BURG Een hand op een kont is dat een misdaad?
JUST Dat is een misdrijf
BURG Maar is dat een misdaad?
SPIN Nu zijn we over woorden bezig
ECO Wie zijn hand op wie haar kont?
BURG Dat is allemaal meegerekend in de cijfers
Een vrouw wordt vermoord. Een man wordt beschuldigd. Het regent klachten. Rond een tafel zitten zes mannen. Zij moeten maatregelen nemen voor het goed van de samenleving.
Regisseur Carl von Winckelmann en schrijver Freek Mariën slaan de handen in elkaar met de straffe actrices van Compagnie De Kolifokkers. Zij vertolken zes mannen met beslissingsrecht en de beste bedoelingen.
De Gemoederen is een komisch stuk in het brandpunt van onze tijd: machtsmisbruik, bureaucratie, sociaal onrecht en scheefgetrokken, giftige man-vrouwverhoudingen komen samen in een dystopisch verhaal, geïnspireerd op waargebeurde feiten. Institutionele discriminatie voor dummies, gekruid met humor en een flinke dosis girl power.
“Hoe stevig de inhoud op papier ook klinkt, Mariën en von Winckelmann brengen een strak en humoristisch stuk dat feilloos de patriarchale goochelretoriek van onze politici en andere media-figuren fileert.” – De Standaard
Fameus presenteert met GEN-ZIE een gloednieuw kunstenfestival voor en door jongeren. Meer dan 100 jongeren die bezig zijn hun kunst te ontwikkelen binnen hun jeugdwerking, culturele organisatie, school, academie of gewoon op hun eentje, komen tijdens GEN-ZIE samen met een mix van alle denkbare kunstvormen.
Ze staan te trappelen om de stad te veroveren en jou hun artistieke skills te tonen. Kom dit aanstormend talent bewonderen op zondag 21 november in De Studio.
Jonge, reizende ster Bjarne Devolder en SKaGeN-lid Clara van den Broek leerden elkaar kennen op het conservatorium van Antwerpen: Bjarne was er student en Clara van den Broek is er opleidingshoofd. Devolder nodigde van den Broek uit om samen een dialoog te creëren. SKaGeN vroeg Devolder op haar beurt om deel uit te maken van het collectief.
Beide makers vinden elkaar in een affiniteit met de moederzoonrelatie. TODAY I KILL YOU vertelt een universeel verhaal, in een vorm die de complexiteit van die moederzoonrelatie in al haar aspecten weergeeft: de liefde, de erotiek, de woede, het zich willen verwijderen, het nooit van elkaar los geraken, het elkaar nodig hebben, de fantasmes die de relatie rijk is, de projecties, de taboes, het ongezegde, het teveel aan woorden, de zelfhaat en het narcisme.
De voorstelling speelt zich niet af in de beslotenheid van een theater, maar in een loods. Moeder en zoon zijn op weg met de auto. Ze raken hevig in discussie met elkaar. Ze houden halt om het uit te praten. Dat uitpraten duurt de voorstelling lang. In en uit de auto, niet wetend waar te beginnen, waar naartoe, waarheen terug te keren. Tot ze ergens geraken. De toeschouwer is daarvan getuige.
De maatregelen rond de indijking van Covid-19 geeft deze voorstelling een extra dimensie. De sociale distantie die ook het publiek moet aanhouden, geeft het gevoel van isolatie weer die de zoon en de moeder ten opzichte van elkaar ervaren. Elke toeschouwer zit alleen op een stoel en krijgt een (ontsmette) hoofdtelefoon. Het individualiseert de ervaring en als toeschouwer heb je het gevoel dat de personages in je hoofd zitten.
Pedro Costa’s nieuwe film, een aangrijpende studie van rouw en herinnering, is een onvergetelijk portret van Vitalina Tavares Varela, een kwetsbare maar onverzettelijke vrouw die de lange reis van Kaapverdië naar Lissabon maakt om de begrafenis van haar ex-man bij te wonen maar wegens bureaucratie te laat komt. VITALINA VARELA, een even sculpturaal als filmisch werk, transformeert met zijn radicale cinematografie lichamen en gebouwen tot onheilspellende verschijningen, zwevend in een onderwereld tussen dag en nacht, kleur en zwart-wit. Hoewel VITALINA VARELA de pijnlijke belasting van liefde en leven laat voelen, onthult de film ook geleidelijk een tedere, bijna optimistische kijk op een gemeenschap waar troost zich een weg zoekt door zijn onderling verbonden muren en steun wordt geboden aan zij die het meest behoeven.
