Mia is een vijftienjarig meisje met een explosief karakter. Ze woont samen met haar alleenstaande moeder en kleine zus in een arbeiderswijk in Essex. Mia is van school gestuurd en wacht doelloos op wat er nu zal volgen. Wanneer haar moeder de charmante Connor introduceert als haar nieuwe vriend, begint er een ongemakkelijke vriendschap tussen de man en Mia. Het is Connor die Mia’s passie voor dans steunt, maar het duurt niet lang voor Connor hen terug in de steek laat. Hoofdactrice Katie Jarvis had geen acteerervaring voor de shoot, maar werd gecast na een ruzie met haar vriend in een treinstation.
“Fish Tank may begin as a patch of lower-class chaos, but it turns into a commanding, emotionally satisfying movie, comparable to such youth-in-trouble classics as Les 400 coups” David Denby, The New Yorker
De film wordt vertoond op 35mm, met dank aan CINEMATEK!
Mia is a 15-year-old girl with an explosive character. She lives together with her single mother and baby sister in a working-class district in Essex. Mia is expelled from school and purposelessly awaits the next step in her life. When her mother introduces the charming Connor as her new boyfriend, an uneasy friendship grows between the man and Mia. It’s Connor who supports Mia’s love of dance, but it doesn’t take long before Connor leaves them again. Lead actress Katie Jarvis did not have any previous acting experience before the shoot, but was cast after a real-life fight with her boyfriend in a train station.
“Fish Tank may begin as a patch of lower-class chaos, but it turns into a commanding, emotionally satisfying movie, comparable to such youth-in-trouble classics as Les 400 coups” David Denby, The New Yorker
The film is screened on 35mm, courtesy of CINEMATEK!
“Mijn leven lang heb ik nooit een moment van onzekerheid gekend over de vraag wat Bachs meest
aangrijpende compositie is. Zonder enige twijfel de Matthäus Passion. Noch qua lengte, nog qua
ontroerende kracht is er ook maar iets dat daarmee te vergelijken valt.“ Maarten ‘t Hart
Valentijn Dhaenens en Sara Salvérius brengen een brute, hedendaagse interpretatie van de Matteüs Passie, het meesterwerk van Johann Sebastian Bach. Met hun stem en accordeon als medium voor de verwarde en treurende stemmen van het koor in de Passie. Het volk, dat daarin aan het woord komt, begrijpt niet wat er rondom zich gebeurt. Een gevoel van machteloosheid heeft de overhand, hoewel ze met veel zijn. Ze contempleren, ze stellen vragen, maar blijven verstoken van antwoorden, grijpen niet in en beginnen akelig veel op onszelf te lijken.
Die centrale rol voor de meerstemmigheid van het volk in Brute Passie ligt in de lijn van vorige
voorstellingen van Valentijn zoals BigMouth, SmallWar en Het Gezin van Paemel, waarin hij telkens als
solitair figuur een veelheid aan personages belichaamt en stem geeft.
Brute Passie is een moderne contemplatie op lijden met haar voeten in een eeuwenoude traditie. Kan een oud meesterwerk met ons communiceren over de situatie waarin we ons vandaag bevinden?
Sara en Valentijn leerden elkaar kennen tijdens de creatie van Het Gezin van Paemel (2021). Ze delen een fascinatie voor lijden als thema in de muziek en als fenomeen doorheen de (kunst)geschiedenis als ook in de wereld vandaag en in hun persoonlijke levens. Samen tasten ze de lijdensweg uit de Passie met stille hoop op inzicht en verbinding.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
In vier gloednieuwe documentaires van vrouwelijke Brusselse filmmakers – YALLA, BABA! van Angie Obeid, UNE FEMME QUI PART van Ellen Vermeulen, ANA + YEK van Romy Mana en Zohra Benhammou, en LES DAMES BLANCHES van Camille Ghekiere – worden grenzen verkend, zowel fysiek als emotioneel. De vier films brengen persoonlijke verhalen tot leven die generaties, culturen en innerlijke conflicten overstijgen, waarbij ze elk op hun eigen manier de dynamiek van identiteit, familie en persoonlijke ambities belichten.
ANA + YEK (Ik + Jij) neemt ons mee op een reis naar wederzijds begrip aan de hand van de evoluerende relatie van tweelingzussen Sanaa en Zohra. Wat begint als Zohra's verkenning van hun Marokkaanse roots onthult gaandeweg Sanaa's groeiende liefde voor de Islam en ontvouwt zich als een intieme filmische dialoog over de liefde tussen zussen en onafhankelijkheid.
Romy Mana (1994) en Zohra Benhammou (1994), twee filmmakers uit Brussel, zijn beiden afgestudeerd in verschillende vakgebieden: Romy in schone kunsten en Zohra in communicatie en journalistiek. Ze delen een passie voor film, persoonlijke verhalen en de verkenning van de complexiteit van sociale en culturele realiteiten in de moderne samenleving, wat hen heeft geïnspireerd om samen films te schrijven en te maken.
ENG The film is in Dutch, French and Arabic with English subtitles
In four brand-new documentaries by female Brussels filmmakers - YALLA, BABA! by Angie Obeid, UNE FEMME QUI PART by Ellen Vermeulen, ANA + YEK by Romy Mana and Zohra Benhammou, and LES DAMES BLANCHES by Camille Ghekiere - borders are explored, both physically and emotionally. The four films bring to life personal stories that transcend generations, cultures and inner conflicts, each highlighting in its own way the dynamics of identity, family and personal ambitions.
ANA + YEK (Me + You) takes us on a journey towards mutual understanding through the evolving relationship of twin sisters Sanaa and Zohra. What begins as Zohra's exploration of their Moroccan roots gradually reveals Sanaa's growing love for Islam and unfolds as an intimate cinematic dialogue about sisterly love and independence.
Romy Mana (1994) and Zohra Benhammou (1994), two filmmakers from Brussels, both graduated in different fields: Romy in fine arts and Zohra in communications and journalism. They share a passion for film, personal stories and the exploration of the complexity of social and cultural realities in modern society, which has inspired them to write and make films together.
Verlegen voetbalfan Percy Winthram uit Manchester trekt met een groep vrienden naar London om de FA Cup Final te kijken. De vrienden gaan een nachtje uit in Soho en Percy beleeft na een weddenschap een avontuur met een dame van de nacht. Naarmate de avond vordert begint de naïeve jongeman te geloven dat hij de ware liefde heeft gevonden. Muriel Box neemt in haar laatste film menselijke relaties onder de loep.
Tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS richten we de schijnwerpers op het werk van MURIEL BOX, nog steeds de meest productieve vrouwelijke regisseur van Groot-Brittannië.
Het activistische film(archief)collectief Invisible Women haalt vrouwelijke filmmakers en filmmakers in de marge uit de vergetelheid met screenings, evenementen en artikels, waaronder ook een opmerkelijk opiniestuk over Muriel Box.
ENG The film is in English with English subtitles
Shy football fan Percy Winthram from Manchester takes the trip to London with friends to see the FA Cup Final. The friends go for a night out in Soho and after a bet, Percy goes on an adventure with a lady of the night. As the night progresses, the naïve young man starts to believe that he has found true love. In her final film, Muriel Box shines a light on human relationships.
