Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Speelse en verrassende roadmovie vol filmische referenties, over een familie die buiten de lijntjes kleurt. KIDDO is de debuutspeelfilm van Zara Dwinger en ging in wereldpremière tijdens het filmfestival van Berlijn.
Lu woont in een pleeggezin wanneer haar lang verloren moeder Karina haar plots meeneemt op een avontuurlijke roadtrip naar Polen. Tijdens de reis wordt Lu meegesleept in Karina’s Bonnie & Clyde-achtige fantasie. Maar de realiteit zit hen op de hielen en stelt de outlaws voor een keuze. Want hoe ver willen ze gaan om voor altijd bij elkaar te blijven?
De vier korte films uit deze betoverende compilatie voor peuters en kleuters, zijn een ode aan de onvoorwaardelijke liefde - ook na een afscheid.
Een berenjong zoekt zijn moeder, een konijn ondersteunt haar jong bij diens eerste stapjes, een laars rent achter zijn voetenpaar aan en een katje volgt trouw de in de sporen van zijn baasje.
Deze film bestaat uit:
Zelfs als we slapen, Camille Monnier, Frankrijk, 5' (2017)
Stap voor stap, Julie Valentin, Frankrijk 8' (2021)
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
De jonge tiener Sophie en haar dertigjarige vader Calum gaan op vakantie naar een Turkse badplaats waar ze zwemmen, poolen, zonnebaden en luieren. Terwijl er voor de beginnende puber een nieuwe wereld opengaat, worstelt Calum buiten het zicht van Sophie met de zwaarte van het leven. Twintig jaar later vormen Sophies tedere herinneringen aan deze vakantie een krachtig en hartverscheurend portret van hun relatie, waarbij ze probeert de donkere kant van haar liefdevolle vader te begrijpen.
“Een jonge vrouw denkt terug aan de zomer waarin ze als elfjarige met haar vader op vakantie was in een Turks resort. Het is Normal people-acteur Paul Mescal die de vader speelt, gelaten en worstelend met het leven. Het debuut van de Schotse filmmaakster Charlotte Wells is wondermooi en diep melancholisch, een portret van ouderschap en de levenslange impact van herinneringen.” – Ruben Aerts in De Standaard (****)
Sandra, Samuel en hun 11-jarige slechtziende zoon, Daniel, leven al een jaar ver weg van alles in de bergen.
Op een dag wordt Samuel dood aangetroffen aan hun huis en start er een onderzoek naar zijn verdachte dood. Hoewel er twijfel is, wordt Sandra snel aangeklaagd. Was het zelfmoord of moord?
Een jaar later woont Daniel het proces van zijn moeder bij, waarbij het leven van het gezin grondig wordt ontrafeld.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
THE BOY AND THE HERON is Miyazaki’s eerste film sinds het Oscargenomineerde THE WIND RISES en is opnieuw een autobiografisch geïnspireerd, complex en fantasierijk epos. Mahito, een jongen die verlangt naar zijn moeder, stapt in een wereld die gedeeld wordt door zowel de levenden als de doden. In deze wereld, vervaagt de dood en herrijst het leven in een nieuwe gedaante. THE BOY AND THE HERON is een semi-autobiografische fantasie die het leven, de dood en creatie verkent, als een eerbetoon aan vriendschap, uitgedacht door Hayao Miyazaki.
De negenjarige Babs krijgt van haar opa een biggetje cadeau, tegen de zin van haar norse papa en overtuigd vegetarische mama. Terwijl Babs Knor traint om zijn puppydiploma te halen, weet ze niet dat er iemand stiekem doortrapte plannen heeft met Knor…
Deze film biedt een toegankelijke manier om thema’s als voeding, vegetarisme, dierenwelzijn en familie aan te kaarten met je klas.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Palettes of Palestine is een tentoonstelling die persoonlijke verhalen, de cultuur en de kunst van Palestina belicht.
In de zomer van 2023 werden tieners uit Gaza n.a.v. dit project gevraagd om hun dromen te delen. Ze waren vrij om deze uit te drukken op een manier die ze zelf interpreteerden. Het resultaat zijn 11 prachtige kunstwerken. Het is moeilijk voor
hun stemmen om een weg uit Gaza te vinden, maar in deze tentoonstelling worden ze gezien en gehoord.
