Lyuda is een lokale partijbestuurder in Novotsjerkassk, een stad in het zuiden van de Sovjet-Unie. Ze is een trouw communist die tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht voor de ideologie van Stalin. Wanneer een arbeidersstaking in de plaatselijke fabriek dreigt, pleit Lyuda voor een hard optreden om het verzet de kop in te drukken. Maar de demonstratie is onvermijdelijk en ook haar opstandige dochter kiest de kant van de arbeiders. Wanneer de bijeenkomst door de autoriteiten bloedig wordt neergeslagen, vreest Lyuda voor het leven van haar dochter. Het aangrijpende verhaal is gebaseerd op feiten die jarenlang in de doofpot werden gestopt.De in prachtig zwart-wit beelden geschoten film werd op het Filmfestival van Venetië in september dit jaar bekroond met de speciale juryprijs en is verkozen als de Oscar-inzending voor Rusland.
LES INTRANQUILLES van de Belgische regisseur Joachim Lafosse gaat over Leila en Damien die zielsveel van elkaar houden. Hun gezinsleven wordt op de proef gesteld door de mentale problemen van Damien. Damien, een geniale kunstenaar, probeert een normaal leven te leiden ondanks zijn bipolariteit, wetende dat hij risico’s neemt waaronder zijn vrouw en kind zullen lijden. Leïla, een levenslustige antiekrestauratrice, doet er ondertussen alles aan om zichzelf en haar gezin niet te verliezen.
In A SIMPLE LIFE vertelt Ann Hui, de leading lady van de Aziatische cinema, het diep ontroerende verhaal van een vrijgezelle jonge filmproducent (gespeeld door de Hongkongse superster Andy Lau) en zijn oudere huishoudster Zhong Chun-Tao (een fenomenale rol van Deanie Ip), die al generatieslang voor zijn familie werkt. Wanneer zij ziek wordt, besluit hij de rollen om te draaien en de zorg voor haar op zich te nemen. Voor het eerst in zijn leven voelt hij de kracht van onvoorwaardelijke liefde. Regisseur Ann Hui maakte een schitterende film over universele thema’s.
A SIMPLE LIFE is op de grote filmfestivals wereldwijd in de prijzen gevallen. De film was een van de publieksfavorieten van het afgelopen filmfestival van Rotterdam.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
TEN SLOTTE is een jaarlijks festival voor audiovisuele kunsten in Antwerpen, opgericht door Escautville. De vijfde editie komt tot stand in samenwerking met Out of Sight, De Koninklijke Academie voor Schone Kunsten Antwerpen en De Cinema, gecureerd door Dušica Dražić en Vincent Stroep. Het programma van dit jaar bestaat uit twee tentoonstellingen in De Tempel (Academy) en Out of Sight, verrijkt met een filmprogramma en een artist talk in De Cinema.
TEN SLOTTE 5 kijkt naar artefacten en verhalen uit de antieke wereld die bewaard zijn gebleven. Het onderzoekt potentieel nieuwe betekenissen en de kennis die is afgeleid van de overblijfselen van vervlogen tijden. Er wordt ook rekening gehouden met de politieke implicaties van hun gebruik en weergave vandaag, en bieden een ander perspectief op hun lezing, waarbij ze patriarchale en eurocentrische standpunten uitdagen.
Een blik op de constructie van verhalen en neo-mythen, en hun oncontroleerbare en ongebreidelde verspreiding lijkt erg relevant in een tijdperk van 'fake news' en 'post-truth'.