The archive activist film collective Invisible Women champions the work of woman and filmmakers of marginalised identities from the history of cinema through screenings, events and editorial, among which a remarkable article on Muriel Box as well.
Mortel is een betontype verkrijgbaar door het mengen van de juiste verhouding cement, zand en water. Mortel is scheurvrij en onverwoestbaar, net als de band van een eeneiige tweeling.
De tweelingbroers Eén en Twee zijn onafscheidelijk van elkaar. Ze zien er niet alleen identiek uit, ze vullen elkaars verhaal aan. En ze verlangen hetzelfde: uniek zijn. In hun zoektocht naar onderlinge verschillen dreigen ze elkaar te verliezen. Houdt hun bondgenootschap stand? Of breken ze met elkaar?
Met MORTEL buigen theatermaker Dries Notelteirs en dramaturg Liesbeth De Clercq zich over dé vraag die tieners bezighoudt: hoe kan ik uniek zijn in een wereld waarin iedereen inwisselbaar lijkt? Samen met acteur Lucas Van der Vegt werpen ze een kritisch licht op hoe we aansluiting vinden bij de groep, onszelf definiëren en zoeken naar een betekenisvolle plaats in de wereld.
Een voorstelling voor iedereen die er graag bij wil horen, maar toch anders wil zijn.
Over de makers
Dries Notelteirs (1992°) is acteur en theatermaker. Hij speelde o.a. mee in de jeugdvoorstellingen SHOW (BRONKS), WOESTZOEKER (Theater Artemis & Antigone), JORDY (DeMannschaft) en de productie Do You Wanna Play (KVS en Mars). In 2021 zette hij zijn eerste stappen als theaterauteur met de jeugdvoorstelling 5 KILO PASCAL, een coproductie tussen BRONKS en SPINRAG festival Kortrijk.
Dramaturg Liesbeth De Clercq (1996°) ken je van de voorstellingen De Waarheid (Tuning People & Theater Stap), KAPOT (Tuning People/Karolien Verlinden & hetpaleis) en ON- (Theater FroeFroe/Danaé Bosman). Ze werkte ook al samen met Dries voor 5 KILO PASCAL.
Wegens succes slaan Notelteirs en De Clercq opnieuw hun handen in elkaar voor MORTEL.
Mortel is een betontype verkrijgbaar door het mengen van de juiste verhouding cement, zand en water. Mortel is scheurvrij en onverwoestbaar, net als de band van een eeneiige tweeling.
De tweelingbroers Eén en Twee zijn onafscheidelijk van elkaar. Ze zien er niet alleen identiek uit, ze vullen elkaars verhaal aan. En ze verlangen hetzelfde: uniek zijn. In hun zoektocht naar onderlinge verschillen dreigen ze elkaar te verliezen. Houdt hun bondgenootschap stand? Of breken ze met elkaar?
Met MORTEL buigen theatermaker Dries Notelteirs en dramaturg Liesbeth De Clercq zich over dé vraag die tieners bezighoudt: hoe kan ik uniek zijn in een wereld waarin iedereen inwisselbaar lijkt? Samen met acteur Lucas Van der Vegt werpen ze een kritisch licht op hoe we aansluiting vinden bij de groep, onszelf definiëren en zoeken naar een betekenisvolle plaats in de wereld.
Een voorstelling voor iedereen die er graag bij wil horen, maar toch anders wil zijn.
Over de makers
Dries Notelteirs (1992°) is acteur en theatermaker. Hij speelde o.a. mee in de jeugdvoorstellingen SHOW (BRONKS), WOESTZOEKER (Theater Artemis & Antigone), JORDY (DeMannschaft) en de productie Do You Wanna Play (KVS en Mars). In 2021 zette hij zijn eerste stappen als theaterauteur met de jeugdvoorstelling 5 KILO PASCAL, een coproductie tussen BRONKS en SPINRAG festival Kortrijk.
Dramaturg Liesbeth De Clercq (1996°) ken je van de voorstellingen De Waarheid (Tuning People & Theater Stap), KAPOT (Tuning People/Karolien Verlinden & hetpaleis) en ON- (Theater FroeFroe/Danaé Bosman). Ze werkte ook al samen met Dries voor 5 KILO PASCAL.
Wegens succes slaan Notelteirs en De Clercq opnieuw hun handen in elkaar voor MORTEL.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Ooit huisde op de Carnotstraat 17 in Antwerpen de grootste en chicste bioscoop van België: Ciné Rubens. Internationale filmsterren schreden er over de rode loper. Vandaag wonen op hetzelfde adres diverse migrantenfamilies onder één dak.
CARNOTSTRAAT 17 zoomt in op drie huishoudens in het gebouw die zoekend naar een nieuwe identiteit verstrikt raken tussen twee werelden en een ongewisse toekomst. Ondertussen mijmeren aan de overkant van de straat de bezoekers van het Vlaamse volkscafé over het blanke verleden van de buurt, terwijl de klanten van de Afrikaanse kapperszaak het veelkleurige heden bespreken. De jazzy soundtrack brengt het gebouw tot leven en verbindt de bewogen verhalen van de bewoners. Door het vastleggen van de beslommeringen en reacties op het veranderende straatbeeld maakt Klara Van Es deze Antwerpse buurt in transitie zichtbaar, maar vooral voelbaar.
CARNOTSTRAAT 17 maakt deel uit van onze reeks ANTWERPEN FILMSTAD, een maandelijks eerbetoon aan hoe ’t Stad door de jaren heen is vastgelegd op het witte doek, alsook SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in Dutch with English subtitles
Once upon a time, Carnotstraat 17 in Antwerp housed Belgium's biggest and fanciest cinema: Ciné Rubens. International film stars walked the red carpet. Today, multiple migrant families live at the address under one roof.
CARNOTSTRAAT 17 zooms in on three households in the building, getting lost between two worlds and seeking a new identity and an uncertain future while looking for a new identity. Meanwhile, visitors of the Flemish pub across the street reminisce about the neighbourhood's white past, while the clients of the African barber discuss the multicoloured present. The jazzy soundtrack brings the building to life and connects the turbulent stories of its inhabitants. By capturing the concerns and reactions to the changing streetscape, Klara Van Es makes this Antwerpian neighbourhood in transition visible, but most of all tangible.
In het begin van de jaren 2000 floreerde Shakedown als een lesbische stripclub in LA opgericht door en voor Afro-Amerikaanse vrouwen, één van de weinige plekken waar deze specifieke community totale seksuele bevrijding kon ervaren. In 2004 sloot de politie alle deuren.
Regisseur Leilah Weinraub brengt de acht jaar van Shakedown in kaart en probeert “het voor en na van een utopisch moment in beeld te brengen”. SHAKEDOWN, gefilmd met de tederheid van een home movie, vangt de voortstuwende, droomachtige sfeer van de club en toont haar onderwerpen op een verbluffende intieme manier. Gepresenteerd als een old-school mixtape is deze film even moedig als stil betoverend in de manier waarop het niets verbloemt. Deze empatische documentaire is een essentieel relikwie voor het verleden, heden, en de toekomst van de queer community.
