus die elkaar na tien jaar stilte weer terugzien, tijdens een ontmoeting die het verleden pijnlijk dichtbij brengt.

Bio
Martijn Gielen (°1992) studeerde vorig jaar af als theaterwetenschapper aan de Universiteit Antwerpen. Momenteel zit hij in het eerste jaar drama aan het KASK in Gent. Hij liep stage als regieassistent bij Het Toneelhuis (Guy Cassiers) en Theater Zuidpool.
Moya De Feyter (°1993) studeerde eveneens af als theaterwetenschapper aan dezelfde universiteit. Ze schrijft gedichten, theaterteksten en staat met veel plezier met tekst op een podium. Vandaag schrijft ze traag en voorzichtig aan haar debuutroman.
Anna Franziska Jäger (°1996) zit momenteel in haar eerste jaar drama op het KASK in Gent. Zij speelde Karo in de langspeelfilm My Queen Karo. Drie jaar geleden werkte en speelde ze mee aan/in de voorstelling Love Songs (Veldeke) van Fabuleus
Lies Van Loock (°1989) studeerde illustratie op Sint-Lucas in Antwerpen. Momenteel zit ze in haar voorlaatste jaar scenografie op de academie van Antwerpen. Ze liep stage als scenograaf bij Abattoir Fermé en Het Gevolg.
Hans De Wit (°1988) is geluidsontwerper en componist met electro-akoestische invloeden voor film, theater en multimedia. Zijn werk karakteriseert zich door het manipuleren van verschillende instrumenten en field recordings waarbij hij voortdurend op zoek is naar een balans met de ruimte.

Wanneer de lente komt
En als ik dan al dood ben
Zullen de bloemen net zo bloeien
En de bomen zullen niet minder groen zijn dan het vorig voorjaar
De werkelijkheid heeft mij niet nodig.
– F. Pessoa

Wij verbazen ons over de doodstraf.
Hoe kan het dat Amerika – de moderne wereld – een rechtsysteem in standhoudt waarin mensen elkaar het leven ontnemen? Het contrast tussen de buitenwereld – waar alles steeds meer en sneller moet – en de binnenkant van een gevangenis – waar alles stilstaat. De mens in de meest onnatuurlijk positie. Het hoofd denkt verder, maar het leven stopt. The Fear of Missing Out.

Bio’s

Lien Thys (°1993) zit in haar tweede jaar DRAMA – SPEL aan het Rit(c)s in Brussel. Lien heeft reeds een bachelor theater-, film- en literatuurwetenschappen behaald aan de universiteit van Antwerpen

Mathias Van der Goten (°1994) zit in zijn tweede jaar DRAMA – REGIE aan het Rit(c)s in Brussel. Of hun relatie standhoudt gedurende het project valt nog af te wachten. Lien en Mathias bezochten meermaals geïnterneerden in Vlaamse gevangenissen en schrijven sinds kort met een terdoodveroordeelde in Mississippi.

Een voorstelling over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn

Always The Tragic gaat over waarom het vreselijk belangrijk is om verschrikkelijk belangrijk te zijn. In deze voorstelling gaat Neal Leemput op een obsessieve, compulsieve en dwangmatige manier op zoek naar vereeuwiging. Of vraagt hij zich minstens af waarom we ambitieus zijn, wat het betekent om iets te betekenen en of het er toe doet er toe te doen.

Bio
Neal Leemput (°1990) studeerde in 2014 af aan de woordkunstafdeling van het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen met Het Joachim Flaxer Complex, een masterproject rond de vertelkracht van het lichaam. Na zijn opleiding werkte hij aan een onderzoeksproject rond (trans)genderidentiteit en expressie en binnen dit kader maakte hij de voorstelling The Waxworks, gebaseerd op de film Sunset Boulevard. Voor het Villanova Festival laat hij al zijn queer lichaamsbeelden thuis (misschien - vermoedelijk niet) en creëert hij een performance over waarom hij vermoedt dat smetvrees een sleutel tot succes is.