Er zijn ook t-shirts met een print van een kunstwerk op te koop. Alle opbrengsten gaan naar het culturele noodfonds van de organisatie HOPE, toegewijd om kinderen uit Gaza te helpen bij traumaverwerking via kunst.
Deze tentoonstelling is gratis te bezichtigen tijdens Kerst in De Studio van 27 t.e.m. 31 december en 4 t.e.m. 7 januari tussen 10u en 17u.
ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED vertelt een emotioneel en veelzijdig verhaal over de internationaal befaamde fotograaf en activiste Nan Goldin. Oscarwinnaar Laura Poitras (CITIZENFOUR) creëerde een zeer persoonlijk portret van één van de belangrijkste fotografen van de late 20e eeuw.
De documentaire toont het leven, de carrière en het activisme van Goldin aan de hand van unieke opnames, persoonlijke interviews en haar baanbrekende fotografie. Goldin ontvluchtte haar traumatische jeugd en vond haar eigen scene waarin vrijheid en seksuele onafhankelijkheid een belangrijke rol speelden. Haar persoonlijke inspiratie kwam tot uiting in haar fotografie. Goldin laat zien dat kunst een wapen kan zijn en gaat vandaag de dag de strijd aan met de Sacklerfamilie, die zij verantwoordelijk houdt voor de Amerikaanse opiatencrisis. Terwijl deze crisis nog dagelijks slachtoffers maakt, blijft de familie Sackler groot sponsor van belangrijke musea wereldwijd. Goldin’s strijd helpt haar om haar eigen verdriet een plaats te geven. ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED toont een portret van een gedreven persoon.
De film werd bekroond met de Gouden Leeuw (Beste Film) op het Filmfestival van Venetië. Poitras was vervolgens de hoofdgast van het International Documentaire Festival Amsterdam 2022 (IDFA).
"Ferociously powerful. - Financial Times"
"All the Beauty and the Bloodshed is a tremendous documentary, a striking piece of work that is so tender yet biting." - Jenny Nulf, Austin Chronicle
"Een van de pakkendste films die u dit jaar kunt zien" - De Morgen
"Een beklijvend werkstuk." - De Standaard
"Verslavend intens portret." - Knack Focus
"Een thriller en een aangrijpend kunstenaarsportret ineen." - De Volkskrant
OPPENHEIMER, geschreven en geregisseerd door Christopher Nolan, is een met IMAX®-camera’s gedraaide epische thriller die het fascinerende verhaal vertelt van de raadselachtige man die om de wereld te redden het risico moet nemen dat de wereld wordt verwoest.
De film is gebaseerd op het Pulitzer Prize-winnende boek American Prometheus: The Triumph and Tragedy of J. Robert Oppenheimer van Kai Bird en wijlen Martin J. Sherwin.
Speelse en verrassende roadmovie vol filmische referenties, over een familie die buiten de lijntjes kleurt. KIDDO is de debuutspeelfilm van Zara Dwinger en ging in wereldpremière tijdens het filmfestival van Berlijn.
Lu woont in een pleeggezin wanneer haar lang verloren moeder Karina haar plots meeneemt op een avontuurlijke roadtrip naar Polen. Tijdens de reis wordt Lu meegesleept in Karina’s Bonnie & Clyde-achtige fantasie. Maar de realiteit zit hen op de hielen en stelt de outlaws voor een keuze. Want hoe ver willen ze gaan om voor altijd bij elkaar te blijven?
De vier korte films uit deze betoverende compilatie voor peuters en kleuters, zijn een ode aan de onvoorwaardelijke liefde - ook na een afscheid.
Een berenjong zoekt zijn moeder, een konijn ondersteunt haar jong bij diens eerste stapjes, een laars rent achter zijn voetenpaar aan en een katje volgt trouw de in de sporen van zijn baasje.
Deze film bestaat uit:
Zelfs als we slapen, Camille Monnier, Frankrijk, 5' (2017)
Stap voor stap, Julie Valentin, Frankrijk 8' (2021)
Bill Blake reist voor een baan als boekhouder naar een negentiende-eeuws pioniersstadje om daar tot de ontdekking te komen dat hij ongewenst is. Als hij dezelfde dag in een schietgevecht per ongeluk de zoon van een machtige fabrikant doodt, is hij op slag een outlaw, achternagezeten door een posse van premiejagers.