Bert Haelvoet en Roy Aernouts legden de kiemen voor hun Sketch-trilogie toen ze samen school liepen in Studio Herman Teirlinck. Sketch 1 leverde het bewijs voor een hilarische en absurde topervaring. Een heel beroemd iemand die anoniem wenst te blijven omschreef hun werk als “Gaston en Leo meets Samuel Beckett”. Het verhaal doet er verder niet toe. Al wat we weten, is dat het begint als onze twee protagonisten naar Parijs vertrekken en dat één van hen bij het verlaten van bar La Gallia zijn sjaal vergeet. Het minimaalste begin van het nieuwe stuk waarin de heren weer loos gaan.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als tot lachwekkende non-discussies.” **** – De Standaard
Wegens technische problemen wordt de voorstelling op donderdagavond 9 mei afgelast.
Ticketkopers worden persoonlijk geïnformeerd en kunnen kiezen voor een terugbetaling of tickets voor vrijdagavond 10 mei. Onze excuses voor het ongemak.
Alexia Leysen en Valentijn Dhaenens ontrafelen Knåusgard
In 3.500 pagina’s pende de Noor Karl Ove Knausgård de strijd van zijn ziel neer en spaarde daarbij niets of niemand. Voorbij de schaamte en met de taal als instrument probeerde hij de banaliteit van zijn leven te overstijgen. Het schrijven gaf zijn leven zin, maar ging uiteindelijk ten koste van zichzelf en z'n naasten... Geïnspireerd door dit verhaal creëren Valentijn Dhaenens en Alexia Leysen KNAUS en ontrafelen daarin een worstelende mens die zich alsmaar afvraagt: 'Waarom?'
Als God dood is en de hemel leeg, zoekt KNAUS naar wat van waarde is in dit universum. We zien een man die tussen de luiers en de sterren zichzelf staande probeert te houden rond de vraag: wie ben ik? KNAUS zoomt genadeloos in op onze diepe behoefte om als mens gezien te worden.
“Dhaenens neemt de zaal moeiteloos mee in de meanderende gedachtegangen, precies laverend tussen scherpe pijn en tragikomische hulpeloosheid.” – De Morgen
“Een zeldzaam ontwapenend gebeuren.” – De Standaard
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Kata werkt in een fabriek. Als 43-jarige weduwe heeft ze al een tijdje een verhouding met een getrouwde collega. Ze wil een kind, maar haar minnaar wil er niets van weten. Dan ontmoet Kata de zeventienjarige Anna, die in een tuchthuis woont, en neemt de jonge vrouw onder haar hoede. Ze laat Anna in haar appartement verblijven zodat ze tijd kan doorbrengen met haar vriend; de twee vrouwen hebben lange gesprekken en bouwen een intieme vriendschap op.
In stilstaande beelden en lange takes vertelt Márta Mészáros het verhaal van een lieflijke vriendschap tussen een eenzame vrouw en haar ‘proefloopdochter’. De camera verkent de lichamen van de twee protagonisten met een tederheid die haar gelijke vindt in de gevoeligheid waarmee de film hun innerlijke bekommernissen en hun verlangen naar menselijke warmte in een koude wereld onthult. Met Adoption werd Márta Mészáros in 1975 de eerste vrouwelijke regisseur die een Gouden Beer won op de Berlinale.
Adoption werd in 2019 gerestaureerd door het Hongaarse Nationale Filmfonds.
Ainbo is een meisje dat is opgegroeid in Candamo, een klein dorpje in de diepste jungle van de Amazone. Candamo wordt beschermd door de reuzeschildpad Motelo Mama. Wanneer Ainbo op een dag ontdekt dat haar land wordt bedreigd door een eeuwenoude demon Yucurunu, roept ze de hulp in van Motelo Mama. Samen met haar twee knotsgekke Amazonegidsen Vaca en Dillo gaat Ainbo op avontuur, vastbesloten om haar land en het volk te redden voordat het te laat is.
Ainbo: Heldin van de Amazone is een magisch en hartverwarmend verhaal over moed, vriendschap, kracht en het geloven in jezelf.