Or how Adina & Tim no longer fail to appreciate the value of things.

Een performance over hoe alles in verbinding staat met elkaar, ook als alles ontbreekt.

Bio’s
Tim Bogaerts / 1993/ Acteursopleiding Toneelacademie Maastricht
Adina Macpherson / 1992 / Performance opleiding Toneelacademie Maastricht

Naast deze voorstelling geeft Adina ook zes jonge makers een plek op ‘Festival Voorspel’ tijdens het jaarlijkse Villanova Festival.

“Men fear death as children fear to go in to the dark; and as that natural fear in children is increased by tales, so is the other.” – Francis Bacon

Je kan zoveel herinneringen ophalen als je wil, maar toch komt het nooit helemaal terug. Verhalen die doen glimlachen en liederen die je laten voelen dat je leeft. Een soundscape die je meeneemt in het hoofd van een verloren gedoemde ziel.

Bio
Laurens Luyten (°1992) studeerde Radio aan het RITCS in Brussel. Zijn Masterjaar besteedde hij vooral aan het onderzoeken van hoe radio en theater kunnen samenwerken. Voor zijn opleiding aan het RITCS deed hij een 7de jaar songwriting aan de kunsthumaniora in Antwerpen.

Weg met de profielfoto's
Weg met de filters
Weg met de pakkende Engelse levenswijsheden
Weg met de vleeskeuring

Het ontmoetingsloket
“Wij zoeken de perfecte match voor jou op gebied van liefde, vriendschap, zaken of seks.
Zoek echte spanning op door niet te weten wie je ontmoeten gaat.
Tinder is er niets bij.”

Bio
Lars Kommers (°1990) en Leander Breen (°1992) zijn afgestudeerde theatermakers aan de opleiding Theaterdocent in Amsterdam.
Lars is gefascineerd door de enorme vleeskeuring van Tinder. Hoe kunnen mensen elkaar nog ontmoeten zonder elkaar van tevoren ‘gescreend’ te hebben. 
Leander is gefascineerd in hoe oprecht en eerlijk de mens wel en niet handelen kan. Het ontmoetingsloket gaat voor hem over "echt" de ander te ontmoeten. Zonder foto's met filters, vlees- of profieltekstkeuring vooraf. In 2015 was Het ontmoetingsloket een succes tijdens de 24Hours in de Theaterschool in Amsterdam. Ze hopen met een aantal aanpassingen nog meer en mooiere ontmoetingen te laten plaatsvinden tijdens het Villanova Festival.

Ik weet waar uw huis woont is een stedelijk project van de Grote Mensen, een jong theatercollectief van Charles Pas en Vincent Focquet. Op een speelse wijze gaan ze een dialoog aan met de stad en zijn bewoners. Twee jongeren gaan op zoek naar een plek voor zichzelf en voor theater in de publieke ruimte​. ​Deze plek zoeken ze drie dagen lang op tijdens het Villanova Festival. Ze tonen zich zoals ze zijn: zoekende. Ze willen ieders moedertaal leren spreken en lievelingslied leren zingen. Ze zetten heerlijke koffie en voeren een gesprek met u, en u en u.  Toeschouwers worden medewerkers en worden volledig geïntegreerd in het maakproces. Ze mogen zelfs voorwerpen meenemen of hun eigen verhaal komen vertellen, allemaal rond de vraag: Hoe/Waar/Wanneer voelt u zich thuis. De Grote Mensen bouwen met alles wat ze kunnen vinden een thuis voor zichzelf, de andere mensen en het theater. Ik weet waar uw huis woont, is een constante wisselwerking

Een man zit vast.

Hij gaat wandelen in een bos.
Er krijst een vogeltje.

Heel hard.

Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.

Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.

BIO
Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.

Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.

Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.

"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"

"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."

Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.

In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.