De beeldhouwer Lizzie staat op het punt een tentoonstelling op poten te zetten. Deze zal wellicht een grote impact hebben op haar verdere carrière en wordt geïnspireerd door haar chaotische levensstijl. In de aanloop naar de expositie poogt Lizzie een balans te vinden tussen haar werk en haar persoonlijke leven.
Deze groteske en zwarte komedie werpt een bijtende blik op iemand die er alles aan zou doen om zich geliefd en gezien te voelen. Een oncomfortabele maar hilarische satire. De toxische relatie tussen Signe en haar zelfingenomen vriend Thomas verziekt helemaal wanneer hij doorbreekt als kunstenaar. Om de aandacht weer op zich te vestigen, begint Signe zichzelf te vergiftigen. Achter het narcisme, de tragikomedie en de lichte body horror schuilt het verhaal van een eenzame jonge vrouw met een bovenmatige behoefte aan aandacht en een obsessie voor de waardering van anderen.
In een opwelling reist Freddie, 25 jaar, voor het eerst terug naar haar geboorteland Zuid-Korea. Als kind werd ze geadopteerd en opgevoed in Frankrijk. De eigenzinnige jonge vrouw gaat op zoek naar haar biologische ouders in een land waar ze weinig over weet, waardoor haar leven in nieuwe en onverwachte richtingen gaat.
“Expressive, unpredictable, feminist and fun, Freddie is a vibrant beam of searching, semi-wounded humanity. A young French woman seeks a deeper understanding of herself in the country of her birth. A visceral search for identity.” - THE HOLLYWOOD REPORTER
Regisseur Marc kan de eindeloze kritiek vanuit de producenten op zijn film niet verdragen en vlucht met zijn editor naar de Franse Cevennen om het project in alle rust af te kunnen maken. Ook daar blijkt het einde nog lang niet in zicht, aangezien zijn creativiteit zich uit in eindeloze ideeën die het proces blijven onderbreken. Ideeën die zowel komisch als ronduit verontrustend zijn…
De opnieuw fantasierijke comeback film van Michel Gondry (Eternal sunshine of the spotless mind).
Lena verliest haar vader als zijn vissersboot vergaat op zee. Er wordt gefluisterd dat het ongeluk haar vaders schuld is maar Lena is ervan overtuigd dat er een mysterieus beest rondwaart in de Noordzee. Een monster dat het schip deed vergaan… Lena gaat tot het uiterste om het bestaan van het monster te bewijzen.
ZEEVONK (8+) opende de Generation Kplus selectie in de Berlinale '23 - waar hij ook een speciale vermelding kreeg - en ontving eerder dit jaar het European Children's Film Association Award in Malmö. Een aangrijpende én avontuurlijke jeugdfilm geïnspireerd op een persoonlijke ervaring van regisseur Domien en zijn zus en scenarist Wendy.
"Een spielbergiaanse mix van actie en emotie, maar dan in het West-Vlaams. Een zee-avontuur dat niet bang is om in diepe, troebele wateren te vissen, op zoek naar het weerbarstige beest dat rouw is. Dit is een film die zijn onderwerp en zijn (jonge) publiek ernstig neemt, maar die ook niet vergeet te entertainen." - De Morgen
"Regisseur Huyghe ambieerde naar eigen zeggen een film die de gevoelens van jongeren niet minimaliseert. Missie geslaagd." - De Standaard
"Huyghe zet een tienerwereld neer die herkenbaar is voor jong publiek en tegelijk de volwassen blik serieus neemt." - Filmkrant
Detective John Klute gaat op zoek naar een vriend die is verdwenen. Zijn enige aanwijzing in de vermissingszaak zijn brieven van zijn vriend aan callgirl Bree Daniels. Klute volgt Bree en luistert haar telefoon af in een poging om bewijsmateriaal te vinden. Pas wanneer Klute haar kan overtuigen dat ze zelf in gevaar is, begint Bree hem te helpen met het onderzoek.
Regisseur Alan J. Pakula levert een spannende neo-noir thriller af die de eerste titel werd in zijn Paranoia-trilogie (gevolgd door THE PARALLAX VIEW en ALL THE PRESIDENT’S MEN), waarin thema’s zoals paranoia, samenzwering en surveillance een belangrijke narratieve rol spelen. Jane Fonda werd geprezen voor haar performance als Bree Daniels en won de Oscar voor Beste Actrice voor haar vertolking.