Brits vechtpiloot Peter Carter stort na een missie neer in de oceaan en deelt zijn laatste momenten met June, de stem aan de andere kant van de radio. Maar tegen alle verwachtingen in overleeft Peter de crash, totdat een goddelijke boodschapper Peter meedeelt dat hij eigenlijk had moeten sterven. Peter eist een kans om zichzelf te verdedigen voor de goddelijke rechtbank. A Matter of Life and Death doorstaat de tand des tijds: het humanistische verhaal over het lot en sterfelijkheid blijft waardevol en de Technicolor en zwart-wit cinematografie is briljant, zoals je van een Powell en Pressburger kan verwachten.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
17e eeuws Italië. De jonge Benedetta leidt een godsvruchtig leven in het klooster van Pescia. Wanneer ze beweert dat ze Jezus kan zien en zich bovendien laat verleiden door een novice, staat de kloostergemeenschap in rep en roer. Zijn haar visioenen echt of houdt Benedetta iedereen voor de gek? Terwijl buiten de kloostermuren de pest genadeloos toeslaat, bereikt het machtsspel tussen haar voor- en tegenstanders ongekende hoogtes...
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
Erfgename Ellie Andrews (Claudette Colbert) is tegen de wil van haar vader gehuwd met piloot en fortuinzoeker King Wesley. Ze wordt door haar vader meegesleurd op zijn jacht, maar springt overboord en neemt de bus terug naar haar echtgenoot. Op de bus botst ze op reporter Peter Warne (Clark Gable). Hij ziet in haar verhaal de opportuniteit om terug aan de bak te komen als reporter. Hij laat haar geen keuze: of ze zetten de reis samen verder of hij laat haar vader weten waar ze is. Hoe dan ook krijgt Peter wat (hij denkt) dat hij wilt… een sensationeel artikel.
Frank Capra regisseerde met IT HAPPENED ONE NIGHT wat later gezien zou worden als een van de eerste screwball comedies. Een spervuur aan dialogen, madcap heldin en onwillige held. De film werd een groot box-office succes voor Columbia Pictures, tot dan toe een kleine studio. En filmsterren Clark Gable en Claudette Colbert werden voor de shoot van de film uitgeleend door hun eigen studio (MGM). De film won de 5 grote Oscars voor Beste Regisseur, Acteur, Actrice, Adaptatie en Beste Productie.
Filmstudio COLUMBIA PICTURES viert zijn 100-jarige bestaan. Om dit te vieren vertonen we vier klassiekers van een van de belangrijkste studio's binnen het studiosysteem.
ENG The film is in English with Dutch subtitles
Heiress Ellie Andrews (Claudette Colbert) has married pilot and fortune hunter King Wesley against her father’s wishes. Her father abducts her on his yacht, but Ellie jumps overboard and takes the bus back to her husband. On the bus, she bumps into reporter Peter Warne (Clark Gable). He sees her story as an opportunity for a scoop. He leaves her a choice: either they take the rest of the trip together, or he’ll let her father know of her whereabouts. In any case, Peter will get out of it what he (thinks) he wants… a sensational article.
With IT HAPPENED ONE NIGHT, Frank Capra directed what would later be considered one of the first screwball comedies. Rapid-fire dialogues, a madcap heroine and an unwilling hero. The film became a big box office hit for Columbia Pictures, which was only one of the smaller studios then. For the shoot, movie stars Clark Gable and Claudette Colbert were loaned to Columbia by their own studio (MGM). The film won the 5 biggest Academy Awards for Best Director, Actor, Actress, Adaptation and Best Production.
Film studio COLUMBIA PICTURES celebrates its 100th anniversary. To celebrate, we screen four classics of one of the most important studios of the studio system.