BIO
Mats Vandroogenbroeck (°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier.
Naomi van der Horst (°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond.
Marie Mignolet (°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.

Twee performers zijn samen in een lege ruimte, op zoek naar elkaar. 
Ze zijn op zoek naar een manier om de ander dichtbij te laten komen. 
Zo testen en verleggen ze de grenzen van intimiteit en samenzijn. 
We zien lichamen vechten met de ruimte om zich heen en met elkaar, in een poging elkaar te benaderen in zijn meest intieme realiteit: zijn lichaamssappen, zijn gewicht, geur, huid, aanraking.
Het gaat over zichzelf de vraag stellen: hoe ver kan ik mijn eigen lichaam laten gaan in relatie tot een ander lichaam?
Wanneer verlies ik mezelf en wanneer verlies ik de ander in de zoektocht naar een fysieke relatie?
Wanneer begin ik bang te worden voor de intimiteit, voor de wildernis van ons menselijk lichaam?
Het kan de meest primitieve manier zijn om om te gaan met onze lust voor een ander. 
Wie daagt ons altijd uit en toont ons de ongekende realiteit van het bij elkaar zijn?
In deze zoektocht verandert het lichaam, maar ook onze perceptie ervan. 
We moeten onze gedachten herzien en de meningen die we over de lichamen hadden aanpassen.
Dat doet de volgende vraag oproepen: 'Hoe verhoud ik me tot deze lichamen en waarom?'

BIO
Wild Vlees, bestaande uit Tamar Blom & Kajetan Uranitsch, maakte Body On in 2014. Ze wonnen daarmee de ITs Festival Parade Parel 2014. Hieruit is een tour ontstaan met zowel nationale als internationale speelplekken waaronder Flare Manchester, Boulevard Den Bosch OUTNOW! Bremen, Theater aan Zee Oostende en meer.

Tamar Blom (°1992) is een fysieke performer en theatermaker met een grote fascinatie voor de mens en zijn lichaam. In zijn werk onderzoekt hij wat het is om mens te zijn door te kijken naar de sociale, politieke en filosofische waarden van de mens.
Daarna stelt hij zichzelf de vraag wat de impact van deze waarden is op het lichaam en het zijn van de mens. Op die manier creëert hij sterke fysieke beelden die de vragen die men zichzelf stelt verstoren en triggeren. 
Door het lichaam heel subtiel tot in extremiteit te gebruiken vindt hij een connectie met de kijker, wat hen met hun lichaam doet nadenken in plaats van met hun geest. Als performer is hij altijd op zoek naar een manier om zijn werk fysiek te vertalen en te belichamen.

"Thinking along and co creating. Working with the material he manages to make it bigger than himself, losing his ego and becoming a translator for the material while adding his own little touch to make it his own again."

Kajetan Uranitsch (°1986), geboren in Zwitserland, is een theater- en performance-artiest die momenteel Mime studeert aan de Theaterschool te Amsterdam (AHK). Voordien werkte hij in Wenen in het veld van dans, theater en performance, gefocusd opeen jong publiek. 
Hij interesseert zich vooral voor constructie-destructie, vorming-vervorming, trash, pop en universum. Zijn werk kan bekeken worden op zijn blog.

Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
 
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."

BIO
Berten Vanderbruggen (°1989)  studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK.
Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.

Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.

Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.

"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"

"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."

Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.

In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.

BIO
Mats Vandroogenbroeck (°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier.
Naomi van der Horst (°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond.
Marie Mignolet (°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.

In Partials onderzoekt Luca Kortekaas de relatie tussen dans, muziek, projectie en tekeningen. Partials bestaat uit zeven onderdelen, die steeds tot een nieuw zelfportret worden gemengd.
Luca Kortekaas is een multidisciplinaire artieste uit Antwerpen. Ze schildert, danst, tekent, maakt muziek, kookt ... In deze voorstelling combineert ze dans met performance.