Volg het roekeloze verhaal van een gierige rat die snakt naar pistolets en koekjes! Hij zwerft langs de snelweg op zoek naar lekkernijen om te stelen. Totdat hij een waardige tegenstander tegenkomt in de gedaante van een slimme eend…
+
Zog is een jonge en enthousiaste draak. Helaas komt hij daardoor vaak in ongelukjes terecht. Op school komt hij steeds in de problemen wanneer hij leert vliegen, brullen en vuurspuwen. Elk jaar wordt hij geholpen door een aardig meisje, dat zijn hobbels en blauwe plekken verzorgt. Wanneer Zog in het vierde leerjaar zit, krijgt hij een moeilijke uitdaging: een prinses vangen! Kan zijn vriendinnetje hem daarmee helpen?
DE WEGPIRAAT en DRAAK DRIES vormen het eerste luik van onze focus op het werk van productief auteur Julia Donaldson. In december volgen STAP MAAR OP MIJN BEZEMSTEEL en DE GRUFFALO.
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Kata werkt in een fabriek. Als 43-jarige weduwe heeft ze al een tijdje een verhouding met een getrouwde collega. Ze wil een kind, maar haar minnaar wil er niets van weten. Dan ontmoet Kata de zeventienjarige Anna, die in een tuchthuis woont, en neemt de jonge vrouw onder haar hoede. Ze laat Anna in haar appartement verblijven zodat ze tijd kan doorbrengen met haar vriend; de twee vrouwen hebben lange gesprekken en bouwen een intieme vriendschap op.
In stilstaande beelden en lange takes vertelt Márta Mészáros het verhaal van een lieflijke vriendschap tussen een eenzame vrouw en haar ‘proefloopdochter’. De camera verkent de lichamen van de twee protagonisten met een tederheid die haar gelijke vindt in de gevoeligheid waarmee de film hun innerlijke bekommernissen en hun verlangen naar menselijke warmte in een koude wereld onthult. Met Adoption werd Márta Mészáros in 1975 de eerste vrouwelijke regisseur die een Gouden Beer won op de Berlinale.
Adoption werd in 2019 gerestaureerd door het Hongaarse Nationale Filmfonds.
Wegens technische problemen wordt de voorstelling op donderdagavond 9 mei afgelast.
Ticketkopers worden persoonlijk geïnformeerd en kunnen kiezen voor een terugbetaling of tickets voor vrijdagavond 10 mei. Onze excuses voor het ongemak.
Alexia Leysen en Valentijn Dhaenens ontrafelen Knåusgard
In 3.500 pagina’s pende de Noor Karl Ove Knausgård de strijd van zijn ziel neer en spaarde daarbij niets of niemand. Voorbij de schaamte en met de taal als instrument probeerde hij de banaliteit van zijn leven te overstijgen. Het schrijven gaf zijn leven zin, maar ging uiteindelijk ten koste van zichzelf en z'n naasten... Geïnspireerd door dit verhaal creëren Valentijn Dhaenens en Alexia Leysen KNAUS en ontrafelen daarin een worstelende mens die zich alsmaar afvraagt: 'Waarom?'
Als God dood is en de hemel leeg, zoekt KNAUS naar wat van waarde is in dit universum. We zien een man die tussen de luiers en de sterren zichzelf staande probeert te houden rond de vraag: wie ben ik? KNAUS zoomt genadeloos in op onze diepe behoefte om als mens gezien te worden.
“Dhaenens neemt de zaal moeiteloos mee in de meanderende gedachtegangen, precies laverend tussen scherpe pijn en tragikomische hulpeloosheid.” – De Morgen
“Een zeldzaam ontwapenend gebeuren.” – De Standaard
Pedro Costa’s nieuwe film, een aangrijpende studie van rouw en herinnering, is een onvergetelijk portret van Vitalina Tavares Varela, een kwetsbare maar onverzettelijke vrouw die de lange reis van Kaapverdië naar Lissabon maakt om de begrafenis van haar ex-man bij te wonen maar wegens bureaucratie te laat komt. VITALINA VARELA, een even sculpturaal als filmisch werk, transformeert met zijn radicale cinematografie lichamen en gebouwen tot onheilspellende verschijningen, zwevend in een onderwereld tussen dag en nacht, kleur en zwart-wit. Hoewel VITALINA VARELA de pijnlijke belasting van liefde en leven laat voelen, onthult de film ook geleidelijk een tedere, bijna optimistische kijk op een gemeenschap waar troost zich een weg zoekt door zijn onderling verbonden muren en steun wordt geboden aan zij die het meest behoeven.