SHAKEDOWN kon een paar jaar geleden op veel mond-aan-mond reclame rekenen toen de film gratis te zien was via Pornhub. Ondanks het vele naakt is Weinraub’s intieme portret net heel delicaat in de manier waarop het zijn onderwerpen presenteert lang voordat ze hun kleren beginnen uit te trekken. Een film die het belang van safe(r) spaces voor minderheden broodnodig onderstreept.
De film is deel van ons focusprogramma UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, waarmee we de bevrijdende representatie van “de ander” op het witte doek vieren, alsook SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in English without subtitles
In the early 2000s, Shakedown flourished as a lesbian strip club in LA founded by and for African-American women, one of the few places where this particular community could experience total sexual liberation. In 2004, the police closed all the doors.
Director Leilah Weinraub charts the eight years of Shakedown and attempts to “portray the before and after of a utopian moment.” Filmed with the tenderness of a home movie, SHAKEDOWN captures the propulsive, dreamlike atmosphere of the club and showcases its subjects in a stunningly intimate way. Presented as an old-school mixtape, this film is as bold as it is quietly mesmerising in the way it glosses over nothing but just shows everything. This empathetic documentary is an essential relic for the past, present, and future of the queer community.
SHAKEDOWN gained a lot of word-of-mouth publicity a few years ago when the film was available for free viewing via Pornhub. Despite the amount of nudity, Weinraub's intimate portrait is very delicate in the way it presents its subjects long before they start taking off their clothes.
The film desperately underlines the importance of safe(r) spaces for minorities and is part of our focus programme UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, highlighting the liberating representation of “the other” on the silver screen, as well as SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
De Cinema selecteerde samen met Malikka Bouaissa, filmcurator en oprichtster van ARTESHOQ en filmfestival MONA, voor SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS het werk van Labaki. Haar eerste twee films CARAMEL en ET MAINTENANT ON VA OÙ? belichten de ervaringen van vrouwen en hun rol in een samenleving, verdeeld door culturele en religieuze spanningen. Haar laatste film stelt een 12-jarige Libanese jongen centraal. Labaki verkent thema’s als solidariteit, liefde en complexe menselijke relaties met een eigenzinnige humor en lichtheid. Haar werk benadrukt de kracht van menselijke verbinding en empathie om verandering teweeg te brengen.
CAPERNAUM is een indringend portret over ouderschap en overleven in de armste wijken van Libanon, verteld door de ogen van een kind. De twaalfjarige Zain klaagt zijn ouders aan voor de rechtbank, "Omdat ze me op de wereld hebben gezet." Zain slijt zijn dagen in de straten van de Libanese hoofdstad Beiroet. Als oudste kind van het gezin moet hij helpen zijn familie te onderhouden. Wanneer zijn zusje wordt uitgehuwelijkt aan de eigenaar van de buurtwinkel, besluit Zain weg te lopen van huis. Dit leidt tot een ongelooflijke roadtrip, met nieuwe vriendschappen en levensbelangrijke inzichten en keuzes.
CAPERNAUM werd genomineerd voor een Golden Globe Beste Buitenlandse Film en daarnaast winnaar van de Jury Prijs op het Filmfestival van Cannes, waar de film in première ging. Sindsdien is de film door het publiek omarmd en won vele prijzen publieksprijzen op internationale festivals waaronder Publieksfavoriet op het IFFR. De cast bestaat veelal uit amateuracteurs en met name Zain Al Rafeea wordt geprezen om zijn sterke acteerprestaties: “a startling, unforgettable presence”, aldus Vulture.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
UNE FEMME QUI PART is de nieuwste documentaire van de Belgische filmmaakster en onderzoekster Ellen Vermeulen waarin ze de opmerkelijke Marie-Louise Chapelle bestudeert, de eerste Franse vrouw die in 1952 een onbeklommen top in de Himalaya bereikte. Ze leidde een dubbel leven, waarbij ze zes maanden per jaar moeder was en de andere zes onbetreden bergen trotseerde. Zeventig jaar later treedt Vermeulen in Chapelle’s voetsporen en herhaalt ze deze zware beklimming.
Gedreven door Chapelles archief van dagboeken, brieven en beelden registreert Vermeulen, voor het eerst ook achter de camera, de onherbergzame sneeuwlandschappen die door tijd en klimaat onherkenbaar zijn veranderd. Ze verweeft opnames die ze zelf maakte met het archiefmateriaal van Chapelle en reflecteert op haar eigen levensvragen: een leven mét kinderen, of zonder? UNE FEMME QUI PART onderzoekt de spanning tussen persoonlijke ambities en maatschappelijke ongelijkheid en legt de beperkingen bloot waartoe vrouwen vaak veroordeeld zijn. Een intieme zoektocht naar betekenis, waarbij tijd, herinneringen en keuzes diep in elkaar vervlochten raken. Een film over grenzen, keuzes, verlangens en de complexiteit van vrouw-zijn.
Op maandag 12 mei bieden we voorafgaand aan de filmvertoning van 20u een Hatha Yoga sessie (NL) om 18u30 aan i.s.m. in-house Surya Yoga Studio: de ultieme combinatie van activatie & ontspanning van lichaam en geest! Je kan zowel een voordelig combiticket als losse tickets kopen hiervoor.
ENG The film is spoken in Dutch and French with English subtitles
Ellen Vermeulen’s latest documentary, UNE FEMME QUI PART, studies the remarkable Marie-Louise Chapelle, the first French woman to reach an unclimbed peak in the Himalayas in 1952. Chapelle led a double life, being a mother for six months a year and braving unclimbed mountains the other six. Seventy years later, Vermeulen repeats this difficult climb.
Driven by Chapelle’s archive of diaries, letters, and footage, Vermeulen traverses the inhospitable snow landscapes with her camera that have been changed beyond recognition by time and climate. She interweaves footage she shot herself with Chapelle’s archive material and reflects on her own life questions: a life with children, or without?
UNE FEMME QUI PART explores the tension between personal ambitions and social inequality and exposes the limitations women are often confined by. An intimate search for meaning, in which time, memories, and choices become deeply intertwined. A film about limits, desires, and the complexity of being a woman.
On Monday, May 12, prior to the 20h00 film screening, we are offering a Hatha Yoga session (in Dutch) at 18h30 in collaboration with in-house Surya Yoga Studio: the ultimate combination of activation and relaxation for body and mind! You can purchase either a discounted combo ticket or individual tickets for this special.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
Een vrouw bereikt iets groots; een man strijkt de eer op. Deze docu-fictie onthult het ware verhaal van Eileen Gray, de architect van het modernistische meesterwerk E.1027 aan de Franse Rivièra. Met prachtige archiefbeelden en vakkundig nagebootste scènes brengt regisseur Beatrice Minger dit dramatische verhaal tot leven. Ze toont hoe Le Corbusier, een vriend van Grays partner Jean Badovici, zonder toestemming muurschilderingen op het huis aanbracht en de eer voor het huisontwerp opeiste. Met deze film herstelt de regisseur Grays rechtmatige plaats in de geschiedenis van de architectuur.
De eerste vertoning op 4 maart zal plaatsvinden in aanwezigheid van regisseur Beatrice Minger en met een introductie door Hülya Ertas van VAi en Joyce Palmers van De Cinema. Kom en ontdek hoe cinema en architectuur samen verhalen vertellen die niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de sociale en culturele lagen van ons bestaan onthullen. Geraak geïnspireerd door de kracht van architecturale ontwerpen en de diepgaande impact ervan op mens en maatschappij.