“KLUTE is visually stunning, full of surprises, bewildering and suspenseful, faultless in its timing... Like the best mysteries always, KLUTE offers more than its diversions and redeems its sordid materials by understanding them and finding them worth pity, not amusement.” – Charles Champlin in de Los Angeles Times.
"Fonda (who received an Oscar) and Sutherland are at the top of their game in this mystery/thriller that also provides a fascinating look into the mind and soul of a top NYC call girl." - Marjorie Baumgarten, Austin Chronicle
"Klute is a sharp, slick thriller about murder, perversion, paranoia, prostitution and a lot of other wonderful things about life in New York City." - Jay Cocks, Time
"As close to a classic as anything New Hollywood produced" - Dave Kehr, Chicago Reader
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
In deze vroege Visconti schittert actrice Anna Magnani als een door ambitie verblinde moeder met een dochtertje dat geen enkel talent blijkt te hebben. Na een mislukte screentest van het meisje maakt temperamentvolle moeder Magnani zo’n stampij bij de filmstudio dat de producenten door de knieën gaan en haar dochtertje toch een filmrol geven. Maar als de moeder zich realiseert dat het meisje enkel als mikpunt voor grappen dienst doet, is de maat vol. Resoluut keert ze zich van de filmwereld af.
Met zijn bijtende satire op de valse glamour van Cinecittà is BELLISSIMA een van de weinige films van Visconti met een komisch karakter en zijn enige film met een happy end.
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Robbert Vervloet neemt je mee in de ongebreidelde fantasiewereld van een personage dat grip probeert te krijgen op wie hij is - of althans dénkt dat hij moet zijn.
Want succesvol zijn, betekent dat: deejayen voor een juichende crowd?
Op survivaltocht gaan à la Bear Grills?
Of simpelweg in staat zijn om een achterwaartse salto te doen?
In al zijn kinderlijke fantasie probeert hij al die dingen (en méér) uit. Soms mislukt dat op grandioze wijze, nu en dan wordt het onmogelijke mogelijk. Een zoektocht die pendelt tussen realiteit en fantasie, gebracht in de typische Vervloet-stijl vol zelfgemaakte decors, gebricoleerde rekwisieten en véél kartonnen dozen (die soms, maar lang niet altijd, ook gewoon als kartonnen doos dienst doen).
Detective John Klute gaat op zoek naar een vriend die is verdwenen. Zijn enige aanwijzing in de vermissingszaak zijn brieven van zijn vriend aan callgirl Bree Daniels. Klute volgt Bree en luistert haar telefoon af in een poging om bewijsmateriaal te vinden. Pas wanneer Klute haar kan overtuigen dat ze zelf in gevaar is, begint Bree hem te helpen met het onderzoek.
Regisseur Alan J. Pakula levert een spannende neo-noir thriller af die de eerste titel werd in zijn Paranoia-trilogie (gevolgd door THE PARALLAX VIEW en ALL THE PRESIDENT’S MEN), waarin thema’s zoals paranoia, samenzwering en surveillance een belangrijke narratieve rol spelen. Jane Fonda werd geprezen voor haar performance als Bree Daniels en won de Oscar voor Beste Actrice voor haar vertolking.
“KLUTE is visually stunning, full of surprises, bewildering and suspenseful, faultless in its timing... Like the best mysteries always, KLUTE offers more than its diversions and redeems its sordid materials by understanding them and finding them worth pity, not amusement.” – Charles Champlin in de Los Angeles Times.
"Fonda (who received an Oscar) and Sutherland are at the top of their game in this mystery/thriller that also provides a fascinating look into the mind and soul of a top NYC call girl." - Marjorie Baumgarten, Austin Chronicle
"Klute is a sharp, slick thriller about murder, perversion, paranoia, prostitution and a lot of other wonderful things about life in New York City." - Jay Cocks, Time
"As close to a classic as anything New Hollywood produced" - Dave Kehr, Chicago Reader
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
De beeldhouwer Lizzie staat op het punt een tentoonstelling op poten te zetten. Deze zal wellicht een grote impact hebben op haar verdere carrière en wordt geïnspireerd door haar chaotische levensstijl. In de aanloop naar de expositie poogt Lizzie een balans te vinden tussen haar werk en haar persoonlijke leven.