Na de eerdere succesvolle passage van Liv en Dethleff maakt De Mannschaft een nieuwe voorstelling voor jongeren: John & Jane.
John & Jane wordt een gevoelige, humoristische roadtrip door het hoofd van een jonge mens genaamd de puber. Een dwaaltocht door de donkere krochten van diens hersenspinsels. Maak kennis met de demonen die daar leven.
John en Jane, twee jonge mensen die, blijkbaar in tegenstelling tot al hun leeftijdsgenoten, niet weten wie ze zijn, gaan op een queeste om een antwoord op de prangende vraag ‘wie ben ik?’ te vinden. Ze zijn niemand, vinden hun eigen naam lelijk/niet van toepassing op zichzelf en noemen zichzelf daarom John en Jane Doe, omdat dat beter klinkt dan X en Y of ‘hey jom’.
Hun spreekwoordelijke pad ligt bezaaid met obstakels, angsten en demonen. Ook al vinden deze twee vreemden zichzelf misschien niet, ze hebben in ieder geval wel al elkaar gevonden.
John & Jane wordt een voorstelling over het verdwalen van een jonge mens in een veel te grote wereld. Over de afwezigheid van een identiteit, over iemand zijn, over Dionne Warwick, over geluidloos wenen, over kinderbueno’s, behangpapier, over rozengeur, over maneschijn, over bang zijn van alles, of toch veel.
Begin jaren zeventig kocht de Franse sinoloog en situationist René Viénet de rechten op de kungfufilm Crush (Tu Guangqi, 1972). Met behulp van creatieve dialogen toverde hij die om tot een burleske komedie over domme Franse maoïsten en slimme anarcho-syndicalisten. La dialectique peut-elle casser des briques? verdween lange tijd uit circulatie en bestond nog slechts als een vaag herinnerde avant-gardemythe tot Viénet zelf aan de digitale restauratie werkte en zelfs een nieuwe versie maakte met digitale rotoscopie.
In De Vlucht vertrekt een man uit een harmonieus, schijnbaar perfect leven. Wat hem drijft, is onduidelijk. Is er iets veranderd bij de vrouw met wie hij samenleefde? Is hijzelf veranderd? Welke invloed had het drama dat zich afspeelde op het strand vlakbij hun huis? Hij geniet mateloos van zijn herwonnen vrijheid, tot die hem confronteert met een gruwelijke eenzaamheid. Hij heeft een paar ontmoetingen in een ouderwets hotel in een bijna verlaten dorp. Stilaan groeit het besef dat de wereld om hem heen niet meer hetzelfde is. Hij keert terug. Hij treft een huis aan waarin veel verloren is. Maar misschien vindt hij er ook de kiem van een nieuw begin.
De Vlucht is een vervolg op De Vloed. De Vloed vertelt het verhaal van de vrouw. In De Vlucht spreekt de man. Samen schetsen ze een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie, gehavend door de actualiteit. De twee voorstellingen bestaan apart, maar zijn tegelijkertijd een estafette waarin een verhaal wordt doorgegeven. Niets is ooit definitief verteld, lijken ze te willen zeggen.
Actrice en theatermaakster Clara van den Broek speelt – na De Vloed – nu ook De Vlucht. Na de suggestieve soberheid van De Vloed, is de lichtvoetigheid van De Vlucht een schrijnend contrapunt.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Regisseur Sam Pollard toont in zijn documentaire Martin Luther King vs. The FBI hoe de vreedzame voorvechter van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging Martin Luther King Jr, kort na zijn beroemde ‘I have a dream’ speech door de FBI werd aangemerkt als gevaar voor de toekomst van Amerika. Met behulp van vrijgegeven geheime staatsdocumenten en geïnspireerd op het werk van historicus en Pulitzerprijswinnaar David J. Garrow laat de documentaire zien hoe de FBI onder leiding van J. Edgar Hoover, een heksenjacht opende op King. Martin Luther King vs. The FBI is een verbijsterend relaas waarin aan de hand van archiefbeelden, scènes uit Hollywoodfilms en het commentaar van historici, publicisten en betrokkenen, wordt onthuld hoe de FBI het imago van King publiekelijk probeerde te schaden.