Lyuda is een lokale partijbestuurder in Novotsjerkassk, een stad in het zuiden van de Sovjet-Unie. Ze is een trouw communist die tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht voor de ideologie van Stalin. Wanneer een arbeidersstaking in de plaatselijke fabriek dreigt, pleit Lyuda voor een hard optreden om het verzet de kop in te drukken. Maar de demonstratie is onvermijdelijk en ook haar opstandige dochter kiest de kant van de arbeiders. Wanneer de bijeenkomst door de autoriteiten bloedig wordt neergeslagen, vreest Lyuda voor het leven van haar dochter. Het aangrijpende verhaal is gebaseerd op feiten die jarenlang in de doofpot werden gestopt.De in prachtig zwart-wit beelden geschoten film werd op het Filmfestival van Venetië in september dit jaar bekroond met de speciale juryprijs en is verkozen als de Oscar-inzending voor Rusland.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Wie ben ik? Heb ik pootjes? Hoe leer ik ademen? En oh ja … wat ik eet ik eigenlijk graag? Minstens tien verschillende diersoorten worden geboren, leven en overleven langs de rivier. De ransuil vliegt op en leeft z’n tweede leven ‘s nachts! De watervogel maakt zich onzichtbaar, doet de zeewierdans en vangt zo een vis. De ijsvogel zoekt naar een plekje in de zon. Ontdek wie de oeverbouwer is en maak kennis met een gigantische snoek, die op zoek gaat naar groot avontuur. En dan zijn er nog de moerasschildpad, de bosvleermuis en de vuursalamander. Samen juichen ze: “Hallo wereld!”
In dit fantasierijk debuut van papier-maché en stop-motionanimatie ontwaakt een levendige biotoop. Samen met de dieren ontdekken kinderen tijdens Hallo wereld! stap voor stap de wereld. Met de vertelstem van Kristel Verbeke.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Bert Haelvoet en Roy Aernouts legden de kiemen voor hun Sketch-trilogie toen ze samen school liepen in Studio Herman Teirlinck. Sketch 1 leverde het bewijs voor een hilarische en absurde topervaring. Een heel beroemd iemand die anoniem wenst te blijven omschreef hun werk als “Gaston en Leo meets Samuel Beckett”. Het verhaal doet er verder niet toe. Al wat we weten, is dat het begint als onze twee protagonisten naar Parijs vertrekken en dat één van hen bij het verlaten van bar La Gallia zijn sjaal vergeet. Het minimaalste begin van het nieuwe stuk waarin de heren weer loos gaan.
“Hier staat een komisch duo met een heerlijk taalgevoel, even goed in staat tot filosofische hoogstandjes als tot lachwekkende non-discussies.” **** – De Standaard
Douglas Sirks IMITATION OF LIFE is een krachtig portret van wat de klassen- en rassenstrijd betekende voor het leven in het Amerika van de jaren 50.
Lora Meredith is een alleenstaande blanke moeder die droomt van een Broadwaycarrière. Na een toevallige ontmoeting met Annie Johnson, een zwarte weduwe, neemt Lora haar aan als kindermeisje voor haar dochter, Suzie. Beide vrouwen worden geconfronteerd met andere moeilijkheden van het moederschap: Lora’s verlangen naar roem bedreigt haar relatie met Suzie, terwijl Annie’s dochter Sarah Jane worstelt met haar Afro-Amerikaanse identiteit.
Sirks melodrama snijdt recht in de ziel van het racistische, kapitalistische en puriteinse Amerika van die periode.
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
In SKINNED belichamen twee performers het innerlijke proces dat men doorloopt in de zoektocht naar zichzelf. Door middel van fysieke exploratie bevragen ze de gebruikelijke lagen waarmee men zich vandaag conformeert. Laag per laag diepen de figuren hun evoluerende lichamelijke identiteit uit en vervellen ze naar nieuwe vormen. SKINNED stimuleert het publiek om mee op ontdekkingsreis te gaan met de personages.
SKINNED focust op het lichaam als metafoor om het hedendaagse individu te laten zien in hun vervreemde perceptie van hun innerlijke realiteit. Terwijl deze personages afdwalen, komen ze uiteindelijk in een abstracte staat van zelfbewustzijn. Door meerdere met elkaar verweven paden te volgen, onderzoeken ze de relatie tussen hun ziel en lichaam in een poging hun identiteit te ontdekken.. De figuren gebruiken hun lichaam en hun bewegingen als metaforen voor deze transformatie.