"Partials is zoeken en wringen in allerlei bochten. Mijn brein speurt naar een soort van verwoording van mijn zijn. Hiervoor gebruik ik mijn mogelijkheid om te dansen, om te wisselen van schoenen, af en toe een toon uit te slaan en krijt."

Partials is een coproductie van kunstZ, Mestizo Arts Festival, Rataplan en CC Berchem.

BIO
Luca Kortekaas is een portretschilderes, ze studeerde aan Sint-Lucas en de Academie van Schone Kunsten te Antwerpen. Vier jaar geleden werd ze wakker met het idee om een voorstelling te maken. Daarvoor contacteerde ze Sandra Delgadillo-Porcel, Simon den Haerynck, Kevin Welslau, Hans de Ley en Nathalie Meeusen. Voor een korte periode bestond Kollektief Perspektief. De voorstelling 'Basignificance', werd een totaal pakket: dans, projectie, woord en muziek, alles werd zelf gemaakt, geschreven en ze tourden ermee door Antwerpen.
Twee jaar later besefte Luca dat ze een solo wilde maken.
Hier begon ze aan en op Villanova Festival toont ze de work in progress.

Silke De Bruyne en Bram Kelchtermans wuifden de parttime opleiding aan de toneelacademie in Maastricht uit met een lecture performance waarin ze voor het publiek en voor zichzelf samenvatten wat ze geleerd hadden: iets over theater en over vriendschap tussen dieren. Deze voorstelling tonen zij ook tijdens het Jawadde Festival op Villanova Festival.

‘Grootste, imposante, onthutsende voorstelling, één van de allerbeste ooit’
Silke De Bruyne toont zich hier voluit de al langer in haar vermoede actrice van formaat’
‘Bram Kelchtermans was altijd al een goed acteur, maar hier is hij doorgestoten naar de categorie groot acteur’
'De Bruyne en Kelchtermans hebben met dit project een nieuw en indrukwekkend hoofdstuk geschreven in hun voortdurende zoektocht naar een nieuwe theatertaal'

BIO
Silke De Bruyne en Bram Kelchtermans studeerden in juni 2015 af aan de toneelacademie in Maastricht.

Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
 
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."

BIO
Berten Vanderbruggen (°1989)  studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK.
Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.

Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.

In Partials onderzoekt Luca Kortekaas de relatie tussen dans, muziek, projectie en tekeningen. Partials bestaat uit zeven onderdelen, die steeds tot een nieuw zelfportret worden gemengd.
Luca Kortekaas is een multidisciplinaire artieste uit Antwerpen. Ze schildert, danst, tekent, maakt muziek, kookt ... In deze voorstelling combineert ze dans met performance.

"Partials is zoeken en wringen in allerlei bochten. Mijn brein speurt naar een soort van verwoording van mijn zijn. Hiervoor gebruik ik mijn mogelijkheid om te dansen, om te wisselen van schoenen, af en toe een toon uit te slaan en krijt."

Partials is een coproductie van kunstZ, Mestizo Arts Festival, Rataplan en CC Berchem.

BIO
Luca Kortekaas is een portretschilderes, ze studeerde aan Sint-Lucas en de Academie van Schone Kunsten te Antwerpen. Vier jaar geleden werd ze wakker met het idee om een voorstelling te maken. Daarvoor contacteerde ze Sandra Delgadillo-Porcel, Simon den Haerynck, Kevin Welslau, Hans de Ley en Nathalie Meeusen. Voor een korte periode bestond Kollektief Perspektief. De voorstelling 'Basignificance', werd een totaal pakket: dans, projectie, woord en muziek, alles werd zelf gemaakt, geschreven en ze tourden ermee door Antwerpen.
Twee jaar later besefte Luca dat ze een solo wilde maken.
Hier begon ze aan en op Villanova Festival toont ze de work in progress.

Een man zit vast.

Hij gaat wandelen in een bos.
Er krijst een vogeltje.

Heel hard.

Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.

Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.

BIO
Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.

Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.