Deze film maakt deel uit van zowel het programma ARCHITECTURE ON FILM als SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in French and English with English subtitles
A woman achieves greatness; a man takes the credit. This docu-fiction uncovers the true story of Eileen Gray, the architect of the modernist masterpiece E.1027 on the French Riviera. Through stunning archival footage and expertly recreated scenes, director Beatrice Minger brings this dramatic tale to life. It reveals how Le Corbusier, a friend of Gray's partner Jean Badovici, painted murals on the house without permission and claimed it as his own. This captivating film finally restores Gray's rightful place in architectural history.
The first screening on March 4th will be in the presence of director Beatrice Minger and with an introduction by Hülya Ertas from VAi and Joyce Palmers from De Cinema. Come and discover how cinema and architecture combine to tell stories that reveal not only physical spaces but also the social and cultural layers of our lives. Be inspired by the power of architectural design and its profound impact on people and society.
Een vrouw bereikt iets groots; een man strijkt de eer op. Deze docu-fictie onthult het ware verhaal van Eileen Gray, de architect van het modernistische meesterwerk E.1027 aan de Franse Rivièra. Met prachtige archiefbeelden en vakkundig nagebootste scènes brengt regisseur Beatrice Minger dit dramatische verhaal tot leven. Ze toont hoe Le Corbusier, een vriend van Grays partner Jean Badovici, zonder toestemming muurschilderingen op het huis aanbracht en de eer voor het huisontwerp opeiste. Met deze film herstelt de regisseur Grays rechtmatige plaats in de geschiedenis van de architectuur.
De eerste vertoning op 4 maart zal plaatsvinden in aanwezigheid van regisseur Beatrice Minger en met een introductie door Hülya Ertas van VAi en Joyce Palmers van De Cinema. Kom en ontdek hoe cinema en architectuur samen verhalen vertellen die niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de sociale en culturele lagen van ons bestaan onthullen. Geraak geïnspireerd door de kracht van architecturale ontwerpen en de diepgaande impact ervan op mens en maatschappij.
Deze film maakt deel uit van zowel het programma ARCHITECTURE ON FILM als SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in French and English with English subtitles
A woman achieves greatness; a man takes the credit. This docu-fiction uncovers the true story of Eileen Gray, the architect of the modernist masterpiece E.1027 on the French Riviera. Through stunning archival footage and expertly recreated scenes, director Beatrice Minger brings this dramatic tale to life. It reveals how Le Corbusier, a friend of Gray's partner Jean Badovici, painted murals on the house without permission and claimed it as his own. This captivating film finally restores Gray's rightful place in architectural history.
The first screening on March 4th will be in the presence of director Beatrice Minger and with an introduction by Hülya Ertas from VAi and Joyce Palmers from De Cinema. Come and discover how cinema and architecture combine to tell stories that reveal not only physical spaces but also the social and cultural layers of our lives. Be inspired by the power of architectural design and its profound impact on people and society.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
Hartveroverende, magisch originele film over de Italiaanse grootouders van de regisseur, die met vallen en opstaan zich ontworstelen aan de armoede om geluk en welvaart te vinden in Frankrijk. Boven op een berg, middenin in de Piëmont (Noord-Italië), ligt het piepkleine dorpje Ugheterra. Nu zijn alle huizen vervallen, maar een eeuw geleden woonden daar families met allemaal dezelfde achternaam. Zo ook de grootouders van regisseur Alain Ughetto. Cesira belandt op de berg door haar liefde voor Luigi, een van de 11 kinderen uit een Ughetto familie. Grond is er schaars en het eten dus ook. Luigi en zijn broers vertrekken dan ook elke winter naar Frankrijk en Zwitserland, om daar het zware werk te doen. Er worden kinderen geboren, nieuwe liefdes gevierd, huizen gebouwd en ondertussen droomt iedereen van een beter bestaan.
Met behulp van een bijzonder speelse stop-motion animatiestijl, waarin hij af en toe letterlijk contact maakt met zijn grootmoeder, creëert Alain Ughetto een prachtige, ontroerende liefdesbrief aan zijn ouders en grootouders die hun hele leven met hun handen werkten. Ze konden alles maken wat ze zagen. Hetzelfde doet de filmmaker nu. Met zijn handen brengt hij iedereen en alles tot leven, van de bordkartonnen huizen en de bossen van broccoli tot de koeien en zijn eigen familie.
Om uit de harde realiteit te ontsnappen, verliest de 16-jarige Sajid (SK) zich in de gewelddadige virtuele game Gambling Game, waarin hij de opdracht heeft de Europese buitengrenzen te testen. Hij put uit zijn ervaring als jongere op de vlucht om grenspatrouilles, raids en obstakels te ontwijken en bovenal om voldoende credits te behouden om te overleven.
Terzelfdertijd wordt de kersverse directeur van Frontex, het Europees grens- en kustwacht agentschap, op het matje geroepen door de subcommissie mensenrechten in het Europees Parlement. Waar ligt de verantwoordelijkheid voor het geweld dat illegaal gedoogd wordt aan de Europese buitengrenzen?
Gambling Game toont de beide kanten van het ‘spel’ waar jonge migranten zich aan wagen: de kant van zij die komen en de kant van zij die aan de poort van Fort Europa staan. Wie is David en wie is Goliath in dit verhaal? En wie zit uiteindelijk aan de knoppen? De mens aan de grens, de mens die hoge functies bekleedt, of de mens die liever zijn handen en gedachten niet vuil maakt?
Het is een voorstelling vol contrasten: tussen documentaire en fictie, tussen live en digitaal, tussen SK en Frontex, maar evengoed tussen de Europese ambtenaren, grensbewakers en inwoners die, of ze het nu willen of niet, een positie innemen in dit verhaal.
SKaGeN maakte eerder al SneakPeek Shadow Game: een documentaire smartphone voorstelling in een door SKaGeN ontwikkelde app, waarin de toeschouwer al kon kennismaken met het verhaal van SK. Ook deze voorstelling vertrekt vanuit de ervaringen van deze jongen. SKaGeN baseert zich eveneens op ander documentair materiaal: de verslagen van de subcommissie mensenrechten van het Europees Parlement. Samen versmelten ze tot een fictief geheel.
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Een vrouw bereikt iets groots; een man strijkt de eer op. Deze docu-fictie onthult het ware verhaal van Eileen Gray, de architect van het modernistische meesterwerk E.1027 aan de Franse Rivièra. Met prachtige archiefbeelden en vakkundig nagebootste scènes brengt regisseur Beatrice Minger dit dramatische verhaal tot leven. Ze toont hoe Le Corbusier, een vriend van Grays partner Jean Badovici, zonder toestemming muurschilderingen op het huis aanbracht en de eer voor het huisontwerp opeiste. Met deze film herstelt de regisseur Grays rechtmatige plaats in de geschiedenis van de architectuur.
De eerste vertoning op 4 maart zal plaatsvinden in aanwezigheid van regisseur Beatrice Minger en met een introductie door Hülya Ertas van VAi en Joyce Palmers van De Cinema. Kom en ontdek hoe cinema en architectuur samen verhalen vertellen die niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de sociale en culturele lagen van ons bestaan onthullen. Geraak geïnspireerd door de kracht van architecturale ontwerpen en de diepgaande impact ervan op mens en maatschappij.