SKINNED is het derde deel van een drieluik over identiteitsverkenning. Het eerste deel, het performatieve duet Make Me Think Us, focuste op genderidentiteit en de relevantie van de klassieke, maar nog steeds huidige, binaire definitie ervan. Vervolgens creëerde Persona Catch-22, een installatie waarin we de groei of stagnatie van een identiteit waarnemen terwijl de persoon vastzit in een hapering. SKINNED wordt gezien als een complementair stuk omdat het inzoomt op meerdere facetten van fysieke identiteit en hoe deze specifiek kunnen worden gedefinieerd.
Hoe kunnen we ons leven zo lang mogelijk rekken? Sommigen zoeken hun heil in botox, vitaminesupplementen of yoga. Anderen vinden troost in een leven na de dood. Brain Freeze zet onze drang naar eeuwig leven in de schijnwerpers.
Verwacht van Tim Oelbrandt geen klassieke goochelshow. Hij mengt hypnose, theater én filmprojecties met livemuziek van Lili Grace. De magie doet de grens tussen fictie en werkelijkheid vervagen. Black Mirror, maar dan echt.
Tijdens Brain Freeze zit je voortdurend op het puntje van je stoel tot je misschien zélf op het podium gevraagd wordt. Tim leest je diepste gedachten, hij manipuleert de vrije wil en downloadt zomaar je herinneringen. Zelfs die zijn niet veilig met hem in de buurt. Maak dit mee, je gelooft je eigen ogen niet!
Lili Grace
De zussen Nelle en Dienne Bogaerts doen ongemeen boeiende dingen met twee stemmen, cello, keyboards en elektronica. In 2012 haalden ze de finale van Humo’s Rock Rally en ze deden voorprogramma’s voor onder meer Trentemøller, CocoRosie en Nils Frahm. Ze maakten muziek voor enkele theaterproducties en brachten ook een eerste EP uit. Nelle en Dienne staan naast Tim op het podium en zorgen voor de gedroomde dark-pop sfeer.
In SKINNED belichamen twee performers het innerlijke proces dat men doorloopt in de zoektocht naar zichzelf. Door middel van fysieke exploratie bevragen ze de gebruikelijke lagen waarmee men zich vandaag conformeert. Laag per laag diepen de figuren hun evoluerende lichamelijke identiteit uit en vervellen ze naar nieuwe vormen. SKINNED stimuleert het publiek om mee op ontdekkingsreis te gaan met de personages.
SKINNED focust op het lichaam als metafoor om het hedendaagse individu te laten zien in hun vervreemde perceptie van hun innerlijke realiteit. Terwijl deze personages afdwalen, komen ze uiteindelijk in een abstracte staat van zelfbewustzijn. Door meerdere met elkaar verweven paden te volgen, onderzoeken ze de relatie tussen hun ziel en lichaam in een poging hun identiteit te ontdekken.. De figuren gebruiken hun lichaam en hun bewegingen als metaforen voor deze transformatie.
SKINNED is het derde deel van een drieluik over identiteitsverkenning. Het eerste deel, het performatieve duet Make Me Think Us, focuste op genderidentiteit en de relevantie van de klassieke, maar nog steeds huidige, binaire definitie ervan. Vervolgens creëerde Persona Catch-22, een installatie waarin we de groei of stagnatie van een identiteit waarnemen terwijl de persoon vastzit in een hapering. SKINNED wordt gezien als een complementair stuk omdat het inzoomt op meerdere facetten van fysieke identiteit en hoe deze specifiek kunnen worden gedefinieerd.