In De Vlucht vertrekt een man uit een harmonieus, schijnbaar perfect leven. Wat hem drijft, is onduidelijk. Is er iets veranderd bij de vrouw met wie hij samenleefde? Is hijzelf veranderd? Welke invloed had het drama dat zich afspeelde op het strand vlakbij hun huis? Hij geniet mateloos van zijn herwonnen vrijheid, tot die hem confronteert met een gruwelijke eenzaamheid. Hij heeft een paar ontmoetingen in een ouderwets hotel in een bijna verlaten dorp. Stilaan groeit het besef dat de wereld om hem heen niet meer hetzelfde is. Hij keert terug. Hij treft een huis aan waarin veel verloren is. Maar misschien vindt hij er ook de kiem van een nieuw begin.
De Vlucht is een vervolg op De Vloed. De Vloed vertelt het verhaal van de vrouw. In De Vlucht spreekt de man. Samen schetsen ze een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie, gehavend door de actualiteit. De twee voorstellingen bestaan apart, maar zijn tegelijkertijd een estafette waarin een verhaal wordt doorgegeven. Niets is ooit definitief verteld, lijken ze te willen zeggen.
Actrice en theatermaakster Clara van den Broek speelt – na De Vloed – nu ook De Vlucht. Na de suggestieve soberheid van De Vloed, is de lichtvoetigheid van De Vlucht een schrijnend contrapunt.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Bij de start van het nieuwe zomerseizoen, gaan Ismail en Hakan aan de slag in een gigantisch all-inclusive hotel aan de Turkse Rivièra. In een wereld van kleurrijke zwemoutfits, overdadige buffetten en verholen machtsrelaties, ontdekken ze geleidelijk aan de mogelijkheden om vooruit te komen in het leven. Maar al snel doet de inwijding in het absurde westerse toerisme de vraag stellen: welke dromen zijn het echt waard om na te jagen? Wanneer Hakan genoeg heeft van zijn onzichtbaarheid in het hotel, slaat initiële vriendelijkheid om in onverschilligheid. ALL-IN verkent het verlies van onschuld tegen de achtergrond van een vervagende Europese droom.
In De Vlucht vertrekt een man uit een harmonieus, schijnbaar perfect leven. Wat hem drijft, is onduidelijk. Is er iets veranderd bij de vrouw met wie hij samenleefde? Is hijzelf veranderd? Welke invloed had het drama dat zich afspeelde op het strand vlakbij hun huis? Hij geniet mateloos van zijn herwonnen vrijheid, tot die hem confronteert met een gruwelijke eenzaamheid. Hij heeft een paar ontmoetingen in een ouderwets hotel in een bijna verlaten dorp. Stilaan groeit het besef dat de wereld om hem heen niet meer hetzelfde is. Hij keert terug. Hij treft een huis aan waarin veel verloren is. Maar misschien vindt hij er ook de kiem van een nieuw begin.
De Vlucht is een vervolg op De Vloed. De Vloed vertelt het verhaal van de vrouw. In De Vlucht spreekt de man. Samen schetsen ze een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie, gehavend door de actualiteit. De twee voorstellingen bestaan apart, maar zijn tegelijkertijd een estafette waarin een verhaal wordt doorgegeven. Niets is ooit definitief verteld, lijken ze te willen zeggen.
Actrice en theatermaakster Clara van den Broek speelt – na De Vloed – nu ook De Vlucht. Na de suggestieve soberheid van De Vloed, is de lichtvoetigheid van De Vlucht een schrijnend contrapunt.
Studenten Nora, Bas en Milan maken voor school een documentaire over Johannes Duyster, de vroegere stadsbeul van Antwerpen. Hoe meer ze leren over zijn obscure leven, hoe meer ze zelf botsen op vreemde incidenten. DUYSTER is een nieuwe Vlaamse horrorfilm, de eerste ooit binnen het found footage-genre. Het verhaal van de film speelt zich af in Antwerpen. De meeste locaties en rituelen in de film zijn authentiek. DUYSTER is het regiedebuut van regisseurs Thomas Vanbrabant en Jordi Ostir. Thomas is ook de scenarist. Michiel Lateur is de DOP. De hoofdrollen in Duyster zijn voor vier jongeren: Maïmouna Badjie, Louise Bergez, Charles De Meester en Tristan Feyten. Daarnaast spelen ook enkele bekende koppen mee, waaronder Sven De Ridder en Stefaan Degand. De Belgische metalband Your Highness schreef de exclusieve titeltrack voor Duyster, genaamd ‘Deathsman’
Stad Antwerpen en kunstencentrum Fameus steunden de talentontwikkeling die een project als DUYSTER creëert. Want er wordt vooral gewerkt met jong en nieuw talent. Van beide organisaties kreeg DUYSTER een subsidie.