"Ik zou willen dat er plekken bestonden die blijvend waren, onbeweeglijk, onaantastbaar, onaangeraakt en haast niet aan te raken, onveranderlijk en geworteld; plekken die konden dienen als referentie, als vertrekpunt, als bron." - Georges Perec

In het meest noordelijke gebied van Europa, ver voorbij de noordpoolcirkel, veegt de 'poolnacht' elke winter het onderscheid tussen dag en nacht weg. Wekenlang komt de zon niet op en wakkert de aanhoudende duisternis depressie en verveling aan. Vijf kunstenaars trokken in de winter van 2014 weg van een wereld geobsedeerd door tijd en efficiëntie naar dit onherbergzame gebied. Ze onderzochten er ons verlangen naar meer tijd en minder impulsen in een desoriënterend landschap gedomineerd door sneeuw en donker. Terug in de stad nodigen ze het publiek uit in een artificieel landschap en dompelen hen langzaam onder in de 'nacht zonder einde'.

Poolnacht gaat in première op Wintervuur Festival in december 2015 en wordt tijdens Villanova Festival getoond als work in progress.

BIO
Post uit Hessdalen werd op 16 augustus 2014 opgericht door cinematograaf en circusartiest Stijn Grupping (°1986) en theatermaker en scenarist Ine Van Baelen (°1984). Stijn en Ine werken voor elk project samen met verschillende andere mensen, zoals voor dit project met muzikant Frederik Meulyzer, fotografe Liesbet Grupping en lichtontwerper Lucas Van Haesbroeck.

Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
 
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."

BIO
Berten Vanderbruggen (°1989)  studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK.
Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.

Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.

De laatste jaren bombardeerde de Gentse Miet Warlop ons met de gekste beelden: wandelende haarballen, een tafel op naaldhakken, telegeleide speelgoedhaaien. Haar performances houden het midden tussen absurd theater en wonderlijke tableaux vivants. Ze staan op je netvlies gebrand en laten je niet meer los.

Met haar solocreatie Dragging the Bone schept Warlop een taal waarmee ze haar persoon en werk tot in de diepte onderzoekt. Ze vertrekt bij wilskracht, geestdrift en ambitie en observeert hoe die ons voortdrijven. Die abstracte begrippen laat ze samensmelten tot concrete beelden. Een reuzehandpalm, een ruimtetuig, een tunnel van gedachten, een gevangenis van de geest of een speeltuin van de ziel en het lijf. Het verhaal wordt beeld en transformeert tot vorm: een levensloop versteent onder de blik van de Medusa.

“Door onverwacht en gedetailleerd door te vragen verleidt de maker haar publiek om dieper te graven. Het levert ontroerende verhalen op.” Theaterkrant ****

De Therapie van Julie Cafmeyer is in wezen geen voorstelling maar een intiem gesprek, met een klein groepje mensen. Iedereen is deelnemer en niemand is toeschouwer. Therapie dus. Maar toch ook een performance.

Julie Cafmeyer deelt haar eigen diepste zielenroerselen met het publiek, in de hoop dat die toeschouwers haar kunnen helpen met het opmerken van de blinde vlekken in haar leven. Haar inspiratie haalde ze bij de Franse kunstenares Sophie Calle. De manier waarop Calle haar privéleven in de openbaarheid gooide greep Cafmeyer zodanig aan, dat ze besloot op een gelijkaardige manier te werken.

Want als meer en meer mensen hun problemen blootleggen aan wildvreemden als psychiaters, goeroes, therapeuten of yogaleraren, waarom dan geen therapiegesprek voeren met het anders zo afstandelijke publiek?

Een man zit vast.

Hij gaat wandelen in een bos.
Er krijst een vogeltje.

Heel hard.

Vogeltje is een oneindige evenwichtsoefening.

Een theatraal muziekoptreden over weerstand, een muzikaal theaterproject over binnen- en buitenwereld.