Lyuda is een lokale partijbestuurder in Novotsjerkassk, een stad in het zuiden van de Sovjet-Unie. Ze is een trouw communist die tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht voor de ideologie van Stalin. Wanneer een arbeidersstaking in de plaatselijke fabriek dreigt, pleit Lyuda voor een hard optreden om het verzet de kop in te drukken. Maar de demonstratie is onvermijdelijk en ook haar opstandige dochter kiest de kant van de arbeiders. Wanneer de bijeenkomst door de autoriteiten bloedig wordt neergeslagen, vreest Lyuda voor het leven van haar dochter. Het aangrijpende verhaal is gebaseerd op feiten die jarenlang in de doofpot werden gestopt.De in prachtig zwart-wit beelden geschoten film werd op het Filmfestival van Venetië in september dit jaar bekroond met de speciale juryprijs en is verkozen als de Oscar-inzending voor Rusland.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
De demon Mephisto sluit een weddenschap af met een aartsengel: als hij de ziel van een rechtschapen man kan verderven, zal de Duivel de alleenheerschappij over de aarde winnen. De oudere alchemist Faust wordt het subject van deze wrede proef. Zal hij zijn ziel aan de Duivel verkopen of overwint het goede alsnog?
FAUST was Murnau’s laatste film in Duitsland, voordat hij naar Hollywood trok. De regisseur zette met de film verdere stappen in het horrorgenre, na zijn succes met NOSFERATU in 1922, en werkte zijn gewaagde visuele verbeelding verder uit. Murnau was actief tijdens het Duitse Expressionisme en maakte gretig gebruik van verwrongen perspectief, licht- en schaduwspel en dubbele belichting in shots om zijn bovennatuurlijke visioenen van hemel en hel te verbeelden. De speciale effecten die Murnau en zijn art department op het scherm toverden, zijn duidelijk in elkaar gekunsteld. Maar dat maakt de nachtmerrie waarin Faust zich bevindt des te onbehaaglijker voor de kijker.
Murnau baseerde zijn FAUST op de gelijknamige mythe, die in 1808 door Goethe op papier was gezet. Zijn personages worden echter zo mogelijk nog meer gekweld door menselijke zwaktes. “Do you want a woman, a card game, an orgy?” Mephisto weet welke honing Faust om de mond te smeren om werelddominantie te bereiken.
FAUST is een openbaring van het stille filmtijdperk. Gitarist en componist Menno Buggenhout voorziet de film live van een nieuwe elektronische soundtrack, die Murnau’s angstdroom meer dan ooit van het witte doek doet daveren.
Johan Terryn verloor zijn vader midden in de eerste lockdown. Rouwen en verdriet delen werden sterk beperkt door de omstandigheden. Hij gebruikte dan maar zijn column op de radio om zijn rouwboodschap de wereld in te sturen. Vele luisteraars voelden zich geraakt en vertelden hem spontaan hun eigen verhaal over het gebrek aan nabijheid bij het afscheid.
Met twaalf van hen ging Johan in gesprek in de podcast Het Uur Blauw, tijdens een wandeling die begon in het pikkedonker en eindigde bij zonsopgang.
Het dertiende verhaal vertelt Johan op het podium: dat van zijn eigen rouwproces. Het is een unieke vertelling over wat het betekent om een geliefde te verliezen, over rouwen in bijzondere tijden, over afscheid zonder nabijheid.
De voorstelling Het Uur Blauw ging in oktober 2020 in première in De Studio. Ze vertelt het rouwverhaal van de podcastmaker. Het heeft als utopisch doel om alle gemiste koffietafels goed te maken én het nodigt het publiek uit om bij zichzelf ook te reflecteren over het eigen verlies. De voorstelling werd erg enthousiast onthaald. Ondanks het zware thema bleken mensen opgelucht en ontladen de zaal te verlaten. Ze hadden zich herkend in de verhalen. Ze hadden een traan gelaten en gelachen. Ze hadden weer even stilgestaan bij hun eigen verlies.