Een geïmproviseerd theatergezelschap brengt een ode aan de achttiende-eeuwse revolutionair François-Dominique Toussaint Louverture, die succesvol een slavenopstand leidde en later als eerste zwarte generaal de onafhankelijkheid van Haïti bewerkstelligde.
De jonge Haïtianen repeteren passages uit het door Edouard Glissant geschreven toneelstuk Monsieur Toussaint, dat de laatste dagen uit het leven van deze Haïtiaanse held beslaat. Nadat het Franse leger onder Napoleon in 1802 het eiland opnieuw had ingenomen, werd Louverture in een kasteel in de Franse Jura gevangengehouden tot zijn dood een klein jaar later. De acteurs reflecteren op de nog altijd actuele theaterteksten en dialogen, met thema’s als kolonialisme, identiteit, racisme, slavernij en collectief trauma.
De camera brengt hun overpeinzingen esthetisch in beeld, tegen de achtergrond van de straten van hoofdstad Port-au-Prince of de besneeuwde berglandschappen in de Jura. Een fluisterende voice-over, bezwerende muziek en beelden van mystieke rituelen zorgen voor een dromerige sfeer, waarbij de personages uit het stuk meer en meer bezit lijken te nemen van de jonge makers.
Ragfijne beschrijving van de ontwrichting van een veilige wereld
Een vrouw en een man leven in een huis op een duin met zicht op de zee. Hun leven lijkt perfect harmonieus tot de ochtend waarop er lichamen aanspoelen op de kust. Hun veilige wereld verdwijnt, beminnen wordt ontwijken, en de zee brengt hen naar een wereld die ze nooit in het echt hadden gezien. Gescheiden zoeken ze wanhopig naar de herinneringen aan hoe het ooit was, naar wat hen bindt, naar een spoortje hoop aan de horizon.
Brandingen is een pijnlijk en ragfijn portret van een relatie. Gehavend door de actualiteiten die we in het alledaagse leven liever negeren, beweegt ze richtingloos naar een nieuw leven waar niets meer is zoals het was.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Tim Oelbrandt combineert magie, illusie en theater op magnifieke wijze. Zijn voorstellingen Heen en terug en Brain Freeze waren echte publieksfavorieten.
Spirals gaat over een man die zodanig op zichzelf is dat hij het verschil niet meer voelt tussen het echte leven buiten en zijn fantasiewereld binnen.
Tim schildert scène per scène een droomwereld, ondersteund door prachtige muziek. Een droomfabriekje dat aangestuurd wordt door de manipulatie van de objecten en de kracht van illusie. Met als pièce de résistance een installatie die doet denken aan Jules Verne of aan de bouwsels van Royal de Luxe.
Begin jaren zeventig kocht de Franse sinoloog en situationist René Viénet de rechten op de kungfufilm Crush (Tu Guangqi, 1972). Met behulp van creatieve dialogen toverde hij die om tot een burleske komedie over domme Franse maoïsten en slimme anarcho-syndicalisten. La dialectique peut-elle casser des briques? verdween lange tijd uit circulatie en bestond nog slechts als een vaag herinnerde avant-gardemythe tot Viénet zelf aan de digitale restauratie werkte en zelfs een nieuwe versie maakte met digitale rotoscopie.
Het werk van artiesten Maryam Tafakory, Saodat Ismailova, Raya Martin en Wang Yuyan is bezeten door bestaande handelingen en scenes in À PROPOS APPROPRIATION.
Yau Ching, Is There Anything Specific You Want Me to Tell You About? (1992), 12 min.
Lin Shih Chieh, A Short History of Decay (2014), 6 min.
CONCERTS // DJS // XXX // DRESSCODE // PERFORMANCES
L E A V E U S A T D A W N
H O M E C O M I N G
XXXII
❥
We’re back baby! En uitbundiger dan ooit! Met Homecoming komt Leave Us At Dawn niet alleen terug naar De Studio maar we vieren ook dat we elkaar eindelijk weer kunnen weerzien, vergeten dat we zolang niet meer hebben kunnen dansen, en muilen we terug met wildvreemden op de dansvloer. Prom Night! Homecoming wordt een extravagante schoolfuif die nog lang zal nazinderen. Wie wordt jouw date voor Homecoming? En wie worden de prom king en queen?