We worden steeds meer overspoeld door troebele informatie. De waarheid lijkt afhankelijk van wie haar waar en op welk moment formuleert. Door informatie te verstrekken of net achter te houden kan je mensen controleren en manipuleren. Hoe ver kunnen we daarin gaan? Zijn we enkel slachtoffer of zelf ook dader?
Mathijs F Scheepers schetst in Our Century So Far een beeld van de 21ste eeuw tot nu toe. Daarbij gooit hij speeches, twitterfragmenten, bits & bites, clickbaits en algoritmes in de strijd.
Our Century So Far onderzoekt de grenzen van manipulatie en gemiste kansen en neemt een diepe duik in de vloedgolf van informatie. De voorstelling is een monoloog van Mathijs F Scheepers met Musk, Poetin, Madonna, MVR, Ocasio-Cortez, Twitter, Gervais, Swift, Snapchat en vele anderen. Onthutsend en entertainend, net zoals de 21ste eeuw.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
Michel Poiccard is een losbandige sociopaat, die een auto steelt en in een opwelling een politieman doodt. Michel slaat op de vlucht naar Parijs en zoekt contact met Patricia, een Amerikaanse studente met wie hij enkele weken eerder een avontuurtje beleefde. Hij vraagt haar mee te vluchten naar Italië. Michel lijkt niet te beseffen dat hij een gezocht man is en blijft roekeloos zijn liefde voor Amerikaanse films en zijn lust voor de Amerikaanse Patricia najagen.
Sleutelfilm die de wetten van cinema herschreef...
We worden steeds meer overspoeld door troebele informatie. De waarheid lijkt afhankelijk van wie haar waar en op welk moment formuleert. Door informatie te verstrekken of net achter te houden kan je mensen controleren en manipuleren. Hoe ver kunnen we daarin gaan? Zijn we enkel slachtoffer of zelf ook dader?
Mathijs F Scheepers schetst in Our Century So Far een beeld van de 21ste eeuw tot nu toe. Daarbij gooit hij speeches, twitterfragmenten, bits & bites, clickbaits en algoritmes in de strijd.
Our Century So Far onderzoekt de grenzen van manipulatie en gemiste kansen en neemt een diepe duik in de vloedgolf van informatie. De voorstelling is een monoloog van Mathijs F Scheepers met Musk, Poetin, Madonna, MVR, Ocasio-Cortez, Twitter, Gervais, Swift, Snapchat en vele anderen. Onthutsend en entertainend, net zoals de 21ste eeuw.
Dag Ma is een verhaal over de unieke band tussen een moeder en haar dochter. Het is een verhaal over liefhebben, zorgen voor elkaar en afscheid nemen.
Irène (103) en haar dochter Yvette (68) wonen samen in Sint-Jozef, een woonzorgcentrum te Lier. Irène woont er vanwege haar hoge leeftijd. Voor Yvette ligt het anders. Zij mag er per uitzondering wonen, omdat ze niet zonder haar moeder kan. De twee hebben hun hele leven nog niet één dag alleen doorgebracht. Maar waar beginnen allerbeste bedoelingen uit moederliefde en glijden ze over in overbezorgde begrenzingen? En wie van de twee kan nu eigenlijk niet meer zonder de ander?
Juryprijs voor de Beste Belgische Documentaire, DOCVILLE 2023.
Een (neus)opera voor snotterige snuitende, sniffende jonge kinderen
Twee zangers/muzikanten en een videast/gitarist brengen een zintuiglijke voorstelling in vijf aktes, geïnspireerd op de delen van het aangezicht: oog, oor, neus, huid en mond.
Neus wil vrij zijn. Oog kijkt op Neus en zegt dat Neus een wilde haar heeft. Neus heeft er geen oren naar. Oor snoert Oog de mond en Mond staat vol tanden. Neus wil gaan kijken, verder dan hij lang is.
Gezongen aria’s krijgen het gezelschap van beelden, geprojecteerd op videoschermen en smartphones. De schermen zijn het verlengstuk van de zangers. Beelden zijn immers waardige tegenspelers in tijden van selfies, mondmaskers en duckfaces. Ons gezicht staat centraal in onze online identiteit en ja, ook jonge kinderen leren al vroeg met welke gezichtsgymnastiek ze zichzelf het beste presenteren op de socials.