Deze film maakt deel uit van zowel het programma ARCHITECTURE ON FILM als SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in French and English with English subtitles
A woman achieves greatness; a man takes the credit. This docu-fiction uncovers the true story of Eileen Gray, the architect of the modernist masterpiece E.1027 on the French Riviera. Through stunning archival footage and expertly recreated scenes, director Beatrice Minger brings this dramatic tale to life. It reveals how Le Corbusier, a friend of Gray's partner Jean Badovici, painted murals on the house without permission and claimed it as his own. This captivating film finally restores Gray's rightful place in architectural history.
The first screening on March 4th will be in the presence of director Beatrice Minger and with an introduction by Hülya Ertas from VAi and Joyce Palmers from De Cinema. Come and discover how cinema and architecture combine to tell stories that reveal not only physical spaces but also the social and cultural layers of our lives. Be inspired by the power of architectural design and its profound impact on people and society.
Maak je klaar voor een “jazzy” comedy avond die elke keer helemaal anders verloopt en waarin jij mee de touwtjes in handen hebt. De legendarische Jeroen Leenders staat bekend om zijn improvisatie. Hij zoekt steeds de grenzen op tussen comedy, filosofie en pure anarchie.
1942. Wil en Lode zijn twee jonge hulpagenten in een bezet Antwerpen. Ze werken gedwongen mee aan de klopjacht op joden in hun stad. Maar tegelijk steunen ze ook het verzet. En te midden van alle chaos en geweld bloeit de liefde: Wil valt als een blok voor de charmes van Lode’s zus Yvette. Een cocktail van tegenstrijdige brengt hem aan de rand van de afgrond. Want hoe red je tegelijk jezelf, je geliefden en de joden uit de klauwen van de bezetter?
De Spiegel zoekt de directe ontmoeting op met de allerjongsten en hun begeleiders.
PRET-A-PORTER ofwel de PAP-zakken zijn fantasierijke spelformats die net in een koerierstas passen. Een performer en een muzikant nemen een PAP-zak mee naar jouw school en toveren er een mini-fantasiewereld uit tevoorschijn. Iedere PAP-zak is prikkelend en helemaal anders. Ga mee op ontdekkingstocht!
Deze voorstelling is geschikt voor kleine ruimtes: een kinderdag-verblijf, klaslokaal, woonkamer of tuin.
Willy – Ugo Dehaes
Willy is een 8-armige octobot die graag speelt. Hij laat de rode leguaanknuffel dansen en bewegen. Af en toe kruipt Willy zelf ook rond en laat zich aaien door de kinderen.
Pandora – Kevin Trappeniers
In de laatst overgebleven bloem zit het allerlaatste zaadje van deze wereld. Het zaadje gaat op reis en zoekt een vruchtbare plek om opnieuw te kunnen groeien en bloeien.
Letterdans – Marie Van Praag
Hier roLLLen de letterSSS letterlijk uit de pagina’S. Dans mee met de blokLetterS en voel hoe een nieuw verhaal ontstaat uit bladzijden van textiel.
ZAK – Lori Tuerlinckx
Uit de koerierszak komt een tweede, grote opblaaszak tevoorschijn. Op het eerste gezicht lijkt het niets bijzonders te zijn, maar door mechanische bewegingen en met hulp van de wind komt de zak wonderlijk tot leven.
Stanley Kubrick vergeleek GIRLFRIENDS "met het serieuze, intelligente en gevoelige schrijf- en filmwerk dat je vindt bij de beste regisseurs in Europa." Greta Gerwig en Noah Baumbach recycleerden het plot voor FRANCES HA en Lena Dunham vroeg zich af of ze de film eerder gezien had en "deze de afgelopen vijf jaar subtiel aan het kopiëren was geweest?" in haar serie Girls.
Feit is: GIRLFRIENDS van Claudia Well is een tijdloos, doordacht en doorleefd portret van vrouwelijke vriendschap en zelfontplooiing. Susan, een jonge fotograaf in New York, ziet haar leven veranderen wanneer haar beste vriendin trouwt en vertrekt. Wat volgt zijn de alledaagse worstelingen met vriendschap en volwassen worden, gezien door een empathische bril en met een dosis warme humor. Onmisbaar!
Deze film maakt deel uit van CASUAL CONVERSATIONS, een programma over films die het banale bijzonder maken door praten tot levenskunst te verheffen, alsook SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in English with English subtitles
Stanley Kubrick compared GIRLFRIENDS to “the serious, intelligent, and sensitive writing and filmmaking you find among the best directors in Europe.” Greta Gerwig and Noah Baumbach borrowed the plot for FRANCES HA, and Lena Dunham wondered if she had seen the film before and had been “subtly copying it for the past five years” in her series Girls.
The fact remains: Claudia Weill’s GIRLFRIENDS is a timeless, thoughtful, and deeply felt portrait of female friendship and self-discovery. Susan, a young photographer in New York, sees her life change when her best friend gets married and moves out. What follows are the everyday struggles with friendship and adulthood, viewed through an empathetic lens and infused with warm humor. A must-see!
This film is part of CASUAL CONVERSATIONS, a program exploring films that elevate everyday live, thanks to the art of conversation, as well as SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
CINEMA NOW, DOCU, ENGLISH PLEASE!, WOMXN, UNBOUND SELVES
FILM
archief
english below
In het begin van de jaren 2000 floreerde Shakedown als een lesbische stripclub in LA opgericht door en voor Afro-Amerikaanse vrouwen, één van de weinige plekken waar deze specifieke community totale seksuele bevrijding kon ervaren. In 2004 sloot de politie alle deuren.
Regisseur Leilah Weinraub brengt de acht jaar van Shakedown in kaart en probeert “het voor en na van een utopisch moment in beeld te brengen”. SHAKEDOWN, gefilmd met de tederheid van een home movie, vangt de voortstuwende, droomachtige sfeer van de club en toont haar onderwerpen op een verbluffende intieme manier. Gepresenteerd als een old-school mixtape is deze film even moedig als stil betoverend in de manier waarop het niets verbloemt. Deze empatische documentaire is een essentieel relikwie voor het verleden, heden, en de toekomst van de queer community.
SHAKEDOWN kon een paar jaar geleden op veel mond-aan-mond reclame rekenen toen de film gratis te zien was via Pornhub. Ondanks het vele naakt is Weinraub’s intieme portret net heel delicaat in de manier waarop het zijn onderwerpen presenteert lang voordat ze hun kleren beginnen uit te trekken. Een film die het belang van safe(r) spaces voor minderheden broodnodig onderstreept.
De film is deel van ons focusprogramma UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, waarmee we de bevrijdende representatie van “de ander” op het witte doek vieren, alsook SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in English without subtitles
In the early 2000s, Shakedown flourished as a lesbian strip club in LA founded by and for African-American women, one of the few places where this particular community could experience total sexual liberation. In 2004, the police closed all the doors.