❥ LANDER & ADRIAAN
Brussels #1 drummer Lander Gyselinck (Hihats In Trees/STUFF.) teamed up met Antwerpen's finest of the finest of keywizards, Adriaan Van de Velde (Pomrad/J. Bernard). Muziek om te dansen. Basta!
❥ FUNKY FEZ & DJ KNIGHT FOKALOT
Jaar en dag resident djs op onze feestjes. Tot het ochtendgloren, what?!
❥ SPEEDDATING met LIZZIE TRAM3
Geen date gevonden voor Prom Night? Of niet genoeg? No prob! Lizzie verbindt zielen en plaatjes zoals enkel zij dat kan.
❥ THE BASEMENT
Onder de schoolfuif, weg van het oog van de autoriteiten, is er een geheim feestje. Een duistere trip vol intieme performances.
❥ DJ NASTY BARTENDER
Rock n’ roll, swing, surf... Let’s boogie like it's 1955 & Marty McFly is rocking Johnny B. Goode.
❥ BLACK GOLDDIGGER
Hip-hop, R&B & funk. Maar dan vettiger en in dresscode voor de gelegenheid x
❥ D-FLOWER GARDEN
Het is de droom van elke teenager: de maagdelijkheid verliezen op prom night. Nestel je voor de lens van onze fotograaf in een kopie van je tienerkamer. Hemelbed, zoutsteen & posters van de Joepie & al.
❥ FUNNY GAMES U.S.
Om ter dramatisch-t neergaan met lasertag onder sferische gezangen van Kind Sugi
❥ DJ MESSIAS
Een mooie stijloefening van de stijlkoning. Back To The 80'-90's & Nillies
❥ OOPSIE HAND POKED TATTOO'S
Laat uw High School Prom niet zonder souvenir voorbijgaan. Highschool 4-ever x
❥ LIKE, WHAT
"You’re not going to believe this. On my way to Biology I saw Josh & Jessica making out in the bathroom. Like, what the hell is going on?" by Linde Alia
❥ BLIJVEN ZITTEN
Who run the School? Gesluierd en geborgen brengen de cheerleaders van Sensuelle korte één op één performances.
❥ SEX EDUCATION
De laatste les van het jaar. Goed opletten, jongens en meisjes!
Laat je meevoeren in een absurde wereld van magie en het onderbewustzijn. Is het echt of zijn het truken van de foor? Dat mag je zelf uitmaken. Heen en terug wordt een waanzinnige avond, vol humor en geniale hersenspinsels.
Dit magisch theater lijkt in niets op een goochelshow. Tim Oelbrandt gaat op verkenning in de negentiende eeuw, de victoriaanse periode van hypnose, waarzeggerij en spiritisme. Heen en terug is een bezwerende seance waarin gedachten en veronderstellingen overhoop gehaald worden. Een psychologische trip om u tegen te zeggen.
Naast zijn theaterwerk in binnen- en buitenland bedenkt Tim ook goocheltechnieken voor het tv-programma Nicholas. Hij won de Grand Prix op het Open Nederlands Kampioenschap Goochelen 2017.
“Of hij een meester in de magie of een charmante charlatan is, laat hij geniepig in het midden (…) Ook fijn hoe Oelbrandt zijn magie met poëzie, comedy en fascinerende feiten mengt." ★★★★, Gazet van Antwerpen
Bert Haelvoet en Roy Aernouts legden de kiemen voor hun Sketch-trilogie toen ze samen school liepen in Studio Herman Teirlinck. Sketch 1 leverde het bewijs voor een hilarische en absurde topervaring. Een heel beroemd iemand die anoniem wenst te blijven omschreef hun werk als “Gaston en Leo meets Samuel Beckett”. Het verhaal doet er verder niet toe. Al wat we weten, is dat het begint als onze twee protagonisten naar Parijs vertrekken en dat één van hen bij het verlaten van bar La Gallia zijn sjaal vergeet. Het minimaalste begin van het nieuwe stuk waarin de heren weer loos gaan.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als tot lachwekkende non-discussies.” **** – De Standaard