BIO
Adriaan Severins (°1990) is een eeuwig zoekende padvinder. Sound Design, Bewegingstheater en Wijsbegeerte vormen de uitgangspunten van zijn creatieve zoektocht. Na een korte, zeer intensieve werkperiode in Vlaamse fictiereeksen (Quiz me Quick, Wat als?, De Biker Boys, Zuidflank) schrijft Adriaan sinds 2014 een eigen verhaal op en naast het podium. Adriaan wil makers uit verschillende disciplines met dezelfde werkethiek verbinden. Hij draait klassieke muziek in discotheken, danst in een tekstvoorstelling, is een spelcoach van een musical. Zijn werk vindt een constante in de raaklijn tussen geluid en beweging. Villanova Festival 2015 geeft Adriaan de tijd en ruimte om daar dieper op in te zoomen.

Juri Jansen (°1989) is afkomstig uit Oostmalle en woont sinds enkele jaren in Antwerpen. Hij haalde in 2012 zijn master in de architectuur en werkt sindsdien bij Collectief Noord Architecten. Maar hij is meer dan architect alleen, hij is ook drummer. In 2013 haalde hij zijn diploma Drums in de Jazz- en Lichte Muziekafdeling van de Muziekacademie van Antwerpen. Hij drumt momenteel in vier muziekgroepen met uiteenlopend karakter. Glowing Island (eclectisch/elektronisch/rock), The Fistwhistle Quintet (jazz), KRAS (rock) en (sinds 2015) Kontuur, de samenwerking tussen Juri Jansen en Adriaan Severins. De architecturale achtergrond van drummer Juri en het bewegingsparcours van sound designer Adriaan vormen de onderstroom in de klankcomposities van het duo. Kontuur ontstond in februari 2015, tijdens het multidisciplinair deadline-project Werklicht in De Veerman, Antwerpen.

Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.

"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"

"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."

Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.

In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.

BIO
Mats Vandroogenbroeck (°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier.
Naomi van der Horst (°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond.
Marie Mignolet (°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.

Het werk is gebaseerd op alledaagse praktijken gevonden over een lange tijdspanne. Elke praktijk behandelt het lichaam als een landschap dat wordt bewogen, ingenomen door aanwezigheden die 'krachten' genoemd kunnen worden. Wat de praktijken gemeenschappelijk hebben is een voortdurende zoektocht naar omstandigheden, die lichaam, ruimte en tijd zouden toelaten om te worden geconstrueerd zonder anticipatie op enige specifieke vorm of resultaat.

"Anything can happen for some weird reason; yet also, without any reason, nothing at all can happen." Reza Negarestani

Aleksandra Lemm studeerde in juli 2015 af aan de SNDO te Amsterdam. Rave is een van de werken die ze maakte in haar afstudeerjaar. Het is een fysieke performance die eerder te zien was als duet. Voor Villanova werkt ze dit uit tot een solo-performance.

BIO

Aleksandra Lemm (°1985) is choreografe, performer en danser geboren in Polen. Nadat ze afstudeerde in Culturele Studies verhuisde ze naar Salzburg om danstechniek te studeren aan Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD).

Sinds 2011 studeert ze aan 'School for New Dance Development' (SNDO) in Amsterdam. Dat maakte dat ze geconfronteerd werd met overtuigingen, ideologieën, gewoonten en patronen van bewegen en denken die ze van vroeger kende.

Haar artistieke onderzoek omvat een diepe interesse in overschrijding, breken met standaard manieren van waarnemen van het lichaam, ruimte en tijd en manieren vinden om om te gaan met spanningen en conflicten die naar boven komen uit het onderzoek.