Director Leilah Weinraub charts the eight years of Shakedown and attempts to “portray the before and after of a utopian moment.” Filmed with the tenderness of a home movie, SHAKEDOWN captures the propulsive, dreamlike atmosphere of the club and showcases its subjects in a stunningly intimate way. Presented as an old-school mixtape, this film is as bold as it is quietly mesmerising in the way it glosses over nothing but just shows everything. This empathetic documentary is an essential relic for the past, present, and future of the queer community.
SHAKEDOWN gained a lot of word-of-mouth publicity a few years ago when the film was available for free viewing via Pornhub. Despite the amount of nudity, Weinraub's intimate portrait is very delicate in the way it presents its subjects long before they start taking off their clothes.
The film desperately underlines the importance of safe(r) spaces for minorities and is part of our focus programme UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, highlighting the liberating representation of “the other” on the silver screen, as well as SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
In de gloednieuwe documentaire BLACK BOX DIARIES volgen we de Japanse journaliste Shiori Itō in haar moedige strijd om haar verkrachting aan te kaarten en gerechtigheid te zoeken tegen een invloedrijke dader. Haar zaak schudde het land wakker, legde verouderde wetten rond seksueel geweld bloot en bracht de #MeToo-beweging naar Japan. Met persoonlijke en zeer kwetsbare beelden onthult deze eye-opening en broodnodige documentaire niet alleen haar zoektocht naar rechtvaardigheid, maar ook haar weg naar herstel en veerkracht.
Shiori Itō’s zelf gedocumenteerde BLACK BOX DIARIES kreeg dit jaar een Oscarnominatie voor Beste Documentaire. Itō deelt in BLACK BOX DIARIES haar ervaring met seksueel geweld. Het zijn vrouwen zoals zij, die verandering aansturen omdat ze het slachtofferschap weigeren en duidelijk stellen dat het niet zij zijn die zich moeten schamen. Net zoals de reeds iconische Gisèle Pelicot, die wereldwijd de standpunten over verkrachting deed daveren met haar moed. Gisèle is vastbesloten: "C'est à eux d'avoir honte." Het is aan de verkrachters om zich te schamen.
Hoe ver moeten overlevers gaan om de epidemie van seksueel geweld en door drugs gefaciliteerde verkrachting een halt toe te roepen? Itō zag zich genoodzaakt haar verhaal te documenteren omdat haar het zwijgen werd opgelegd. Maar deze vrouwen spreken, en bestrijden de diepe vooroordelen en onbegrip over schaamte en toestemming.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
Jackie werkt als een CCTV operator en elke dag waakt ze over een klein deel van de stad, de Red Road Flats. Ze beschermt de mensen die op haar schermen leven. Op een dag verschijnt er een man op haar monitor die ze hoopte nooit meer te moeten zien. Jackie kan het verleden niet loslaten en begint de man te stalken.
De wraakplot van surveillance thriller RED ROAD legt de traumatische ervaringen van het hoofdpersonage bloot maar is ook de katalysator die ervoor zorgt dat Jackie opnieuw een actieve participant in haar eigen leven wordt. RED ROAD is de eerste film in Advance Party, een project van o.a. Anders Thomas Jensen waarin een trilogie van films wordt geregisseerd door debuterende filmmakers met dezelfde personages en setting (Glasgow). RED ROAD was de eerste van Arnolds films die de Grand Juryprijs in Cannes won, net als opvolger FISH TANK en AMERICAN HONEY.
Jackie works as a CCTV operator and every day she keeps an eye on a small part of town, the Red Road Flats. She protects the people who live on her screen. One day, a man appears on her monitor who she hoped never to have to see again. Jackie can’t let go of the past and starts to stalk the man.
The revenge plot of surveillance thriller RED ROAD unveils the traumatic experiences of the main character, but is also the catalyst that makes sure Jackie becomes an active participant in her own life again. RED ROAD is the first film in Advance Party, a film project by i.e. Anders Thomas Jensen, in which a trilogy of films is directed by debut directors using the same characters and setting (Glasgow). RED ROAD was the first of Arnold’s films that won the Grand Jury Prize at Cannes, followed by FISH TANK and AMERICAN HONEY.
Wanneer zijn schoonzoon naar hem komt met problemen in zijn relatie, deelt Sir Tavistock zijn eigen levensverhaal met de jongeman. In flashbacks herinnert Tavistock zich relaties uit zijn verleden met gevonden en verloren liefdes. In THE TRUTH ABOUT WOMEN geeft Muriel Box haar vrouwelijke personages eigenaarschap over hun eigen levens met het verlangen om meer te zijn dan enkel de ‘echtgenote van’. Het zijn zij die de traditionalistische visie van Tavistock op huwelijk en vrouwen in het algemeen doen evolueren.
“Less an overt comedy, more a simple reminiscence drama that often deals with humorous elements (...) Yet it remained charming and warm, with some real pathos buried under the still needed message that men and women, while different in so many ways that should be celebrated, both want the exact same thing: to be treated as equals.” Mark Costello, Letterboxd
Tijdens onze SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS richten we de schijnwerpers op het werk van MURIEL BOX, nog steeds de meest productieve vrouwelijke regisseur van Groot-Brittannië.
Het activistische film(archief)collectief Invisible Women haalt vrouwelijke filmmakers en filmmakers in de marge uit de vergetelheid met screenings, evenementen en artikels, waaronder ook een opmerkelijk opiniestuk over Muriel Box.
ENG The film is in English with English subtitles
When his son-in-law comes to him with problems in his relationship, Sir Tavistock shares his own life story with the young man. In flashbacks, Tavistock recalls relationships from his past with loves lost and found. In THE TRUTH ABOUT WOMEN, Muriel Box gives her female characters ownership of their own lives with a desire to be more than just the ‘wife of’. It is they who evolve Tavistock's traditionalist view of marriage and women in general.
The archive activist film collective Invisible Women champions the work of woman and filmmakers of marginalised identities from the history of cinema through screenings, events and editorial, among which a remarkable article on Muriel Box as well.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
‘Kizuna’ is het Japanse woord voor verbinding. Maar ook voor obstructie en hinderpaal. Die dubbele
betekenis maakt het interessant. Vandaag de dag zijn we voortdurend geconnecteerd. Met Jan en
alleman. Met Leen en iedereen. Het internet gaat steeds sneller en staat steeds voller met informatie.
Maar zijn we wel echt zo verbonden met elkaar?
Ondertussen groeit onder onze voeten een netwerk waar we geen weet van hebben. Een netwerk
van onzichtbare draadjes dat ondergronds alle bomen, planten en paddenstoelen verbindt. Je zou het
mycelium, dat netwerk van schimmeldraden, het internet van de flora kunnen noemen.
Tim Oelbrandt neemt zijn publiek mee in een vertelling over de kleine en de grote dingen in het leven
die ons verbinden. Hij geeft ons het gevoel allemaal verbonden te zijn. Zelfs onze trouwringen weet
hij letterlijk samen te smelten. Of hij belt een nietsvermoedende vreemde op en laat het publiek
achter met een raadsel: hoe mooi en waardevol kan de connectie met een onbekende zijn?
In zijn nieuwste voorstelling brengt Oelbrandt met wonderlijke goocheltrucs een magische vertelling
over verbinding. Met ‘Heen en terug’ creëerde hij eerder al een voorstelling voor een volwassen
publiek in een intieme setting. Met KIZUNA gaat hij daarin nog een stapje verder.
