english below

In deze satirische en muzikale ensemblefilm volgen we niet minder dan 24 personages uit de country- en gospelmuziekindustrie in Nashville, Tennessee. Allemaal willen ze carrière maken. Tijdens de vijfdaagse periode die voorafgaat aan een galaconcert voor een populistische outsider die zich kandidaat stelt voor het presidentschap, kruisen al hun paden.

Brewster McCloud is een onbeholpen intellectuele jongeman die in een atoomschuilkelder woont onder het stadion The Houston Astrodome. Hij bouwt er een paar vleugels om zijn droom waar te maken: te kunnen vliegen. In zijn queeste wordt hij geholpen door een mysterieuze engelbewaarder, die altijd net op het juiste moment lijkt op te duiken om zijn hachje te redden. Maar dan wordt Houston geterroriseerd door een seriemoordenaar van wie de slachtoffers bedolven zijn onder vogelpoep. Brewster wordt al snel de hoofdverdachte in de bizarre moordzaak.

De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

Brewster McCloud is een onbeholpen intellectuele jongeman die in een atoomschuilkelder woont onder het stadion The Houston Astrodome. Hij bouwt er een paar vleugels om zijn droom waar te maken: te kunnen vliegen. In zijn queeste wordt hij geholpen door een mysterieuze engelbewaarder, die altijd net op het juiste moment lijkt op te duiken om zijn hachje te redden. Maar dan wordt Houston geterroriseerd door een seriemoordenaar van wie de slachtoffers bedolven zijn onder vogelpoep. Brewster wordt al snel de hoofdverdachte in de bizarre moordzaak.

In deze muzikale adaptatie van de gelijknamige strip volgen we Popeye, een matroos op zoek naar zijn vermiste vader. Zijn zoektocht leidt hem naar het kuststadje Sweethaven. Daar ontmoet hij Olijfje, de toekomstige liefde van zijn leven, en haar gemene verloofde Bluto. Wanneer Popeye en Olijfje toevallig een achtergelaten baby’tje ontdekken, beslissen ze het kind samen op te voeden. Maar dat is zonder de brute Bluto gerekend…

Gangsters Bowie (Keith Caradine) en Chicamaw (John Schuck) ontsnappen in 1936 uit een gevangenis in Mississippi en plannen samen met een derde kompaan, T-Dub (Bert Remsen), een reeks bankovervallen. Ze schuilen in de garage van een kennis en Bowie begint een relatie met Keechie (Shelley Duvall), de dochter van de garagist. Wanneer een overval misgaat, worden de drie mannen al snel de meest gezochte overvallers in de South.

In samenwerking met Emotion Pictures vzw organiseren we een herdenkingsmoment voor Robbe De Hert. Wat ontstond als cafépraat in de Muze in 1965 groeide in 1973 uit tot de eerste langspeelfilm van De Hert en Fugitive Cinema. Naast professionele acteurs zoals Reinhilde Decleir en Dora Van der Groen bestond de cast hoofdzakelijk uit niet-beroepsacteurs.

Wiegedood is de Belgische trots van de black metal. Het trio - Levy Seynaeve (zang, gitaar), Wim Coppers (drums) en Gilles Demolder (gitaar) - staat internationaal bekend om hun hondsbrutale muziek en ijzersterke live-reputatie.

In De Studio spelen ze een volledig nieuwe soundtrack bij de enigmatische Japanse stille film A Page of Madness (1926) van Teinosuke Kinugasa, een lang verloren gewaand meesterwerk dat zich afspeelt in een psychiatrische instelling.

In deze muzikale adaptatie van de gelijknamige strip volgen we Popeye, een matroos op zoek naar zijn vermiste vader. Zijn zoektocht leidt hem naar het kuststadje Sweethaven. Daar ontmoet hij Olijfje, de toekomstige liefde van zijn leven, en haar gemene verloofde Bluto. Wanneer Popeye en Olijfje toevallig een achtergelaten baby’tje ontdekken, beslissen ze het kind samen op te voeden. Maar dat is zonder de brute Bluto gerekend…

Gangsters Bowie (Keith Caradine) en Chicamaw (John Schuck) ontsnappen in 1936 uit een gevangenis in Mississippi en plannen samen met een derde kompaan, T-Dub (Bert Remsen), een reeks bankovervallen. Ze schuilen in de garage van een kennis en Bowie begint een relatie met Keechie (Shelley Duvall), de dochter van de garagist. Wanneer een overval misgaat, worden de drie mannen al snel de meest gezochte overvallers in de South.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.

In deze compilatie van korte pioniersfilms worden ’s werelds eerste gedocumenteerde filmpjes getoond en gekaderd. We gaan van start aan het eind van de 19de eeuw, met de Lumière broers en Edison. Zij zetten vooral in op het vastleggen van alledaagse taferelen. Daarna trekken we richting Verenigd Koninkrijk met o.a. James Williamson en William Haggar, die in hun one-reelers een eerste narratieve opzet introduceerden. Edwin S. Porter, Georges Méliès en D.W. Griffith maken de compilatie compleet met de echte overstap naar narratieve film.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

De sociaal onhandige Pinky (Sissy Spacek) begint aan haar eerste job in een kuuroord in de woestijn van Californië. Ze raakt erg gehecht aan haar praatzieke collega Millie (Shelley Duvall) en de twee worden al snel kamergenoten. Met haar constante gebabbel en aandachtzoekende persoonlijkheid wordt Millie vooral gemeden door de mensen rondom hen. Enkel Pinky adoreert Millie. Na een traumatische ervaring lijkt Pinky karaktereigenschappen van Millie over te nemen met een onbehaaglijke identiteitswissel tot gevolg.

english below

In deze satirische en muzikale ensemblefilm volgen we niet minder dan 24 personages uit de country- en gospelmuziekindustrie in Nashville, Tennessee. Allemaal willen ze carrière maken. Tijdens de vijfdaagse periode die voorafgaat aan een galaconcert voor een populistische outsider die zich kandidaat stelt voor het presidentschap, kruisen al hun paden.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.

english below

Op 3 juli 1973 verraste rockicoon David Bowie zijn fans en band met de aankondiging dat hij die avond zijn laatste concert zou geven. Bowie zou natuurlijk nog optreden, maar nooit meer als Ziggy Stardust and the Spiders from Mars. Documentairemaker D.A. Pennebaker (MONTEREY POP, DON’T LOOK BACK) was in Londen om een dertig minuten durende special van Bowie’s show op te nemen, maar geraakte zo in de ban van de performer dat hij ter plekke besloot een langere film te maken.