Ruis (en oud licht) is een theatervoorstelling over het heelal en al zijn fenomenen. In de vorm van een onderzoek, demonstreren twee scenografen hoe zij denken dat de kosmos in elkaar zit. In de onmetelijkheid van de ruimte bakenen ze een vakje af van waaruit ze het proberen te bevatten, bevragen, meten, benoemen, zichtbaar maken en ermee proberen te communiceren. Als houvast doorheen deze donkere materie gebruiken ze de Kosmikomische Verhalen van Italo Calvino:
 
"... al het materiaal dat later zou dienen om het heelal te vormen, zodanig ontleed dat je onmogelijk datgene wat later deel zou gaan uitmaken van de astronomie (zoals de Andromedanevel) kon onderscheiden van datgene wat bestemd was voor de geografie (bijv de Vogezen), of voor de chemie (zoals bepaalde beryllium-isotopen)."

BIO
Berten Vanderbruggen (°1989)  studeerde af als theaterwetenschapper (Universiteit Antwerpen) en volgt momenteel een opleiding scenografie (KASKA). Vorig jaar stond hij ook op Villanova Festival, als regisseur/vormgever van het collectief FLOK.
Kachiri Faes (°1990) studeerde af als grafisch vormgever (Sint Lucas Antwerpen) en volgt ook de opleiding scenografie (KASKA). Ze werkte eerder als freelancer voor theaterhuizen als BRONKS en NTGent.

Ruis (en oud licht) is hun eerste samenwerking die ontstaan is uit hun gedeelde fascinatie voor wetenschap en (de) ruimte. Als beeldenmakers creëeren ze een kosmisch landschap, waarin ze zelf bewegen en de dingen manipuleren.

Christoffel Columbus, Relaas van de derde reis. Brief aan de Katholieke Koningen van Spanje, mei-augustus 1498.

"Ik heb altijd gelezen dat de wereld bolvormig was, maar ik heb nu zo veel onregelmatigheden gezien dat ik neig naar een ander wereldbeeld, en ik ben van mening dat deze wereld niet rond is maar de vorm heeft van een peer die overal volkomen rond is behalve op de plek waar de steel zit want daar is hij hoger, of van een ronde bal die op één plek hoger is, als een vrouwentepel (…)"

"Ook geloof ik dat ik er een gematigd klimaat zou vinden en een grote verscheidenheid aan sterren en wateren (…), omdat ik geloof dat op die plek het aardse paradijs ligt."

Columbus had het mis. Het aards paradijs hebben ze nooit gevonden. Maar we nemen het hem niet kwalijk. Wanneer je opkijkt tegen zo een berg van verwachtingen begin je al snel te knutselen met dromen.

In deze theatervoorstelling gaan de makers zelf ook op zoek naar het aards paradijs.

BIO
Mats Vandroogenbroeck (°1993) heeft net zijn eerste jaar van de bacheloropleiding Drama aan het KASK in Gent afgerond. Daarvoor behaalde hij al een bachelordiploma Geschiedenis aan de UGent. Voor hij aan het Kask begon speelde hij twee jaar lang mee met het studententheater Matrak onder regie van Hans Depelchin en Sibran Sampers. Op dit moment speelt hij mee in de bachelorproef Alfonsina ende Kolifokkers van Anna Carlier.
Naomi van der Horst (°1996) volgde tijdens haar middelbare-schoolperiode een jaar aan het Landelijk Oriëntatie Theaterjaar (LOT) in Utrecht. Naomi heeft onder andere gespeeld bij de jongerenvoorstelling van toneelgroep Oostpool Eli Eli (2012) en in de voorstelling EXACT (2014) met theatergroep Dox onder regie van Suze Millius en Stefan Jakiela. Ze heeft net haar eerste bachelorjaar Drama aan het KASK in Gent afgerond.
Marie Mignolet (°1995) heeft voor haar opleiding drama aan het KASK in Gent vier jaar aan De Kunsthumaniora Antwerpen gestudeerd in de richting Woordkunst-Muziek. In 2013 speelde ze mee in de langspeelfilm After van Yuni Mahieu. Vorig jaar speelde ze mee in de voorstelling Dreaming not sleeping van het technoduo Nid en Sancy in de Studio.