Tim Oelbrandt was al een bekende naam in het underground magic circuit, voor hij doorbrak bij het
theaterpubliek. In zijn betoverende voorstellingen combineert hij magie, illusie en theater op
magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Oelbrandt is ook magic consultant voor theater- en tv-producties en hij werkte onder andere mee aan
de VTM-reeksen Nicholas en Dat belooft voor later. Bovendien mag Oelbrandt zich sinds oktober
2023 Belgisch Kampioen Goochelen noemen en zal hij ons land verdedigen op de Europese
Kampioenschappen Goochelen in 2024.
De Cinema selecteerde samen met Malikka Bouaissa, filmcurator en oprichtster van ARTESHOQ en filmfestival MONA, voor SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS het werk van Labaki. Zowel haar debuutfilm CARAMEL als ET MAINTENANT ON VA OÙ?, haar tweede film, belichten de ervaringen van vrouwen en hun rol in een samenleving, verdeeld door culturele en religieuze spanningen. Haar laatste film CAPERNAUM stelt een 12-jarige Libanese jongen centraal. Labaki verkent thema’s als solidariteit, liefde en complexe menselijke relaties met een eigenzinnige humor en lichtheid. Haar werk benadrukt de kracht van menselijke verbinding en empathie om verandering teweeg te brengen.
ET MAINTENANT ON VA OÙ? is een uiterst originele en krachtige film die met humor en diepgang oorlog, religie en vrouwelijke solidariteit onderzoekt. In een klein dorp in Libanon, waar mannen uit verschillende religies voortdurend in conflict zijn, proberen een groep vrouwen, vastbesloten hun families te beschermen, een creatieve manier te vinden om de spanningen te verlichten. Labaki belicht de kracht van vrouwelijke veerkracht en gemeenschap, met een perfecte balans tussen humor en drama. De film is een krachtige ode aan de rol van vrouwen in tijden van conflict en hun onverwoestbare hoop op vrede. Veertien jaar later is de boodschap van deze film nog steeds urgent en relevant.
De film wordt vertoond op 35mm en voorafgegaan door een inleiding door Malikka Bouaissa.
CLASSICS, ENGLISH PLEASE!, WOMXN, UNBOUND SELVES, MUMBLECORE
FILM
archief
english below
"Ik denk niet dat GO FISH de carrières van duizend queer filmmakers heeft gelanceerd. Wel lanceerde het de carrière van duizenden indiefilmmakers." In 1994 lanceerde Troche tijdens Sundance GO FISH, haar zwart-witkomedie die een frisse blik werpt op het lesbische leven in het Chicago van de jaren 1990. Hoewel deze speelse en energieke film over een jonge vrouw die opnieuw gaat daten (en dat openhartig bespreekt met haar vrienden) slechts $15.000 had gekost, werd hij tijdens het indiefilmfestival meteen aan een distributeur verkocht voor $450.000. Zo plaveide Troche met haar debuut niet enkel de weg voor nieuwe queerfilms, ook toonde het indiecinema de weg naar commercieel succes.
We vertonen de film in 4K-resolutie!
Deze film maakt deel uit van CASUAL CONVERSATIONS, een programma over films die het banale bijzonder maken door praten tot levenskunst te verheffen, alsook UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, waarmee we de bevrijdende representatie van “de ander” op het witte doek vieren en SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in English without subtitles
“I don’t think GO FISH has launched the careers of thousands of queer filmmakers. It did launch the careers of thousands of indie filmmakers.” In 1994 Troche released GO FISH during Sundance, a black-and-white comedy with a refreshing view of the lesbian life in the 90s in Chicago. Even though this playful and energetic film about a young woman who starts dating again (and openly talks about it with her friends) had only cost $15.000 to produce, it was immediately sold to a distributor for $450.000 during the festival. Thus, Troche paved the way with her debut for new queer films, and also showed the indie cinema the way to commercial success.
We screen the film in 4K resolution!
This film is part of CASUAL CONVERSATIONS, a program exploring films that elevate everyday live, thanks to the art of conversation, as well as UNBOUND SELVES: QUEER VOICES, highlighting the liberating representation of “the other” on the silver screen, and SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: from 8 March to 8 April, De Cinema is screening solely films made by directors who identify as women.
Een vrouw bereikt iets groots; een man strijkt de eer op. Deze docu-fictie onthult het ware verhaal van Eileen Gray, de architect van het modernistische meesterwerk E.1027 aan de Franse Rivièra. Met prachtige archiefbeelden en vakkundig nagebootste scènes brengt regisseur Beatrice Minger dit dramatische verhaal tot leven. Ze toont hoe Le Corbusier, een vriend van Grays partner Jean Badovici, zonder toestemming muurschilderingen op het huis aanbracht en de eer voor het huisontwerp opeiste. Met deze film herstelt de regisseur Grays rechtmatige plaats in de geschiedenis van de architectuur.
De eerste vertoning op 4 maart zal plaatsvinden in aanwezigheid van regisseur Beatrice Minger en met een introductie door Hülya Ertas van VAi en Joyce Palmers van De Cinema. Kom en ontdek hoe cinema en architectuur samen verhalen vertellen die niet alleen de fysieke ruimte, maar ook de sociale en culturele lagen van ons bestaan onthullen. Geraak geïnspireerd door de kracht van architecturale ontwerpen en de diepgaande impact ervan op mens en maatschappij.
Deze film maakt deel uit van zowel het programma ARCHITECTURE ON FILM als SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
ENG The film is in French and English with English subtitles
A woman achieves greatness; a man takes the credit. This docu-fiction uncovers the true story of Eileen Gray, the architect of the modernist masterpiece E.1027 on the French Riviera. Through stunning archival footage and expertly recreated scenes, director Beatrice Minger brings this dramatic tale to life. It reveals how Le Corbusier, a friend of Gray's partner Jean Badovici, painted murals on the house without permission and claimed it as his own. This captivating film finally restores Gray's rightful place in architectural history.
The first screening on March 4th will be in the presence of director Beatrice Minger and with an introduction by Hülya Ertas from VAi and Joyce Palmers from De Cinema. Come and discover how cinema and architecture combine to tell stories that reveal not only physical spaces but also the social and cultural layers of our lives. Be inspired by the power of architectural design and its profound impact on people and society.
Wegens omstandigheden wordt deze voorstelling afgelast. Ticketkopers worden persoonlijk op de hoogte gebracht.
Het is zover: na een succesvolle solovoorstelling over spijt (dat de ene speelde en de andere coachte) die dit najaar voor het laatst herneemt én na jarenlang trekken aan elkanders mouw (vooral aan die van de andere), beklimt het duo van de podcast Tot onze grote spijt nu ook als duo het podium.
In het donker van het theater bij stemmig licht blikken Johan Terryn en Randall Casaer terug op de spijtverhalen die hun weg al gekruist hebben en trekken ze een nieuw blik verhalen open. Zoekend naar wat het gevoel spijt in onze mensenlevens komt doen, proberen ze uit elk verhaal iets waardevols te destilleren.
Het wordt zo’n avond waarbij je mogelijk met wat gewicht op je schouders binnenloopt en verrassend lichtvoetig de zaal verlaat. Een podcast die een theatraal samenzijn wordt en vooral een beetje balsem voor de ziel. Beluister hier alvast een voorproefje.