“Wat een mooie voorstelling was dat, essentieel en universeel. En emotioneel, maar nergens sentimenteel. Topwerk. Grote dank.” – Michiel Devlieger
“Nog nooit heeft een voorstelling me zo diep geraakt. Met een lach en veel tranen. En vervolgens weer lachen. Ga dit zien.” – Evi Hanssen
17e eeuws Italië. De jonge Benedetta leidt een godsvruchtig leven in het klooster van Pescia. Wanneer ze beweert dat ze Jezus kan zien en zich bovendien laat verleiden door een novice, staat de kloostergemeenschap in rep en roer. Zijn haar visioenen echt of houdt Benedetta iedereen voor de gek? Terwijl buiten de kloostermuren de pest genadeloos toeslaat, bereikt het machtsspel tussen haar voor- en tegenstanders ongekende hoogtes...
Brits vechtpiloot Peter Carter stort na een missie neer in de oceaan en deelt zijn laatste momenten met June, de stem aan de andere kant van de radio. Maar tegen alle verwachtingen in overleeft Peter de crash, totdat een goddelijke boodschapper Peter meedeelt dat hij eigenlijk had moeten sterven. Peter eist een kans om zichzelf te verdedigen voor de goddelijke rechtbank. A Matter of Life and Death doorstaat de tand des tijds: het humanistische verhaal over het lot en sterfelijkheid blijft waardevol en de Technicolor en zwart-wit cinematografie is briljant, zoals je van een Powell en Pressburger kan verwachten.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Een Japanse journalist reist naar Vietnam in de hoop om te rapporteren over de samenleving onder leiding van de Communistische Partij na de bevrijding. Met de hulp van een Vietnamees meisje ontdekt hij de pijnlijke en harde waarheid over het regime en zijn ‘Nieuwe Economische Zones’ in het naoorlogse Vietnam.
Met de documentaire NOTTURNO laat Gianfranco Rosi ons opnieuw kennismaken met het dagelijks leven van gewone mensen in uitzonderlijke situaties. In zijn vorige film FUOCOAMMARE bevonden we ons tussen de bewoners en vluchtelingen op Lampedusa. In NOTTURNO bevinden we ons in de grensgebieden van Syrië, Irak, Koerdistan en Libanon.
NOTTURNO staat voor het licht in de duisternis van oorlog. De film werd over een periode van drie jaar gemaakt langs de door oorlog en terrorisme gehavende grenzen in het Midden-Oosten. Dictatuur, invasies en geweld voeden elkaar in een vicieuze cirkel die het leven van de plaatselijke bevolking voortdurend ontwricht. Op de achtergrond zijn strijd en vernietiging alom aanwezig, maar op de voorgrond vinden we universele menselijkheid.
NOTTURNO ging in première op het filmfestival van Venetië en regisseur Gianfranco Rosi was hoofdgast op IDFA 2020, waar onder meer een retrospectief van zijn werk werd gepresenteerd.
Samuele, 12 jaar, woont op een eiland in de Middellandse Zee. Zoals alle jongens van zijn leeftijd, wil hij zich amuseren, op de rotsen klimmen en wat rondhangen in de haven. Maar zijn eiland is niet zoals de andere eilanden. Het is Lampedusa, dat de Europese bestemming geworden is van de mannen, de vrouwen en de kinderen die de Middellandse Zee oversteken in veel te kleine en schamele bootjes. Deze mensen zijn op zoek naar vrede, vrijheid of gewoon geluk, maar vaak is het hun lichaam dat uit de zee opgevist wordt. Iedere dag zijn de eilandbewoners getuige van één van de grootste menselijke tragedies van onze tijd.
FUOCOAMMARE won vier prijzen op het Berlijn Film Festival 2016, waaronder de Gouden Beer en de Amnesty International Filmprijs.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
In deze adaptatie van Emile Zola’s roman vertolkt Jean Gabin een treinbestuurder die een passionele affaire begint met een labiele getrouwde vrouw. Zij zit gevangen in een huwelijk met een dominante en gewelddadige man en hoopt door haar minnaar aan hem te ontsnappen. Een groot gedeelte van dit macabere verhaal speelt zich af op een trein, die het stevige tempo zet voor de film en het gevoel van onbehagen dat gedurende het verhaal op de kijker afstevent. Simone Simon brengt met haar vertolking een van de vroegste femmes fatales naar het scherm.