Filmhistorica, docent en schrijfster Anke Brouwers (KASK School of Arts) kiest voor Graniks derde langspeler LEAVE NO TRACE, waar de onconventionele survivalist levensstijl van een vader en dochter wordt bedreigd in de wildernis van Oregon.
Veteraan Will leeft met een zware vorm van PTSS. Samen met zijn tienerdochter Tom leeft hij al jaren off the grid in de wouden van Portland, Oregon. Wanneer er op een dag een einde komt aan hun idyllische leven, worden ze van elkaar gescheiden en opgevolgd door de sociale diensten. Will botst met de realiteit van het leven binnen de grenzen van de maatschappij, terwijl Tom met een grote nieuwsgierigheid openstaat voor de nieuwe wereld rondom haar. Tom wordt verscheurd door de keuze voor haar nieuwe leven of het oude met haar vader.
“Leave No Trace is, at times, heartbreaking, but it's also filled with glimpses of almost casual human kindness, throwaway moments of good will and inclusion piercing through what could be the bleakest of tales. Granik shows great insight into the struggles of those who choose to "opt out," those who just want to be left alone, those who literally can't "fit in" to the larger world. At its very best, it is an immensely moving portrait of a father and daughter who love each other, and who can't bear to be apart.”
★★★★ Sheila O’Malley, rogerebert.com
Amerikaans filmmaker Debra Granik zoekt in haar werk naar bijzondere mensen die niet binnen de grenzen van de conventionele maatschappij passen. De focus op deze personages leidt tot ruwe verhalen die gevat worden in naturalistische beelden, waar het landschap en de mens onlosmakelijk verbonden zijn. Graniks interesse in het leven aan de rand van de samenleving resulteerde in het Oscargenomineerde WINTER'S BONE. Een schrijnend verhaal over een tienermeisje dat de strijd aangaat met armoede, verslaving en verlies in de bergen van Missouri.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Film historian, professor and writer Anke Brouwers (KASK School of Arts) chooses Debra Granik’s third feature film LEAVE NO TRACE, where the unconventional survivalist lifestyle of a father and daughter is threatened in the Oregon wilderness.
Veteran Will lives with a severe form of PTSD. Together with his teenage daughter Tom, he’s been living off the grid in the woods of Portland. When their idyllic life is threatened one day, they become separated and monitored by social services. Will can’t deal with the realities of life within the boundaries of society, while Tom is curious and open to the new world around her. Tom is torn apart by the choice between her new life or the old one with her father.
“Leave No Trace is, at times, heartbreaking, but it's also filled with glimpses of almost casual human kindness, throwaway moments of good will and inclusion piercing through what could be the bleakest of tales. Granik shows great insight into the struggles of those who choose to "opt out," those who just want to be left alone, those who literally can't "fit in" to the larger world. At its very best, it is an immensely moving portrait of a father and daughter who love each other, and who can't bear to be apart.”
★★★★ Sheila O’Malley, rogerebert.com
American filmmaker Debra Granik searches for the extraordinary people who do not fit within the boundaries of conventional society. The focus on these characters leads to rough stories, captured in naturalistic images, where nature and people are intrinsically linked.
“Elke familie heeft een zwart schaap. Bij ons was dat tante Danni. Tante Danni veranderde veertien keer van beroep, had geen gat in haar hand maar een krater. Ze kocht alleen maar huizen met verborgen gebreken en alle mannen in haar leven bleken elke keer opnieuw manisch of crimineel te zijn. Heel mijn jeugd hoorde ik bij alles wat ik fout deed: 'Just ons Danni gij!' Van mijn ouders mocht ik alles worden, behalve tante Danni. Hun missie was duidelijk: Janne moest voorbereid worden. Op alles. Op werkelijk alles wat er in het leven mis kan gaan.”
Theatermaker Janne Desmet gaat op zoek naar waarom de ene mens Monopoly-gewijs als winnaar aan de eindmeet komt en de ander, failliet en berooid, een rondje moet overslaan in de gevangenis. Arme tante Danni is een tragikomische voorstelling over de drang om te slagen, de zoektocht naar bestaansrecht en het verlangen naar het moment dat iemand zegt: Je bent er. Vanaf nu komt alles goed.
‘Kizuna’ is het Japanse woord voor verbinding. Maar ook voor obstructie en hinderpaal. Die dubbele
betekenis maakt het interessant. Vandaag de dag zijn we voortdurend geconnecteerd. Met Jan en
alleman. Met Leen en iedereen. Het internet gaat steeds sneller en staat steeds voller met informatie.
Maar zijn we wel echt zo verbonden met elkaar?
Ondertussen groeit onder onze voeten een netwerk waar we geen weet van hebben. Een netwerk
van onzichtbare draadjes dat ondergronds alle bomen, planten en paddenstoelen verbindt. Je zou het
mycelium, dat netwerk van schimmeldraden, het internet van de flora kunnen noemen.
Tim Oelbrandt neemt zijn publiek mee in een vertelling over de kleine en de grote dingen in het leven
die ons verbinden. Hij geeft ons het gevoel allemaal verbonden te zijn. Zelfs onze trouwringen weet
hij letterlijk samen te smelten. Of hij belt een nietsvermoedende vreemde op en laat het publiek
achter met een raadsel: hoe mooi en waardevol kan de connectie met een onbekende zijn?
In zijn nieuwste voorstelling brengt Oelbrandt met wonderlijke goocheltrucs een magische vertelling
over verbinding. Met ‘Heen en terug’ creëerde hij eerder al een voorstelling voor een volwassen
publiek in een intieme setting. Met KIZUNA gaat hij daarin nog een stapje verder.
Tim Oelbrandt was al een bekende naam in het underground magic circuit, voor hij doorbrak bij het
theaterpubliek. In zijn betoverende voorstellingen combineert hij magie, illusie en theater op
magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Oelbrandt is ook magic consultant voor theater- en tv-producties en hij werkte onder andere mee aan
de VTM-reeksen Nicholas en Dat belooft voor later. Bovendien mag Oelbrandt zich sinds oktober
2023 Belgisch Kampioen Goochelen noemen en zal hij ons land verdedigen op de Europese
Kampioenschappen Goochelen in 2024.
Drie flatgenoten – schrijfster Nicole, camgirl Ruby en actrice Élise – fantaseren vanop hun bloedhete terras in Marseille over hun knappe buurman. Ze eindigen samen in zijn appartement en de avond ontspoort volledig. Met een vleugje Almodóvar en een scherpe feministische blik combineert Merlant genres tot een onvoorspelbare en tegelijk hilarische tragikomedie over patriarchaal misbruik. Noémie Merlant schittert zowel als regisseur en actrice. Samen met haar co-scenarist Céline Sciamma, in wiens meesterwerk PORTRAIT DE LA JEUNE FILLE EN FEU ze één van de hoofdrollen speelde, verkent ze mannelijk geweld en vrouwelijke vrijheid met lef, humor en stijl.
Deze film maakt deel uit van het programma SPOTLIGHT ON WOMXN DIRECTORS: van 8 maart tot en met 8 april staan er alleen maar films op het programma door regisseurs die zich identificeren als vrouw.