Studenten Nora, Bas en Milan maken voor school een documentaire over Johannes Duyster, de vroegere stadsbeul van Antwerpen. Hoe meer ze leren over zijn obscure leven, hoe meer ze zelf botsen op vreemde incidenten. DUYSTER is een nieuwe Vlaamse horrorfilm, de eerste ooit binnen het found footage-genre. Het verhaal van de film speelt zich af in Antwerpen. De meeste locaties en rituelen in de film zijn authentiek. DUYSTER is het regiedebuut van regisseurs Thomas Vanbrabant en Jordi Ostir. Thomas is ook de scenarist. Michiel Lateur is de DOP. De hoofdrollen in Duyster zijn voor vier jongeren: Maïmouna Badjie, Louise Bergez, Charles De Meester en Tristan Feyten. Daarnaast spelen ook enkele bekende koppen mee, waaronder Sven De Ridder en Stefaan Degand. De Belgische metalband Your Highness schreef de exclusieve titeltrack voor Duyster, genaamd ‘Deathsman’
Stad Antwerpen en kunstencentrum Fameus steunden de talentontwikkeling die een project als DUYSTER creëert. Want er wordt vooral gewerkt met jong en nieuw talent. Van beide organisaties kreeg DUYSTER een subsidie.
Aida (Jasna Đuričić) werkt in Srebrenica op de Nederlandse VN-basis als tolk in dienst van de Verenigde Naties. Samen met haar gezin en 20.000 andere Bosnische moslims zoekt ze een veilig onderkomen vanwege het oprukkende Bosnisch-Servische leger. De film toont de uren voorafgaand aan de dramatische evacuatie van de vluchtelingen. Tot dan is Aida er zeker van dat de VN hen zou beschermen, maar als de chaos steeds groter wordt, probeert ze uit alle macht zelf haar man en zonen te redden.
QUO VADIS, AIDA? werd genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Buitenlandse film en geselecteerd voor de Officiële Competitie van het filmfestival van Venetië en Toronto. De film won meerdere prestigieuze prijzen waaronder de Publieksprijs op het International Film Festival Rotterdam (IFFR) en de Grand Jury Award op Movies that Matter.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Onder iedere vierkante meter vinden we honderden kriebelbeestjes.
Lief, vies, minuscuul, fascinerend. Insecten.
Ook de allereerste filmmakers waren geboeid door de overdonderende grootsheid van zoveel kleins.
Cinema De Spiegel jongleert met de roots van de cinema.
In de filmarchieven van De Cinema, ontdekten we oude filmfragmenten waarin insecten de hoofdrol spelen.
Dit beeldmateriaal wordt op verschillende schermen geprojecteerd, plastische plastic kunstinsecten verrijken de voorstelling.
Een harpiste en violiste zorgen live voor een zoemende muzikale begeleiding.
Cinema de Spiegel verrast met een verwonderlijk multimediaal ciné-concert.
Bij de start van het nieuwe zomerseizoen, gaan Ismail en Hakan aan de slag in een gigantisch all-inclusive hotel aan de Turkse Rivièra. In een wereld van kleurrijke zwemoutfits, overdadige buffetten en verholen machtsrelaties, ontdekken ze geleidelijk aan de mogelijkheden om vooruit te komen in het leven. Maar al snel doet de inwijding in het absurde westerse toerisme de vraag stellen: welke dromen zijn het echt waard om na te jagen? Wanneer Hakan genoeg heeft van zijn onzichtbaarheid in het hotel, slaat initiële vriendelijkheid om in onverschilligheid. ALL-IN verkent het verlies van onschuld tegen de achtergrond van een vervagende Europese droom.
